|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 413
30 Απριλίου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗΣ,
ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΟΥ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2744)
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί ― Διορισμοί ― Διαγραφή από τον Πίνακα διοριστέων, λόγω μη αποδοχής της προσφοράς εντός της ταχθείσας προθεσμίας, βάσει του Άρθρου 28Γ του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 ― Δέσμια η αρμοδιότητα της Ε.Ε.Υ, εφόσον πληρωθεί η προϋπόθεση της παράλειψης αποδοχής.
Έξοδα ― Διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ― Κατά κανόνα ακολουθούν το αποτέλεσμα ― Νομολογία.
Η εφεσείουσα είχε προσβάλει με την προσφυγή της, την απόρριψη του αιτήματός της, για ανάκληση της διαγραφής της από τον Πίνακα διοριστέων καθηγητών της ειδικότητάς της, που είχε υποβληθεί τρία χρόνια μετά τη διαγραφή της. Πρωτόδικα η προσφυγή απορρίφθηκε.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Εις μάτην καταχωρίσθηκε η προσφυγή. Η Επιτροπή δεν είχε εκλογή. Ασκούσε δέσμια εξουσία. Ο ίδιος ο νόμος προέβλεπε τη διαγραφή σε περίπτωση μη αποδοχής εντός της ταχθείσης προθεσμίας: βλ. άρθρο 28Γ του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (όπως τροποποιήθηκε). Επομένως, η Επιτροπή δεν μπορούσε να εξετάσει ο,τιδήποτε άλλο. Η αιτιολογία καθίστατο προφανής από το αδιαμφισβήτητο στοιχείο, στο φάκελο της υπόθεσης, ότι η εφεσείουσα δεν είχε αποδεχθεί το διορισμό.
2. Ορθή και η διαταγή για έξοδα, σύμφωνα και με τις τελευταίες επί του ζητήματος αποφάσεις της Ολομέλειας, Tasni Trading Co. Ltd v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 242 και Ανδρέα Κάζανου ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 293.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Tasni Trading Co. Ltd v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 242,
Κάζανου v. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 293.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Καλλής, Δ) (Αρ. Προσφυγής 250/98), ημερομηνίας 20/11/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της κατά της απόρριψης του αιτήματος της ημερομηνίας 25/11/97 για ανάκληση της διαγραφής του ονόματός της από τον πίνακα διοριστέων καθηγητών της Αγγλικής.
Χρ. Χριστοφίδης, για την Εφεσείουσα.
Ξ. Ευσταθίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα, καθηγήτρια της Αγγλικής, ήταν από το 1979 εγγεγραμμένη στον Πίνακα διοριστέων της ειδικότητάς της. Διέμενε και εργαζόταν στην Ελλάδα από όπου καταγόταν ο σύζυγός της. Στις 5 Ιουλίου 1994 η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας αποφάσισε να της προσφέρει διορισμό επί δοκιμασία στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Καθηγητή Αγγλικών, Σχολείων Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης. Η προσφορά κοινοποιήθηκε με επιστολή του Προέδρου της Επιτροπής, ημερ. 15 Ιουλίου 1994. Εκαλείτο να απαντήσει εντός δεκαπέντε ημερών και επισύρετο η προσοχή της στις επιπτώσεις της μη έγκαιρης ανταπόκρισης. Παραθέτουμε το σχετικό μέρος:
"8. Παρακαλείστε να μας πληροφορήσετε γραπτώς μέσα σε διάστημα 15 ημερών από σήμερα αν αποδέχεστε την προσφορά αυτή. Η μη έγκαιρη απάντηση θα θεωρηθεί ως μη αποδοχή διορισμού που με βάση την ισχύουσα νομοθεσία συνεπάγεται διαγραφή σας από τους πίνακες διοριστέων."
Η εφεσείουσα δεν απάντησε. Απευθύνθηκε με επιστολή ημερ. 21 Ιουλίου 1994 στον κ. Φυλακτού, Διευθυντή Μέσης Εκπαίδευσης, ζητώντας τη βοήθειά του για να αναβληθεί ο διορισμός κάπου στο μέλλον, σε ένα, δύο ή τρία χρόνια. Επρόκειτο για εμπιστευτική επιστολή με την οποία του εξέθετε τα προβλήματα που προέκυπταν εξ αιτίας της κατάστασης της υγείας του συζύγου της και που καθιστούσαν, σε εκείνο το στάδιο, δυσχερή την αποδοχή της προσφοράς. Εκείνος της απάντησε, με επιστολή ημερ. 17 Αυγούστου 1994, έξω από το νόημα της δικής της επιστολής, ότι δεν ήταν δυνατό να της χορηγηθεί άδεια απουσίας και εφιστούσε την προσοχή της στις συνέπειες καθυστέρησης να παρουσιαστεί για εργασία.
Ενόψει μη αποδοχής της προσφοράς, η Επιτροπή στις 8 Σεπτεμβρίου 1994 ανακάλεσε την απόφαση για διορισμό της εφεσείουσας και την πληροφόρησε περί τούτου με την εξής επιστολή του Προέδρου, ημερ. 26 Σεπτεμβρίου 1994:
"Κυρία,
Αναφέρομαι στην επιστολή μας, με αρ. ΠΜΠ.10069 και ημερ. 15.7.94 και σας πληροφορώ ότι επειδή δεν έχετε απαντήσει σ' αυτήν και δεν έχετε αναλάβει καθήκοντα, η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας έχει ανακαλέσει την απόφασή της για τον επί δοκιμασία διορισμό σας σε μόνιμη θέση καθηγητή, από 1.9.94.
Περαιτέρω πληροφορείστε ότι έχετε διαγραφεί από τον πίνακα διοριστέων και ότι αν επιθυμείτε να επανεγγραφείτε σ' αυτόν θα πρέπει να υποβάλετε εκ νέου αίτηση πάνω στο έντυπο ΕΕΥ.17.
Με εκτίμηση,
Πρόεδρος"
Μετά που πέρασαν τρία χρόνια, η εφεσείουσα επανήλθε με επιστολή ημερ. 25 Νοεμβρίου 1997. Ζήτησε ανάκληση της διαγραφής της από τον πίνακα διοριστεών. Ανέφερε ότι οι λόγοι που την ανάγκασαν να απορρίψει το διορισμό της έπαψαν να ισχύουν. Εξήγησε ότι ο σύζυγος της είχε αποβιώσει λίγο πιο πριν, στις 9 Οκτωβρίου 1997, και επομένως αυτή δεν είχε πια λόγο να βρίσκεται με τα παιδιά της στην Ελλάδα.
Η Επιτροπή εξέτασε το αίτημα σε συνεδρία ημερ. 9 Δεκεμβρίου 1997 και το απέρριψε. Χωρίς όμως να καταγράψει το λόγο. Αυτή ήταν η απόφαση την οποία η εφεσείουσα προσέβαλε με την προσφυγή. Έθεσε προς εξέταση διάφορα ζητήματα. Δεν χρειάζεται όμως να επεκταθούμε σε εξειδικεύσεις. Παραπονέθηκε και για το ότι εκδόθηκε εναντίον της διαταγή για έξοδα.
Απασχόλησε πρωτόδικα, ως πρώτο ζήτημα, το κατά πόσο η προσβληθείσα απόφαση ήταν εκτελεστή και όχι βεβαιωτική εκείνης που είχε κοινοποιηθεί με την επιστολή της 26ης Σεπτεμβρίου 1994. Διαπιστώθηκε, σε σχέση με αυτό, πως δεν υπήρχε πρακτικό λήψης της εμφανιζόμενης ως προηγουμένως ληφθείσας απόφασης. Ο συνάδελφος μας κατέληξε ότι παρόλον που η διαγραφή της αιτήτριας αποτελούσε "πραγματικό γεγονός γιατί στην πράξη έχει λάβει χώραν και γιατί τόσο η διοίκηση όσο και η αιτήτρια σε όλους τους ουσιώδεις χρόνους έχουν ενεργήσει με βάση το πραγματικό γεγονός της διαγραφής" εντούτοις δεν υπήρξε νομικώς διαγραφή πριν από την έκδοση της προσβληθείσας απόφασης. Η οποία ως εκ τούτου ήταν εκτελεστή.
Έχουμε την άποψη, με εκτίμηση, πως θα μπορούσαν να διατυπωθούν κάποιες επιφυλάξεις αναφορικά με την εν λόγω κατάληξη αλλά δεν θα είχε πρακτικώς νόημα η συζήτηση του θέματος. Η εφεσείουσα δεν έχει ούτως ή άλλως οποιαδήποτε δυνατότητα επιτυχίας. Εις μάτην καταχωρίσθηκε η προσφυγή. Αν το εκλάβουμε ότι η προσβληθείσα απόφαση ήταν εκτελεστή, η Επιτροπή δεν είχε εκλογή. Ασκούσε δέσμια εξουσία. Όπως ακριβώς υπέδειξε ο συνάδελφός μας. Ο ίδιος ο νόμος προέβλεπε τη διαγραφή σε περίπτωση μη αποδοχής εντός της ταχθείσης προθεσμίας: βλ. άρθρο 28Γ του περί Δημόσιας Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας Νόμου του 1969 (όπως τροποποιήθηκε). Επομένως, η Επιτροπή δεν μπορούσε να εξετάσει ο,τιδήποτε άλλο. Η αιτιολογία καθίστατο προφανής από το αδιαμφισβήτητο στοιχείο, στο φάκελο της υπόθεσης, ότι η εφεσείουσα δεν είχε αποδεχθεί το διορισμό. Ορθά λοιπόν απορρίφθηκε η προσφυγή. Ορθή και η διαταγή για έξοδα: βλ. τις τελευταίες επί του ζητήματος αποφάσεις της Ολομέλειας, Tasni Trading Co. Ltd v. Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 242 και Ανδρέα Κάζανου ν. Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (2001) 3 Α.Α.Δ. 293. Θα πρέπει δε, στην ίδια βάση, να εκδώσουμε και διαταγή για τα έξοδα της έφεσης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.