CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1999) 3 ΑΑΔ 485

ΠΙΚΗΣ, Π.: Η προφορική εξέταση καθιερώνεται από τον περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμο του 1990 (Ν.1/90), (ο νόμος), ως ένα από τα μέσα δοκιμασίας των υποψηφίων για την πλήρωση θέσεων πρώτου διορισμού και προαγωγής. Ο τρόπος αξιολόγησης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση καθορίζεται από το εδάφιο 10 του άρθρου 34 του Νόμου. Προβλέπει:

Το άρθρο 34(10) καθιστά τη γενική εντύπωση που συναποκομίζουν τα μέλη του εξετάζοντος σώματος το μέτρο κρίσης των υποψηφίων, επιβάλλει την καταγραφή της και απαιτεί την αιτιολόγησή της. Αναμφισβήτητο είναι ότι το άρθρο 34(10) στοιχειοθετεί ουσιώδη νομοθετικό τύπο προσδιοριστικό του κύρους της προφορικής εξέτασης. (Βλ. Πετρίδης ν. Δημοκρατίας, Υπ. αρ. 279/93 - 30.6.1994^. Δημοκρατία ν. Χατζηγεωργίου (1994)3 Α.Α.Δ. 574, 580-581^. Δημοκρατία κ.ά. ν. Αναστασιάδου κ.ά. (1995)3 Α.Α.Δ. 119^. Ονουφρίου ν. Δημοκρατίας, Υπ. αρ. 83/94 - 29.12.1995.)

Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας υποστήριξε ότι οι επι μέρους κρίσεις της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας συνιστούν αιτιολογία της γενικής αξιολόγησης και ότι η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου περί του αντιθέτου είναι εσφαλμένη. Εκτός από την εμφανή, κατά την εισήγησή του, αιτιολόγηση της τελικής κρίσης που προκύπτει από τις επι μέρους βαθμολογήσεις σε συσχετισμό με το περιεχόμενο της στήλης του πίνακα κάτω από την οποία τέθηκαν, επικαλέστηκε και την απόφαση της Ολομέλειας στη Δημοκρατία ν. Αντωνίου & άλλων (1993)3 Α.Α.Δ. 325, προς υποστήριξη της θέσης του. Στην Αντωνίου αποφασίστηκε ότι η αξιολόγηση των υποψηφίων από το Συμβούλιο Κρίσεως του Αστυνομικού σώματος με τη βοήθεια πίνακα στον οποίο εξειδικεύονται τα κεφάλαια κάτω από τα οποία αξιολογήθηκαν οι υποψήφιοι (κατάρτιση, δραστηριότητα, νοητικές ικανότητες και προσήλωση στο καθήκον), προβλεπόμενα από έντυπο το οποίο εγκρίθηκε, ήταν παραδεκτή. (Βλ. επίσης Ευθυμίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας, Προσφυγές αρ. 165/97, 195/97, 219/97, 221/97, 14.12.1998 (απόφαση Κωνσταντινίδη, Δ.)). Η εισήγηση παραγνωρίζει ότι ο Κανονισμός 8(2) των περί Αστυνομίας (Προαγωγές) Κανονισμών του 1989, βάσει του οποίου γίνεται η αξιολόγηση του αστυνομικού σώματος, δεν επιβάλλει την αιτιολόγηση της κρίσης των μελών του συμβουλίου.

O εφεσίβλητος υπέβαλε ότι η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την προφορική εξέταση σε συγκεκριμένους τομείς γνώσης και αξίας αφήνει αγεφύρωτο το κενό στην αιτιολόγηση της γενικής αξιολόγησης. Αντίθετα, ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας υπέβαλε, όπως μπορούμε να συνοψίσουμε τις θέσεις του, ότι η επίδοση ή ο βαθμός επάρκειας των υποψηφίων στο γνωσιολογικό, νοητικό και ατομικό πεδίο, αιτιολογεί την τελική κρίση του σώματος. Παραστατικά, ένας υποψήφιος που κρίνεται πολύ καλός στους πέντε τομείς που εξειδικεύονται, δικαιολογημένα αξιολογείται ως πολύ καλός. Οι επι μέρους κρίσεις συνιστούν αιτιολογία της γενικής κρίσης. Δεν συμφωνούμε. Η βαθμολογία υποψηφίου, κάτω από οποιοδήποτε κεφάλαιο κρίσης, δεν υποδηλώνει τίποτε άλλο από την εντύπωση του εξετάζοντος σώματος για την αξία του σ΄ εκείνο τον τομέα. Οι ιδιαίτερες βαθμολογίες μπορεί θεωρητικά να δώσουν το στίγμα της τελικής αξιολόγησης^. δεν παύουν όμως να αποτελούν, όπως και η γενική αξιολόγηση, βαθμολογίες οι οποίες, όπως και η τελική, δεν παρέχουν τους λόγους για τους οποίους καθορίστηκαν στο επίπεδο που καθορίστηκαν. Το άθροισμα των βαθμολογήσεων για τον καθορισμό της γενικής αξιολόγησης δεν μεταβάλλει το χαρακτήρα τους. Ό,τι ελλείπει από την τελική βαθμολογία ελλείπει και από τις επι μέρους βαθμολογίες. Απουσιάζουν και στις δύο περιπτώσεις οι λόγοι για τους οποίους το σώμα προήλθε στη συγκεκριμένη αξιολόγηση.

Αντικείμενο της αιτιολόγησης είναι η παροχή των λόγων για τη μόρφωση της "Α" ή της "Β" γενικής εντύπωσης. Η αιτιολόγηση έγκειται στον προσδιορισμό των γεγονότων, στοιχείων και παρατηρήσεων που δικαιολογούν τη βαθμολογία η οποία αποδίδεται. Όπως στη γραπτή έτσι και στην προφορική εξέταση το αντικείμενο της αξιολόγησης είναι οι απαντήσεις στις ερωτήσεις που υποβάλλονται και η διάρθρωσή τους. Η προφορική εξέταση παρέχει ενδείξεις για την προσωπικότητα του υποψηφίου που επίσης λαμβάνεται υπόψη στην αξιολόγηση, τηρουμένης πάντα της αρχής της ισότητας που ορίζει ότι όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και της διοίκησης και αποκλείει κάθε διάκριση αντινομική προς αυτή. (Άρθρο 28.1.2 του Συντάγματος.)