|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 3 ΑΑΔ 189
31 Μαρτίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές].
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΟΥΖΟΥΡΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
v.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσίβλητου-Καθ' ου η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση 2301)
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Επιστημονικό Τεχνικό Επιμελητήριο Κύπρου — Αίτηση για εγγραφή στο Μητρώο Μελών του Επιμελητηρίου — Μη περίληψη στις Κανονιστικές πράξεις του Υπουργικού Συμβουλίου, του πανεπιστημίου, από το οποίο αποφοίτησε ο αιτητής — Νόμιμα απορρίφθηκε το αίτημα για εγγραφή εφόσον το Άρθρο 7(1) του Ν. 224/90 απαιτεί κάτι τέτοιο, ως απαραίτητη προϋπόθεση — Δεσμευμένη η αρμοδιότητα, εφόσον τα ακαδημαϊκά προσόντα δεν είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργικό Συμβούλιο — Δεν απαιτείται περαιτέρω αιτιολόγηση.
Ο εφεσείων, που είχε επιδιώξει εγγραφή του στο Μητρώο Μελών του Ε.Τ.Ε.Κ., επεδίωξε με την έφεσή του αυτή, τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφαση και την ακύρωση της επίδικης απόφασης του Ε.Τ.Ε.Κ., με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
Στην απουσία αναγνώρισης του προσόντος από το Υπουργικό Συμβούλιο, ήταν υποχρεωτική η απόρριψη του αιτήματος. Δεν παρεχόταν ευχέρεια για άλλο χειρισμό. Η αντίληψη του εφεσείοντα, πως υπήρχαν και εν προκειμένω διαζευκτικά προσόντα (πτυχίο ή δίπλωμα πανεπιστημίου ή άλλο ισοδύναμο προσόν), ώστε να απαιτείται περαιτέρω εξειδίκευση, είναι λανθασμένη. Όλα αυτά υπόκεινται στην ενιαία απαίτηση να είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργικό Συμβούλιο και ο αιτητής δεν είχε τίποτε το αναγνωρισμένο με αυτό τον τρόπο. Δεν ανήκε στο Ε.Τ.Ε.Κ. η εξουσία για καθορισμό κατάλληλου προσόντος ή ισοδύναμου προς αυτό. Δεν τίθεται στην παρούσα διαδικασία ζήτημα σε σχέση με το μηχανισμό της επίτευξης της απαιτούμενης αναγνώρισης από το Υπουργικού Συμβούλιο. Η προσβαλλόμενη απόφαση αναπόφευκτα παραπέμπει στην έλλειψη αναγνώρισης και δε χρειαζόταν άλλη εξήγηση.
Ο αιτητής δεν ενομιμοποιείτο στη διεκδίκηση εγγραφής, γιατί δε συγκέντρωνε το προαπαιτούμενό της από το Νόμο. Το κατά πόσο αυτό ορθά ανάχθηκε και σε έλλειψη εννόμου συμφέροντος προς άσκηση προσφυγής, για τους σκοπούς της παρούσας υπόθεσης απολήγει να είναι χωρίς σημασία. Ούτως ή άλλως η προσφυγή ορθά απορρίφθηκε.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Constantinides v. Republic (1967) 3 C.L.R. 7.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Νικήτας, Δ.) που δόθηκε στις 15 Ιουλίου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 580/95) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα - αιτητή εναντίον απόφασης του εφεσίβλητου - καθ' ου η αίτηση να απορρίψει την αίτησή του για εγγραφή στο Μητρώο Μελών του εφεσίβλητου στον Κλάδο Επιμέτρησης και Εκτίμησης Γης.
Λ. Κληριδης, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Παπαευσταθίου με Ν. Παπαδόπουλο, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Κωνσταντινίδης, Δ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Σύμφωνα με το άρθρο 7(1) του περί Επιστημονικού Τεχνικού Επιμελητηρίου Nόμου του 1990 (Ν. 224/90 όπως τροποποιήθηκε),
"Κάθε πρόσωπο δικαιούται να εγγραφεί στο Μητρώο Μελών Επιμελητηρίου και να είναι μέλος του Επιμελητηρίου αν
(α) Έχει πτυχίο ή δίπλωμα Πανεπιστημίου ή άλλο ισοδύναμο προσόν, αναγνωριζόμενο για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου από το Υπουργικό Συμβούλιο ύστερα από εισήγηση του Επιμελητηρίου, σε οποιοδήποτε κλάδο μηχανικής επιστήμης."
(Οι υπόλοιπες υποπαράγραφοι δεν ενδιαφέρουν για τους σκοπούς της παρούσας υπόθεσης.)
Ο αιτητής υπέβαλε αίτηση για εγγραφή στο Μητρώο στον Κλάδο Επιμέτρησης και Εκτίμησης Γης. Η αίτηση απορρίφθηκε επειδή, όπως διαπιστώθηκε, δεν πληρούσε "τα υπό του Νόμου απαιτούμενα Ακαδημαϊκά Προσόντα". Εξηγήθηκε ταυτόχρονα στον αιτητή πως θα μπορούσε να ζητήσει επανεξέταση όταν θα γινόταν "πλήρες μέλος του R.I.C.S." Θα δούμε στη συνέχεια τη σημασία αυτής της επεξήγησης.
Ασκήθηκε προσφυγή και πρωτόδικα απορρίφθηκε. Ο λόγος της απόρριψης αφορούσε στη νομοθετική απαίτηση για κατοχή πτυχίου αναγνωρισμένου από το Υπουργικό Συμβούλιο. Τα ακαδημαϊκά προσόντα του αιτητή δεν ήταν αναγνωρισμένα με τον τρόπο αυτό. Κανονιστικές πράξες που καθόριζαν τα πανεπιστήμια ή εκπαιδευτικά ιδρύματα των οποίων το πτυχίο ή το δίπλωμα αναγνωριζόταν, δεν περιλάμβανε τα προσόντα του αιτητή. Παρεχόταν από τις ίδιες πράξεις η δυνατότητα εγγραφής μελών του Royal Institute of Chartered Surveyors (R.I.C.S.) αλλά ο αιτητής δεν είχε ούτε αυτή την ιδιότητα. Συνεπώς, όπως κρίθηκε, δεν είχε έννομο συμφέρον να ζητήσει ακύρωση της πράξης και η προσφυγή του ήταν απαράδεκτη. Εν πάση περιπτώσει, δεν θα μπορούσε να επιτύχει ούτε και στην ουσία. Η αρμοδιότητα του Επιμελητηρίου ήταν δεσμευμένη. Αφού δεν ήταν αναγνωρισμένα τα ακαδημαϊκά προσόντα του αιτητή, όπως προνοεί ο Νόμος, ήταν υποχρεωτική η απόρριψη της αίτησής του. Χωρίς καν την ανάγκη αιτιολόγησης. Αναφέρθηκε συναφώς ο συνάδελφός μας στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας 1929 - 1959, στη σελίδα 184 και διέκρινε την περίπτωση από εκείνη της Constantinides v. Republic (1967) 3 C.L.R. 7. Eκεί "ο νόμος αφορούσε την άσκηση διακριτικής εξουσίας".
Με τους λόγους έφεσης αμφισβητείται η ορθότητα της κρίσης ως προς την έλλειψη εννόμου συμφέροντος και, αναφορικά με την ουσία, η διαπίστωση πως η αρμοδιότητα του ΕΤΕΚ ήταν δέσμια και πως, συνεπώς, δεν μπορούσε να τίθεται ζήτημα αιτιολόγησης. Χωρίς αναφορά, όμως, στην προϋπόθεση του Νόμου να είναι αναγνωρισμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο αυτό το ακαδημαϊκό προσόν αν πρόκειται να είναι δυνατή η εγγραφή. Έχουμε επ' αυτού τις κανονιστικές πράξεις και δεν αμφισβητείται πως δεν κατέχει ο αιτητής τέτοιο αναγνωρισμένο από το Υπουργικό Συμβούλιο προσόν. Η θέση του πως κατείχε "τα κατάλληλα προσόντα για εγγραφή" στηριζόταν στην αντίληψη πως ο "ο τίτλος Μsc του Liverpool J.M. University αποτελούσε και αποτελεί ισοδύναμο προσόν για τους σκοπούς του Νόμου 224/90 και/ή πτυχίο ή δίπλωμα πανεπιστημίου".
Διαπιστώνεται παρανόηση σε σχέση με την αληθή έννοια της νομοθετικής διάταξης. Εκδήλωσή της είναι και η εξήγηση της άποψης αναφορικά με την αιτιολόγηση της απόφασης. Ο αιτητής είχε επικαλεσθεί πρωτοδίκως την Constantinides v. Republic (ανωτέρω). Η Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας είχε κρίνει πως ο αιτητής δεν μπορούσε να προαχθεί επειδή δεν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του άρθρου 12(α) του Ν. 10/63, χωρίς εξήγηση. Η απόφαση ακυρώθηκε ως αναιτιολόγητη γιατί, όπως θεωρήθηκε, προέκυπταν από το Νόμο περισσότεροι του ενός λόγοι για τους οποίους αποκλειόταν η εγγραφή. Δεν ήταν δυνατό να εξακριβωθεί τί από τα διαζευκτικά είχε υπόψη της η ΕΕΥ.
Ο συνάδελφός μας εντόπισε ουσιώδη διαφορά. Εδώ, στην απουσία αναγνώρισης του προσόντος από το Υπουργικό Συμβούλιο, ήταν υποχρεωτική η απόρριψη του αιτήματος. Δεν παρεχόταν ευχέρεια για άλλο χειρισμό. Συμφωνούμε. Η αντίληψη του εφεσείοντα πως υπήρχαν και εν προκειμένω διαζευκτικά προσόντα (πτυχίο ή δίπλωμα πανεπιστημίου ή άλλο ισοδύναμο προσόν) ώστε να απαιτείται περαιτέρω εξειδίκευση, είναι λανθασμένη. Όλα αυτά υπόκεινται στη ενιαία απαίτηση να είναι αναγνωρισμένα από το Υπουργικό Συμβούλιο και ο αιτητής δεν είχε τίποτε το αναγνωρισμένο με αυτό τον τρόπο. Δεν ανήκε στο ΕΤΕΚ η εξουσία για καθορισμό κατάλληλου προσόντος ή ισοδύναμου προς αυτό, δεν τίθεται στην παρούσα διαδικασία ζήτημα σε σχέση με το μηχανισμό της επίτευξης της απαιτούμενης αναγνώρισης από το Υπουργικό Συμβούλιο, η προσβαλλόμενη απόφαση (βλ. και το πρακτικό ημερομηνίας 29.3.95) αναπόφευκτα παραπέμπει στην έλλειψη αναγνώρισης και δεν χρειαζόταν άλλη εξήγηση.
Ο αιτητής δεν ενομιμοποιείτο στη διεκδίκηση εγγραφής γιατί δεν συγκέντρωνε το προαπαιτούμενό της από το Νόμο. Το κατά πόσο αυτό ορθά ανάχθηκε και σε έλλειψη εννόμου συμφέροντος προς άσκηση προσφυγής, για τους σκοπούς της παρούσας υπόθεσης απολήγει να είναι χωρίς σημασία. Ούτως ή άλλως η προσφυγή ορθά απορρίφθηκε. Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.