|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 3 ΑΑΔ 590
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗ ΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 2145
ΕΝΩΠΙΟΝ: Γ. ΠΙΚΗ, Π., ΝΙΚΗΤΑ, ΚΑΛΛΗ,
ΚΡΑΜΒΗ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ, ΔΔ.
JAYNE-ΣΤΕΛΛΑ ΙΩΑΝΝΟΥ, από τη Λεμεσό,
Εφεσείουσα-Αιτήτρια,
- ν -
Συμβουλίου Βελτιώσεως Αγίου Τύχωνα, από τον Αγιο Τύχωνα,
Εφεσιβλήτων-Καθ΄ων η αίτηση.
- - - - - - - - - -
3 Σεπτεμβρίου, 1998
.Για την εφεσείουσα: κ. Α. Τόκας.
Για τους εφεσίβλητους: κ. Δημοσθένους.
- - - - - - - - - -
ΠΙΚΗΣ, Π
.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσειο Δικαστής Α. Κραμβής.
- - - - - - - - - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ
.: Το Συμβούλιο Βελτιώσεως Αγίου Τύχωνα αποδέχθηκε αίτηση της εφεσείουσας για έκδοση άδειας οικοδομής αναφορικά με την ανέγερση τεσσάρων οικιών επί τεμαχίου της εφεσείουσας.Οι εφεσίβλητοι, με επιστολή τους ημερομηνίας 19.5.94 πληροφόρησαν την εφεσείουσα ότι για να εκδοθεί η άδεια οικοδομής θα έπρεπε, μεταξύ άλλων, να καταβληθεί ποσό εκ ΛΚ3850.- ως δικαιώματα ύδρευσης.
Ο δικηγόρος της εφεσείουσας με επιστολή του ημερομηνίας 27.5.94 προς τους εφεσίβλητους αμφισβήτησε την ορθότητα του υπολογισμού των δικαιωμάτων, τα οποία, σύμφωνα με δικό του υπολογισμό, ανέρχονται στις ΛΚ2000.-. Η διαφορά, καθώς προκύπτει από το περιεχόμενο της επιστολής οφείλεται σε λανθασμένη ερμηνεία και εφαρμογή των σχετικών κανονισμών στη συγκεκριμένη περίπτωση. Στην επιστολή του ο δικηγόρος, παραθέτει τον τρόπο με τον οποίο υπολόγισε το ποσό των δικαιωμάτων που κατά την άποψή του θα έπρεπε να πληρωθούν από την εφεσείουσα και ζήτησε διερεύνηση του θέματος.
Οι εφεσίβλητοι με επιστολή ημερομηνίας 9.6.94 έδωσαν την πιο κάτω απάντηση στο δικηγόρο της εφεσείουσας.
"Αναφέρομαι στην από μέρους της πελάτισσάς σας κ. JAYNE-Στέλλας Ιωάννου επιστολή σας με ημερ. 27.5.94 με την οποία με πληροφορείτε ότι έχει ένσταση για το ποσό των £3.580= που της έχει ζητηθεί με την επιστολή μου με τον ίδιο πιο πάνω αριθμό ημερ. 19.5.94 σαν τέλη συνδέσεως υδατοπρομήθειας, προκειμένου να καταστεί δυνατή η έκδοση άδειας οικοδομής για οικιστική ανάπτυξη του τεμαχίου με αρ. 526 του Φ/Σχ. LIV/38 του χωριού Αγ. Τύχωνας, ότι είναι υπερβολικό και απαράδεκτο και ότι κατά την άποψη της δεν έχουν ερμηνευθεί ορθά οι σχετικοί Κανονισμοί που διέπουν
Η απόφαση των εφεσιβλήτων η οποία περιέχεται στην επιστολή τους ημερομηνίας 9.6.94 (ανωτέρω) υπήρξε το αντικείμενο της προσφυγής που καταχώρησε η εφεσείουσα.
Το πρώτο θέμα που εξέτασε το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν η διαπίστωση του χαρακτήρα της επίδικης διοικητικής απόφασης. Κρίθηκε από το δικαστήριο πως επρόκειτο περί βεβαιωτικής απόφασης, η οποία εκφεύγει ως τέτοια από τον προβλεπόμενο από το άρθρο 146.1 του Συντάγματος δικαστικό έλεγχο. Για το λόγο αυτό αλλά και για λόγους ουσίας το πρωτόδικο δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή χωρίς
να εκδόσει οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης. Υποστηρίχθηκε εκ μέρους της εφεσείουσας ότι η επίδικη διοικητική απόφαση λήφθηκε από τους εφεσίβλητους κατόπιν επανεξέτασης του θέματος με βάση νέα στοιχεία που ο δικηγόρος της εφεσείουσας έθεσε υπόψη των εφεσιβλήτων με την προς αυτούς επιστολή του ημερομηνίας 27.5.94.
Το κριτήριο κατά πόσο μια πράξη ή απόφαση διοικητικού οργάνου είναι εκτελεστή ή απλώς επιβεβαιωτική κάποιας άλλης προγενέστερης πράξης ή απόφασης του ιδίου οργάνου που λήφθηκε επί του ιδίου θέματος, είναι το κατά πόσο έγινε νέα εξέταση του θέματος. Νέα εξέταση του θέματος υπάρχει όταν κατά τη λήψη της μεταγενέστερης απόφασης λήφθηκαν υπόψη νέα, ανεξάρτητα, ουσιαστικά στοιχεία.
Για να υπάρχει νέα εξέταση, θα πρέπει ωσαύτως, να μην υπάρχει ταυτότητα σκεπτικού/αιτιολογίας μεταξύ της πρώτης και δεύτερης απόφασης. Βλ.
Spyrou v. Republic, (1983) 3 CLR 354.
Η επανεξέταση της καθαρά νομικής πτυχής μιας υπόθεσης ενόσω δεν βασίζεται σε νέα, ανεξάρτητα, ουσιαστικά δεδομένα και στοιχεία ή δεν βασίζεται σε αλλαγές στις πρόνοιες του νόμου δεν αποτελεί νέα εξέταση η οποία προσδίδει εκτελεστό χαρακτήρα στη μεταγενέστερα εκδοθείσα διοικητική απόφαση, η οποία οδηγεί σε μια βεβαιωτική απόφαση. Βλ
. Kelpis v. Republic (1970) 3 CLR 196, Razis and Another v. Republic (1983) 3 CLR 1017.Τα χαρακτηριστικά της βεβαιωτικής πράξης εξετάστηκαν από την Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 1603 - 29.10.96, Θαλασσινός ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2119 - 29.5.98 και Ζίττης ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 2082 - 29.5.98.
Σε συμφωνία με το πρωτόδικο δικαστήριο, διαπιστώνουμε ότι η επιστολή του δικηγόρου της αιτήτριας προς την εφεσίβλητη ημερομηνίας 27.5.94 δεν περιέχει οποιαδήποτε νέα, ανεξάρτητα, ουσιαστικά στοιχεία ή γεγονότα που θα δικαιολογούσαν νέα εξέταση του θέματος. Τα αναφερόμενα στην επιστολή στοιχεία ήταν δεδομένα και εξαρχής γνωστά στους εφεσίβλητους, η δε νομική ερμηνεία των σχετικών κανονισμών η οποία αποτελεί τον πυρήνα του περιεχομένου της εν λόγω επιστολής καθόλου δεν διαφοροποιεί την κατάσταση.
Ορθά λοιπόν κρίθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο πως η επίδικη διοικητική απόφαση ήταν κατά τα ανωτέρω βεβαιωτική, εκφεύγουσα του δικαστικού ελέγχου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα. Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώνεται.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.