|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 3 ΑΑΔ 525
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 1745
ΕΝΩΠΙΟΝ
: ΠΙΚΗ, Π., ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ,ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΗΛΙΑΔΗ, Δ/στών
WESTPARK LTD., από τη Λευκωσία,
Εφεσείοντες-Αιτητές
- ν-
Δήμου Πάφου,
Εφεσίβλητου-Καθ' ου η Αίτηση
------------------------
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
: 28.11.1997Για τους Εφεσείοντες: Γ. Τριανταφυλλίδης.
Για τον Εφεσίβλητο : Αλ. Ταλιαδώρος.
------------------------
ΠΙΚΗΣ, Π.: Καταλήγουμε ότι η έφεση πρέπει να απορριφθεί. Οι λόγοι για τους οποίους οι Χατζητσαγγάρης, Δ., Ηλιάδης, Δ. και εγώ αγόμεθα σε αυτό το αποτέλεσμα εξηγούνται στην απόφαση η οποία ακολουθεί και εκείνοι των Νικολαΐδη, Δ. και Νικολάου, Δ. στην απόφαση του Νικολάου, Δ., που έπεται της δικής μου.
------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.: Νομιμοποιείται πρόσωπο να προσβάλει εκτελεστή διοικητική απόφαση, την έκδοση της οποίας ο ίδιος επεδίωξε; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα το οποίο καλούμεθα να αποφασίσουμε. Στο ίδιο ερώτημα το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε αρνητική απάντηση επικαλούμενο την αρχή του διοικητικού δικαίου «... ότι δεν υφίσταται έννομο συμφέρον προς προσβολή διοικητικής πράξης που εκδόθηκε μετά από αίτηση ή συναίνεση ή πρόκληση του αιτητή», όπως αποτυπώνεται στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας 1929-1959 (σελ. 260-261).
Η διοικητική απόφαση, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της προσφυγής, εκδόθηκε μετά από αίτηση των εφεσειόντων, υποβληθείσα στο νενομισμένο τύπο, για τη χορήγηση σ' αυτούς από το Δήμο Πάφου δικαιώματος ύδρευσης ακινήτου.
Προϋπόθεση για την παραχώρηση του δικαιώματος ύδρευσης αποτελεί, σύμφωνα με το σχετικό Κανονισμό ο οποίος το προσδιορίζει, η καταβολή των δικαιωμάτων (τελών) τα οποία ορίζει ο ίδιος ο Κανονισμός, τον οποίο οι εφεσείοντες επικαλέστηκαν και βάσει του οποίου χορηγήθηκε το δικαίωμα. Αυτός είναι ο Κ.237Α των Δημοτικών Κανονισμών Πάφου
- (Κ.Δ.Π. 285/88 και 140/89).Οι εφεσείοντες κατέβαλαν τα προβλεπόμενα δικαιώματα και έτσι απόκτησαν δικαίωμα για την ύδρευση του ακινήτου. Ταυτόχρονα, επεφύλαξαν το δικαίωμα να προσβάλουν την υποχρέωση για την καταβολή των δικαιωμάτων, όπως και έπραξαν με την προσφυγή τους, η οποία απερρίφθηκε λόγω απουσίας του νενομισμένου συμφέροντος.
Ο λόγος για τον οποίο προσβλήθηκε η απόφαση για την καταβολή των δικαιωμάτων συναρτάται από τους εφεσείοντες με προηγούμενη απόφαση των εφεσιβλήτων βάσει της οποίας τους είχε κατ΄ ισχυρισμό χορηγηθεί δικαίωμα ύδρευσης στο πλαίσιο της άδειας διαχωρισμού του κτήματος σε οικόπεδο. Η σημερινή απόφασή μας στην Α.Ε.1703 αποστερεί τον ισχυρισμό αυτό ερείσματος.
Δεν αμφισβητείται, ούτε και θα μπορούσε να αμφισβητηθεί ενόψει του αναμφίλεκτου του κειμένου του σχετικού Κανονισμού, ότι η καταβολή των δικαιωμάτων (τελών) αποτελεί προϋπόθεση για τη χορήγηση του δικαιώματος. Επικαλούμενοι τις εξουσίες που παρέχονται στο Δήμο βάσει του ΄Αρθρου 237Α, οι εφεσείοντες συναίνεσαν, εκ προοιμίου, στην καταβολή των δικαιωμάτων. Το αίτημά τους εγκρίθηκε. Στην εκπλήρωση αυτής της υποχρέωσης βασίζεται το δικαίωμα. Χωρίς την καταβολή των δικαιωμάτων δεν θα μπορούσε να αποκτηθεί το δικαίωμα. Πρόκειται για αυτοτελή εκτελεστή διοικητική πράξη, εκδοθείσα μετά από αίτηση του διοικουμένου.
Η σχετική αρχή του διοικητικού δικαίου η οποία προκύπτει από την Ελληνική νομολογία διατυπώνεται με σαφήνεια στο σύγγραμμα του Ε.Π. Σπηλιωτόπουλου - «Εγχειρίδιον Διοικητικού Δικαίου, Δευτέρα ΄Εκδοσις, 1982, σελ. 259, παράγραφος 396:-
«Ούτω, η δημιουργία εννόμου συμφέροντος παρακωλύεται εάν η προσβαλλόμενη πράξις είναι θετική και εξεδόθη κατόπιν αιτήσεως του ασκούντος την αίτησιν ακυρώσεως (ΣΕ 4618/1976, 1275/1978), ή προεκλήθη υπ' αυτού ή εάν ούτος συνήνεσε καθ' οιονδήποτε τρόπον εις την έκδοσιν της πράξεως (ΣΕ 2356/1964).»
Η ίδια αρχή γίνεται δεκτή από την Κυπριακή νομολογία, η οποία μνημονεύεται στην απόφαση η οποία εφεσιβάλλεται - (
Sarkis v. Impr. Board Paralimni (1986) 3 C.L.R. 2457. Alexandrou & Others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2554).Στην προκείμενη περίπτωση, ό,τι επιδιώκουν οι εφεσείοντες είναι να αποκτήσουν το δικαίωμα χωρίς την ικανοποίηση των προϋποθέσεων (καταβολή δικαιωμάτων) για την κτήση του. Η απόφαση ήταν ευνοϊκή για τους εφεσείοντες. Τους χορηγήθηκε δικαίωμα το οποίο δεν είχαν. Εάν οι εφεσείοντες δεν ήθελαν να καρπωθούν το δικαίωμα ήταν ελεύθεροι να το αποποιηθούν, μη καταβάλλοντας τα επιβληθέντα δικαιώματα. Είναι με την καταβολή τους που απόκτησαν το δικαίωμα για ύδρευση, δικαίωμα, το οποίο οι ίδιοι επεδίωξαν. Δεν νομιμοποιούνται να προσβάλουν εκείνο το οποίο οι ίδιοι αξίωσαν.
Έστω και αν είχαν υποστεί οποιαδήποτε ζημία από προηγούμενη κατ΄ ισχυρισμό πλημμελή διοικητική απόφαση ή πράξη, η ανάκτησή της θα εσυναρτάτο με την ακύρωση της απόφασης βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος, αφενός, και τη διεκδίκηση αποζημιώσεων με πολιτική αγωγή, εφόσον η αξίωση δεν ικανοποιείτο βάσει της παραγράφου 6 του ΄Αρθρου 146 του Συντάγματος, αφετέρου
.Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Π.
Δ.
Δ.
/ΜΠ-ΧΤΘ