CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2003) 3 ΑΑΔ 248

Το δεύτερο ζήτημα αφορά στην εισήγηση των εφεσειόντων να ασχοληθούμε με τη συγκρότηση της Επιτροπής ως αντισυνταγματικής, κατά την άποψή τους, αφού διορίστηκε ως μέλος της πρόσωπο που κατείχε πολιτικό αξίωμα, αρχικά ως μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Λατσιών και, στη συνέχεια, ως Δήμαρχός του. Επί του προκειμένου, όμως, είναι ορθή η θέση της Δημοκρατίας πως δεν είναι επιτρεπτό να ενταχθεί τέτοιο θέμα στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας. Εν πρώτοις, δεν είχε περιληφθεί στους λόγους για τους οποίους επιδιώχθηκε η έκδοση του προσωρινού διατάγματος και, βεβαίως, δεν απασχόλησε το συνάδελφό μας πρωτοδίκως. Ούτως ή άλλως, δεν περιλαμβάνεται στους λόγους έφεσης και η επίκληση από τους εφεσείοντες της νομολογίας (βλ. Σύνδεσμος Ασφαλιστικών Εταιρειών Κύπρου ν. Επιτροπής Προστασίας του Ανταγωνισμού ΑΕ 2728 ημερομηνίας 5.6.02) πως τέτοια θέματα, ως δημόσιας τάξης, εξετάζονται και αυτεπαγγέλτως, παραγνωρίζει τη φύση της παρούσας διαδικασίας. Δεν αναθεωρούμε αυτή τη στιγμή την προσβαλλόμενη διοικητική απόφαση. Υπό κρίση τίθεται το κατά πόσο πράγματι εδικαιολογείτο η έκδοση προσωρινού διατάγματος, εννοείται στη βάση των προτάσεων των εφεσειόντων αναφορικά με το πώς η περίπτωση εμπίπτει στις εξαιρετικές που ενεργοποιούν αυτή τη δικαιοδοσία. Οπότε, σε κάθε περίπτωση, το ερώτημα θα ήταν αν εκδήλως προβάλλει ως αντισυνταγματική η συγκρότηση της Επιτροπής, που δεν ήταν καν αυτή η εισήγηση των εφεσειόντων. ΄Ο,τι ουσιαστικά εισηγούνται οι εφεσείοντες είναι η κατά τρόπο οριστικό επίλυση του ζητήματος της συγκρότησης της Επιτροπής, ως θέματος ουσίας. Αυτό, όμως, ανήκει στη δικαιοδοσία αναθεώρησης της προσβαλλόμενης απόφασης και καταλήγουμε πως, κάτω από οποιοδήποτε πρίσμα, δεν θα ήταν επιτρεπτό να εξετάσουμε το θέμα ως δυνάμενο να οδηγήσει σε ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης και έκδοση προσωρινού διατάγματος.

Μπορούμε να είμαστε σύντομοι και σε σχέση με τα ενταχθέντα στους λόγους έφεσης. Δεν ήταν η θέση των εφεσειόντων πως χωρίς την αναστολή θα υφίσταντο ανεπανόρθωτη βλάβη. Υποστήριξαν πως η αναστολή δικαιολογείται επειδή η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εκδήλως παράνομη, που είναι ο δεύτερος από τους λόγους για τους οποίους, κατά την πάγια νομολογία μας, διανοίγεται τέτοια δυνατότητα. Σταθερή όμως είναι η νομολογία μας και σε σχέση με το τι συνιστά έκδηλη παρανομία. Οι ίδιοι οι εφεσείοντες δηλώνουν πως αντιλαμβάνονται ότι "η παρανομία είναι έκδηλη όταν είναι απροκάλυπτα αυταπόδεικτη και άμεσα αναγνωρίσιμη από την εκ πρώτης όψεως εξέταση της υπόθεσης". Σύνοψη της νομολογίας ως προς τα όρια της έννοιας, έχουμε στην απόφαση της Ολομέλειας που εξέδωσε ο Νικολάου, Δ., στην Λοϊζίδης ν. Υπουργού Εξωτερικών (1995) 3 ΑΑΔ 233, στη σελίδα 240:

Οι εφεσείοντες πρότειναν έκδηλη παρανομία με αναφορά σε σειρά θεμελιωδών ζητημάτων που άρχιζαν από την καθόλου αρμοδιότητα της Επιτροπής και την υπαγωγή τους καν στις πρόνοιες του Νόμου και κατέληγαν στη διαδικασία που ακολουθήθηκε, στο πραγματικό υπόβαθρο της προσβαλλόμενης απόφασης αλλά και στον τρόπο υπολογισμού του προστίμου που επιβλήθηκε. Αυτά συνοψίζονται στην πρωτόδικη απόφαση* , εξετάζονται ένα προς ένα και ήταν η κρίση του συναδέλφου μας πως δεν αναδεικνυόταν έκδηλη παρανομία για οτιδήποτε. Προέκυπτε ανάγκη στάθμισης και κρίσης των διαφορετικών απόψεων που αναπτύχθηκαν, ακόμα αξιολόγησης γεγονότων, εγγράφων, δηλώσεων και χειρισμών, και αυτές προϋπέθεταν εξέταση στα ευρύτερα πλαίσια της προσφυγής.

Οι εφεσείοντες επαναφέρουν τα ίδια θέματα και ήταν μακροσκελής η αγόρευσή τους για το κάθε ένα. Το ίδιο και η αγόρευση για τη Δημοκρατία. Οι αγορεύσεις περιέχουν ευρεία αναφορά στους Νόμους, περιλαμβανομένου και του περί Υπηρεσίας Τηλεπικοινωνιών Νόμου, Κεφ. 302, σε διεθνή συνθήκη, στη νομολογία, σε αρχές του διοικητικού δικαίου αλλά και στην επάρκεια ή την ορθότητα των γεγονότων στα οποία η Επιτροπή στηρίχτηκε. ΄Εχουμε μελετήσει το υλικό και τις αγορεύσεις των μερών. Σε συμφωνία με το συνάδελφό μας καταλήγουμε πως πράγματι τίθεται ζήτημα στάθμισης και κρίσης για το καθένα από τα ζητήματα που συζητήθηκαν. Επομένως, πως δεν είχε στοιχειοθετηθεί έκδηλη παρανομία με την έννοια του όρου, όπως τον έχει προσδιορίσει η νομολογία μας. Τούτου δοθέντος, δεν θα επεκταθούμε. Η προσφυγή θα εκδικαστεί στην ουσία της και πρέπει η διαδικασία της να παραμείνει ανεπηρέαστη.

Ούτε και επ' αυτού του τελευταίου θέματος, το οποίο βεβαίως προϋποθέτει στάθμιση σειράς παραγόντων (βλ. συναφώς την Κυπριακή Δημοκρατία ν. Demand Shipping Co. Ltd (1994) 3 ΑΑΔ 460) στοιχειοθετείται οτιδήποτε ως έκδηλο αλλά θεωρούμε και ορθό τον αποκλεισμό του από το συνάδελφό μας. Στα νομικά σημεία της προσφυγής περιλήφθηκε απλώς ο γενικός ισχυρισμός πως "οι επίδικες αποφάσεις και η προηγηθείσα αυτών διαδικασία παραβιάζουν τα δικαιώματα των αιτητών όπως προκύπτουν από το ΚΕΦ.302, το Σύνταγμα αρ. 146, 29, 30, 33 και πρόσθετα παραβιάζουν τις πρόνοιες του Νόμου 207/89 αρ. 6, 14, 22 ως ετροποποιήθη είναι καθ΄όλα αυθαίρετες και παράνομες". Αυτά απέχουν πολύ από την απαιτούμενη στοιχειοθέτηση συγκεκριμένου νομικού ζητήματος μάλιστα περί τη συνταγματικότητα Νόμου. Ορθά, λοιπόν, δεν επετράπη τέτοια συζήτηση, πολύ περισσότερο όταν ούτε στην αίτηση για προσωρινό διάταγμα είχε εξειδικευθεί τέτοιο θέμα.