- και -

Εφόρου Φόρου Εισοδήματος

-------------------------

Για τον αιτητή/εφεσείοντα: Σ. Σπυριδάκις

Για τον καθού η αίτηση/εφεσίβλητο: Δ. Χρυσανδρέα (κα), Δικηγόρος της

Δημοκρατία ς

------------------------

ΣΟΛΩΝ ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ: Έχουμε ενώπιον μας αίτηση για επαναφορά στον πίνακα ακροάσεων, της αναθεωρητικής αυτής έφεσης, που απορρίφθηκε με απόφαση της Ολομέλειας (με άλλη σύνθεση) στις 16/5/00. Η πορεία της υπόθεσης έχει σημασία. Προκύπτει από το φάκελο της διαδικασίας. Η έφεση καταχωρήθηκε στις 26/3/99 από τον πατέρα του εφεσείοντα, που υπογράφει το εφετήριο ως πληρεξούσιος αντιπρόσωπος του. Φαίνεται πως ο εφεσείων έλειπε ή έμενε μόνιμα στο εξωτερικό.

Στις 16/5/00 η Ολομέλεια προχώρησε σε απόρριψη της έφεσης. Μόνο η δικηγόρος της Δημοκρατίας είχε εμφανιστεί. Η απόρριψη ήταν το αποτέλεσμα της έλλειψης οποιασδήποτε εμφάνισης εκ μέρους του εφεσείοντα και έγινε στο πλαίσιο και με βάση τις εξουσίες που παρέχονται από τον περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων κ.λ.π.) Διαδικαστικό Κανονισμό της 22/3/96.

Είναι αμοιβαία αποδεκτό ότι ο δικηγόρος στον οποίο ο κ. Γεωργιάδης ανέθεσε την υπόθεση δεν εμφανίστηκε στις 16/5/00, παράλειψη που ο ίδιος αποδίδει (βλ. ένορκη δήλωση του) σε "λάθος ή παρεξήγηση" του εν λόγω δικηγόρου. Δεν παρασχέθηκαν άλλες λεπτομέρειες.

Η αίτηση εδράζεται στη Δ.35 θ. 11 του περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικού Κανονισμού. Ο θεσμός αυτός καθορίζει την τύχη έφεσης στην περίπτωση που κανένας διάδικος δεν εμφανίζεται στο δικαστήριο κατά την ακρόαση έφεσης. Κατά τη συζήτηση, ο κ. Σπυριδάκις μάς παρέπεμψε και στους επόμενους θεσμούς. Ο θ. 13 αφορά την ακρόαση έφεσης όταν υπάρχει παράσταση στο δικαστήριο από τον εφεσίβλητο όχι όμως και τον εφεσείοντα. Σε τέτοια περίπτωση το δικαστήριο μπορεί να απορρίψει την έφεση ή να τη χειρισθεί διαφορετικά όπως κρίνει πρέπον. Ας σημειωθεί ότι στις 27/11/98 υπήρξε τροποποίηση και προβλέφθηκε ρητά εξουσία επαναφοράς οσάκις η μη εμφάνιση εφεσείοντα οφείλεται "σε λόγο πέραν των δυνάμεων του, με αποτέλεσμα η μη επαναφορά της (έφεσης) να ισοδυναμεί με αποστέρηση του δικαιώματος να ακουστεί."

Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι η θεσμική διάταξη που αφορά άμεσα την κρινόμενη περίπτωση (στην οποία παρέπεμψε ο συνήγορος στην προφορική του αγόρευση) είναι ο καν. 11, που θέτει, για δυσδιάκριτο λόγο, ένα κάπως ηπιότερο κριτήριο. Το δικαστήριο μπορεί να την επαναφέρει αν το κρίνει πρέπον. Παραθέτουμε τις δυο σχετικές υποπαραγράφους του καν. 11:

Η συμπεριφορά δικηγόρου σε τέτοια θέματα αλλά και του ίδιου του διαδίκου τέθηκαν κάτω από το νυστέρι της νομολογίας. Τηρήθηκε αυστηρή γραμμή. Δεν είναι παράξενο. Διακυβεύεται η οριστικότητα στον τερματισμό των δικαστικών διαδικασιών. Όπως τονίσαμε στην απόφαση μας στην Α.Ε. 2525 και 2539 Ρουβανιάς Λτδ. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας ημερ. 14/4/00:

Η στάση της νομολογίας προκύπτει με σαφήνεια από την απόφαση στην Π.Ε. 9112 Βαρδιάνος ν. Richards, ημερ. 14/4/98:

Παράδειγμα εφαρμογής της ίδιας υπόθεσης προσφέρει η πρόσφατη απόφαση του Γαβριηλίδη Δ. στην Π.Ε. 10770 Κ. Πέτρου ν. Διευθυντή Κτηματολογίου Λεμεσού κ.α. ημερ. 19/2/01:

Ο εφεσείων εδώ δεν επέδειξε, σε οποιαδήποτε περίπτωση και παρά τις μακρινές αναβολές, προσωπικό ενδιαφέρον για την υπόθεση του. Ούτε ο πατέρας του νομιμοποίησε την εμφάνιση του. Περαιτέρω, η παρεξήγηση ή το λάθος του δικηγόρου, που καλά καλά δεν μας εξηγήθηκε, δεν αποτελεί εδώ πειστικό λόγο ότι είναι "πρέπον" να διατάξουμε επαναφορά της έφεσης.

Πέραν τούτου, διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις για την εγκυρότητα της έφεσης, που υπέγραψε ο πατέρας, ενόψει της απόφασης Lindos Constructions Ltd. v. Διευθυντή Τμήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1993) 1 Α.Α.Δ. 17. Το θέμα τέθηκε, αλλά κανένας δεν το συζήτησε. Το βάρος δόθηκε στα παραπάνω θέματα που εξετάσαμε.