- και -

Αρχής Ηλεκτρισμού Κύπρου

------------------------

Για τον εφεσείοντα: Α.Σ. Αγγελίδης

Για την εφεσίβλητη: Κ. Στιβαρού για Γ. Κακογιάννη

Διευκρινίζεται ότι ο παραπάνω κανονισμός αποτελεί μέρος των περί Αρχής Ηλεκτρισμού (Όροι Υπηρεσίας) Κανονισμών του 1986 (Κ.Δ.Π. 291/86). Προβλέπει ότι:

Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε από τώρα πως η Επιτροπή Επιλογής δεν περιέλαβε τον εφεσείοντα στους 3 υπαλλήλους που σύστησε για τη θέση, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο ενδιαφερόμενος. Ας σημειωθεί ότι τρία μέλη της πρότειναν τον εφεσείοντα, αλλά επικράτησε η πλειοψηφία αποτελούμενη από τα υπόλοιπα 4 μέλη της Επιτροπής αυτής.

Στην επόμενη φάση, η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή περιόρισε την επιλογή και σύσταση της σε ένα από τους 3 προταθέντες, το Μάριο Φυλακτίδη, τον οποίο χαρακτήρισε σαν "τον καλύτερο διαθέσιμο υποψήφιο". Για τον ίδιο λόγο, που υιοθέτησε και η Συμβουλευτική Υπεπιτροπή ξεχώρισε τον ενδιαφερόμενο, το Διοικητικό Συμβούλιο της Αρχής προχώρησε σε οριστική επιλογή και προαγωγή του.

Είναι αναντίλεκτο πως ο εφεσείων για χρόνια είχε καλύτερες υπηρεσιακές εκθέσεις από τον προαχθέντα. Επίσης αναγνωρίστηκε - και υπάρχουν τα στοιχεία - ότι είναι αρχαιότερος του κατά 1 χρόνο. Τέθηκε και ζήτημα πείρας. Ο ενδιαφερόμενος είχε μακρότερη πείρα (από τον εφεσείοντα) στον ιδιωτικό τομέα στην αρχή της σταδιοδρομίας τους. Ο εφεσείων εντούτοις απέκτησε πείρα σε όλες τις δραστηριότητες του Τμήματος του. Γιαυτό και του χορηγήθηκε πιστοποιητικό πλήρους εξουσιοδότησης για τη λειτουργία του όλου συστήματος μεταφοράς: βλ. το διοικητικό φάκελο και την αξιολόγηση του προϊσταμένου. Σε αντίθεση με τον ενδιαφερόμενο, στον οποίο είχε δοθεί περιορισμένης εμβέλειας πιστοποιητικό. Το τελευταίο τυπικό στοιχείο αφορά τα προσόντα. Και οι δύο είχαν τα απαραίτητα. Ο ενδιαφερόμενος όμως είχε και μεταπτυχιακό δίπλωμα, που δε διέθετε ο αιτητής. Αυτό όμως δεν αποτελούσε, με βάση τους όρους του σχεδίου υπηρεσίας, πλεονέκτημα.

Πρέπει να σχολιασθεί ακόμη ένα ζήτημα. Η σύσταση του προϊσταμένου του εφεσείοντα για προαγωγή ήταν σαφώς ισχυρότερη. Τον χαρακτήρισε "πολύ καλό μηχανικό". Ο χαρακτηρισμός για τον ενδιαφερόμενο από άλλο προϊστάμενο ήταν απλώς "καλός". Ο πρωτόδικος δικαστής δεν έδωσε σημασία στη διαφορά αυτή. Παρατηρεί σχετικά:

Η παράγραφος 7 του εφετηρίου περιέχει τον ουσιαστικό λόγο προσβολής της εκκαλούμενης απόφασης. Οι υπόλοιποι λόγοι θέτουν απλώς ζήτημα λανθασμένης εκτίμησης από το πρωτόδικο δικαστήριο, αναφορικά με κάθε στοιχείο κρίσης χωριστά. Το ουσιώδες μέρος του λόγου 7 έχει ώς εξής:

Συγκεφαλαιώνοντας, ο εφεσείων είχε σαφή υπεροχή στην αρχαιότητα και την αξία. Ως προς την πείρα είχε πλήρη εξουσιοδότηση αναφορικά με το χειρισμό του συστήματος της περιφέρειας, όπως προσημειώσαμε. Φαίνεται πως σ' αυτόν τον τομέα τουλάχιστον, που αφορά την υπηρεσία στην Αρχή, ο εφεσείων είχε πληρέστερη πείρα από τον προαχθέντα. Ο τελευταίος είχε εργαστεί περισσότερα χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, προτού καταλήξει στην Αρχή.

Η σύσταση του άμεσα προϊσταμένου ευνοούσε τον εφεσείοντα. Δεν παραγνωρίζουμε ότι η αξιολόγηση έγινε από διαφορετικούς προϊσταμένους. Το γεγονός όμως δεν μπορεί να αφεθεί να εξουδετερώσει πλήρως τη διαφορετική εκτίμηση. Δεν παύει η σύσταση να αποτελεί ένα αξιόπιστο δείκτη της υπηρεσιακής ικανότητας: βλ. Α. Papadopoulos ν. The Republic (1982) 3 C.L.R. 1070, 1077, προσφ. αρ. 135, 173 και 174/84 Ανδρέας Παπαδόπουλος & Άλλοι ν. Ε.Δ.Υ. ημερ. 19/4/89 και 137/92 & 160/92 Λάζαρος Στέλιου Σαββίδης κ.α. ν. Ε.Δ.Υ. ημερ. 12/9/94.

Δεν είναι άσχετο να υπενθυμίσουμε και τη βασικά χλιαρή σύσταση του Διευθυντή κατά το τελικό προαγωγικό στάδιο απλά, δηλαδή, ότι ο ενδιαφερόμενος δεν υστερούσε από τους δύο άλλους συστηθέντες.

Υπό το πρίσμα της ανάλυσης των παραπάνω δεδομένων δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στην προκείμενη περίπτωση η Αρχή απέτυχε να επιλέξει τον καλύτερο διαθέσιμο υποψήφιο για προαγωγή, όπως ήταν η δεδηλωμένη πρόθεση της.