|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 3 ΑΑΔ 418
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Αναθεωρητική ΄Εφεση Αρ. 2066
(Υπόθεση Αρ. 480/93)
Σύνθεση Δικαστηρίου
: Γ.Μ. ΠΙΚΗΣ, Π., Σ. ΝΙΚΗΤΑΣ, Π. ΚΑΛΛΗΣ, Α. ΚΡΑΜΒΗΣ, Ρ. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές
Ιωάννης Οράτη, από τη Λάρνακα
Εφεσείων-Αιτητής
ν.
Της Κυριακής Δημοκρατίας της Κύπρου δια
του Υπουργού Συγκοινωνιών και ΄Εργων
Εφεσίβλητου-Καθ΄ ου η Αίτηση
_ _ _ _ _ _ _ _
16 Οκτωβρίου, 199
7ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ
Για τον Εφεσείοντα-Αιτητή: Κος. Λ. Κληρίδης.
Για τον Εφεσίβλητο-Καθ΄ ου η Αίτηση: Κος. Α. Μαππουρίδης,
Δικηγόρος της Δημοκρατίας.
_ _ _ _ _ _ _ _
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ρ. Γαβριηλίδης.
_ _ _ _ _ _ _ _
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ: Ο αιτητής, κάτοικος εξωτερικού από το 1947, εισήξε στην Κύπρο, το 1981, ένα όχημα ηλικίας τότε μεγαλύτερης των δύο χρόνων.
Το 1982 υπέβαλε αίτηση στο Τμήμα Τελωνείων για να του επιτραπεί να εγγράψει το όχημα χωρίς την καταβολή εισαγωγικών δασμών, ως επαναπατρισθείς Η αίτηση του απορρίφθηκε. Κατόπιν τούτου ο αιτητής τοποθέτησε το αυτοκίνητο του σε αποθήκη αποταμίευσης όπου το κράτησε μέχρι το 1990.
Το 1990 υπέβαλε νέα αίτηση η οποία και πάλιν απορρίφθηκε.
Το 1991 ο αιτητής επανέφερε το ίδιο αίτημα με επιστολή του προς τον Υπουργό Συγκοινωνιών και ΄Εργων. Το αίτημα απορρίφθηκε και πάλι γιατί δεν παρουσιάστηκαν νεότερα στοιχεία.
Στις 23/1/1993 και 8/3/1993 ο δικηγόρος του αιτητή ζήτησε την επανεξέταση του ίδιου αιτήματος με βάση τον Κανονισμό 4(2)(δ) των περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως Κανονισμών, όπως τροποποιήθηκε από τον Περί Μηχανοκινήτων Οχημάτων και Τροχαίας Κινήσεως (Τροποποιητικό) Νόμο του 1993 (Νόμος 5(Ι)/93). Η αίτηση εξετάστηκε ακόμα μια φορά και απορρίφθηκε πάνω στη βάση ότι ο τροποποιητικός νόμος του 1993 δεν είχε εφαρμογή στην εξεταζόμενη περίπτωση.
Στη συνέχεια ο αιτητής προσέφυγε στο Δικαστήριο με αποτέλεσμα να εκδοθεί πρωτόδικα η απορριπτική απόφαση που είναι το αντικείμενο της παρούσας έφεσης.
Η έφεση στηρίζεται ουσιαστικά σε δύο λόγους:-
Ο πρώτος λόγος είναι ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρεται στην απόφαση του σε απορριπτικές αποφάσεις του καθ΄ ου η αίτηση, ημερομηνιών 23/3/1993 και 25/5/1993, ενώ οι επίδικες αποφάσεις, όπως εκτίθενται στην αίτηση, φέρουν ημερομηνίες 25/3/1993 και 26/5/1993. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, το γραμματικό αυτό σφάλμα είναι χωρίς ουσιαστική σημασία εφ΄ όσον είναι φανερό ότι ο πρωτόδικος Δικαστής ασχολείται στην απόφασή του με τις προσβαλλόμενες διοικητικές αποφάσεις και δεν υπάρχει οποιαδήποτε ένδειξη για παρανόηση ή σύγχυση.
Ο δεύτερος λόγος εφέσεως, όπως αναπτύχθηκε από το συνήγορο του αιτητή, έχει δύο σκέλη:-
Το πρώτο σκέλος είναι ότι, έφ΄ όσον ο καθ΄ ου η αίτηση με τις επίδικες αποφάσεις "παρεδέχθη" ότι επανεξέτασε το αρχικό αίτημα του αιτητή, η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν υπήρξε νέα εκτελεστή διοικητική πράξη, αλλά απλώς βεβαιωτική προγενέστερης, δεν είναι ορθή. Δεν συμφωνούμε με τη θέση αυτή του δικηγόρου του αιτητή. Είναι νομολογημένο σε σωρεία αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι, για να υπάρξει νέα εκτελεστή διοικητική πράξη ύστερα από επανεξέταση απόφασης της Διοίκησης, πρέπει να προηγηθεί νέα έρευνα στην οποία να ληφθούν υπ΄ όψη νέα ουσιώδη πραγματικά στοιχεία πράγμα που
δεν συνέβη, ούτε και υπάρχει ισχυρισμός ότι συνέβη, στην εξεταζόμενη περίπτωση. (Βλ. μεταξύ άλλων Μ. Στασινοπούλου, Δίκαιον των Διοικητικών Διαφορών (1960) σελ. 176 και Βαρνάβα ν. Δημοκρατίας (1968) 3 Α.Α.Δ. 566, 576.)Το δεύτερο σκέλος του ίδιου λόγου εφέσεως είναι ότι η επανεξέταση έγινε με βάση νέο νομοθετικό καθεστώς, κάτω από το Νόμο 5(Ι)/93, και, επομένως, απέληξε σε νέα εκτελεστή και όχι απλώς βεβαιωτική απόφαση και γι΄ αυτό το λόγο. Δεν συμφωνούμε ούτε με αυτή τη θέση του συνήγορου του αιτητή. Για να δημιουργηθεί νέα εκτελεστή διοικητική πράξη με βάση νέο νομοθετικό καθεστώς τούτο πρέπει, κατά τη νομολογία, να είναι ουσιώδες. για να είναι δε ουσιώδες πρέπει να είναι τέτοιο που να καλύπτει ή να άπτεται της επίδικης απόφασης, πράγμα που δεν συμβαίνει στην εξεταζόμενη περίπτωση αφού η επίδικη απόφαση
είναι προγενέστερη του Νόμου 5(Ι)/93, ο δε τελευταίος δεν έχει αναδρομική ισχύ. (Βλ. Μιχάλης Κωνσταντινίδης ν. Δημοκρατίας [Προσφυγή Αρ. 768/96) απόφαση ημερομ. 21/1/1997.)
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντος. Η πρωτόδικη απόφαση επικυρώνεται.
Π.
Δ.
Δ.
Δ.
Δ.
/ΜΝ