|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 845
26 Σεπτεμβρίου, 2001
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΤΡΥΦΩΝΟΣ (ΑΕ 2829),
ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΑΡΔΑΠΗΤΤΑΣ (ΑΕ 2834),
Εφεσείοντες,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητικές Εφέσεις Αρ. 2829, 2834)
Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ― Καθήκον παραγνώρισής τους από την ΕΔΥ αν δεν είναι νόμιμες ― Απαιτείται ειδική αιτιολογία ― Δόθηκε υπό τις περιστάσεις.
Έξοδα ― Ακολουθούν το αποτέλεσμα.
Ο εφεσίων, που είχε συστηθεί για προαγωγή από τον Διευθυντή, επεδίωξε τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση την ακύρωση της απόφασης προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους αντί του ιδίου.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας τις εφέσεις, αποφάσισε ότι:
1. Η ΕΔΥ εξήγησε ειδικά τους λόγους για τους οποίους δεν ήταν έτοιμη να ακολουθήσει τη σύσταση του Διευθυντή. Όπως επισημαίνεται στην πρωτόδικη απόφαση, με την οποία το Δικαστήριο συμφωνεί, αυτό έγινε με τη ρητή αναφορά στην αρχαιότητα και στην πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου από τη μια και στο οριακό μόνο της υπεροχής του Α. Μαρδαπήττα από την άλλη. Ο Διευθυντής είχε εκθειάσει συγκεκριμένες ιδιότητες του Α. Μαρδαπήττα, βεβαίως ως στοιχεία υπεροχής του έναντι των υπολοίπων. Αυτές αντιστοιχούν προς βαθμολογημένα στοιχεία στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Είχαν και οι δυο, όπως άλλωστε και ο εφεσείων Χρ. Τρύφωνος, ψηλή γενικά βαθμολογία σε όλα τα στοιχεία κρίσης. Ήταν εξαίρετοι υπάλληλοι και η διαφορά τους κατά μια ή δυο μονάδες και αυτές όχι σταθερά στα ίδια στοιχεία κρίσης, δεν δικαιολογούσε τέτοιας μορφής μονολιθική εικόνα υπεροχής. Ιδίως, μάλιστα, ως προς την κατάρτιση και το υπηρεσιακό ενδιαφέρον που τονίστηκαν από το Διευθυντή. Η σύσταση ευλόγως δεν υιοθετήθηκε. Συνυπολογισμός της υπέρ του Α. Μαρδαπήττα θα άφηνε την ενδεχόμενη επιλογή του έκθετη σε ακύρωση, στη βάση της νομολογίας μας.
Διαπιστώνεται σύγκριση και αιτιολόγηση με αναφορά σε όλους τους υποψήφιους. Τόνισε η ΕΔΥ την υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου σε αρχαιότητα και πείρα έναντι όλων και εξήγησε πως ενόψει της ισοδυναμίας τους ως προς τα προσόντα και της οριακής μόνο υπεροχής ορισμένων ως προς τις βαθμολογίες, θεωρούσε ως γενικά υπερέχοντα το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
2. Η ΕΔΥ κινήθηκε μέσα σε επιτρεπτά όρια. Ο εφεσείων Χρ. Τρύφωνος εγείρει και ζήτημα σε σχέση με τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας αλλά, στο πλαίσιο των αρχών που διέπουν το θέμα, όπως εξηγήθηκε επανηλειμμένα, κρίνεται πως ούτε επ' αυτού έχει δίκαιο.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Koufettas (1985) 3 C.L.R. 1950,
Γεωργιάδης v. ΑΗΚ (1996) 3 Α.Α.Δ. 249,
Ονουφρίου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 833,
Χριστοδουλίδου v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 626,
Κουάλης κ.α. v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 742,
Papadopoulos v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1070,
Παπαδόπουλος κ.ά. v. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 902.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τους αιτητές εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρ. Προσφυγών 413/97, 479/97) ημερομηνίας 21/4/99 με την οποία απορρίφθηκαν οι προσφυγές τους κατά της προαγωγής του ενδιαφερόμενου μέρους Ε. Επαμεινώνδα στη θέση Ανώτερου Τεχνικού (Ηλεκτρολογίας), Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον Εφεσείοντα στην Α.Ε. 2829.
Α. Ευσταθίου, για τον Εφεσείοντα στην Α.Ε. 2834.
Γ. Γιωργαλλής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ε. Βραχίμη, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της διαδικασίας είναι η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ), ημερομηνίας 20.2.97, για προαγωγή του Ε. Επαμεινώνδα στη θέση Ανώτερου Τεχνικού (Ηλεκτρολογίας) στο Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών. Πρωτοδίκως αυτή επικυρώθηκε ως ευλόγως επιτρεπτή και οι εφεσείοντες, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, αμφισβητoύν την ορθότητα αυτής της κατάληξης.
Ο εφεσείων Α. Μαρδαπήττας είχε συστηθεί από το Διευθυντή του Τμήματος Ηλεκτρολογικών Υπηρεσιών ως ο καταλληλότερος, η ΕΔΥ αποφάσισε να μη υιοθετήσει αυτή τη σύσταση και, όπως και πρωτοδίκως, τίθεται υπό συζήτηση το κατά πόσο δόθηκε η οφειλόμενη στην περίπτωση ειδική αιτιολογία. Και αν ναί, κατά πόσο αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ικανοποιητική. Τα άλλα που θέτει ο Α. Μαρδαπήττας αφορούν στην αντίληψή του πως η ΕΔΥ ανεπιτρέπτως ανήγαγε την πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου σε απαιτούμενο προσόν ή αυτοτελές κριτήριο επιλογής. Και στην, κατά την εισήγησή του, πρόσδοση υπέρμετρης σημασίας στην αρχαιότητα του ενδιαφερομένου προσώπου. Ενώ θα έπρεπε να είχε υπερισχύσει η υπεροχή του σε αξία, όπως τη δείχνουν οι βαθμολογίες στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Η οποία κακώς εκλήφθηκε από την ΕΔΥ ως οριακή.
Ο εφεσείων Χρ. Τρύφωνος έχει άλλη άποψη αναφορικά με τη σύσταση του Διευθυντή. Θεωρεί ότι δεν ήταν σύμφωνη προς τους φακέλους και πως καθηκόντως αγνοήθηκε από την ΕΔΥ. Το δικό του παράπονο αφορά στην αιτιολόγηση της επιλογής που έγινε και κυρίως εστιάζεται στην αντίληψή του πως η ΕΔΥ περιορίστηκε σε σύγκριση μεταξύ του ενδιαφερομένου προσώπου και του Α. Μαρδαπήττα. Όπως το θέτει, "η ΕΔΥ όφειλε να εξηγήσει τί την οδήγησε, μή υιοθετώντας τη σύσταση, να περιορίσει τη σύγκρισή της μόνο μεταξύ των δυο και όχι μεταξύ όλων των υποψηφίων". Και διευκρινίστηκε ενώπιόν μας πως δεν τίθεται θέμα έκδηλης υπεροχής αλλά παράλειψης σύγκρισης που θα έδειχνε την αξία ως στοιχείο υπεροχής του.
Η ΕΔΥ εξήγησε ειδικά τους λόγους για τους οποίους δεν ήταν έτοιμη να ακολουθήσει τη σύσταση του Διευθυντή. Όπως επισημαίνεται στην πρωτόδικη απόφαση, με την οποία συμφωνούμε, αυτό έγινε με τη ρητή αναφορά στην αρχαιότητα και στην πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου από τη μια και στο οριακό μόνο της υπεροχής του Α. Μαρδαπήττα από την άλλη. Ο Διευθυντής είχε εκθειάσει συγκεκριμένες ιδιότητες του Α. Μαρδαπήττα, βεβαίως ως στοιχεία υπεροχής του έναντι των υπολοίπων. Αυτές αντιστοιχούν προς βαθμολογημένα στοιχεία στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Είχαν και οι δυο, όπως άλλωστε και ο εφεσείων Χρ. Τρύφωνος, ψηλή γενικά βαθμολογία σε όλα τα στοιχεία κρίσης. Ήταν εξαίρετοι υπάλληλοι και η διαφορά τους κατά μια ή δυο μονάδες και αυτές όχι σταθερά στα ίδια στοιχεία κρίσης, δεν δικαιολογούσε τέτοιας μορφής μονολιθική εικόνα υπεροχής. Ιδίως, μάλιστα, ως προς την κατάρτιση και το υπηρεσιακό ενδιαφέρον που τονίστηκαν από το Διευθυντή. Η σύσταση ευλόγως δεν υιοθετήθηκε. Συνυπολογισμός της υπέρ του Α. Μαρδαπήττα θα άφηνε την ενδεχόμενη επιλογή του έκθετη σε ακύρωση, στη βάση της νομολογίας μας. [Βλ. Republic v. Koufettas (1985) 3 C.L.R. 1950, Γεωργιάδης ν. ΑΗΚ (1996) 3 Α.Α.Δ. 249, Κίκης Ονουφρίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 833, Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 626, Αναστάσιος Κουάλης κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 742].
Είναι γεγονός πως η ΕΔΥ αφιέρωσε τα περισσότερα στην ειδική σύγκριση του ενδιαφερομένου προσώπου με τον Α. Μαρδαπήττα που είχε συστηθεί. Δεν συμφωνούμε όμως πώς περιορίστηκε σ' αυτήν. Σε συμφωνία με την πρωτόδικη απόφαση διαπιστώνουμε σύγκριση και αιτιολόγηση με αναφορά σε όλους τους υποψήφιους. Τόνισε η ΕΔΥ την υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου σε αρχαιότητα και πείρα έναντι όλων και εξήγησε πως ενόψει της ισοδυναμίας τους ως προς τα προσόντα και της οριακής μόνο υπεροχής ορισμένων ως προς τις βαθμολογίες, θεωρούσε ως γενικά υπερέχοντα το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Οι εφεσείοντες και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν απόφοιτοι Σχολής Μέσης Παιδείας και του Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτου. Βρίσκονταν ενώπιον της ΕΔΥ όλα τα στοιχεία αναφορικά με τα προσόντα τους και η διαπίστωση πως δεν υστερούσε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο έναντι ουδενός ως προς αυτά, είναι ορθή. Επίσης είναι ορθή η επισήμανση ως προς την αρχαιότητα του ενδιαφερομένου προσώπου. Ήταν αρχαιότερος του Α. Μαρδαπήττα κατά οκτώμισυ χρόνια και έναντι του Τρύφωνος κατά 18 μήνες στην τελευταία τους θέση. Η ΕΔΥ αναφέρθηκε και σε υπέρτερη πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου αλλά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε πως στοιχειοθετείται εξ αυτού λόγος ακυρότητας όπως ήταν η εισήγηση του Α. Μαρδαπήττα. Κάθε άλλο παρά η ΕΔΥ ανήγαγε την πείρα σε απαιτούμενο προσόν ή σε αυτοτελές κριτήριο. Απλώς επισημαίνει το αυτονόητο, τονίζοντας ιδιαίτερα την περίοδο από το 1972 όταν το ενδιαφερόμενο πρόσωπο διορίστηκε σε μόνιμη θέση στη δημόσια υπηρεσία μέχρι το 1985 που διορίστηκε ο Α. Μαρδαπήττας. Στο ζήτημα της αξίας όπως την προσδιορίζουν οι υπηρεσιακές εκθέσεις έχουμε αναφερθεί και δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να επανέλθουμε. Και επ' αυτού ήταν ορθές οι εκτιμήσεις της ΕΔΥ και επισημαίνουμε επί του προκειμένου και την υπόμνηση από το Διευθυντή του γεγονότος ότι οι ετήσιες αξιολογήσεις για τον καθένα προέρχονταν από διαφορετικούς λειτουργούς. (Βλ. συναφώς Papadopoulos v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1070, Ανδρέας Παπαδόπουλος κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 902 και Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου (ανωτέρω)).
Καταλήγουμε και εμείς πως η ΕΔΥ κινήθηκε μέσα σε επιτρεπτά όρια. Ο εφεσείων Χρ. Τρύφωνος εγείρει και ζήτημα σε σχέση με τα έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας αλλά, στο πλαίσιο των αρχών που διέπουν το θέμα, όπως το εξηγήσαμε επανηλειμμένα, κρίνουμε πως ούτε επ' αυτού έχει δίκαιο. Οι εφέσεις απορρίπτονται, με έξοδα.
Οι εφέσεις απορρίπτονται με έξοδα.