|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 3 ΑΑΔ 233
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 2668
ΕΝΩΠΙΟΝ: ΝΙΚΗΤΑ, ΑΡΤΕΜΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΑΜΒΗ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗ, Δ.Δ.
Χριστόδουλος Προεστού, από Μακεδονίτισσα,
Εφεσείων
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
1. Γενικού Διευθυντή Υπουργείου Εργασίας και
Κοινωνικών Ασφαλίσεων,
2. Διευθυντή Ανώτερου Τεχνολογικού Ινστιτούτου,
Εφεσιβλήτων
---------------------------
15 Μαρτίου 2001
Για τον εφεσείοντα: Αγ. Ευσταθίου.
Για τους εφεσιβλήτους: Μ. Σπηλιωτοπούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας.
---------------------------
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Ο εφεσείων φοιτούσε στο Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Κατά το 1994-1995 ήταν δευτεροετής στον Κλάδο Μηχανολογίας. Δεν απέδωσε ικανοποιητικά και έτσι δεν κατέστη δυνατό να προαχθεί. Του επιτράπηκε όμως να επαναλάβει το έτος. Απέτυχε ξανά. Κατά το 1995-1996 δεν εξασφάλισε τη βάση σε τρία μαθήματα και έμεινε ανεξεταστέος για τον Σεπτέμβριο του 1996. Και πάλι απέτυχε· σε μη μεταφερόμενο μάθημα πήρε βαθμό 13% όταν η βάση ήταν το 50%. Αποτάθηκε για επανεξέταση στο μάθημα, θέτοντας ζήτημα αναφορικά με το περιεχόμενο του εξεταστικού δοκιμίου. Το αίτημά του εξετάστηκε και απορρίφθηκε, πρώτα από το Κλαδικό Ακαδημαϊκό Συμβούλιο Μηχανολογίας και έπειτα από το Ακαδημαϊκό Συμβούλιο του Ινστιτούτου. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 9.3.3 των Γενικών Κανονισμών Φοίτησης του Ινστιτούτου (όπως εγκρίθηκαν με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου τον Ιούλιο 1988 και τροποποιήθηκαν το 1991):
"Φοιτητές μπορούν να επαναλάβουν έτος μόνο μια φορά κατά τη διάρκεια της φοίτησης τους για την απόκτηση Διπλώματος, δηλ. από την πρώτη εγγραφή μέχρι την αποφοίτηση."
Επομένως δεν επετράπη στον εφεσείοντα να συνεχίσει τη φοίτησή του.
Η προσφυγή του στο Ανώτατο Δικαστήριο απορρίφθηκε με απόφαση ημερ. 27 Μαΐου 1998. Ο συνάδελφος που επιλήφθηκε πρωτόδικα της υπόθεσης διέκρινε ως πρώτο προς εξέταση ζήτημα το κατά πόσο η προσβληθείσα απόφαση ήταν διοικητική ώστε να υπόκειται σε ακυρωτικό έλεγχο βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος. Εξέτασε αυτό το ζήτημα με αναφορά στη φύση του οργάνου που την εξέδωσε. Κατέληξε ότι:
"Το Ινστιτούτο είναι οργανισμός που αναμφίβολα έχει συσταθεί για προώθηση δημόσιου σκοπού. Εξ ίσου φανερή είναι και η εποπτεία του κράτους και η ανάμειξή του στην διοίκηση του Ινστιτούτου. Όμως ελλείπει η νομοθετική εξουσιοδότηση της σύστασής του. Το Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο έχει συσταθεί και λειτουργεί, όχι δυνάμει νόμου, αλλά με βάση μόνο την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου που ενέκρινε τη συμφωνία μεταξύ της Δημοκρατίας και της UNESCO. Άνκαι η πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου είναι πολιτειακή πράξη, εν τούτοις δεν είναι νομοθετική πράξη και συνεπώς μια από τις προϋποθέσεις που τίθενται με το Άρθρο 122 του Συντάγματος ελλείπει.
Δεν είναι απαραίτητο για τις ανάγκες της παρούσας υπόθεσης να καθορίσω τη νομική φύση του Ινστιτούτου. Αρκεί να λεχθεί ότι το παρόν Δικαστήριο δεν κέκτειται δικαιοδοσίας ελέγχου της συγκεκριμένης πράξης, αφού δεν είναι πράξη οργάνου, που ασκεί εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία."
Με την έφεση αμφισβητείται η ορθότητα αυτής της κατάληξης. Επικρίνεται ιδιαίτερα η συνάρτηση του ζητήματος με το Άρθρο 122 του Συντάγματος αναφορικά με την έννοια του όρου "δημόσια υπηρεσία" και συνάμα υποδεικνύεται πως η προσφυγή στρεφόταν όχι μόνο εναντίον του Ινστιτούτου αλλά και του Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων· το εν λόγω Υπουργείο περιγράφεται δε ως όργανο πολιτειακό και ιεραρχικώς προϊστάμενο του Ινστιτούτου.
Θεωρούμε πως δεν χρειαζόταν εν προκειμένω να εξεταστεί το κατά πόσο το Ανώτερο Τεχνολογικό Ινστιτούτο είναι όργανο που γενικά ασκεί εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία· και επομένως δεν είμαστε διατεθειμένοι να το εξετάσουμε σε αυτή τη διάσταση. Όπως και να χαρακτηριζόταν ή να ταξινομείτο το Ινστιτούτο, είναι νομίζουμε εν προκειμένω σαφές ότι ούτως ή άλλως η προσβαλλόμενη απόφαση δεν θα μπορούσε να ενταχθεί στη σφαίρα του δημοσίου δικαίου. Καθοδήγηση προσφέρει η
Vrahimis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1428, η οποία αφορούσε την άσκηση πειθαρχικής εξουσίας από δημόσιο σχολείο μέσης εκπαίδευσης. Τα όσα στο ακόλουθο απόσπασμα ανέφερε η Ολομέλεια, με απόφαση που έδωσε ο Πικής, Δ. (όπως ήταν τότε), ισχύουν κατ΄ αναλογία και αποκτούν μάλιστα ακόμα μεγαλύτερη σημασία στον τομέα της ακαδημαϊκής επίδοσης και ό,τι επάγεται:"Not only as a matter of legal principle but as a matter of policy of the law as well, we are inclined to refuse jurisdiction to review the sub judice decision. In our opoinion it is undesirable to judicialise the exercise of discipline at school having regard to educational realities. Although we agree with the proposition that there must be constraints to the exercise of power, such constraints need not be of a judicial character. Higher educational authorities are responsible for securing a healthy system of education, including responsibility for ensuring observance by educationalists of proper standards in the exericse of discipline. It is advisable they should evolve a comprehensive code of discipline reflecting modern liberal and democratic approach to education. The exercise of school discipline is not, in our judgment, a proper subject for judicial review. Judicialisation of the process of discipline at school would, we believe, encourage a legalistic approach to the subject, whereas, what is needed is flexibility and freedom to respond to individual circumstances of a case, as well as the atmosphere prevailing at a given school. It would, we believe, be socially undesirable to render Judges the arbiters of discipline at school."
Η προσφυγή δεν θα μπορούσε λοιπόν επ΄ ουδενί λόγο να επιτύχει.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΕΘ