Ανδρέα Σιακά

Εφεσείων-Αιτητής

ν.

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Εφεσιβλήτων-Καθ΄ων η αίτηση

- - - - - -

Για τον εφεσείοντα-αιτητή: Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους εφεσίβλητους-καθ΄ων η αίτηση: Α. Παπασάββας.

Για τον εφεσίβλητο-ενδιαφερόμενο μέρος: Α. Κωνσταντίνου.

- - - - - -

- - - - - -

Επίδικη ήταν η απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) με την οποία προήχθη το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Ανώτερου Πρώτου Ελεγκτή στην Ελεγκτική Υπηρεσία από 15.7.1990.

Επειδή η θέση Ανώτερου Πρώτου Ελεγκτή είναι θέση προαγωγής εξετάστηκε απευθείας από την ΕΔΥ σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 35 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 (Νόμος αρ. 1/90).

Ο εφεσείων, διά του δικηγόρου του, προβάλλει τέσσερις λόγους έφεσης.

Ο κύριος λόγος έφεσης αφορά τη σύσταση του Διευθυντή, που, σύμφωνα με τον συνήγορο του εφεσείοντα, πάσχει ανεπανόρθωτα λόγω πλημμελούς αιτιολογίας.

Όπως αναφέραμε η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής. Σύμφωνα με το άρθρο 35(4), που αφορά τη διαδικασία της πλήρωσης θέσης προαγωγής, απαιτούνται οι αιτιολογημένες συστάσεις του Προϊσταμένου του Τμήματος.

Είναι η θέση του εφεσείοντα ότι η σύσταση περιέχει αναιτιολόγητη-αναρμόδια αναφορά στη γνώση της αγγλικής τόσο από τον εφεσείοντα όσο και από το ενδιαφερόμενο μέρος και στην αστήριχτη, όπως τη χαρακτηρίζει, θέση του Διευθυντή ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερτερεί σε πείρα χωρίς να τη συγκεκριμενοποιεί και χωρίς μια τέτοια πείρα να είναι απαραίτητο προσόν από τα σχέδια υπηρεσίας. Ισχυρίζεται ότι στη σύσταση απλώς επαναλαμβάνονται τα τρία νόμιμα κριτήρια γενικά και αόριστα χωρίς ουσιαστική σύγκριση των υποψηφίων.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε τη σύσταση αιτιολογημένη και αναφέρει τα εξής:-

Συμφωνούμε με το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι η σύσταση ήταν αιτιολογημένη. Η σύσταση παρέχει επαρκή αιτιολογία και δεν έρχεται σε αντίθεση με το περιεχόμενο των φακέλων. Επισημαίνεται επίσης στη σύσταση το στοιχείο της πείρας υπέρ του εφεσίβλητου-ενδιαφερόμενου μέρους που αιτιολογείται επαρκώς και επιβεβαιώνεται από τους διοικητικούς φακέλους. Η πείρα ως επί μέρους στοιχείο της αξίας νόμιμα λαμβάνεται υπόψη στην τελική κρίση του διορίζοντος οργάνου.

Όπως προκύπτει από τους υπηρεσιακούς φακέλους τόσο ο εφεσείων όσο και το εφεσίβλητο-ενδιαφερόμενο μέρος πληρούν τα απαραίτητα προσόντα, συμπεριλαμβανομένης της κατοχής της αγγλικής γλώσσας. Τόσο ο εφεσείων όσο και το εφεσίβλητο-ενδιαφερόμενο μέρος έχουν αξιολογηθεί ως "Λίαν Καλός" το 1987 και ως "Εξαίρετος" για τα έτη 1988-1989.

Ο εφεσείων υπερείχε σε αρχαιότητα κατά 25½ μήνες στην προηγούμενη θέση. Όπως εξηγείται στη σύσταση ο εφεσείων διορίστηκε απευθείας στην προηγούμενη θέση Ελεγκτή 1ης Τάξης, την 15.1.85 γιατί κατείχε πανεπιστημιακό δίπλωμα εν αντιθέσει προς το ενδιαφερόμενο μέρος που διορίστηκε για πρώτη φορά στις 18.10.82 στη θέση Ελεγκτή 2ης Τάξης γιατί δεν κατείχε πανεπιστημιακό δίπλωμα. Στη σύσταση επίσης αναφέρεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος έχει μακρύτερη πείρα, στοιχείο που προσμετρά στην αξία λαμβάνοντας υπόψη ότι τα καθήκοντα των θέσεων Ελεγκτή 1ης και 2ης Τάξης είναι τα ίδια. Η σύσταση επομένως είναι αιτιολογημένη και είναι σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων.

Με άλλο λόγο έφεσης ο εφεσείων παραπονείται ότι η ΕΔΥ απέτυχε να επιλέξει τον πραγματικά καλύτερο υποψήφιο με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια και παραγνώρισε τα προσόντα και την έκδηλη αρχαιότητά του.

Ήδη αναφέρθηκε προηγούμενα ότι ο εφεσείων είναι κάτοχος πανεπιστημιακού διπλώματος της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής των Αθηνών, προσόν που δεν απαιτείται από τα σχέδια υπηρεσίας ούτε αποτελεί πρόσθετο προσόν και έχει αρχαιότητα στην προηγούμενη θέση κατά 25½ μήνες.

Είναι νομολογιακά καθιερωμένο ότι ακαδημαϊκά προσόντα που δεν απαιτούνται από τα σχέδια υπηρεσίας έχουν μόνο οριακή σημασία, η δε αρχαιότης δεν αποτελεί αποφασιστικό κριτήριο σε θέσεις που είναι ψηλά στην ιεραρχία (στην περίπτωση αυτή η κλίμακα της θέσης είναι η Α13).

Η δεδομένη δε αρχαιότητα του εφεσείοντα έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους δεν αποτελεί αποφασιστικό παράγοντα που να ανατρέπει την υπεροχή του τελευταίου σε αξία, λόγω και της σύστασης του Γενικού Ελεγκτή και της μακρότερης πείρας του. Η επίδικη θέση είναι ψηλά στην ιεραρχία και το διορίζον όργανο έχει ευρύτερη διακριτική ευχέρεια επιλογής. (Βλέπε Δημοκρατία ν. Θεόδουλου Πανταζή (1991) 3 ΑΑΔ 47).

Καταλήγουμε ότι ο εφεσείων δεν απέδειξε έκδηλη υπεροχή όπως έχει προσδιοριστεί από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Με άλλο λόγο έφεσης ο εφεσείων προσβάλλει το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσίβλητος (ενδιαφερόμενο μέρος) υπερέχει σε αξία λόγω ελαφράς ανώτερης επί μέρους βαθμολογίας στις εμπιστευτικές εκθέσεις.

Η επισήμανση αυτή από τον πρωτόδικο Δικαστή είναι απλά περιγραφική και δεν φαίνεται να ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας που τον οδήγησε στην τελική κρίση του. Παραθέτω την παρατήρηση αυτή από την απόφαση:-

Με τον τελευταίο λόγο έφεσης ο εφεσείων προσβάλλει την υπό του πρωτόδικου Δικαστηρίου επιδίκαση εξόδων εναντίον του ως αποτέλεσμα της απόρριψης της προσφυγής του.

Ισχυρίζεται ο εφεσείων ότι "διεκδικώντας στο Δημόσιο Δίκαιο εξαφάνιση διοικητικής πράξης, δεν αναζητούσε ικανοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων ούτε είχε προσαγάγει στο Δικαστήριο ιδιωτική διαφορά, ώστε να καταδικαστεί στα έξοδα επί αποτυχίας της υπόθεσής του.".

Το θέμα των εξόδων της δίκης παραμένει πάντοτε στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου. Όπως αναφέρθηκε στην απόφαση Ανδρόνικος Κασάπης κ.ά. ν. Δημοκρατία, Α.Ε. 1959, ημερ. 15.1.98:-

(Βλέπε επίσης: Αντ. Αντωνίου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1892, ημερ. 28.1.98, Παύλος Δημητρίου ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 2053, ημερ. 13.2.98 και Τάκης Χ"Γεωργίου κ.ά. ν. ΡΙΚ, Α.Ε. 2264, ημερ. 16.2.99).

Στην προκείμενη περίπτωση δεν διαπιστώνουμε την ύπαρξη οποιουδήποτε λόγου που να δικαιολογεί παρέκκλιση από τον κανόνα.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.