|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
(1998) 3 ΑΑΔ 879
4 Δεκεμβρίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
EXPRO GULF LIMITED,
Εφεσείοντες,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
1. YΠΟΥΡΓΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
2. ΕΦΟΡΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 2270)
Φορολογία — Φορολογία εισοδήματος — Έκπτωση του Άρθρου 28(Α)(1) του περί Φόρου Εισοδήματος Νόμου — Ερμηνεία — Εφαρμογή της πρόνοιας είναι εφικτή μόνον αν υφίσταται φορολογητέο εισόδημα από το οποίο να αφαιρεθεί φόρος που καταβλήθηκε στο εξωτερικό.
Διοικητική πράξη — Αιτιολογία — Κρίση επί της ερμηνείας νομοθετικής διάταξης δεν είναι αναγκαίο να αιτιολογηθεί.
Λέξεις και Φράσεις — "Φορολογητέο εισόδημα" στο Άρθρο 28(Α)(1) των περί Φορολογίας Εισοδήματος Νόμων του 1961-1993.
Η εφεσείουσα εταιρεία ζήτησε την ακύρωση κατ' έφεσιν της εφαρμογής στην περίπτωσή της του Άρθρου 28(α)(1) της νομοθεσίας περί φορολογίας εισοδήματος. Τούτο διότι δεν της χορηγήθηκε η προνοούμενη έκπτωση εκ του λόγου ότι στην κρίσιμη περίοδο παρουσίαζε μόνο ζημιές.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Λόγω της φύσης του θέματος, ο Έφορος δεν είχε υποχρέωση να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους έδωσε στην επίμαχη νομοθετική διάταξη τη συγκεκριμένη ερμηνεία. Η κρίση του Εφόρου πάνω στην ερμηνεία νομοθετικής διάταξης δεν είναι αναγκαίο να αιτιολογηθεί.
2. Το σκεπτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι ορθό και όσον αφορά την ορθή ερμηνεία του Άρθρου 28(Α)(1). Ορθά επισημαίνεται ότι το Άρθρο 2 καταλήγει ότι αντικείμενο της φορολογίας είναι το φορολογητέο εισόδημα, αφού «φορολογητέο εισόδημα» σημαίνει το υπόλοιπο του αθροίσματος των εισοδημάτων κάποιου προσώπου από τις ειδικά καθοριζόμενες στο Άρθρο 5 πηγές, που εναπομένει μετά την αφαίρεση των ποσών που ο νόμος επιτρέπει.
Με το Άρθρο 28(Α)(1) προσδιορίζεται σαφώς ότι επιβάλλεται φόρος επί του φορολογητέου εισοδήματος, εκπιπτομένου οιουδήποτε φόρου καταβαλλομένου εκτός της Δημοκρατίας, με φορολογικό συντελεστή 4.25%, οι δε διατάξεις των Άρθρων 42 και 42 δεν εφαρμόζονται.
Αφού δεν υπήρχε στην παρούσα περίπτωση φορολογητέο εισόδημα δε γεννάται και ζήτημα αφαίρεσης φόρου που καταβλήθηκε στο εξωτερικό.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Αmer Agency for Middle East Research Ltd κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 14.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου Κύπρου (Νικήτας, Δ.) που δόθηκε στις 13 Μαρτίου, 1996 (Προσφυγή Αρ. 617/94) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή των εφεσειόντων εναντίον της απόφασης των εφεσιβλήτων - καθ' ων η αίτηση με την οποία καθόρισαν ότι με βάση το Άρθρο 28(Α)(1) του περί Φορολογίας Εισοδήματος Νόμου, ξένος φόρος καταβαλλόμενος εκτός της Δημοκρατίας δεν μπορεί να δημιουργήσει ζημιά προς μεταφορά.
Μ. Καλίγερου για Α. Μουσιούττα, για τους Εφεσείοντες.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Tην απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ .: Οι εφεσείοντες-αιτητές είναι εταιρεία εγγεγραμμένη σύμφωνα με τον περί Εταιρειών Νόμο, Κεφ. 113. Μετοχές της ανήκουν σε αλλοδαπούς και η εταιρεία θεωρείται για τους σκοπούς του περί Ελέγχου Συναλλάγματος Νόμου και της Κεντρικής Τράπεζας ως ημεδαπή εταιρεία ελεγχόμενη από αλλοδαπούς, είναι δε νομικό πρόσωπο μέσα στην έννοια του άρθρου 28 (Α) (1) του περί Φόρου Εισοδήματος Νόμου.
Σύμφωνα με το άρθρο 28 (Α) (1) των περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμων, 1961-1993, το εισόδημα των αιτητών φορολογείται με μειωμένο συντελεστή 4.25%. Το ποσό του φόρου που καταβάλλεται εκτός της Δημοκρατίας εκπίπτεται.
Οι αιτητές κατέβαλαν για την περίοδο 1984 - 1990 φόρο εκτός της Δημοκρατίας, τον οποίο όμως ο Έφορος δεν επέτρεψε να εκπέσει γιατί για τα έτη 1984, 1987, 1988 και 1989 η εταιρεία δεν είχε φορολογητέο εισόδημα, αλλά ζημιά. Ο Έφορος στην επιστολή του ημερ. 3.6.1994 που είναι και η προσβαλλόμενη πράξη, έκρινε ότι φόρος που καταβάλλεται εκτός της Δημοκρατίας δεν μπορεί να δημιουργήσει ζημιά προς μεταφορά.
Η προσφυγή που οι αιτητές-εφεσείοντες άσκησαν εναντίον της πιο πάνω απόφασης του Εφόρου απορρίφθηκε από το Δικαστήριο στις 13.3.1996. Εναντίον της απόφασης αυτής ασκήθηκε η παρούσα έφεση.
Οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε ότι η επίδικη απόφαση ήταν αιτιολογημένη. Προβάλλουν περαιτέρω τον ισχυρισμό ότι το Δικαστήριο λανθασμένα αποφάσισε πως η θέση του Εφόρου αναφέρθηκε στη γραπτή αγόρευση του συνηγόρου των καθ' ων η αίτηση. Η θέση του Εφόρου δεν αναφέρεται ρητά στην επίδικη απόφαση, αλλά ούτε και μπορεί να συμπληρωθεί από τα στοιχεία του φακέλλου ή να αναζητηθεί στις αγορεύσεις των συνηγόρων των μερών.
Περαιτέρω προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το Δικαστήριο λανθασμένα αποφάσισε ότι με βάση την ερμηνεία του όρου "φορολογητέο εισόδημα" στο άρθρο 2 του Νόμου, εξάγεται το συμπέρασμα πως το αληθινό νόημα της διάταξης του άρθρου 28 (Α) (1), δεν επιτρέπει τη δημιουργία ζημιάς προς μεταφορά από φόρο που καταβάλλεται εκτός της Δημοκρατίας. Τέλος οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι λανθασμένα αποφασίστηκε πως δεν εγεννάτο ζήτημα αφαίρεσης φόρου που καταβλήθηκε στο εξωτερικό επειδή δεν υπήρχε φορολογητέο εισόδημα και τούτο γιατί το άρθρο 28 (Α) (1) δεν αποκλείει τη μεταφορά στα επόμενα έτη ως ζημιάς του φόρου που καταβλήθηκε στο εξωτερικό.
Η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Συμφωνούμε με τον πρωτόδικο Δικαστή ότι λόγω της φύσης του θέματος ο Έφορος δεν είχε υποχρέωση να αναφέρει τους λόγους για τους οποίους έδωσε στην επίμαχη νομοθετική διάταξη τη συγκεκριμένη ερμηνεία. Όπως αναφέρεται στα Πορίσματα του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959, σελ. 185, που υιοθετεί και το πρωτόδικο δικαστήριο:
"............. η δε ορθότης της αιτιολογίας κατά το νομικόν μέρος κρίνεται αδιαφόρως των λόγων, οίτινες ήγαγον εις ταύτην ή την άλλην κρίσιν."
Δεν συμφωνούμε με την ευπαίδευτη συνήγορο των εφεσειόντων ότι το πιο πάνω απόσπασμα λανθασμένα υιοθετήθηκε. Η κρίση του Εφόρου πάνω στην ερμηνεία νομοθετικής διάταξης δεν είναι αναγκαίο να αιτιολογηθεί.
Με το σκεπτικό του Δικαστηρίου συμφωνούμε και όσον αφορά την ορθή ερμηνεία του άρθρου 28 (Α) (1). Ορθά επισημαίνεται ότι το άρθρο 2 καταλήγει ότι αντικείμενο της φορολογίας είναι το φορολογητέο εισόδημα, αφού "φορολογητέο εισόδημα" σημαίνει το υπόλοιπο του αθροίσματος των εισοδημάτων κάποιου προσώπου από τις ειδικά καθοριζόμενες στο άρθρο 5 πηγές, που εναπομένει μετά την αφαίρεση των ποσών που ο νόμος επιτρέπει (βλέπε σχετικά και Amer Agency for Middle East Research Ltd κ.ά. ν. Δημοκρατίας κ.ά. (1996) 3 Α.Α.Δ. 14).
Με το Άρθρο 28 (Α) (1) προσδιορίζεται σαφώς ότι επιβάλλεται φόρος επί του φορολογητέου εισοδήματος, εκπιπτομένου οιουδήποτε φόρου καταβαλλομένου εκτός της Δημοκρατίας, με φορολογικό συντελεστή 4.25%, οι δε διατάξεις των άρθρων 42 και 43 δεν εφαρμόζονται.
Αφού δεν υπήρχε στην παρούσα περίπτωση φορολογητέο εισόδημα δεν γεννάται και ζήτημα αφαίρεσης φόρου που καταβλήθηκε στο εξωτερικό.
Εν όψει των πιο πάνω η παρούσα έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον των εφεσειόντων, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.