Κωνσταντίνου Ανδρούλα και Άλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2005) 3 ΑΑΔ 146

Οι εφεσείοντες αμφισβήτησαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους κατά της Δήλωσης Πολιτικής και των Πολεοδομικών Ζωνών που αφορούσαν, μεταξύ άλλων, και το χωρίο Ευρύχου όπου και η επίδικη ιδιοκτησία τους.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, επιτρέποντας την έφεση, αποφάσισε ότι:

1. Θεμελιακή σημασία για όλο το θέμα έχει η Γνωστοποίηση Α.Δ.Π. 437 για αναθεώρηση και τροποποίηση της Δήλωσης Πολιτικής, η οποία δημοσιεύτηκε και καλούσε κάθε ενδιαφερόμενο να υποβάλει ένσταση εντός τακτής προθεσμίας. Η ανταπόκριση των εφεσειόντων στη Γνωστοποίηση και η υποβολή ένστασης αποτελούσε άσκηση δικαιώματος, που παρέχεται από τον Περί Πολεοδομίας και Χωροταξίας Νόμο αρ. 90/72. Το γεγονός ότι οι τροποποιήσεις των Ζωνών, που ακολούθησαν την εξέταση των ενστάσεων, δεν διαφοροποίησαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το τεμάχιο των εφεσειόντων από το 1992, δεν είναι αρκετό για να τους στερήσει το έννομο συμφέρον προσβολής των Ζωνών, αφού με αυτές, ουσιαστικά, απορρίφθηκε και η ένσταση που υπέβαλαν στη βάση του Νόμου. Η αναφορά δε στη δυνατότητα άσκησης προσφυγής κατά της αρχικής ένταξης στη Ζώνη Γ3 και στο επακόλουθο ζήτημα της προθεσμίας παραγνωρίζει πως πλέον, με τη νέα Γνωστοποίηση, διαμορφώθηκε νέα κατάσταση, υπό το φως νέας κρίσης, η οποία, βεβαίως, περιλάμβανε και την άποψη πως, παρά την ένσταση των εφεσειόντων, δεν εδικαιολογείτο αλλαγή και ως προς το γειτονικό τεμάχιο.

2. Η έφεση επιτυγχάνει.

Οι εφεσείοντες ήταν ενδιαφερόμενοι και, με τη διαπίστωση ότι δεν στερούνται εννόμου συμφέροντος, θα προχωρήσει η εξέταση της ουσίας της προσφυγής.

Διαταγή ως ανωτέρω.

Αναφερόμενες Υποθέσεις:

Ιωάννου κ.ά. v. Δημοκρατίας, Υπόθ. Αρ. 983/99, ημερ. 11/2/2002,

Φώτος Φωτιάδης & Σία Λίμιτεδ v. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 2030.

Έφεση.

Έφεση από τους αιτητές, ιδιοκτήτες τεμαχίου στην κοινότητα Ευρύχου, στη Ζώνη Γ3, εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Υπόθεση Αρ. 1450/99), ημερομηνίας 16/5/2002, με την οποία απορρίφθηκε, λόγω έλλειψης εννόμου συμφέροντος, η προσφυγή την οποία άσκησαν κατά της απόρριψης της ένστασης την οποία υπέβαλαν ζητώντας την ένταξη του τεμαχίου τους στην Οικιστική Ζώνη, σύμφωνα με τη Γνωστοποίηση, Α.Δ.Π. 437, η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 11/4/96 για αναθεώρηση και τροποποίηση της Δήλωσης Πολιτικής και των Πολεοδομικών Ζωνών διαφόρων χωριών, συμπεριλαμβανομένου και του χωριού Ευρύχου.

Ι. Νικολάου, για τους Εφεσείοντες.

Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

Cur. adv. vult.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Παπαδοπούλου.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Έκθεση του Υπουργού Εσωτερικών, ημερομηνίας 22/3/1996, η οποία δημοσιεύτηκε σύμφωνα με τις πρόνοιες του Άρθρου 34Α(5) του περί Πολεοδομίας και Χωροτοξίας Νόμου του 1972, (Ν. 90/72), (όπως τροποποιήθηκε), (ο «Νόμος»), καθόριζε το πλαίσιο στρατηγικής που θα έπρεπε να ακολουθηθεί κατά τη διαδικασία αναθεώρησης και τροποποίησης της Δήλωσης Πολιτικής και των Πολεοδομικών Ζωνών του 1992 αναφορικά με τις κοινότητες της υπαίθρου.

Το τεμάχιο των εφεσειόντων βρισκόταν από το 1992 εκτός των Ζωνών Ανάπτυξης της κοινότητας Ευρύχου, στη Ζώνη Γ3 (συντελεστής δόμησης 0,10:1, ποσοστό κάλυψης 0,10:1 και ανώτατος αριθμός ορόφων 2).

Στις 11/4/1996 δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας Γνωστοποίηση (Α.Δ.Π. 437) για αναθεώρηση και τροποποίηση της Δήλωσης Πολιτικής και των Πολεοδομικών Ζωνών διαφόρων χωριών, συμπεριλαμβανομένου και του χωριού Ευρύχου. Με τη Γνωστοποίηση, καθοριζόταν προθεσμία οκτώ μηνών για υποβολή στον Υπουργό Εσωτερικών ενστάσεων αναφορικά με τα τροποποιημένα Σχέδια Πολεοδομικών Ζωνών. Με αυτά, το τεμάχιο των εφεσειόντων παρέμεινε στη ζώνη που είχε ενταχθεί με τα Σχέδια Πολεοδομικών Ζωνών του 1992.

Υποβλήθηκε αριθμός ενστάσεων, σύμφωνα με το Άρθρο 34Α(9) του Νόμου, μεταξύ των οποίων και αυτή των εφεσειόντων, οι οποίοι ζητούσαν ένταξη του τεμαχίου τους στην Οικιστική Ζώνη.

Μετά την εξέταση των ενστάσεων, ο Υπουργός Εσωτερικών υπέβαλε στο Υπουργικό Συμβούλιο Πρόταση για τροποποίηση των Πολεοδομικών Ζωνών κοινοτήτων της υπαίθρου, μεταξύ των οποίων και αυτών του χωριού Ευρύχου.

Η Πρόταση επικυρώθηκε και οι τροποποιημένες Πολεοδομικές Ζώνες δημοσιεύθηκαν (Α.Δ.Π. 728 - 11/6/1999), χωρίς όμως η κατάσταση του τεμαχίου των εφεσειόντων να αλλάξει. Παρέμεινε στη Ζώνη Γ3.

Οι εφεσείοντες προσέβαλαν τη Γνωστοποίηση αυτή, ως άκυρη και/ή χωρίς έννομο αποτέλεσμα, για διάφορους λόγους.

Αδελφός μας Δικαστής έκρινε, στη βάση προδικαστικής ένστασης των εφεσιβλήτων, ότι οι εφεσείοντες στερούνται εννόμου συμφέροντος να προσβάλουν τις Πολεοδομικές Ζώνες, για το λόγο ότι το συμφέρον τους δεν ήταν άμεσο και ενεστώς, αφού η επίδικη τροποποίηση των Πολεοδομικών Ζωνών δε διαφοροποίησε το καθεστώς ανάπτυξης της ιδιοκτησίας τους, όπως αρχικά είχε διαμορφωθεί με τη δημοσίευση των Πολεοδομικών Ζωνών το 1992. Τόσο πριν όσο και μετά τη δημοσίευση της Γνωστοποίησης Α.Δ.Π. 728, το τεμάχιο των εφεσειόντων ήταν ενταγμένο στη Ζώνη Γ3.

Οι εφεσείοντες αμφισβητούν την ορθότητα της προσέγγισης αυτής. Ισχυρίζονται ότι τα γεγονότα της παρούσης διαφοροποιούνται από τα γεγονότα στην υπόθεση Ιωάννου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Υπόθεση Αρ. 983/99, 11/2/02, η οποία ακολουθήθηκε πρωτόδικα και οδήγησε σε αποδοχή της προδικαστικής ένστασης. Παρέπεμψαν, προς υποστήριξη της θέσης τους, στην υπόθεση Φώτος Φωτιάδης & Σία Λίμιτεδ ν. Δημοκρατίας (1997) 4 Α.Α.Δ. 2030, όπου προδικαστική ένσταση ως προς το έννομο συμφέρον των εφεσειόντων, με ακριβώς όμοια γεγονότα, απορρίφθηκε.

Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν ως ορθό ό,τι πρωτοδίκως κρίθηκε, εισηγούμενοι ότι δεν παρέχεται δυνατότητα αμφισβήτησης των τροποποιημένων Πολεοδομικών Ζωνών, οι οποίες δεν επέφεραν οποιαδήποτε αλλαγή στους περιορισμούς ιδιοκτησίας των εφεσειόντων, οι οποίοι επιβλήθηκαν το 1992. Αντίθετη θέση οδηγεί σε υπέρβαση της συνταγματικής πρόβλεψης των 75 ημερών για καταχώριση προσφυγής εναντίον διοικητικής απόφασης.

Δεν μας πείθει η θέση των εφεσιβλήτων και, με όλο το σέβας προς τον αδελφό μας Δικαστή, δε συμφωνούμε με την κατάληξή του.

Θεμελιακή σημασία για όλο το θέμα έχει η Γνωστοποίηση Α.Δ.Π. 437 για αναθεώρηση και τροποποίηση της Δήλωσης Πολιτικής, η οποία δημοσιεύτηκε και καλούσε κάθε ενδιαφερόμενο να υποβάλει ένσταση εντός τακτής προθεσμίας. Η ανταπόκριση των εφεσειόντων στη Γνωστοποίηση και η υποβολή ένστασης αποτελούσε άσκηση δικαιώματος, που παρέχεται από το Νόμο - (Άρθρο 34Α). Το γεγονός ότι οι τροποποιήσεις των Ζωνών, που ακολούθησαν την εξέταση των ενστάσεων, δε διαφοροποίησαν την κατάσταση στην οποία βρισκόταν το τεμάχιο των εφεσειόντων από το 1992, δεν είναι αρκετό για να τους στερήσει το έννομο συμφέρον προσβολής των Ζωνών, αφού με αυτές, ουσιαστικά, απορρίφθηκε και η ένσταση που υπέβαλαν στη βάση του Νόμου. Η αναφορά δε στη δυνατότητα άσκησης προσφυγής κατά της αρχικής ένταξης στη Ζώνη Γ3 και στο επακόλουθο ζήτημα της προθεσμίας παραγνωρίζει πως πλέον, με τη νέα Γνωστοποίηση, διαμορφώθηκε νέα κατάσταση, υπό το φως νέας κρίσης, η οποία, βεβαίως, περιλάμβανε και την άποψη πως, παρά την ένσταση των εφεσειόντων, δεν εδικαιολογείτο αλλαγή και ως προς το γειτονικό τεμάχιο.

Η έφεση επιτυγχάνει.

Οι εφεσείοντες ήταν, λοιπόν, ενδιαφερόμενοι και, με τη διαπίστωση ότι δε στερούνται εννόμου συμφέροντος, θα προχωρήσουμε σε εξέταση της ουσίας της προσφυγής, αφού πρώτα ακούσουμε τους συνηγόρους.

Διαταγή ως ανωτέρω.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία