Μεταξύ -

Πάτροκλου Αποστολίδη από τη Λευκωσία

- και -

Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού

--------------------------

Για τον εφεσείοντα: Ι. Νικολάου

Για τον εφεσίβλητο: Α. Δικηγορόπουλος

Για το ενδιαφερόμενο μέρος: Α.Σ. Αγγελίδης

---------------------

Ο αιτητής και η ενδιαφερόμενη Φοίβη Κατσούρη θεωρήθηκαν ως οι επικρατέστεροι υποψήφιοι για τη θέση. Συγκαταλέγεται στις θέσεις πρώτου διορισμού και προαγωγής, αλλά και οι δύο προμνησθέντες είναι υπάλληλοι του Οργανισμού και κατείχαν την αμέσως κατώτερη θέση. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Κ.Ο.Τ., με απόφαση του ημερ. 11/5/93, επέλεξε και διόρισε την ενδιαφερομένη. Στο διορισμό δόθηκε αναδρομική δύναμη από 1/9/90.

Τούτο οφείλεται στο ότι σε δύο προηγούμενες περιπτώσεις, που αποτέλεσαν το αντικείμενο δύο άλλων προσφυγών, ακυρώθηκε ο διορισμός με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Την πρώτη φορά, στις 9/5/91, γιατί η απόφαση λήφθηκε από όργανο που είχε αντισυνταγματική συγκρότηση. Ήταν συνέπεια της απόφασης της Ολομέλειας στην Ρ.Ι.Κ. ν. Καραγιώργη & Άλλων (1991) 3 Α.Α.Δ. 159, που ανέτρεψε σημαντικό αριθμό αποφάσεων ημικρατικών οργανισμών, όπως ο Κ.Ο.Τ.. Η δεύτερη απόφαση, που λήφθηκε στις 18/6/91, κηρύχθηκε πάλιν άκυρη γιατί συνεκτιμήθηκε ως κριτήριο και το αποτέλεσμα συνεντεύξεων που διενεργήθηκαν από διοικητικό συμβούλιο με ελαττωματική, από συνταγματική σκοπιά, συγκρότηση.

Η πρώτη - και κυρίαρχη θα λέγαμε - εισήγηση του εφεσείοντα είναι ότι σημειώθηκε παραβίαση του Καν. 15(3), που αφαιρεί από την επίδικη πράξη κάθε επίφαση νομιμότητας, λόγω της σπουδαιότητας των συστάσεων στην τελική επιλογή. Ο Κανονισμός περιέχει πρόβλεψη για συστάσεις κατά την προαγωγική διαδικασία:

Επικρίθηκε στο σημείο αυτό η ερμηνευτική προσπέλαση του πρωτόδικου δικαστή, η οποία περικλείεται στην παρακάτω σύντομη περικοπή από την εκκαλούμενη απόφαση:

Η πρώτη απόφαση είχε δοθεί στις προσφ. αρ. 224/92 κ.α. Δημήτρης Δημητρίου κ.α. ν. Κ.Ο.Τ. ημερ. 10/5/93, από το Νικήτα Δ., και αργότερα υιοθετήθηκε στις προσφ. αρ. 643/91 κ.α. Νίνα Φιτικίδου κ.α. ν. Κ.Ο.Τ. ημερ. 22/9/93 (Πογιατζής, Δ) και προσφ. αρ. 712/94 Πανίκος Οικονομίδης ν. Κ.Ο.Τ. ημερ. 27/4/95 (Κωνσταντινίδης, Δ).

Η αρχή που συνάγεται από τις αποφάσεις αυτές είναι ότι η σύσταση από λειτουργό άλλο από τον προϊστάμενο τμήματος "εν τω οποίω η κενή θέσις" παραβιάζει τον Καν. 15(3). Πρέπει να έχει διαφανεί ότι η κρίσιμη διαφορά με την κρινόμενη είναι ότι εδώ πρόκειται για την ίδια τη θέση του Προϊσταμένου. Δεν υποστηρίζουν επομένως οι παραπάνω υποθέσεις την πρόταση του εφεσείοντα. Η διάταξη του Καν. 15(3), υπό το φως και της παραπάνω νομολογίας, δεν επιδέχεται παρά μόνο ένα νόημα: ότι η σύσταση μπορεί να γίνει από τον Προϊστάμενο Τμήματος για τους ιεραρχικά κατώτερους υπαλλήλους. Με καμιά ερμηνευτική μέθοδο δεν μπορεί να αποδοθεί στη διάταξη η σημασία που προτείνεται: ότι για τον ίδιο τον Προϊστάμενο του Τμήματος αρμοδιότητα παροχής συστάσεων ασκεί η Γενική Διευθύντρια. Δε βλέπουμε πώς βοηθά η ερμηνευτική διάταξη του Καν. 2 για κατίσχυση της άποψης του εφεσείοντα. Η φράση "εν τω οποίω η κενή θέσις" δεν επιτρέπει παρεμβολή ή ρόλο από τη Γενική Διευθύντρια στην περίπτωση διορισμού ή προαγωγής στην κορυφαία θέση Τμήματος.

Θα ήταν φυσικά επιθυμητό - και ευκταίο - να δοθεί λόγος στη Γενική Διευθύντρια κατά τη στελέχωση των επιτελικών θέσεων. Η χρησιμότης όμως του μέτρου θα πρέπει να απασχολήσει τον Κ.Ο.Τ. και σε τελική ανάλυση το νομοθέτη. Το δικό μας έργο περιορίζεται στη διαπίστωση της βούλησης του, όπως έχει εκδηλωθεί με την παραπάνω διατύπωση.

Το επιχείρημα που αφορά εσφαλμένη ερμηνεία του Καν. 15(3) απορρίπτεται.

Οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης (2 μέχρι 5) έχουν ως βάση τον ισχυρισμό πως το Συμβούλιο έδωσε υπερβολική σημασία στο συνδυασμό της πείρας της ενδιαφερομένης στα Οικονομικά (στα οποία έχει σχετικό δίπλωμα) και το μεταπτυχιακό της στην Πολεοδομία. Παραγνωρίζοντας την αρχή του ίσου μέτρου, σύμφωνα με την ίδια εισήγηση, το Συμβούλιο αγνόησε την πείρα του εφεσείοντα στην Αρχιτεκτονική (στην οποία είχε πάρει το πρώτο του δίπλωμα) και ανάλογο μεταπτυχιακό τίτλο στην Πολεοδομία. Τόσο το δίπλωμα στα Οικονομικά όσο και το δίπλωμα στην Αρχιτεκτονική συγκαταλέγονται μεταξύ των προσόντων που απαιτεί το σχέδιο υπηρεσίας. Προσβάλλεται επίσης το εύρημα του πρωτόδικου δικαστή πως ο εφεσείων δεν απέδειξε έκδηλη υπεροχή έναντι της ενδιαφερομένης.

Π.

Δ.

Δ.

Δ.

Δ.