ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Μεταξύ:

Αντώνη Γεναγρίτη

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

1. Υπουργικού Συμβουλίου
2. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως
3. Υπουργού Οικονομικών

Εφεσιβλήτων- Καθ' ων η αίτηση.

_____________________

Για τον εφεσείοντα: Σπ. Ευαγγέλου.

Για την εφεσίβλητη: Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας

εκ μέρους του Γεν. Εισ.

_______________________

ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων προσλήφθηκε στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου την 2.3.1964. Παρέμεινε στις τάξεις της Δύναμης μέχρι την 3.2.1979 όταν παραιτήθηκε. Με επιστολή των δικηγόρων του προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως υπέβαλε αίτημα για «παραχώρηση σύνταξης και/ή ανάλογων συνταξιοδοτικών ωφελημάτων για την υπηρεσία του στην Αστυνομία Κύπρου». Υποστήριξε ότι «κατά την αποχώρηση του από την Αστυνομική Δύναμη Κύπρου δεν συνταξιοδοτήθηκε, ούτε σε μεταγενέστερο χρόνο του έχει καταβληθεί οποιοδήποτε ανάλογο ωφέλημα». Η επιστολή κατέληγε ως εξής:

Η πιο πάνω επιστολή έτυχε απάντησης με επιστολή Λειτουργού του Υπουργείου για το Γενικό Διευθυντή του ημερ. 10.9.97 η οποία έχει ως εξής:

Ο εφεσείων άσκησε προσφυγή. Αντικείμενο της, όπως το καθορίζει η θεραπεία που ζητήθηκε ήταν: «η απόφαση του καθ' ου η αίτηση αρ. 2, η οποία περιέχεται στην επιστολή του με ημερ. 10.9.1997, με την οποία ο καθ' ου η αίτηση απέρριψε την αίτηση του αιτητή για παραχώρηση συνταξιοδοτικών ωφελημάτων λόγω υπηρεσίας του στην Αστυνομία».

Ως «καθ' ου η αίτηση αρ. 2» προσδιορίσθηκε ο Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης. «Καθ' ου η αίτηση αρ. 1» ήταν το Υπουργικό Συμβούλιο και «καθ' ου η αίτηση αρ. 3» ο Υπουργός Οικονομικών.

Ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ο εφεσείων υπέβαλε πως την αποκλειστική αρμοδιότητα για λήψη απόφασης επί του αιτήματος την είχε το Υπουργικό Συμβούλιο. Πρότεινε πως αναρμοδίως απορρίφθηκε το αίτημά του.

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο ζήτησε τις απόψεις των μερών αναφορικά με το κατά πόσο η επιστολή της 10.9.97 περιέχει εκτελεστή διοικητική απόφαση. Ο εφεσείων υποστήριξε πως ουσιαστικά συνιστά απόρριψη του αιτήματος του και πως για το λόγο αυτό, είναι εκτελεστή.

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή. 'Εκρινε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι σαφώς πληροφοριακή. Μεταφέρουμε το σχετικό μέρος της απόφασης του:

Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω ο κ. Ευαγγέλου υπέβαλε ότι ο εφεσείων δικαιούται να προσβάλει την επίδικη διοικητική πράξη «για το ότι η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο καθώς επίσης και για δυσμενή μεταχείριση, γιατί δεν είναι δυνατόν να παραχωρείται κατά χάρη σύνταξη σε αριθμό συναδέλφων του κάτω από τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες και να μην τυγχάνει ο εφεσείων της ίδιας μεταχείρισης».

Επειδή το επίδικο αίτημα βασίσθηκε στον περί Συντάξεων Νόμο, Κεφ. 311, ζητήθηκε από τον κ. Ευαγγέλου, στη διάρκεια της ακρόασης της έφεσης, να υποδείξει τη συγκεκριμένη διάταξη του Κεφ. 311 που καλύπτει την περίπτωση του αιτητή. Απάντησε ότι δεν ήταν σε θέση σε εκείνο το στάδιο να προσδιορίσει τη σχετική νομοθετική διάταξη.

Η έννοια του όρου "εκτελεστή διοικητική πράξη" έχει επεξηγηθεί στην Δημοκρατία ν. Sunoil Bunkering Ltd (1994) 3 Α.Α.Δ. 26, 27 (απόφαση Πική, Δ., όπως ήταν τότε), στην οποία το θέμα τέθηκε ως εξής:

Σύμφωνα με το "Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο" του Α. Ι. Τάχου, 4η έκδοση, 1993, σελ. 356, εκτελεστή διοικητική πράξη είναι εκείνη που συνεπάγεται ευθέως και αμέσως με την εκτέλεση της έννομες συνέπειες για τους διοικούμενους δηλαδή συνιστά, μεταβάλλει ή καταργεί δικαιώματα ή (και) υποχρεώσεις.

Το Ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας ορίζει τις εκτελεστές πράξεις ως εκείνες "δια των οποίων δηλούται βούλησις διοικητικού οργάνου σκοπούσα στην παραγωγήν εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικούμενων".

Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας, 1929-59, σελ. 236-237 αναφέρονται τα ακόλουθα:

Η δική μας νομολογία έχει θέσει το θέμα της πληροφοριακής πράξης ως εξής:

Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα, όπως για παράδειγμα πράξη που πληροφορεί τον αιτητή για μια κατάσταση πραγμάτων ή για τις πρόνοιες ενός νόμου, ή πράξη στην οποία εκφράζεται η πρόθεση και όχι η βούληση της διοίκησης δεν είναι εκτελεστή πράξη (Βλ. Republic v. Demetriou and Others (1972) 3 C.L.R. 219, Krashias Modern Land & Building Developers Ltd v. Δήμου 'Εγκωμης (1995) 3 Α.Α.Δ. 198, 208, Phylaktides v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1328, Kεφάλα ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2478/3.3.2000, Economides v. Republic (1983) 3 C.L.R., 219, Ioannou v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1002, Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354, Argyrou and Others v. Republic (1983) 3 C.L.R. 474 και Μιχαήλ Φρειδερίκου και Σχολές Φρειδερίκου Λτδ ν. Δημοκρατίας, Υποθ. 499/88/26.4.90). Βλ. και Απόφαση 2446/1968 του Συμβουλίου της Επικρατείας στην οποία κρίθηκε ότι η επίδικη πράξη απαραδέκτως προσβάλλεται «ως στερουμένη εκτελεστού χαρακτήρος, καθ' όσον αύτη πληροφορίας απλώς παρέχει προς την αιτούσαν, μη δυναμένη να δημιουργήση ίδιον έννομον αποτέλεσμα».

Προσεκτική εξέταση της προσβαλλόμενης απόφασης αποκαλύπτει ότι ο καθ' ου η αίτηση 2 δεν έχει λάβει οποιαδήποτε απόφαση επί του αιτήματος του εφεσείοντα. 'Εχει απλώς δώσει κάποιες πληροφορίες στον εφεσείοντα σε σχέση με το ποιά είναι η κρατούσα νομική θέση επί του αιτήματος του. 'Εχει απλώς πληροφορήσει τον εφεσείοντα για μια κατάσταση πραγμάτων. Σε τέτοια περίπτωση η πράξη στερείται εκτελεστού χαρακτήρος μη δυνάμενη να δημιουργήσει ίδιον έννομο αποτέλεσμα.

Περαιτέρω το γεγονός ότι ο εφεσείων δεν δικαιούται συνταξιοδοτικών ωφελημάτων είχε κριθεί και βεβαιωθεί κατά το χρόνο της παραίτησης του από την Αστυνομική Δύναμη κατά το έτος 1979. Ο εφεσείων δεν νομιμοποιείται να υποβάλλει αιτήματα τα οποία δεν βρίσκουν έρεισμα σε οποιαδήποτε νομοθετική διάταξη σε μια προσπάθεια να στοιχειοθετήσει ζήτημα προς εξέταση και λόγους ακύρωσης.

Π.

/ΕΑΠ.