ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΟΛΥΒΙΟΥ,

ν.

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,

ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ. Ηλιάδης.

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων αμφισβητεί την ορθότητα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην πρωτόδικη του δικαιοδοσία, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του για την έκδοση άδειας μεταφοράς επιβατών από Πηγαίνεια στη Λευκωσία.

Κατά τους ουσιώδεις χρόνους της παρούσας διαδικασίας, ο αιτητής ήταν ο ιδιοκτήτης του λεωφορείου ΕΜΒ 414 που είχε άδεια μεταφοράς μαθητών στη διαδρομή Πηγαίνεια, Κάτω Πύργος, Μοσφίλι και Μανσούρα. Με σχετική αίτηση του ο εφεσείων ζήτησε την τροποποίηση της πιο πάνω άδειας για να συμπεριλαμβάνει και τη μεταφορά επιβατών με το ίδιο λεωφορείο στη διαδρομή Πηγαίνεια, Κάτω Πύργος, Πάνω Πύργος, Μοσφίλι και μέσω Πάφου, στη Λευκωσία.

Η Αρχή Αδειών αφού αποδέχθηκε το πόρισμα του Επαρχιακού Ελεγκτή ότι "η επιβατική κίνηση είναι πενιχρή" και ότι δεν υπήρξαν παράπονα από κατοίκους της περιοχής αναφορικά με τη μετάβαση τους στη Λευκωσία, απέρριψε το αίτημα του εφεσείοντος με την αιτιολογία ότι "η επιβατική κίνηση δεν επιτρέπει τη χορήγηση της αιτούμενης άδειας και λόγω του ότι το συγκεκριμένο λεωφορείο εξυπηρετεί και τη μεταφορά μαθητών ".

Ο εφεσείων καταχώρησε ακολούθως την υπ' αρ. 161/99 ιεραρχική προσφυγή, η οποία απορρίφθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών αφού κρίθηκε ότι η επιβατική κίνηση για την αιτούμενη διαδρομή ήταν πενιχρή και γιατί οι ελάχιστες επιβατικές ανάγκες εξυπηρετούνταν με τα αγροτικά λεωφορεία προς Πάφο και από Πάφο προς Λευκωσία με υπεραστικά ταξί και λεωφορεία.

Το Ανώτατο Δικαστήριο στην πρωτόδικη του δικαιοδοσία αφού αποφάνθηκε ότι οι αποφάσεις της Αρχής Αδειών και της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών ήταν το αποτέλεσμα διεξαγωγής δέουσας έρευνας και πλήρως αιτιολογημένες, απέρριψε την προσφυγή του αιτητή.

Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι

1. Εσφαλμένα κρίθηκε ότι κατά την περίοδο που υποβλήθηκε η αίτηση του για την τροποποίηση των όρων της άδειας του, υπήρχε ήδη σε ισχύ άδεια προς όφελος του ενδιαφερόμενου προσώπου για την αιτούμενη διαδρομή και
2. Εσφαλμένα κρίθηκε ότι η επίδικη απόφαση ήταν το αποτέλεσμα δέουσας έρευνας και ότι ήταν πλήρως αιτιολογημένη.

Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι υπέβαλε μαζί με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αίτηση στις 22/3/99 για την εκτέλεση της ίδιας διαδρομής. Η Αρχή Αδειών ενέκρινε την έκδοση άδειας στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο στις 9/6/99 και απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντος. Συνακόλουθα η αναφορά του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι υπήρχε σε ισχύ άδεια προς όφελος του ενδιαφερόμενου μέρους είναι λανθασμένη και έτσι οι ανάγκες του κοινού για την επίδικη διαδρομή δεν εξυπηρετούνταν πλήρως, με αποτέλεσμα η επίδικη απόφαση να είναι αποτέλεσμα πλάνης.

Η πιο πάνω εισήγηση δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Από τα στοιχεία που έχουν παρουσιασθεί φαίνεται ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών εξέτασε την πιο πάνω εισήγηση και αφού άκουσε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και προέβηκε στην απαραίτητη έρευνα διαπίστωσε ότι υπήρχε σε ισχύ άδεια του ενδιαφερόμενου μέρους για τη διαδρομή Πηγαίνεια - Πάφος. Η άδεια προς το ενδιαφερόμενο μέρος εκδόθηκε στις 9/6/99, ενώ η αίτηση του εφεσείοντος απορρίφθηκε στις 5/7/99. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από την παράθεση των γεγονότων στην υπόθεση του εφεσείοντος Ανδρέας Πολυβίου ν. Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών (Προσφυγή 1350/2000 της 30/1/2002).

Ο εφεσείων ισχυρίζεται επίσης ότι το πρωτόδικο συμπέρασμα ότι "η επίδικη απόφαση είναι κατά τη γνώμη μου πλήρως αιτιολογημένη και το αποτέλεσμα της ενδεικνυόμενης έρευνας", δεν περιέχει την πραγματική θεμελίωση αφού η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών δεν αποκαλύπτει τα κριτήρια, τη μέθοδο και τους λόγους που οδήγησαν στην απόρριψη της ιεραρχικής προσφυγής.

Μια διοικητική απόφαση πρέπει να αιτιολογείται για να παρέχεται στο Δικαστήριο η ευχέρεια ελέγχου της ορθότητας της. Η αοριστία και η ασάφεια που καθιστά εκ των πραγμάτων αδύνατο τον έλεγχο μιας διοικητικής πράξης έχει ως άμεσο επακόλουθο την ακύρωση της πράξης. (Βλέπε Δαγτόγλου "Γενικό Διοικητικό Δίκαιο", 3^η έκδοση, 1992, παράγραφοι 636, 646, 647). Η αιτιολογία πρέπει να είναι επαρκής. Όμως μπορεί να πάρει ένα συνοπτικό χαρακτήρα νοουμένου ότι το συμπέρασμα δεν συγκρούεται με τα γεγονότα που περιέχονται στο σχετικό φάκελο. (Βλέπε Σπηλιωτόπουλου "Εγχειρίδιο Διοικητικού Δικαίου", 6^η έκδοση, σελ. 67 και Ι. Σαρμά "Συνταγματική και Διοικητική Νομολογία του Συμβουλίου Επικρατείας", σελ 130). Η επάρκεια της αιτιολογίας κρίνεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά και τη φύση της κάθε υπόθεσης. Δεν είναι ζήτημα έκτασης του λεκτικού αλλά της ουσίας του περιεχομένου ούτως ώστε να ικανοποιούνται τα κριτήρια της διοικητικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα ο βασικός σκοπός και η δυνατότητα ελέγχου. (Δημοκρατία ν. Σταύρου (1993) 3 ΑΑΔ 71).

Η εισήγηση για την έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, σε συνάρτηση με τα υπόλοιπα στοιχεία των φακέλων κρίνεται ως αιτιολογημένη, σε βαθμό που επιτρέπει τη διεξαγωγή δικαστικού ελέγχου. Επιπρόσθετα η διαδικασία που υιοθετήθηκε από την Αναθεωρητική Αρχή Αδειών ακούοντας τις απόψεις των ενδιαφερόμενων προσώπων και λαμβάνοντας υπόψη τα στοιχεία που είχε ενώπιόν της, αποτελούν ενέργειες που ικανοποιούν τις απαιτήσεις διεξαγωγής δέουσας έρευνας.

Προς υποστήριξη των θέσεων του ο εφεσείων επικαλέστηκε την πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας Πολυβίου ν. Δημοκρατίας (Α.Ε. 3311 της 8/9/2004), η οποία όμως διαφοροποιείται από την παρούσα περίπτωση αφού στην πιο πάνω υπόθεση η ακύρωση της επίδικης απόφασης στηρίχθηκε στην ύπαρξη πλάνης και πιο συγκεκριμένα στο ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών εξέτασε γεγονότα που αφορούσαν το έννομο συμφέρον του εφεσείοντος για τη διαδρομή Πηγαίνεια - Μοσφίλι και όχι τη διαδρομή Πηγαίνεια - Πάφος που αποτελούσε το επίδικο θέμα.

Έχοντας υπόψη τα πιο πάνω, η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος.

Δ.

Δ.

Δ.

Δ.

Δ.

/ΔΓ