|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 3 ΑΑΔ 179
16 Μαΐου, 1997
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΔΑΝΟΣ,
Εφεσείων-Aιτητής,
ν.
1. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΔΙΑ ΤΟΥ
ΓΕΝΙΚΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ,
2. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ,
3. ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων-Kαθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1742)
Συνταγματικό Δίκαιο — Συνταγματικότητα νόμων — Αρχή της ισότητας — Σύνταγμα, Άρθρο 28 — Συνταξιοδοτικά ωφελήματα — Κατά πόσο ο περί Συντάξεων (Τροποποιητικός) (Αρ. 2) Νόμος 39/81, όπως τροποποιήθηκε από τον περί Συντάξεων (Τροποποιητικό) Νόμο 61/90, αντίκειται προς το Άρθρο 28 του Συντάγματος, με την παροχή συνταξιοδοτικών ωφελημάτων σε πρόωρα αφυπηρετούντες δημόσιους υπαλλήλους που διορίζονται σε δημόσιο οργανισμό, σε αντίθεση με αυτούς που αφυπηρετούν για να ιδιωτεύσουν.
Το αίτημα για συνταξιοδοτικά ωφελήματα υποβλήθηκε από τον εφεσείοντα, ο οποίος υπηρέτησε επί 25 έτη στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου, παραιτήθηκε οικειοθελώς και έκτοτε ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα. Το αίτημα απορρίφθηκε λόγω του ότι ο εφεσείων είχε αφυπηρετήσει πριν την έναρξη της ισχύος του Νόμου 39/81. Η αναδρομικότητα που δόθηκε με το Νόμο 61/90 κάλυπτε μόνο όσους παραιτήθηκαν για να εργοδοτηθούν σε οργανισμό δημόσιας ωφέλειας.
To πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή, στην οποία προβλήθηκε ο ισχυρισμός ότι η διάκριση που γίνεται, μεταξύ των πρόωρα αφυπηρετούντων για να διοριστούν, σε δημόσιο οργανισμό και όσων αφυπηρετούν για να ιδιωτεύσουν, δεν είναι εύλογη και δικαιολογημένη και αποφάνθηκε ότι εύλογες διαφοροποιήσεις δε συνιστούν παράβαση της αρχής της ισότητας.
Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση και αποφάνθηκε επίσης ότι, στην παρούσα υπόθεση, οι δύο διαφορετικές καταστάσεις των υπαλλήλων, δικαιολογούσαν τη διάκριση στη σχετική νομοθετική ρύθμιση.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Σεργίδης v. Δημοκρατίας (1991) 1 Α.Α.Δ. 119.
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστή του Aνωτάτου Δικαστηρίου Kύπρου (Aρτεμίδης, Δ.) ημερομηνίας 22 Φεβρουαρίου, 1993 (Προσφυγή Aρ.43/92) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα για παροχή σ' αυτόν συνταξιοδοτικών ωφελημάτων.
Π. Aγγελίδης, για τον Eφεσείοντα.
E. Pωσσίδου - Παπακυριακού, για τους Eφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Χρ. Χατζητσαγγάρη.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του εφεσείοντα, που αφορούσε αίτημά του για συνταξιοδοτικά ωφελήματα.
O εφεσείων είχε υπηρετήσει στην Αστυνομική Δύναμη Κύπρου από 10.11.1954 μέχρι 16.7.1979, οπότε και παραιτήθηκε οικειοθελώς. Έκτοτε ασκεί το δικηγορικό επάγγελμα. Στις 19.10.1991 υπέβαλε αίτημα στο Υπουργείο Οικονομικών ζητώντας να του καταβληθούν συνταξιοδοτικά ωφελήματα δυνάμει του περί Συντάξεων (Τροποποιητικού) (Αρ. 2) Νόμου 39/81, όπως τροποποιήθηκε από τον περί Συντάξεων (Τροποποιητικό) Νόμο 61/90. Το αίτημά του απορρίφθηκε, λόγω του ότι είχε αφυπηρετήσει πριν από την έναρξη της ισχύος του Νόμου 39/81. Εξάλλου η αναδρομικότητα που δόθηκε με το Νόμο 61/90 (που αναφέρεται στο Νόμο 38/79) κάλυπτε μόνο όσους παραιτήθηκαν για να εργοδοτηθούν σε οργανισμό δημόσιας ωφέλειας.
Τόσο ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου όσο και ενώπιό μας, η θέση που προβλήθηκε εκ μέρους του εφεσείοντα ήταν ότι η πιο πάνω νομοθεσία αντίκειται προς το άρθρο 28 του Συντάγματος για το λόγο ότι παραβιάζεται η αρχή της ισότητας. Συγκεκριμένα το επιχείρημα του δικηγόρου του εφεσείοντα είναι ότι η διάκριση που γίνεται μεταξύ εκείνων που αφυπηρετούν πρόωρα για να διοριστούν σε οργανισμό δημόσιας ωφέλειας και εκείνων που αφυπηρετούν πρόωρα για να ιδιωτεύσουν, όπως ο εφεσείων, δεν είναι εύλογη και δικαιολογημένη. Σε περαιτέρω ενίσχυση της επιχειρηματολογίας του, ο δικηγόρος του εφεσείοντα εισηγήθηκε ότι η άσκηση της δικηγορίας από τον εφεσείοντα συνιστά λειτούργημα που προάγει το δημόσιο συμφέρον ώστε να καθίσταται πιο έκδηλα άνιση η διάκριση που γίνεται.
Ο πρωτόδικος δικαστής απέρριψε τη θέση αυτή. Όπως το έθεσε στη σελίδα 4 της απόφασής του:
"Η διάκριση που δημιουργείται με το επίμαχο νομοθέτημα είναι πασίδηλα εύλογη και απότοκη της ειδικής κατηγορίας ατόμων στους οποίους αφορά, των δημοσίων δηλαδή υπαλλήλων, που μετά από αίτηση τους επιτρέπεται η πρόωρη αφυπηρέτηση για να διοριστούν σε δημόσιο οργανισμό. Στην ουσία, να συνεχίσουν τις υπηρεσίες τους στο δημόσιο τομέα, από άλλο πόστο από αυτό της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας και μάλιστα αφού κριθεί πως η μετάταξή τους εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Αυτή η τάξη ατόμων, που θέλει να ευνοήσει το επίμαχο νομοθέτημα, εύλογα διαφοροποιείται από το δημόσιο υπάλληλο που παραιτείται οικειοθελώς για να ιδιωτεύσει."
Συμφωνούμε απόλυτα με την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Είναι και η δική μας άποψη ότι η μετάταξη σε οργανισμό δημόσιας ωφέλειας και η αφυπηρέτηση για ιδιώτευση αποτελούν διαφορετικές καταστάσεις οι οποίες δικαιολογούν, με αναφορά στους αντίστοιχους σκοπούς τους, τη διάκριση στη νομοθετική ρύθμιση. (Βλ. Σεργίδης ν. Δημοκρατίας (1991) 1 Α.Α.Δ. 119.)
Η έφεση στερείται ερείσματος και απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.