Μέζου Βάσος N. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2001) 3 ΑΑΔ 362

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Συστάσεις Προϊσταμένου ― Επανεξέταση ― Εφόσον οι προηγούμενες συστάσεις κρίθηκαν παράνομες, νόμιμα αναζητήθηκαν νέες συστάσεις από το νέο Διευθυντή ― Νόμιμη η αναζήτηση πληροφοριών από τους άμεσα προϊσταμένους ― Αιτιολογία νόμιμη ― Αναφορά σε υπεροχή λόγω ιδιοτήτων και ικανοτήτων των συστηθέντων που υπερείχαν σε αξία, επιτρεπτή.

Δημόσιοι Υπάλληλοι ― Προαγωγές ― Προσόντα ― Πλεονέκτημα ― Παραγνώρισή του ― Αιτιολογία ― Παραδεκτή αιτιολογία, λόγω υπεροχής σε αξία και σύσταση προϊσταμένου.

Ο εφεσείων προσέβαλε με την έφεσή του, την ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης, με την οποία η προσφυγή του κατά της προαγωγής των ενδιαφερομένων προσώπων, είχε απορριφθεί.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση αποφάσισε ότι:

1. Η αναζήτηση νέας σύστασης από τον νέο Διευθυντή, κατά την επανεξέταση, ήταν επιτρεπτή κατά τη νομολογία.

2. Η αναζήτηση πληροφοριών από τους άμεσα προϊσταμένους ήταν νόμιμη.

3. Η αναφορά στη σύσταση σε ιδιότητες και ικανότητες των συστηθέντων, που υπερείχαν σε αξία, ήταν νόμιμη.

4. Η παραγνώριση του πλεονεκτήματος του εφεσείοντος λόγω της υπεροχής των προαχθέντων σε αξία και στη σύσταση του προϊσταμένου, είχε επαρκή αιτιολογία.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Μέζου v. Δημοκρατίας (1991) 4 Α.Α.Δ. 75,

Λύωνα κ.ά. v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038,

Γεωργιάδου v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480,

Στυλιανίδου v. Ε.Δ.Υ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 124.

Έφεση.

Έφεση από τον αιτητή εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Αρτέμης, Δ.) (Αρ. Προσφυγής 224/97), ημερομηνίας 13/11/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του κατά της προαγωγής δύο ενδιαφερομένων μερών στη θέση Ανώτερου Γεωργικού Επιθεωρητή.

Μ. Παπαδοπούλου για Α. Σ. Αγγελίδη, για τον Εφεσείοντα-Αιτητή.

Ε. Αντωνίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη-Καθ' ης η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων, υποψήφιος για προαγωγή στη θέση Ανώτερου Γεωργικού Επιθεωρητή, προσβάλλει με την έφεση την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου βάσει της οποίας απορρίφθηκε προσφυγή του κατά της προαγωγής δύο ανθυποψηφίων του, του Στυλιανού Στεφάνου και του Προκόπη Γιάλλουρου για την πλήρωση ισάριθμων θέσεων.

Οι βασικοί λόγοι, για τους οποίους ο εφεσείων επεδίωξε πρωτοδίκως την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσιας (ΕΔΥ), επαγόμενη την προαγωγή των ενδιαφερομένων προσώπων ήταν οι ακόλουθοι:

(α) Το απαράδεκτο της σύστασης του Γενικού Διευθυντή.

(β) Πλημμέλεια στη διαμόρφωση της σύστασης και ατέλεια στην αιτιολόγησή της, και

(γ) Παράκαμψη του πλεονεκτήματος που του παρείχε το πρόσθετο για προαγωγή προσόν, προβλεπόμενο από το σχέδιο υπηρεσίας, χωρίς βάσιμο λόγο - τη δεούμενη αιτιολογία.

Επρόκειτο για τη δεύτερη απόφαση της ΕΔΥ για την πλήρωση των δύο θέσεων. Η πρώτη απόφαση που λήφθηκε το 1988 ακυρώθηκε μετά από προσφυγή του εφεσείοντος Μέζου ν. Δημοκρατίας (1991) 4�Α.Α.Δ. 75. Το Ανώτατο Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση της ΕΔΥ κυρίως λόγω αμφιβολιών κατά πόσο:

(α) Ο τότε Αναπληρωτής Διευθυντής, ο οποίος υπέβαλε σύσταση για την πλήρωση των θέσεων έλαβε υπόψη του και την υποψηφιότητα του εφεσείοντος, και

(β) Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας προέβηκε σε οποιαδήποτε σύγκριση του εφεσείοντος με τους άλλους υποψηφίους.

Δοθείσας της ακύρωσης των συστάσεων του Αναπληρωτή Διευθυντή κατά την επανεξέταση, η ΕΔΥ πήρε τις συστάσεις του νέου Διευθυντή του Τμήματος. Ο προϊστάμενος διαμόρφωσε τη σύστασή του με αναφορά στα δεδομένα που ίσχυαν κατά το χρόνο λήψης της πρώτης απόφασης, αφού μελέτησε, όπως ανέφερε, τους προσωπικούς και υπηρεσιακούς φακέλλους των υποψηφίων και αφού διαβουλεύθηκε με τους άμεσα προϊσταμένους τους που ήταν ακόμα στην υπηρεσία. Υπό το φως του συνόλου των δεδομένων που συστάθμισε υπέβαλε, για τους λόγους που επεξηγεί, σύσταση για το διορισμό των δύο ενδιαφερομένων προσώπων.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε παραδεκτή την αναζήτηση και υποβολή της σύστασης από το Διευθυντή, καθοδηγούμενο από τη Λυώνα κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2038.* Όπως παραδεκτή έκρινε και τη συλλογή πληροφοριών από τους λειτουργούς του Τμήματος των άμεσα προϊσταμένων των υποψηφίων για προαγωγή παραπέμποντας προς τούτο στην Κατερίνα Γεωργιάδου ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 2480. Το Δικαστήριο έκρινε άρτια την αιτιολόγηση της σύστασης του Διευθυντή (δεν ήταν απαραίτητη βάσει του τότε ισχύοντος νομοθετικού καθεστώτος Ν.33/67) και καθ' όλα σύμφωνη με τα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων.

Η διαπίστωση του Διευθυντή, ότι και τα δύο ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπερείχαν σε αξία του εφεσείοντος, όπως διαφαίνεται από τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις, βεβαιώνεται ως ορθή από το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπως και το γεγονός ότι ο ένας από τους δύο συστηθέντες υπερείχε του εφεσείοντος και σε αρχαιότητα.

Το πρόσθετο προσόν του εφεσείοντος λήφθηκε υπόψη τόσο από το Διευθυντή στη διαμόρφωση της σύστασής του, όσο και από την Ε.Δ.Υ. στην αξιολόγηση των υποψηφίων. Κατά την κρίση του Διευθυντή το πλεονέκτημα του πρόσθετου προσόντος αντισταθμίζεται από την αξία και τις υπέρτερες ικανότητες των ενδιαφερομένων προσώπων. Στην ίδια κατάληξη άχθηκε και η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, η οποία εκτός από τα στοιχεία των υποψηφίων, έλαβε υπόψη της και τη σύσταση του Διευθυντή, σημαίνοντος παράγοντος, όπως επανειλημμένα έχει νομολογηθεί, στην αποτίμηση της αξίας των υποψηφίων.

Υπό το πρίσμα των ανωτέρω διαπιστώσεών του το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή του εφεσείοντος κρίνοντας ότι δεν στοιχειοθετήθηκε λόγος που να κλονίζει τη νομιμότητα της απόφασης.

Με την έφεση προβάλλονται δύο λόγοι για τους οποίους η πρωτόδικη απόφαση προσβάλλεται ως εσφαλμένη. Αυτοί είναι:

«1. Ο Εφεσείοντας ισχυρίζεται ότι εσφαλμένα το δικαστήριο αποδέκτηκε ότι η σύσταση την οποία υπέβαλε ο νέος Διευθυντής κατά την επανεξέταση ήταν νόμιμη ή αιτιολογημένη κατά το περιεχόμενο της ή ότι ήταν σύσταση που μπορούσε υπό τις περιστάσεις να ληφθεί υπόψη.

2. Εσφαλμένα το Δικαστήριο αποδέχεται ότι η ΕΔΥ διενήργησε δέουσα έρευνα και έδωσε ειδική αιτιολογία για ότι αφορά την επιλογή της και ειδικά για παραγνώριση του πρόσθετου προσόντος που κατείχε ο αιτητής.»

Η αιτιολόγηση των λόγων έφεσης καθώς και η επιχειρηματολογία η οποία προβλήθηκε ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου για την ακύρωση της υπό έφεση απόφασης συμπίπτουν με τους λόγους που τέθηκαν ενώπιον του πρωτοδίκου δικαστηρίου και κρίθηκαν ανεδαφικοί. Υποστηρίζεται ότι δεν ήταν παραδεκτή η σύσταση του Διευθυντή, ότι ο τρόπος συλλογής πληροφοριών και η διατύπωση των θέσεών του ήταν πλημμελής και ότι υπάρχει στοιχείο αντινομίας σ' αυτή αναφορικά με τη σημασία της αρχαιότητας στον καθορισμό των διεκδικήσεων των υποψηφίων για προαγωγή. Υποβλήθηκε ότι η σημασία του παράγοντα αυτού υπερτονίστηκε στην περίπτωση του ενδιαφερομένου προσώπου Γιάλλουρου και υποτονίστηκε στην περίπτωση του εφεσείοντος έναντι του ενδιαφερομένου προσώπου, Στεφάνου. Περαιτέρω έγινε εισήγηση ότι με την αναφορά του Διευθυντή στις ιδιότητες και ικανότητες των ενδιαφερομένων προσώπων εισήχθησαν εξωγενείς παράγοντες στη διαμόρφωση της σύστασής του. Δυσκολευόμεθα πράγματι να κατανοήσουμε γιατί. Οι ιδιότητες και ικανότητες των υποψηφίων είναι παράγοντες μεγάλης σημασίας τόσο για τον προσδιορισμό της αξίας των υποψηφίων όσο και για την πρόγνωση των δυνατοτήτων τους να ανταποκριθούν στα καθήκοντα της θέσης η οποία θα πληρωθεί.

Η αιτιολογία του δεύτερου λόγου έφεσης έχει ως μοναδικό αντικείμενο την αντινομία στην οποία έχουμε αναφερθεί αναφορικά με τη σημασία που αποδόθηκε στην αρχαιότητα.

Για τους ίδιους ουσιαστικά λόγους για τους οποίους το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και εμείς καταλήγουμε ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί. Ήταν παραδεκτή η λήψη των συστάσεων του νέου Διευθυντή υπό το φως των αρχών που καθιέρωσε η νομολογία, όπως παραδεκτή ήταν και η συλλογή πληροφοριών σε υπηρεσιακό επίπεδο για τις ικανότητες, αξία και προσήλωση στο καθήκον των υποψηφίων για προαγωγή. Η σύσταση ήταν άρτια αιτιολογημένη, και καθόλα παραδεκτή.

Η υπεροχή των ενδιαφερομένων προσώπων σε αξία, ενισχυμένη και από τη σύσταση του Διευθυντή, εύλογα μπορούσε να κριθεί ότι αντιστάθμιζε το πλεονέκτημα που παρείχε στον εφεσείοντα το πρόσθετο προσόν. Δεν διαπιστώνεται λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης σε κανένα σημείο.

Δεν θα πραγματευθούμε τον τελευταίο λόγο έφεσης που αφορά τη διαταγή των εξόδων, ο οποίος κρίνεται απορριπτέος υπό το πρίσμα και της τελευταίας μας απόφασης επί του θέματος. (Βλ. Στυλιανίδου ν. Ε.Δ.Υ. (2001) 3 Α.Α.Δ. 124.)

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα που καθορίζονται σε £450.

Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία