ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

Εφεσείουσα-Αιτ ήτρια

ν.

Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω

Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας,

Εφεσιβλήτων-Κα θ΄ ων η αίτηση.

___________________

Για την Εφεσείουσα: Α. Σ. Αγγελίδης.

Για τους Εφεσίβλητους: Α. Βασιλειάδης, Ανώτερος Δικηγόρος της

Δημοκρατίας εκ μέρους του Γεν. Εισ.

____________________

____________________

Σύμφωνα με τα σχέδια υπηρεσίας "πείρα σχετική με τα καθήκοντα της θέσης που αποκτήθηκε είτε σε υπηρεσία σε δημόσια θέση είτε σε έκτακτη απασχόληση στη Δημόσια Υπηρεσία θα αποτελεί πλεονέκτημα".

Η Συμβουλευτική Επιτροπή που συστάθηκε για την πλήρωση της θέσης αποφάνθηκε ότι 22 από τους 24 αιτητές/υποψήφιους δεν πληρούν τα σχέδια υπηρεσίας για διορισμό στην πιο πάνω θέση. Μετά από προφορική εξέταση των υπολοίπων 2 υποψηφίων - της εφεσείουσας και του ενδιαφερόμενου μέρους - κατάληξε ότι:

Η γενική εντύπωση της Συμβουλευτικής Επιτροπής σε ότι αφορά την απόδοση των πιο πάνω δύο υποψηφίων κατά την προφορική συνέντευξη τους ήταν:

1. Εφεσείουσα: "΄Αριστη".

2. Ενδιαφερόμενο Μέρος: "'Λίαν Καλή".

Σαν αποτέλεσμα των πιο πάνω καταλήξεων της η Επιτροπή σύστησε και τους δύο υποψήφιους.

Η διαδικασία ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ("Ε.Δ.Υ.") άρχισε με προφορική συνέντευξη - εξέταση των υποψηφίων που έλαβε χώραν στις 28.9.90, στην παρουσία του Διευθυντή του Τμήματος . Στους υποψηφίους υποβλήθηκαν ερωτήσεις σε γενικά θέματα και κυρίως σε θέματα που αφορούν τα καθήκοντα της θέσης, τόσο από το Διευθυντή όσο και από τον Πρόεδρο και Μέλη της Ε.Δ.Υ.

Μετά το περας της προφορικής εξέτασης ο Διευθυντής αξιολόγησε την απόδοση των υποψηφίων σ΄ αυτήν και στη συνέχεια, αφού αυτός αποχώρησε από τη συνεδρίαση, η Ε.Δ.Υ. αξιολόγησε και η ίδια την απόδοσή τους, υπό το φως και των σχετικών κρίσεων του Διευθυντή. Η εφεσείουσα υστέρησε του ενδιαφερόμενου μέρους. Ο Διευθυντής χαρακτήρισε το ενδιαφερόμενο μέρος "εξαίρετο" και η Ε.Δ.Υ. "πάρα πολύ καλό". Η εκτίμηση για την εφεσείουσα ήταν "πάρα πολύ καλή" και "σχεδόν πολύ καλή" αντίστοιχα.

Η Ε.Δ.Υ. αξιολογώντας την απόδοση των υποψηφίων στην ενώπιόν της προφορική εξέταση, στηρίχτηκε στο περιεχόμενο και διατύπωση των απαντήσεων, στο βαθμό ευθυκρισίας και επίσης στην προσωπικότητα των υποψηφίων.

Ο Διευθυντής, προτού αποχωρήσει από τη συνεδρίαση, ανάφερε ότι η εφεσείουσα είναι πάρα πολύ καλή στην εργασία της ως έκτακτη. Το περιεχόμενο της γενικής αξιολόγησης και σύγκρισης των υποψηφίων από την Ε.Δ.Υ. αποτέλεσε τον κεντρικό άξονα της επιχειρηματολογίας του ευπαίδευτου συνήγορου της εφεσείουσας. Για το λόγο αυτό το παραθέτουμε αυτούσιο:

Ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας υποστήριξε, ανάμεσα σ΄ άλλα, ότι η Ε.Δ.Υ. παραγνώρισε το πλεονέκτημα που είχε - η εφεσείουσα - απέναντι στον ανθυποψήφιο της χωρίς να δώσει, όπως όφειλε ειδική αιτιολογία.

Τελική κατάληξη του πρωτόδικου δικαστηρίου ήταν ότι η επίδικη απόφαση ήταν επιτρεπτή στα πλαίσια της διακριτικής εξουσίας της Ε.Δ.Υ. ως και των δεδομένων των δυο υποψηφίων και απέρριψε την προσφυγή.

Αγορεύοντας σήμερα ενώπιον μας ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας επικέντρωσε την επιχειρηματολογία του πανω σε δύο λόγους εφέσεως:

(α) Εσφαλμένα κρίθηκε ότι δόθηκε η αναγκαία ειδική αιτιολογία για το

προσόν-πλεονέκτημα που κατείχε η εφεσείουσα.

(β) Η αξιολόγηση της απόδοσης των υποψηφίων κατά την συνέντευξη

δεν είχε αιτιολογηθεί κατά παράβαση του άρθρου 33(14) του περί

Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου 1990 (1/90) και εφόσον η ειδική

αιτιολογία στηρίχθηκε πάνω στο αποτέλεσμα της συνέντευξης

δεν "μπορεί να υπάρχει ειδική αιτιολόγηση στηριγμένη πάνω σε

παράνομη αξιολόγηση".

Ο ευπαίδευτος συνήγορος υποστήριξε ότι η εφεσείουσα υπερέχει σε όλα τα σημεία που λήφθηκαν υπόψη από την Ε.Δ.Υ.. Υστερεί μόνο σε ότι αφορά τη συνέντευξη. Η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους πάνω στο τελευταίο στοιχείο δεν αποτελεί την ειδική αιτιολογία που απαιτείται από τη νομολογία όταν παραγνωρίζεται το προσόν-πλεονέκτημα.

Παρατηρούμε ότι ο δεύτερος λόγος δεν περιλαμβάνεται στους λόγους εφέσεως ούτε και έχει τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου με το δικόγραφο της προσφυγής ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Ο δε ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας μας κάλεσε να εξετάσουμε αυτό το λόγο αυτεπάγγελτα δυνάμει του Καν. 17 του Διαδικαστικού Κανονισμού του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου του 1962.

Η αρχή της Γεωργίου (πιο πάνω) στην οποία αναφέρθηκε το πρωτόδικο δικαστήριο αποτελεί αταλάντευτη και απαρασάλευτη αρχή της νομολογίας μας. Αφετηρία της ήταν η υπόθεση Τουρπέκη ν. Δημοκρατίας (1973) 3 Α.Α.Δ. 592, η οποία - έκτοτε - έχει υιοθετηθεί από μεγάλη σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στη Χατζηγιάννη κ.α. ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 317 (απόφαση της ολομέλειας) υποδεικνύεται ότι η αρχή είναι πως όταν το διορίζον όργανο αποφασίσει να επιλέξει υποψήφιο που δεν έχει το πρόσθετον προσόν, πρέπει να δώσει πειστικούς λόγους ή ειδική αιτιολογία γι΄ αυτή του την απόφαση. Οι λόγοι δε αυτοί πρέπει να εμφαίνονται στην αιτιολογία της απόφασης της Επιτροπής. Δεν μπορεί να συναχθούν από τα πρακτικά της Επιτροπής. Στην Δημοκρατία κ.α. ν. Υψαρίδη κ.α. (Αρ. 2) (1993) 3 Α.Α.Δ. 347 (απόφαση της ολομέλειας) επισημαίνεται ότι η ειδική αιτιολόγηση σκοπεί στην εξειδίκευση των λόγων που αντισταθμίζουν το πλεονέκτημα που παρέχει το πρόσθετο προσόν για την εκτέλεση των καθηκόντων της πληρούμενης θέσης.

Εν όψει του αποτελέσματος στο οποίο έχουμε αχθεί δεν θεωρούμε σκόπιμο να εξετάσουμε το δεύτερο λόγο της έφεσης.

Π.

Δ.

Δ.

Δ.

/ΕΑΠ.