ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ΕΝΩΠΙΟΝ: ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗ, ΑΡΤΕΜΙΔΗ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗ, ΗΛΙΑΔΗ, ΔΔ

Μεταξύ:

Παναγιώτη Αριστοκλέους

Εφεσείοντα

και

Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας

Εφεσίβλητης

--------------

Για τον εφεσείοντα: κ. Α.Σ. Αγγελίδης.

Για το ενδιαφ. μέρος: κ. Χ"Τζιοβάννης για κ. Κ. Μιχαηλίδη.

-------------------------

(Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη)

Χρυσοστομής, Δ.: Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων-αιτητής προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας (ΕΔΥ) να προάξει το ενδιαφερόμενο πρόσωπο Λάμπρο Σέργη αντί αυτού στη θέση Διευθυντή του Τμήματος Γεωργίας. Η θέση είναι πρώτου διορισμού και προαγωγής, αλλά επειδή είναι διευθυντική, δεν ακολουθήθηκε η διαδικασία έρευνας των αιτήσεων από τη Συμβουλευτική Επιτροπή.

Υποβλήθηκαν συνολικά 20 αιτήσεις και αφού η Επιτροπή τις εξέτασε, έκρινε ότι 18 από τους αιτητές, μεταξύ των οποίων ήταν ο εφεσείων και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, κατείχαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα και τους κάλεσε σε ατομική προφορική εξέταση στην οποία παρέστη και ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου Γεωργίας και Φυσικών Πόρων. Πέραν της προφορικής εξέτασης η Επιτροπή εξέτασε και επιστολή του δικηγόρου του εφεσείοντα ημερ. 15.5.91, δια της οποίας ζήτησε όπως η ΕΔΥ διερευνήσει και βεβαιωθεί πριν τις συνεντεύξεις ότι οι υπηρεσιακές εκθέσεις του 1990 ετοιμάστηκαν με εφαρμογή του ίσου και/ή ενιαίου μέτρου κρίσεως αναφορικά προς τις αξιολογήσεις που έγιναν από διάφορους αξιολογούντες λειτουργούς του Υπουργείου στο οποίο ανήκει ο εφεσείων και άλλοι υποψήφιοι.

Η Επιτροπή αφού εξέτασε το θέμα, αποφάνθηκε ότι δεν είχε στοιχειοθετηθεί οτιδήποτε το επιλήψιμο και απόστειλε σχετική απαντητική επιστολή στο δικηγόρο του εφεσείοντα.

Στη συνέχεια η Επιτροπή προέβη στην πλήρωση της θέσης και άκουσε και τις απόψεις του Γενικού Διευθυντή ο οποίος ανάφερε τα εξής:

Το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε με τους λόγους ακυρότητας που υποβλήθηκαν, τους οποίους δεν απεδέχθη και απόρριψε την προσφυγή του εφεσείοντα.

Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται η πρωτόδικη απόφαση. Θα ασχοληθούμε πρώτα με τους λόγους 5 και 6 που αναπτύχθηκαν ενώπιον μας σωρευτικά. Οι λόγοι αυτοί αφορούν ισχυρισμούς ότι εσφαλμένα κρίθηκε ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ενώπιον της ΕΔΥ ήταν νόμιμη ή επαρκώς αιτιολογημένη ή σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων ή ότι όπως δόθηκε μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο κρίσης. Η σύσταση έπασχε γεγονός που έπρεπε να οδηγήσει στη διαπίστωση ότι έπασχε νομικά η τελική επιλογή γι΄αυτό το λόγο.

Επίσης έγινε ισχυρισμός ότι εσφαλμένα αποδόθηκε ιδιάζουσα βαρύτητα στην συνέντευξη και ειδικά στα περί την προσωπικότητα και ή ικανότητα των υποψηφίων. Διευκρινίζεται επίσης για το θέμα των συνεντεύξεων ότι στην προκειμένη περίπτωση αποδόθηκε ιδιάζουσα βαρύτητα και αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι ήταν το μόνο στοιχείο στο οποίο υπερτερούσε του εφεσείοντα το ενδιαφερόμενο πρόσωπο.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, βρήκε ότι η σύσταση του προϊσταμένου του Τμήματος είναι δεόντως αιτιολογημένη και υποστηρίζεται από το περιεχόμενο του φακέλου και της εντύπωσης της προφορικής εξέτασης. Το εύρημα αυτό δεν δύναται υπό τις περιστάσεις, να ανατραπεί.

O ισχυρισμός ότι η σύσταση του Γενικού Διευθυντή ενώπιον της ΕΔΥ δεν ήταν επαρκώς αιτιολογημένη ή σύμφωνη με τα στοιχεία των φακέλων και κατά συνέπεια έπρεπε να οδηγήσει στην διαπίστωση ότι έπασχε νομικά η τελική επιλογή, εισάγεται υπό μορφή αιτιολογίας, πλην όμως συνιστά νέο λόγο έφεσης και δεδομένου ότι το θέμα της αιτιολογίας της σύστασης δεν ήταν λόγος ακυρότητας ούτε εγέρθηκε πρωτόδικα ούτε αποτελεί λόγο έφεσης, δεν είναι επιτρεπτή η εξέταση του και κατά συνέπεια απορρίπτεται (Βλ. Δημοκρατία ν. Καλυβίτου (1994) 3 ΑΑΔ 603, Καμένος ν. Δημοκρατίας, Α.Ε. 1916, ημερ. 30.1.96).

Όσον αφορά την ιδιάζουσα βαρύτητα που κατ΄ισχυρισμό δόθηκε στις συνεντεύξεις, το πρωτόδικο Δικαστήριο ανάφερε τα ακόλουθα στη σελ. 10 της απόφασης του:

Επί του προκειμένου το πρωτόδικο Δικαστήριο παράθεσε αριθμό αυθεντιών προς υποστήριξη του ευρήματος του.

Τα πιο πάνω λεχθέντα από το πρωτόδικο Δικαστήριο μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους. Ορθά δόθηκε από την ΕΔΥ βαρύτητα στις συνεντεύξεις, καθώς επίσης και η σημασία που αποδόθηκε στην προσωπικότητα του ενδιαφερόμενου μέρους για τους λόγους που ανάφερε το πρωτόδικο Δικαστήριο και δεν χρειάζεται να τους επαναλάβουμε. (Βλ. Ιωάννου κ.α. ν. Δημοκρατίας (1993) 3 ΑΑΔ 390).

Έγινε επίσης ισχυρισμός για μη ύπαρξη αιτιολογίας της επίδικης απόφασης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε τους ισχυρισμούς αυτούς και κατάληξε ότι υπήρχε στην ίδια την απόφαση της ΕΔΥ και συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου. Η θέση αυτή του πρωτόδικου Δικαστηρίου μας βρίσκει σύμφωνους.

Επίσης όσον αφορά τον ισχυρισμό ότι η πρωτόδικη απόφαση δεν ασχολήθηκε καν κατά πόσο η ΕΔΥ ερεύνησε, ως όφειλε, το εγερθέν θέμα για τις εμπιστευτικές εκθέσεις του 1990, δεν ευσταθεί. Το Δικαστήριο στη σελ. 5 της απόφασης του ασχολήθηκε με το θέμα του ίσου ή ενιαίου μέτρου που εγέρθηκε από το δικηγόρο του εφεσείοντα και το εύρημα του ήταν ότι ο ισχυρισμός του αιτητή ήταν γενικός και αόριστος, χωρίς οποιαδήποτε τεκμηρίωση και δεν έχει αποδειχθεί. Αυτή η θέση διατυπώθηκε και από την ΕΔΥ. Ας σημειωθεί ότι ο δικηγόρος του εφεσείοντα ζήτησε από την ΕΔΥ όπως βεβαιωθεί ότι τηρήθηκε το ενιαίο μέτρο κρίσεως και δεν έγινε οποιοσδήποτε ισχυρισμός για έλλειψη αντικειμενικότητας ή αμεροληψίας. Επομένως, ούτε και ο λόγος αυτός ευσταθεί.

Ένα άλλο θέμα που εγείρεται με την παρούσα έφεση είναι ο ισχυρισμός ότι δεν έγινε από πλευράς ΕΔΥ η δέουσα έρευνα για τα προσόντα του ενδιαφερόμενου προσώπου. Ειδικότερα αναφέρεται ότι το προσόν master of science του ενδιαφερόμενου μέρους δεν μπορούσε να υποκαταστήσει το πρώτο απαραίτητο πτυχίο που δεν κατέχει ή ότι είχε οποιαδήποτε αξία ως προσόν αναγνωρισμένο ή σημασία στη διαδικασία επιλογής του ενδιαφερομένου προσώπου.

Πέραν τούτου αναφέρεται συνοπτικά ότι δεν υπήρξε δέουσα έρευνα περί την ισοτιμία του master και/ή του πρώτου προσόντος του ενδιαφερόμενου μέρους και γίνεται ισχυρισμός ότι εσφαλμένα η πρωτόδικη απόφαση αντιμετώπισε στο βαθμό που κάμνει αναφορά το θέμα των προσόντων του αιτητή.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο ασχολήθηκε με το θέμα αυτό και στις σελ. 8 και 9 της απόφασης του ανάφερε τα ακόλουθα:

Και αυτή η θέση του πρωτόδικου Δικαστή είναι ορθή. Τα προσόντα του εφεσείοντα περιείχοντο στο φάκελο του και τεκμαίρεται ότι λήφθηκαν υπόψη από την ΕΔΥ. Ο εφεσείων δεν διαθέτει μεταπτυχιακό τίτλο master of science, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος το διαθέτει, πέραν από τα άλλα τέσσερα διπλώματα που κατέχει. Επομένως το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο υπερέχει σε προσόντα είναι ορθό. Η ερμηνεία του σχεδίου υπηρεσίας ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του διορίζοντος οργάνου και το Δικαστήριο επεμβαίνει μόνο αν η ερμηνεία και η εφαρμογή του σχεδίου από το διορίζον όργανο δεν ήταν εύλογα επιτρεπτή. (Βλ., μεταξύ άλλων, ΚΟΤ ν. Λοΐζου Προδρόμου, Α.Ε. 1776, ημερ. 23.3.95).

Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατάληξε σε ορθά συμπεράσματα επί του θέματος αυτού και η απόφαση της ΕΔΥ ήταν εύλογα επιτρεπτή. Υπό τις περιστάσεις, η απόφαση της ΕΔΥ ήταν επομένως επαρκής και δεν υπήρξε οποιαδήποτε πλάνη με βάση τα στοιχεία που είχε ενώπιον της κατά το χρόνο της λήψης της επίδικης απόφασης.

Στο λόγο 4 της έφεσης διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι εσφαλμένα εκτιμήθηκε η πείρα και αξία όπως και η αρχαιότητα που αφορούσαν τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος.

Η θέση Διευθυντού του Τμήματος Γεωργίας είναι διευθυντική και η διακριτική ευχέρεια της ΕΔΥ ήταν ευρεία. Διαπιστώνεται ότι η επίδικη απόφαση που λήφθηκε από την ΕΔΥ ήταν εύλογα επιτρεπτή και η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστή ορθή. Δεν διαπιστώνεται κανένας λόγος που να δικαιολογεί την επέμβαση μας.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εις βάρος του εφεσείοντα.

Δ.

Δ.

Δ.

Δ.

/ΚΧ"Π