|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 3 ΑΑΔ 793
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αναθεωρητική Έφεση αρ. 2637.
Σύνθεση Δικαστηρίου: ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΔΔ.
Μεταξύ:
Ν.Α. Theophanous (Matic) Laundries Ltd.,
Εφεσειόντων-Αιτητών,
- και -
Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω
Υπουργείου Εμπορίου, Βιομηχανίας και Τουρισμού,
Εφεσιβλήτων-Καθ΄ ων η αίτηση.
- - -
Ημερομηνία: 19 Δεκεμβρίου, 2000.
Για τους εφεσείοντες: Α. Σ. Αγγελίδης.
Για τους εφεσίβλητους: Α. Βασιλειάδης, Ανώτ. Δικηγ. της Δημοκρατίας
εκ μέρους του Γενικού Εσαγγελέα.
Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Ουδεμία εμφάνιση.
- - -
Πικής, Π
.: H απόφαση που θα δώσω αντανακλά τις θέσεις της πλειοψηφίας. Με αυτή είναι σύμφωνοι οι Δικαστές Αρτεμίδης και Ηλιάδης. Ο Νικολαΐδης, Δ., καταλήγει σε αντίθετο αποτέλεσμα για τους λόγους που εξηγούνται στη ξεχωριστή του απόφαση, με την οποία συμφωνεί ο Γαβριηλίδης, Δ.- - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π
.: Το 1990 οι εφεσείοντες εγκατέστησαν στη βιοτεχνική περιοχή Πάφου μονάδα πλυντηρίου ρούχων. Προηγηθέν αίτημά τους για την εγκατάσταση της μονάδας τους στη βιομηχανική περιοχή Πάφου απορρίφθηκε. προφανώς γιατί η λειτουργία πλυντηρίου ρούχων δεν συνιστούσε βιομηχανική λειτουργία. Σύμφωνα με τον Κ.3, των περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας της Δημοκρατίας (Μίσθωση Ιδιοκτησίας μέσα σε Κυβερνητικές Βιομηχανικές Περιοχές) Κανονισμών του 1990, Κ.Δ.Π.164/90 - (οι Κανονισμοί), που διέπει την εκμίσθωση γης σε βιομηχανική περιοχή, όπως ήταν διαμορφωμένος το χρόνο εκείνο, η ενοικίαση γης ήταν επιτρεπτή μόνο για "βιομηχανικούς σκοπούς". Με την έγκριση του Υπουργείου Εμπορίας η Υφαντουργική Εταιρεία "Νέοτεξ Λίμιτεδ", παραχώρησε τα δικαιώματά της σε οικόπεδο στη βιομηχανική περιοχή Πάφου στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο Ανδρέα Θεοχάρους, προς αποκλειστική χρήση για την εγκατάσταση υφαντουργείου.Το 1993 ο Κ.3 των Κανονισμών τροποποιήθηκε και οι σκοποί για τους οποίους γη θα μπορούσε να εκμισθωθεί μέσα σε βιομηχανική περιοχή επεκτάθηκαν ώστε να περιλαμβάνουν και:
«.... οποιοδήποτε άλλο σκοπό που συντελεί στην ανάπτυξη, την εξυπηρέτηση και την καλύτερη λειτουργία των βιομηχανιών που βρίσκονται μέσα στην Κυβερνητική Βιομηχανική Περιοχή ή και άλλων βιομηχανιών.» (Βλ. Κ.Δ.Π. 149/93 - Κ.2.)
Το 1996, ο Ανδρέας Θεοχάρους, αποτάθηκε στην αρμόδια αρχή για τροποποίηση των όρων χρήσης του οικοπέδου του μέσα στη βιομηχανική περιοχή. Το αίτημά του έγινε δεκτό κατ΄ εφαρμογή των προνοιών της προαναφερθείσας τροποποίησης του Κ.3. Έτσι παρασχέθηκε η δυνατότητα στον Ανδρέα Θεοχάρους να εγκαταστήσει νόμιμα μονάδα πλυντηρίου ρούχων στη βιομηχανική περιοχή.
Σύμφωνα με τα γεγονότα στα οποία βασίζεται η προσφυγή ο Ανδρέας Θεοχάρους εγκατέστησε παρανόμως μονάδα πλυντηρίου ρούχων από το 1993 πριν την εξασφάλιση της σχετικής άδειας. Όταν κοινοποιήθηκε στους εφεσείοντες η απόφαση για τη χορήγηση άδειας στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, αυτοί προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο με αίτημα την ακύρωσή της για το λόγο ότι δόθηκε
παράνομα. Στα γεγονότα που στοιχειοθετούν το αίτημά τους κάμνουν αναφορά στην απόρριψη του δικού τους αιτήματος για την εγκατάσταση όμοιας μονάδας στη βιομηχανική περιοχή. Αρνούμενη το δικό τους αίτημα και αποδεχόμενη εκείνο του ενδιαφερομένου προσώπου η αρμόδια αρχή ενήργησε ανισομερώς και επέδειξε κακή πίστη ως ισχυρίστηκαν οι εφεσείοντες, γεγονότα που καθιστούν τη χορήγηση άδειας στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο παράνομη. Στα νομικά σημεία τα οποία προβάλλουν προς υποστήριξη της προσφυγής τους, περιλαμβάνεται και το ακόλουθο:«Η προσβαλλόμενη απόφαση παραβλάπτει τα οικονομικά συμφέροντα των αιτητών, τα οποία δεν ελήφθηκαν καθόλου υπόψη. Επίσης παραβιάζει την αρχή της Καλής Πίστης.»
Με το προαναφερθέν νομικό σημείο τίθεται ως νομική βάση της προσφυγής και η έλλειψη της δέουσας έρευνας ως προς τα ουσιώδη γεγονότα της υπόθεσης.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε την προσφυγή των εφεσειόντων απαράδεκτη
. έλειπε το έννομο συμφέρον προς προσβολή της επίδικης απόφασης, συνεπώς δεν ενομιμοποιούντο να την προσβάλουν.Προς στοιχειοθέτηση της προσφυγής απαιτείται πιθανολόγηση προσβολής δυσμενούς επηρεασμού του εννόμου συμφέροντος του προσφεύγοντος. Το πρωτόδικο Δικαστήριο παραπέμπει στο Δαγτόγλου
, Δεύτερη Έκδοση 1994, Διοικητικό Δικονομικό Δίκαιο, §551. Πλήγμα τέτοιου συμφέροντος των εφεσειόντων από την επίδικη απόφαση δεν πιθανολογείται. ό,τι προβάλλεται είναι το άδικο της απόφασης με την οποία απορρίφθηκε αίτημα των ιδίων που συντελέστηκε προ πολλού. Εκεί φαίνεται να εστιάζεται το παράπονο των εφεσειόντων, όπως διαπιστώνει το πρωτόδικο Δικαστήριο.Η έφεση στρέφεται κατά της απόρριψης της προσφυγής λόγω απουσίας του νενομισμένου συμφέροντος. Αναμφισβήτητο είναι ότι τρίτος μπορεί να προσβάλει διοικητική απόφαση η οποία αφορά ανταγωνιστή του με έρεισμα το δυσμενή επηρεασμό του δικού του υλικού συμφέροντος ως αποτέλεσμα της προσβαλλόμενης απόφασης. (Βλ. Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959 σελ. 265.) Στην προκείμενη περίπτωση τέτοιο συμφέρον δεν προβλήθηκε από τους εφεσείοντες, ούτε έχει καταδειχθεί δυσμενής επηρεασμός του λόγω της άδειας η οποία χορηγήθηκε στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο. Τέτοια δυσμένεια δεν προβάλλεται ούτε αναφέρεται ως ενδεχόμενο στα γεγονότα που στοιχειοθετούν την προσφυγή.
Στην Κοινότης Λυσού, μέσω Συμβουλίου Βελτιώσεως Λυσού, κ.ά. ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Υπουργού Εσωτερικών, κ.ά. Α.Ε. 2190 - 29.6.1998, ακολουθώντας προηγούμενη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου επί του θέματος υποδεικνύεται ότι:
«Τα γεγονότα, τα οποία στοιχειοθετούν τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου να επιληφθεί της προσφυγής και τα επίδικα θέματα, προσδιορίζονται στη δικογραφία»
Σε προηγούμενη απόφαση της ολομέλειας Μισιρλής ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (1995)3 Α.Α.Δ. 379, διαπιστώνεται ότι η αγόρευση ενώπιον του πρωτοδίκου Δικαστηρίου, όπως και ενώπιον του Εφετείου «δεν αποτελεί μέσο προσαγωγής μαρτυρίας ή διεύρυνσης των επιδίκων θεμάτων». Κατά συνέπεια οι αόριστοι ισχυρισμοί των εφεσειόντων στην απαντητική τους αγόρευση κατά την ακρόαση της προσφυγής περί επηρεασμού του οικονομικού τους συμφέροντος, δεν μπορεί να πληρώσουν το κενό στη θεμελίωση της προσφυγής.
Απουσιάζει ολότελα νομιμοποιητικό έρεισμα για την προσφυγή των εφεσειόντων, διαπίστωση που επισφραγίζει και την έκβαση της έφεσης.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Πικής, Π.
Αρτεμίδης, Δ.
Ηλιάδης, Δ.
/ΑυΦ.