|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 242
15 Μαρτίου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
TASNI TRADING CO. LTD,
Εφεσείοντες,
ν.
ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2620)
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία ― Εξέταση λόγων ακυρώσεως ― Απόφαση δικαστηρίου μετά από εξέταση των λόγων ακυρώσεως που προωθήθηκαν στις αγορεύσεις ― Ισχυρισμός πως έγινε επιλογή μόνο μερικών λόγων ακυρώσεως, απορρίφθηκε.
Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ― Προσφορές ― Τεχνική Επιτροπή ― Συμβουλευτικό όργανο ― Συστάθηκε νόμιμα βάσει απόφασης της Αρχής ― Ισχυρισμός πως δεν υπέβαλε εισήγηση, αλλά έλαβε απόφαση, υπό τις περιστάσεις, απορρίφθηκε.
Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου ― Προσφορές ― Αναζήτηση διευκρινίσεων ― Εφόσον δεν αφορούσαν το ουσιαστικό μέρος της προσφοράς, αλλά επεδίωξαν να γίνει τούτο αντιληπτό, νόμιμη πράξη.
Έξοδα ― Διακριτική ευχέρεια δικαστηρίου ― Ενδεδειγμένη πρακτική να ακολουθούν το αποτέλεσμα ― Νομολογία.
Η εφεσείουσα εταιρεία προσέβαλε τόσο πρωτόδικα όσο και κατ' έφεση, την απόφαση της Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου να κατακυρώσει την προσφορά για Εξοπλισμό Ελέγχου Αέρος στο ενδιαφερόμενο μέρος, αντί στην ίδια.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Με την προσφυγή δεν προωθήθηκαν σημεία που δεν εξετάστηκαν πρωτόδικα. Η πρωτόδικη κρίση κάλυψε, όπως ορίζει η νομολογία, εκείνα τα σημεία τα οποία, ως αποτέλεσμα προσδιορισμών στην ίδια την προσφυγή, οι αιτητές συνέδεσαν με τις ανάγκες της υποθέσεως. Η εξέταση ήταν λοιπόν πλήρης.
2. Η Τεχνική Επιτροπή προβλεπόταν από την Οδηγία της Αρχής Αρ. ENG 4/9/1985 που εκδόθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1985 με ισχύ από 1 Ιανουαρίου 1986 κατόπιν αποφάσεως της Αρχής ημερ. 29 Νοεμβρίου 1985: σχετική ήταν η παράγραφος 18.6. Καθίσταται δε σαφές ότι την τελική απόφαση δεν την πήρε η Τεχνική Επιτροπή. Αυτή περιορίστηκε, όπως όφειλε, στη διατύπωση σύστασης. Την απόφαση την πήρε το Συμβούλιο της Αρχής.
3. Σε σχέση με το ζήτημα εγκυρότητας της προσφοράς του ενδιαφερομένου προσώπου, δεν διακρίνονται ελλείψεις, με αναφορά στους όρους και τις προδιαγραφές. Η πρωτόδικη άποψη ότι "οι διευκρινίσεις που ζητήθηκαν από την ενδιαφερόμενη εταιρεία δεν αφορούσαν το ουσιαστικό περιεχόμενο της προσφοράς, αλλά για να γίνει τούτο αντιληπτό", όπως έγινε και στην περίπτωση των εφεσειόντων, φαίνεται δικαιολογημένη.
4. Απομένει το ζήτημα της πρωτόδικης διαταγής για έξοδα εναντίον των εφεσειόντων. Ήταν εν προκειμένω η ενδεδειγμένη. Ο λόγος εξηγείται σε σειρά πρόσφατων αποφάσεων της Ολομέλειας. Ενόψει της νομολογίας δεν θα έπρεπε να συνεχίζει να απασχολεί.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Κασάπης κ.ά. v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 43,
Αντωνίου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 85,
Δημητρίου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 102,
Χατζηγεωργίου v. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 23,
Χατζηγεωργίου κ.ά. v. Ρ.Ι.Κ. (1999) 3 Α.Α.Δ. 42,
Σιακά v. Δημοκρατίας, (1999) 3 Α.Α.Δ. 468,
Αριστείδου κ.ά. v. A.TH.K (2000) 3 Α.Α.Δ. 213,
Andreas Maouris Estates Ltd v. ΚΟΤ (2000) 3 Α.Α.Δ. 550.
Έφεση.
Έφεση από την αιτήτρια εταιρεία εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Καλλής, Δ.) (Αρ. Προσφυγής 211/97), ημερομηνίας 29/7/98 με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή της κατά της κατακύρωσης της προσφοράς για εξοπλισμό Ελέγχου Αέρος, στο ενδιαφερόμενο μέρος αντί στην ίδια.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Κακογιάννης, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Η Αρχή Ηλεκτρισμού Κύπρου προκήρυξε την Προσφορά Αρ. 83/1993 για Εξοπλισμό Ελέγχου Αέρος. Ο εξοπλισμός θα αποτελείτο από (α) δύο κινητές μονάδες μέτρησης της περιβαλλοντικής ρύπανσης μαζί με σύστημα αξιολόγησης δεδομένων· και (β) τα απαιτούμενα για την αναβάθμιση υπάρχοντων σταθμών ελέγχου ρύπανσης αέρος.
Υποβλήθηκαν έξι προσφορές. Κατόπιν εξέτασής τους από τριμελή Τεχνική Επιτροπή της Αρχής, θεωρήθηκαν όλες έγκυρες. Σε λεπτομερή ανάλυση και αξιολόγηση η Τεχνική Επιτροπή προχώρησε σε σχέση με μόνο τις τέσσερεις χαμηλότερες, στις οποίες περιλαμβάνονταν τόσο η προσφορά του ενδιαφερομένου προσώπου Enviro Technology, η χαμηλότερη από όλες, όσο και η προσφορά των αιτητών, η τέταρτη στη σειρά. Εκτενής έκθεση της Τεχνικής Επιτροπής, ημερ. 10 Σεπτεμβρίου 1993, αναφέρει ότι υποβλήθηκαν στους προσφοροδότες ερωτήσεις επί τεχνικών θεμάτων για διευκρίνιση και για επιβεβαίωση και ότι λήφθηκαν οι απαντήσεις τους. Η Τεχνική Επιτροπή σημείωσε, σε σχέση με την προσφορά του ενδιαφερομένου προσώπου, μια παρέκκλιση την οποία χαρακτήρισε επουσιώδη διότι δεν επηρέαζε την ασφαλή και ορθή λειτουργία του εξοπλισμού. Θεώρησε την προσφορά ικανοποιητική και, αφού ήταν η φθηνότερη, συνέστησε να ζητηθεί από τον προσφοροδότη να παράσχει διευκρινίσεις σε ορισμένες λεπτομέρειες προτού του δοθεί παραγγελία. Η έκθεση της Τεχνικής Επιτροπής υποβλήθηκε στην Επιτροπή Προσφορών η οποία, στις 20 Σεπτεμβρίου 1993, επικρότησε τη σύσταση.
Εν συνεχεία το θέμα ήχθη ενώπιον του Συμβουλίου της Αρχής το οποίο σε συνεδρία ημερ. 30 Σεπτεμβρίου 1993 αποδέχθηκε τη σύσταση, στην ουσία κατακυρώνοντας την Προσφορά στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο παρόλον που για τη σύναψη συμβάσεως χρειάζονταν κάποιες διευκρινίσεις. Πάντως, συγκριτικά με τις άλλες προσφορές η επιλογή έγινε. Και εν τέλει συνήφθη σύμβαση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Παραθέτουμε το πρακτικό:
"Μελετήθηκε η έκθεση της επιτροπής αξιολόγησης των προσφορών μαζί με τη σύσταση της επιτροπής προσφορών που στάληκαν για τη συνεδρία ως Παράρτημα 2.
Στη συνέχεια αποφασίστηκε να γίνει δεκτή η εισήγηση της επιτροπής προσφορών να κληθεί η εταιρεία Enviro Technology για διευκρινίσεις με σκοπό τη σύναψη συμφωνίας. Με την ευκαιρία της παρουσίας τους στην Κύπρο να γίνει επίδειξη και των προγραμμάτων του Η.Υ. που θα χρειασθούν για τη λειτουργία του συστήματος. Σε περίπτωση συμφωνίας να δοθεί η παραγγελία στην εταιρεία Enviro Technology της Αγγλίας στη συνολική τιμή των $ ΗΠΑ 375.683 συν ΛΚ 20.000 (συντήρηση) συν ΛΚ 20.000 για απρόβλεπτα."
Οι εφεσείοντες προσέβαλαν την απόφαση της Αρχής. Διατύπωσαν νομικά σημεία που κάλυπταν ευρύ φάσμα. Ο συνάδελφος που πρωτόδικα επιλήφθηκε της προσφυγής εντόπισε, από τη γραπτή αγόρευση του συνηγόρου των εφεσειόντων, τα νομικά σημεία που θα συζητούσε και κατέληξε, με αναφορά σε ό,τι εξέτασε, πως η απόφαση της Αρχής ήταν νόμιμη. Απέρριψε λοιπόν την προσφυγή με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων.
Με την έφεση προβάλλεται κατ' αρχάς η θέση ότι εξετάστηκαν πρωτοδίκως μόνο επιλεγέντα ζητήματα και όχι όλα όσα ετίθεντο με την προσφυγή. Έπειτα αμφισβητείται η πρωτόδικη κατάληξη πως δεν ευσταθούσαν οι θέσεις των εφεσειόντων ότι (α) δεν υπήρξε νόμιμη εξουσιοδότηση για σύσταση της Τεχνικής Επιτροπής( (β) ότι η Τεχνική Επιτροπή δεν περιορίστηκε σε μόνο την αξιολόγηση των προσφορών αλλά προχώρησε και στην κατ' ουσία λήψη αποφάσεως χωρίς να της έχει εκχωρηθεί τέτοια εξουσία( και (γ) ότι η προσφορά του ενδιαφερομένου προσώπου δεν μπορούσε να θεωρηθεί έγκυρη λόγω σημαντικών ελλείψεων που συμπληρώθηκαν με στοιχεία που δόθηκαν μετά τις ερωτήσεις που υπέβαλε η Τεχνική Επιτροπή. Προστίθεται, τέλος, ότι σε εξέταση ζητήματος βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος δεν εδικαιολογείτο η έκδοση διαταγής για έξοδα εναντίον των αιτητών.
Ως προς το πρώτο τεθέν ζήτημα, διαπιστώνουμε πως με την προσφυγή δεν προωθήθηκαν σημεία που δεν εξετάστηκαν πρωτόδικα. Η πρωτόδικη κρίση κάλυψε, όπως ορίζει η νομολογία μας, εκείνα τα σημεία τα οποία, ως αποτέλεσμα προσδιορισμών στην ίδια την προσφυγή, οι αιτητές συνέδεσαν με τις ανάγκες της υποθέσεως.Η εξέταση ήταν λοιπόν πλήρης.
Αναφορικά με τα σημεία που εξετάστηκαν, συμμεριζόμαστε την άποψη του συναδέλφου μας για τις θέσεις των εφεσειόντων. Όπως υπέδειξε και όπως εξ άλλου επιβεβαιώσαμε από το διοικητικό φάκελο, η Τεχνική Επιτροπή προβλεπόταν από την Οδηγία της Αρχής Αρ. ENG 4/9/1985 που εκδόθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 1985 με ισχύ από 1 Ιανουαρίου 1986 κατόπιν αποφάσεως της Αρχής ημερ. 29 Νοεμβρίου 1985: σχετική ήταν η παράγραφος 18.6. Καθίσταται δε σαφές ότι την τελική απόφαση δεν την πήρε η Τεχνική Επιτροπή. Αυτή περιορίστηκε, όπως όφειλε, στη διατύπωση σύστασης. Την απόφαση την πήρε το Συμβούλιο της Αρχής. Σε σχέση με το ζήτημα εγκυρότητας της προσφοράς του ενδιαφερομένου προσώπου δεν διακρίναμε ελλείψεις με αναφορά στους όρους και τις προδιαγραφές. Η πρωτόδικη άποψη ότι "οι διευκρινίσεις που ζητήθηκαν από την ενδιαφερόμενη εταιρεία δεν αφορούσαν το ουσιαστικό περιεχόμενο της προσφοράς αλλά για να γίνει τούτο αντιληπτό", όπως έγινε και στην περίπτωση των εφεσειόντων, μας φαίνεται δικαιολογημένη.
Απομένει το ζήτημα της πρωτόδικης διαταγής για έξοδα εναντίον των εφεσειόντων. Ήταν εν προκειμένω η ενδεδειγμένη. Ο λόγος εξηγείται σε σειρά πρόσφατων αποφάσεων της Ολομέλειας: βλ. Ανδρόνικος Μ. Κασάπης κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 43, Αντ. Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 85, Παύλος Δημητρίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 102, Χριστόδουλος Χ. Χατζηγεωργίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 23, Τάκης Χ"Γεωργίου κ.ά. ν. ΡΙΚ (1999) 3 Α.Α.Δ. 42, Ανδρέας Σιακά ν. Δημοκρατίας (1999) 3 Α.Α.Δ. 468, Άριστος Αριστείδου κ.ά. ν. ΑΤΗΚ (2000) 3 Α.Α.Δ. 213 και Andreas Maouris Estates Ltd v. Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού (2000) 3 Α.Α.Δ. 550. Ενόψει της νομολογίας δεν θα έπρεπε να συνεχίζει να απασχολεί.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η�έφεση απορρίπτεται με έξοδα.