|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 972
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 2862
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΑΡΤΕΜΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ,ΚΑΛΛΗ, ΚΡΟΝΙΔΗ, Δ/στών
Μεταξύ
:-ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΪΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΛΤΔ, από τη Λευκωσία,
Εφεσειόντων
- και -
ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ ΑΞΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσιβλήτων
------------------------
15 Νοεμβρίου, 2001
Για τους Εφεσείοντες: Κ. Βελάρης.
Για τους Εφεσίβλητους: Γ. Τριανταφυλλίδης.
------------------------
Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το ζήτημα, που τίθεται προς επίλυση στην έφεση, είναι το ίδιο και κατ' ουσίαν το μόνο το οποίο τέθηκε και εξετάστηκε πρωτόδικα. Αφορά την ερμηνεία του ΄Αρθρου 6 του Πίνακα 1 των περί Αξιών και Χρηματιστηρίου Αξιών Κύπρου Κανονισμών του 1995, (Κ.Δ.Π. 214/95). Η επίμαχη κανονιστική διάταξη προβλέπει:-
«6. Ετήσια εισφορά
Οι Εκδότες που έχουν εισηγμένες στο Χρηματιστήριο κινητές αξίες, θα εισφέρουν ένα ετήσιο ποσό, με βάση τη χρηματιστηριακή τους αξία, ως ακολούθως:
-
μέχρι ένα εκατομμύριο .................................... £750,00-
για κάθε πρόσθετο εκατομμύριο από τοπρώτο εκατομμύριο μέχρι το πέμπτο
εκατομμύριο .................................................. .. £200,00
-
μετά το πέμπτο εκατομμύριο, για κάθεπρόσθετο εκατομμύριο ................................... £100,00»
Οι εφεσείοντες είναι εκδότες μετοχών, που εισήχθησαν στο Χρηματιστήριο. Το ερώτημα, το οποίο τίθεται, είναι κατά πόσο η φορολογία, στην οποία υπόκεινται βάσει του ΄Αρθρου 6, είναι ίση με τα δικαιώματα που αντιστοιχούν προς το άθροισμα της αξίας του συνόλου των μετοχών που εισήγαγαν ή ανάλογη προς την αξία των μετοχών εκάστου τίτλου, ξεχωριστά υπολογιζόμενης. Στη δεύτερη περίπτωση, η υποχρέωση μεγεθύνεται, εφόσον τα δικαιώματα για κάθε κατηγορία κινητών αξιών καθορίζονται από μηδενική βάση, με επακόλουθο να υπόκεινται στην αυξημένη φορολογία του πρώτου εκατομμυρίου.
Οι εφεσίβλητοι φορολόγησαν τους εφεσείοντες ξεχωριστά για κάθε κατηγορία μετοχών, αυξάνοντας, τοιουτοτρόπως, τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Οι εφεσείοντες προσέφυγαν στο Δικαστήριο, με αίτημα την ακύρωση της απόφασης αυτής, ως νομικά εσφαλμένης.
Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου προβλήθηκαν διϊστάμενες ερμηνείες του ΄Αρθρου 6, με σημείο αναφοράς την αντωνυμία «τους», η οποία παρεμβάλλεται μεταξύ των λέξεων «χρηματιστηριακή» και «αξία» στο εισαγωγικό μέρος του ΄Αρθρου 6.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχτηκε την ερμηνεία που αποδίδουν στο ΄Αρθρο 6 οι εφεσίβλητοι και επικύρωσε την απόφασή τους.
Οι εφεσείοντες υποστήριξαν και ενώπιόν μας τις ερμηνευτικές θέσεις για το ΄Αρθρο 6 που ανέπτυξαν πρωτοδίκως και, συναφώς, το άκυρο της φορολογίας που τους επιβλήθηκε. Αναφέρθηκαν, επίσης, στην καθιερωμένη αρχή ερμηνείας φορολογικών νόμων, απολήγουσας στη θέση ότι αυτοί εφαρμόζονται αυστηρά, αποκλειομένης της συνάρτησής τους με οποιοδήποτε ευρύτερο σκοπό του νομοθέτη
. παραπέμποντας προς τούτο στο Halsbury΄s Laws of England, 3η ΄Εκδοση, Τόμος 36, σελ. 416, παράγραφος 633 και στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις Vita-Ora Company Ltd. v. Republic (Minister of Finance and Another) (1973) 3 C.L.R. 273, 276. Savva & Others v. The Republic (1978) 3 C.L.R. 198, 201. KEO Ltd. v. Republic (1982) 3 C.L.R. 141, 147, 148.Αντίθετη είναι η θέση των εφεσιβλήτων, οι οποίοι ταυτίζουν την άποψή τους καθ' όλα με την πρωτόδικη απόφαση. Αποκήρυξαν, ορθά κατά την κρίση μας, τη θέση που υποστήριξαν πρωτοδίκως - ότι η ερμηνεία του ΄Αρθρου 6 υπόκειται στον κανόνα του λογικά εφικτού της ερμηνείας που ισχύει αναφορικά με τα σχέδια υπηρεσίας. ΄Οπως διασαφηνίζεται στη Χατζηπαύλου ν. Α.Η.Κ. (1991) 3 Α.Α.Δ. 11, τα σχέδια υπηρεσίας αποτελούν ιδιάζουσας μορφής νομοθετήματα, η ερμηνεία των προνοιών των οποίων διακρίνεται από την ερμηνεία της καθαυτό νομοθεσίας, η οποία δεν μπορεί να είναι άλλη από τη μόνη, εξ αντικειμένου, παραδεκτή.
Δε διαφωνούμε με τον πρωτόδικο Δικαστή - ότι η αντωνυμία «τους», στο μέρος του ΄Αρθρου 6 που έχουμε επισημάνει, αναφέρεται όντως στις κινητές αξίες. Πλην, οι εκδότες δεν είναι το αντικείμενο αλλά το υποκείμενο της φορολογίας. Η παραπομπή της αντωνυμίας «τους» στο αντικείμενο της φορολογίας δεν επιλύει το πρόβλημα. Η ρύθμιση του ΄Αρθρου 6 αναφέρεται στη φορολογική υποχρέωση του εκδότη των μετοχών, του υποκειμένου της φορολογίας. Η αντωνυμία «τους» δεν καθορίζει, αφ' εαυτής, την υποχρέωση του υποκειμένου της φορολογίας, αλλά την αξία του αντικειμένου της φορολογίας. Το ζητούμενο είναι η υποχρέωση των εκδοτών σε φορολογία. Η μόνη ουσιαστική ένδειξη, που παρέχεται από το ΄Αρθρο 6, επί του προκειμένου, έγκειται στον προσδιορισμό της υποχρέωσης, συγκείμενης στην καταβολή ενός «ετήσιου ποσού». Η υποχρέωση αυτή συνταυτίζεται με το σύνολο της αξίας των «κινητών αξιών» και όχι με εκάστη από αυτές. Συναρτάται, συνεπώς, η υποχρέωση του εκδότη για την καταβολή δικαιωμάτων με το άθροισμα της αξίας των μετοχών που εισάγονται στο Χρηματιστήριο. Η διαπίστωση αυτή καταρρίπτει το βάθρο της επίδικης διοικητικής απόφασης.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα, κατ' έφεση και πρωτοδίκως.
Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η επίδικη διοικητική απόφαση ακυρώνεται στο σύνολό της, βάσει των διατάξεων του ΄Αρθρου 146.4(β) του Συντάγματος.
Γ.Μ. Πικής, Π.
Π. Αρτέμης, Δ.
Γ. Νικολάου, Δ.
Π. Καλλής, Δ.
Μ. Κρονίδης, Δ.
/ΜΠ