CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2001) 3 ΑΑΔ 845

ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΕΦΕΣΕΙΣ ΑΡ. 2829 ΚΑΙ 2834

Ο εφεσείων Α. Μαρδαπήττας είχε συστηθεί από το Διευθυντή του Τμήματος Ηλεκτρολογικών Υπηρεσιών ως ο καταλληλότερος, η ΕΔΥ αποφάσισε να μή υιοθετήσει αυτή τη σύσταση και, όπως και πρωτοδίκως, τίθεται υπό συζήτηση το κατά πόσο δόθηκε η οφειλόμενη στην περίπτωση ειδική αιτιολογία. Και αν ναί, κατά πόσο αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως ικανοποιητική. Τα άλλα που θέτει ο Α. Μαρδαπήττας αφορούν στην αντίληψή του πως η ΕΔΥ ανεπιτρέπτως ανήγαγε την πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου σε απαιτούμενο προσόν ή αυτοτελές κριτήριο επιλογής. Και στην, κατά την εισήγησή του, πρόσδοση υπέρμετρης σημασίας στην αρχαιότητα του ενδιαφερομένου προσώπου. Ενώ θα έπρεπε να είχε υπερισχύσει η υπεροχή του σε αξία, όπως τη δείχνουν οι βαθμολογίες στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Η οποία κακώς εκλήφθηκε από την ΕΔΥ ως οριακή.

Ο εφεσείων Χρ. Τρύφωνος έχει άλλη άποψη αναφορικά με τη σύσταση του Διευθυντή. Θεωρεί ότι δεν ήταν σύμφωνη προς τους φακέλους και πως καθηκόντως αγνοήθηκε από την ΕΔΥ. Το δικό του παράπονο αφορά στην αιτιολόγηση της επιλογής που έγινε και κυρίως εστιάζεται στην αντίληψή του πως η ΕΔΥ περιορίστηκε σε σύγκριση μεταξύ του ενδιαφερομένου προσώπου και του Α. Μαρδαπήττα. ΄Οπως το θέτει, "η ΕΔΥ όφειλε να εξηγήσει τί την οδήγησε, μή υιοθετώντας τη σύσταση, να περιορίσει τη σύγκρισή της μόνο μεταξύ των δυο και όχι μεταξύ όλων των υποψηφίων". Και διευκρινίστηκε ενώπιόν μας πως δεν τίθεται θέμα έκδηλης υπεροχής αλλά παράλειψης σύγκρισης που θα έδειχνε την αξία ως στοιχείο υπεροχής του.

Η ΕΔΥ εξήγησε ειδικά τους λόγους για τους οποίους δεν ήταν έτοιμη να ακολουθήσει τη σύσταση του Διευθυντή. ΄Οπως επισημαίνεται στην πρωτόδικη απόφαση, με την οποία συμφωνούμε, αυτό έγινε με τη ρητή αναφορά στην αρχαιότητα και στην πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου από τη μια και στο οριακό μόνο της υπεροχής του Α. Μαρδαπήττα από την άλλη. Ο Διευθυντής είχε εκθειάσει συγκεκριμένες ιδιότητες του Α. Μαρδαπήττα, βεβαίως ως στοιχεία υπεροχής του έναντι των υπολοίπων. Αυτές αντιστοιχούν προς βαθμολογημένα στοιχεία στις υπηρεσιακές εκθέσεις. Είχαν και οι δυο, όπως άλλωστε και ο εφεσείων Χρ. Τρύφωνος, ψηλή γενικά βαθμολογία σε όλα τα στοιχεία κρίσης. ΄Ηταν εξαίρετοι υπάλληλοι και η διαφορά τους κατά μια ή δυο μονάδες και αυτές όχι σταθερά στα ίδια στοιχεία κρίσης, δεν δικαιολογούσε τέτοιας μορφής μονολιθική εικόνα υπεροχής. Ιδίως, μάλιστα, ως προς την κατάρτιση και το υπηρεσιακό ενδιαφέρον που τονίστηκαν από το Διευθυντή. Η σύσταση ευλόγως δεν υιοθετήθηκε. Συνυπολογισμός της υπέρ του Α. Μαρδαπήττα θα άφηνε την ενδεχόμενη επιλογή του έκθετη σε ακύρωση, στη βάση της νομολογίας μας. [Βλ. Republic v. Koufettas (1985) 3 CLR 1950, Γεωργιάδης ν. ΑΗΚ (1996) 3 ΑΑΔ 249, Κίκης Ονουφρίου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 2037 ημερομηνίας 20.11.98, Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 2374 ημερομηνίας 15.9.99, Αναστάσιος Κουάλης κ.α. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ΑΕ 2402 ημερομηνίας 11.11.99].

Είναι γεγονός πως η ΕΔΥ αφιέρωσε τα περισσότερα στην ειδική σύγκριση του ενδιαφερομένου προσώπου με τον Α. Μαρδαπήττα που είχε συστηθεί. Δεν συμφωνούμε όμως πώς περιορίστηκε σ΄αυτήν. Σε συμφωνία με την πρωτόδικη απόφαση διαπιστώνουμε σύγκριση και αιτιολόγηση με αναφορά σε όλους τους υποψήφιους. Τόνισε η ΕΔΥ την υπεροχή του ενδιαφερομένου προσώπου σε αρχαιότητα και πείρα έναντι όλων και εξήγησε πως ενόψει της ισοδυναμίας τους ως προς τα προσόντα και της οριακής μόνο υπεροχής ορισμένων ως προς τις βαθμολογίες, θεωρούσε ως γενικά υπερέχοντα το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

Οι εφεσείοντες και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ήταν απόφοιτοι Σχολής Μέσης Παιδείας και του Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτου. Βρίσκονταν ενώπιον της ΕΔΥ όλα τα στοιχεία αναφορικά με τα προσόντα τους και η διαπίστωση πως δεν υστερούσε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο έναντι ουδενός ως προς αυτά, είναι ορθή. Επίσης είναι ορθή η επισήμανση ως προς την αρχαιότητα του ενδιαφερομένου προσώπου. ΄Ηταν αρχαιότερος του Α. Μαρδαπήττα κατά οκτώμισυ χρόνια και έναντι του Τρύφωνος κατά 18 μήνες στην τελευταία τους θέση. Η ΕΔΥ αναφέρθηκε και σε υπέρτερη πείρα του ενδιαφερομένου προσώπου αλλά δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε πως στοιχειοθετείται εξ αυτού λόγος ακυρότητας όπως ήταν η εισήγηση του Α. Μαρδαπήττα. Κάθε άλλο παρά η ΕΔΥ ανήγαγε την πείρα σε απαιτούμενο προσόν ή σε αυτοτελές κριτήριο. Απλώς επισημαίνει το αυτονόητο, τονίζοντας ιδιαίτερα την περίοδο από το 1972 όταν το ενδιαφερόμενο πρόσωπο διορίστηκε σε μόνιμη θέση στη δημόσια υπηρεσία μέχρι το 1985 που διορίστηκε ο Α. Μαρδαπήττας. Στο ζήτημα της αξίας όπως την προσδιορίζουν οι υπηρεσιακές εκθέσεις έχουμε αναφερθεί και δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται να επανέλθουμε. Και επ' αυτού ήταν ορθές οι εκτιμήσεις της ΕΔΥ και επισημαίνουμε επί του προκειμένου και την υπόμνηση από το Διευθυντή του γεγονότος ότι οι ετήσιες αξιολογήσεις για τον καθένα προέρχονταν από διαφορετικούς λειτουργούς. (Βλ. συναφώς Papadopoulos v. Republic (1982) 3 CLR 1070, Ανδρέας Παπαδόπουλος κ.α. ν. Δημοκρατίας κ.α. Προσφυγή 135/84, ημερομηνίας 19.4.89 κα Κρυστάλλω Χριστοδουλίδου (ανωτέρω).