Οι αιτητές διαφώνησαν με τον τρόπο υπολογισμού των δικαιωμάτων, εισηγούμενοι ότι θα έπρεπε να τους είχαν επιβληθεί μειωμένα δικαιώματα για αποθήκη, αλλά πλήρωσαν το ποσό για να μην διακοπεί η παροχή νερού στα υποστατικά τους, επιφυλάσσοντας τα δικαιώματά τους.

Ο συνήγορος των εφεσιβλήτων-αιτητών υποστήριζε και υποστηρίζει ότι η απόφαση λήφθηκε δυνάμει των περί Συμβουλίου Υδατοπρομήθειας Λάρνακας Κανονισμών του 1991 (Κ.Δ.Π. 385/91), όπου προβλέπονται μειωμένα τέλη, μεταξύ άλλων, για αποθήκες. Είναι δε η θέση του ότι τα υποστατικά τους είναι αποθήκες και η απόφαση λήφθηκε κάτω από πραγματική πλάνη.

Αντίθετα, ο συνήγορος του εφεσείοντα-καθ΄ου η αίτηση υποστήριξε ότι οι Κανονισμοί με βάση τους οποίους επιβλήθηκαν τα δικαιώματα ήταν οι παλιοί Κανονισμοί που ίσχυαν το 1988 όταν χορηγήθηκε η άδεια οικοδομής (Κανονισμοί 1965-1984), με βάση τους οποίους δεν γινόταν διάκριση αναλόγως με την κατηγορία των υποστατικών αναφορικά με τα πληρωτέα δικαιώματα.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, απορρίπτοντας τη θέση του δικηγόρου του καθ΄ου η αίτηση, ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη, θεωρώντας ότι δεν ήταν απλώς απαίτηση για πληρωμή αλλά εμπεριείχε και απόφαση καθορισμού των οφειλομένων δικαιωμάτων, έκρινε ότι, εφόσον αυτή λήφθηκε από το Διευθυντή και όχι από το Συμβούλιο, είχε ληφθεί από αναρμόδιο όργανο και ως εκ τούτου έπρεπε να ακυρωθεί.

Αναφορικά με τη φύση της επίδικης επιστολής κρίνουμε ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο τη θεώρησε ως εκτελεστή πράξη. Οι κανονισμοί προβλέπουν γενικά για τα τέλη και ο υπολογισμός τους και η επιβολή τους έγιναν δυνάμει της επιστολής αυτής. Στην υπόθεση Kanika Hotels κ.ά. ν. Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας (1996) 3 Α.Α.Δ. 169, κρίθηκε πως γνωστοποίηση με βάση σχετικό κανονισμό, με την οποία επιβάλλετο η πληρωμή τελών σε σχέση με το αποχετευτικό και η οποία καθόριζε τα τέλη και καλούσε τους αιτητές να τα πληρώσουν, αποτελούσε διοικητική εκτελεστή πράξη. (Δέστε και E.O.E. Tourist Enterprises Ltd ν. Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λεμεσού-Αμαθούντας, Π.Ε. 10246, ημερομηνίας 24.3.00).

Κατ΄αναλογία και στην παρούσα περίπτωση κρίνουμε ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε την επίδικη απόφαση ως εκτελεστή διοικητική πράξη γιατί με βάση αυτή καθορίστηκαν και επιβλήθηκαν τα δικαιώματα.

Ο παλιός Κανονισμός 6Α(γ) (που αντικατέστησε προηγούμενο Κανονισμό) προνοεί τα ακόλουθα:

Επισημαίνεται επίσης, όπως προκύπτει από τους παλιούς Κανονισμούς, ότι η θέση του εφεσείοντα ότι δεν γίνεται διάκριση αναλόγως της φύσης των υποστατικών σχετικά με τα επιβαλλόμενα δικαιώματα είναι ορθή.

Προκύπτει σαφώς από το περιεχόμενο του πιό πάνω Κανονισμού ότι η υποχρέωση καταβολής δικαιώματος προμήθειας νερού προηγείται της άδειας οικοδομής. Ως εκ τούτου, δεν έχουμε καμμιά δυσκολία να αποφασίσουμε ότι συνάγεται σαφώς από τα πιό πάνω ότι οι Κανονισμοί με βάση τους οποίους θα έπρεπε να αποφασισθούν και να επιβληθούν τα τέλη ήταν οι παλιοί Κανονισμοί, αφού η άδεια οικοδομής χορηγήθηκε, όπως αποτελεί κοινό έδαφος, το 1988.

Η θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η απόφαση λήφθηκε από αναρμόδιο όργανο γιατί την επιστολή υπογράφει ο Δειυθυντής και δεν υπάρχει πρακτικό απόφασης του Συμβουλίου, ελέγχεται ως εσφαλμένη. Η παρούσα είναι περίπτωση όπου το Συμβούλιο δεν είχε διακριτική ευχέρεια και όφειλε να επιβάλει τα δικαιώματα που προνοούνταν από τους Κανονισμούς, ασχέτως της φύσης της οικοδομής. Ως εκ τούτου, θα ήταν παράλογο να θεωρηθεί ότι λήφθηκε αναρμόδια η απόφαση, γιατί, κατά την κρίση μας, σε περίπτωση όπως η παρούσα, το Συμβούλιο θα μπορούσε να αναθέσει σε οποιοδήποτε αξιωματούχο του ή υπάλληλο να υπολογίσει τα δικαιώματα με βάση τους Κανονισμούς, αφού δεν ετίθετο θέμα άσκησης διακριτικής ευχέρειας εκ μέρους του.

Κατά συνέπεια των πιό πάνω η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται και η επίδικη διοικητική πράξη επικυρώνεται. Το πρωτόδικο διάταγμα για έξοδα επίσης ακυρώνεται και επιδικάζονται έξοδα, τόσο πρωτόδικα όσο και κατ΄έφεση, υπέρ του εφεσείοντα-καθ΄ου η αίτηση.

Δ. Δ. Δ. Δ. Δ.

/Χ.Π.