Στις 27.2.98 Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ακύρωσε την προηγούμενη πράξη διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους σε προσφυγή του εφεσείοντα-αιτητή αρ. 194/96 και μετά από επανεξέταση το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού - Αμαθούντας (Σ.Α.Λ.Α) επαναδιόρισε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Γενικού Διευθυντή με αναδρομική ισχύ από 1.12.95. Ο εφεσείων-αιτητής προσέφυγε και πάλι εναντίον του διορισμού αυτού, η δε προσφυγή του απορρίφθηκε. Ο εφεσείων με την παρούσα εφεσιβάλλει την πρωτόδικη απόφαση.

Τρεις είναι οι λόγοι στους οποίους βασίζεται η έφεση.

Πρώτον, ότι εσφαλμένα κρίθηκε πρωτόδικα ότι διεξήχθη η δέουσα έρευνα για να αποφασισθεί η κατοχή από το ενδιαφερόμενο πρόσωπο της απαιτούμενης από το σχέδιο υπηρεσίας 10ετούς πείρας σε υπεύθυνη θέση από την οποία 5ετής τουλάχιστον διοικητική πείρα κατά προτίμηση σε θέματα σχετιζόμενα με τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου Αποχετεύσεων, και ότι αιτιολογήθηκε ότι το Ε/Μ κατείχε τα προσόντα.

Δεύτερον, εσφαλμένα κρίθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι καλώς προσμέτρησε η πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου και ως απαιτούμενο προσόν και ως πλεονέκτημα.

Τρίτον, εσφαλμένα κρίθηκε πρωτόδικα ότι η τελική απόφαση του καθ΄ου η αίτηση ήταν πλήρως αιτιολογημένη ή/και ότι επιλέγηκε το καταλληλότερο πρόσωπο.

Επισημαίνουμε πως η πρώτη διοικητική απόφαση ακυρώθηκε από το Δικαστήριο γιατί το Συμβούλιο παρέλειψε να επιβεβαιώσει το ίδιο την κατοχή ή μη προσόντων των αιτητών και άφησε το καθήκον αυτό στα χέρια του Προέδρου του Συμβουλίου που δεν ήταν το αρμόδιο όργανο.

Είναι φαίνεται ορθή η θέση του εφεσείοντα πως το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε ότι η πιο πάνω πείρα προσμέτρησε διπλά αλλά τούτο επεσήμανε ότι τούτο εδικαιολογείτο και από την απόφαση στην Οικονομίδης (ανωτέρω). Δεν είναι ορθό, όμως, ότι η υπόθεση Οικονομίδης επιβεβαίωσε τέτοια αρχή. Σχετικό είναι το απόσπασμα που ακολουθεί από την απόφαση Παρέλλη ν. Κυπριακή Δημοκρατία και Δημητρίου ν. Κυπριακή Δημοκρατία, Συνεκδ. Υπ. Αρ. 1033/97 και 116/98, ημερ. 30.12.99, του Νικολάου Δ. Παραθέτουμε σχετικό απόσπασμα με το οποίο και συμφωνούμε (σελ.9):

Παραθέτουμε πιό κάτω το σχετικό απόσπασμα από το σχέδιο υπηρεσίας:

Ο αιτητής υπηρέτησε στο Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως από το 1980 έως το 1985 ως Πολιτικός Μηχανικός και από το 1985 μέχρι την ημερομηνία της απόφασης ως Υγειονόλογος Μηχανικός/Υπεύθυνος 1ης Τάξης, θέσεις που προκύπτει ότι ήσαν και υπεύθυνες και προσέφεραν και διοικητική πείρα, τα καθήκοντα δε ήταν και σχετικά με τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου. Το Συμβούλιο στην απόφαση του ανέφερε τα ακόλουθα σχετικά με την κατοχή των προσόντων και του πλεονεκτήματος από τον αιτητή:

Στην περίπτωση του αιτητή προκύπτει καθαρά από τα πιό πάνω ότι, λόγω της μακράς του υπηρεσίας, διαφορετικές περίοδοι μπορούσε να προσμετρήσουν για τα προσόντα και διαφορετικές για το πλεονέκτημα.

Το ενδιαφερόμενο μέρος υπηρέτησε ως Λιμενικός Λειτουργός 2ης Τάξης από 1.4.79 μέχρι 14.6.82 και ως Λιμενικός Λειτουργός 1ης Τάξης από 15.6.82 μέχρι τον Ιούλιο του 1990, οπότε προσελήφθη στο Σ.Α.Λ.Α ως Οικονομικός Διευθυντής.

Προκύπτει έτσι ότι η σχετική υπηρεσία του ενδιαφερομένου μέρους ήταν συνολικά 16 χρόνια.

Παραθέτουμε τώρα απόσπασμα από την απόφαση του Συμβουλίου με το οποίο κρίθηκε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχε τόσο τα προσόντα όσο και το πλεονέκτημα του σχεδίου υπηρεσίας:

Είναι προφανές από τα πιό πάνω, αναφορικά με το ενδιαφερόμενο μέρος, ότι δεν φαίνεται καθαρά ποιά χρόνια υπηρεσίας θεώρησε το Συμβούλιο ότι ικανοποιούσαν την κατοχή των απαιτουμένων προσόντων. Θεώρησε ότι, τόσο η θέση Λιμενικού Λειτουργού 2ης Τάξης όσο και εκείνη 1ης Τάξης ήταν υπεύθυνες θέσεις και ότι εκείνη της 1ης Τάξης προσέφερε και την απαιτούμενη διοικητική πείρα, αφήνοντας την πενταετή πείρα στο Σ.Α.Λ.Α ως ικανοποιούσα το πλεονέκτημα, ή θεώρησε ως υπεύθυνη θέση μόνο τη θέση Λιμενικού Λειτουργού 1ης Τάξης και ότι η απόκτηση της διοικητικής πείρας προερχόταν από την πενταετή του υπηρεσία ως Οικονομικός Διευθυντής του Σ.Α.Λ.Α, που σε τέτοια περίπτωση θα σήμαινε ότι το πλεονέκτημα προέκυπτε και πάλιν από την ίδια υπηρεσία που θεωρήθηκε ως ικανοποιούσα τα απαιτούμενα προσόντα του σχεδίου υπηρεσίας;

Συνάγεται επιπρόσθετα από τα προαναφερθέντα πως λανθασμένα η υπόθεση αντιμετωπίστηκε, τόσο από τους δικηγόρους όσο και από το Δικαστήριο, ως περίπτωση στην οποία η πενταετής πείρα στο Σ.Α.Λ.Α προσμέτρησε τόσο για τα προσόντα όσο και για το πλεονέκτημα, αφού, όπως αναφέραμε, τούτο δεν προκύπτει σαφώς από τη διοικητική απόφαση και την αιτιολογία της.

Επιπρόσθετα, παρατηρούμε πως, ενώ ενώπιον του Συμβουλίου ηγέρθη το θέμα της έννοιας των όρων "υπεύθυνη θέση" και "διοικητική πείρα", τούτο αφέθηκε στην κρίση κάθε μέλους και έτσι δεν έχουμε ενώπιον μας το πώς ερμηνεύθηκαν.

Κάτω από το φως των πιο πάνω παρατηρήσεων μας προκύπτει ότι δεν γνωρίζει το Δικαστήριο ποιά ήταν η ερμηνεία που δόθηκε στα σχέδια υπηρεσίας και η εφαρμογή τους στην υπό κρίση περίπτωση, ώστε να μπορεί να ελέγξει την ορθότητα της απόφασης επί του προκειμένου, εφόσον η αιτιολογία του Συμβουλίου είναι ασαφής και αόριστη και ως εκ τούτου ανεπαρκής.

Κατά συνέπεια η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η επίδικη διοικητική απόφαση ακυρώνεται και επιδικάζονται έξοδα υπέρ του εφεσείοντα-αιτητή, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ΄έφεση.

Π. Δ. Δ. Δ. Δ.

/Χ.Π.