|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(2001) 3 ΑΑΔ 398
30 Απριλίου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΤΑΣΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΒΕΛΤΙΩΣΕΩΣ ΠΑΛΑΙΧΩΡΙΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΥΤΟΥ ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2722)
Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο ― Προσφυγή κρίθηκε απαράδεκτη και απορρίφθηκε, εφόσον προσέβαλλε πράξεις επιβολής φορολογιών γενικά και αόριστα, χωρίς προσδιορισμό του ύψους και τους είδους των φορολογιών ― Προϋποθέσεις ομοδικίας και συνάφειας δεν συνέτρεχαν ― Επικύρωση πρωτόδικης απόφασης κατ' έφεση.
Οι εφεσείοντες προσέβαλαν την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία η προσφυγή τους κατά την επιβολής κοινοτικών φορολογιών σε όλους γενικά, είχε απορριφθεί ως απαράδεκτη.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Υπήρχε πρόβλημα ομοδικίας για την οποία, όπως ορθά υπέδειξε ο συνήγορος του Συμβουλίου, δεν υπήρχαν εν προκειμένω οι προϋποθέσεις. Ο συνήγορος των εφεσειόντων αντέτεινε σ΄ αυτό ότι η ομοδικία ήταν θεμιτή, γιατί οι αιτητές προσέβαλλαν τη νομιμότητα μιας πράξης γενικής μορφής "έστω και αν αναλύεται σε δεκάδες ατομικές". Παρατηρείται κατ΄ αρχάς πως με την προσφυγή ετίθετο και ζήτημα αναφορικά με το ύψος των αντίστοιχων επιβληθέντων ποσών αφού, κατά τους εφεσείοντες, οι επιβληθείσες φορολογίες ήταν αυθαίρετες, υπερβολικές και άδικες. Αλλά και να μην ετίθετο ζήτημα για τα επί μέρους, τα οποία αφορούσαν στον καθένα ξεχωριστά, δεν θα ήταν δυνατό να γίνει δεχτή η άποψη πως υπήρχε, πέραν των αντίστοιχων ατομικών πράξεων για τα επί μέρους, και μια άλλη, εκείνη από την οποία προήλθαν, ως γενική και αυτοτελής πράξη η οποία θα μπορούσε να προσβληθεί ανεξάρτητα από τις διάφορες ατομικές.
Πέρα όμως από αυτό, υπήρχε και ζήτημα συνάφειας μεταξύ των πράξεων που αφορούσαν τον καθένα από τους εφεσείοντες. Το Δικαστήριο αδυνατεί εν τέλει να διακρίνει δυνατότητα συνάρτησης της προσφυγής με μία συγκεκριμένη πράξη, σε σχέση με ένα από τους εφεσείοντες, ώστε να μπορούσε να διασωθεί η προσφυγή σε αυτή την έκταση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Χρυσοστομής, Δ.) (Αρ. Προσφυγής 17/97), ημερομηνίας 10/9/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή τους κατά των διαφόρων ποσών τα οποία τους επιβλήθηκαν ως τέλη επαγγελματικής άδειας δικαιώματα κοινοτικών υπηρεσιών και τέλη σκυβάλων.
Μ. Παπαδοπούλου για Α. Σ. Αγγελίδη, για τους Εφεσείοντες.
Π. Λυσάνδρου, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Το Συμβούλιο Βελτιώσεως Παλαιχωρίου, όπως ήταν πριν από τη μετονομασία του σε Κοινοτικό Συμβούλιο με τον περί Κοινοτήτων Νόμο του 1999 (Ν. 86(Ι)/99), ανήρτησε στα γραφεία του στις 29 Οκτωβρίου 1996 κατάλογο "φορολογιών", όπως τις αποκάλεσε, τις οποίες είχε αποφασίσει να επιβάλει σε πρόσωπα εντός των τοπικών του ορίων. Επρόκειτο, κατ' ακρίβεια, για (α) δικαιώματα για την άσκηση επαγγέλματος κτλ· (β) εισφορά για κοινοτικές υπηρεσίες· και (γ) τέλη σκυβάλων, βάσει των διατάξεων του τότε ισχύοντος Νόμου, ήτοι, του περί Χωρίων (Διοίκηση και Βελτίωση) Νόμου, Κεφ. 243 (όπως τροποποιήθηκε) και των δυνάμει αυτού εκδοθέντων Κανονισμών (Κ.Δ.Π. 274/96). Είκοσι οκτώ πρόσωπα προσέβαλαν, με μία προσφυγή, την απόφαση για την επιβολή σ' αυτούς των διαφόρων αντιστοίχων ποσών. Παραθέτουμε το αιτητικό:
"Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξη και/ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση η οποία γνωστοποιήθηκε με την ανάρτηση των καταλόγων στους οποίους περιέχονται τα ποσά που επέβαλε στους αιτητές ως Δικαιώματα ή τέλη επαγγελματικής άδειας, Δικαιώματα Κοινοτικών Υπηρεσιών και Τέλη Σκυβάλων είναι άκυρη, παράνομη και στερημένη οποιουδήποτε έννομου αποτελέσματος."
Ο συνάδελφος μας, που εξέτασε την υπόθεση πρωτόδικα, έκρινε πως δεν προσδιοριζόταν με την προσφυγή η απόφαση που προσβαλλόταν. Σημείωσε σχετικά ότι:
"Δεν είναι δυνατό να επιβλήθηκαν σε όλους τους αιτητές οι ίδιες ακριβώς φορολογίες. Δεν γίνεται γνωστό από τα έγγραφα της αίτησης, ποιες ακριβώς φορολογίες επιβλήθηκαν στον καθένα από τους αιτητές, ούτε ποια ήταν τα αντίστοιχα ποσά. Η απόφαση που προσβάλλεται καθίσταται κατά κάποιο τρόπο γνωστή από τα γεγονότα και παραρτήματα της ένστασης. Πλην όμως και πάλιν δεν γίνονται γνωστές επακριβώς οι φορολογίες που επιβλήθηκαν στον καθένα από τους αιτητές."
Επομένως απέρριψε την προσφυγή.
Ο συνάδελφος μας επεσήμανε γενικό πρόβλημα. Υπήρχε και πιο συγκεκριμένα το πρόβλημα ομοδικίας για την οποία, όπως ορθά υπέδειξε ο συνήγορος του Συμβουλίου, δεν υπήρχαν εν προκειμένω οι προϋποθέσεις. Ο συνήγορος των εφεσειόντων αντέτεινε σ' αυτό ότι η ομοδικία ήταν θεμιτή γιατί οι αιτητές προσέβαλλαν τη νομιμότητα μιας πράξης γενικής μορφής "έστω και αν αναλύεται σε δεκάδες ατομικές". Παρατηρούμε κατ' αρχάς πως με την προσφυγή ετίθετο και ζήτημα αναφορικά με το ύψος των αντίστοιχων επιβληθέντων ποσών αφού, κατά τους εφεσείοντες, οι επιβληθείσες φορολογίες ήταν αυθαίρετες, υπερβολικές και άδικες. Αλλά και να μην ετίθετο ζήτημα για τα επί μέρους, τα οποία αφορούσαν στον καθένα ξεχωριστά, δεν θα μας ήταν δυνατό να δεχθούμε την άποψη πως υπήρχε, πέραν των αντίστοιχων ατομικών πράξεων για τα επί μέρους, και μια άλλη, εκείνη από την οποία προήλθαν, ως γενική και αυτοτελής πράξη η οποία θα μπορούσε να προσβληθεί ανεξάρτητα από τις διάφορες ατομικές.
Πέρα όμως από αυτό υπήρχε και ζήτημα συνάφειας μεταξύ των πράξεων που αφορούσαν τον καθένα από τους εφεσείοντες. Αδυνατούμε εν τέλει να διακρίνουμε δυνατότητα συνάρτησης της προσφυγής με μία συγκεκριμένη πράξη σε σχέση με ένα από τους εφεσείοντες, ώστε να μπορούσε να διασωθεί η προσφυγή σε αυτή την έκταση. Επομένως δεν είμαστε διατεθειμένοι να διαφωνήσουμε με την πρωτόδικη κρίση ότι η προσφυγή δεν μπορούσε να προχωρήσει.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.