ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αρχείο σε μορφή PDF - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

(1996) 3 ΑΑΔ 24

30 Ιανουαρίου, 1996

[ΠΙΚΗΣ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΜΕΝΟΣ,

Εφεσείων,

v.

ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,

Εφεσιβλήτων.

(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1916).

 

Έφεση — Aίτηση για τροποποίηση ειδοποίησης έφεσης και για προσθήκη νέου λόγου έφεσης — Εφαρμοστέες αρχές.

Ο εφεσείων υπέβαλε αίτηση για τροποποίηση των λόγων έφεσης και προσθήκη νέου λόγου έφεσης, δεκαέξι μήνες μετά από την καταχώρηση της έφεσης, ισχυριζόμενος ότι ο νέος λόγος, αφενός, εσχετίζετο έμμεσα προς λόγο της έφεσης (για τον οποίο ζήτησε τροποποίηση) και, αφετέρου, λόγω του ότι έθιγε θέμα το οποίο ηγέρθη και συζητήθηκε πρωτόδικα. Στην ένορκη δήλωσή του ισχυρίστηκε ότι εκ παραδρομής παρέλειψε να εγείρει το νέο λόγο ως λόγο έφεσης.

Αποφασίστηκε ότι, λόγω απουσίας ικανοποιητικής εξήγησης για τη μη συμπερίληψη του νέου λόγου στην ειδοποίηση έφεσης και δικαιολόγησης της καθυστέρησης, δεν γίνεται δεκτή η εισαγωγή του, με την τροποποίηση της έφεσης.

Το μέρος της αίτησης που αναφέρεται στην εισαγωγή του νέου λόγου, απορρίπτεται. Το υπόλοιπο μέρος γίνεται δεκτό.

Δίδονται οδηγίες για την υποβολή τροποποιημένης έφεσης.

Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:

Κυπριανού v. Δημοκρατίας (1993) 3 Α.Α.Δ. 510,

Κωνσταντίνου v. Σταύρου (Aρ. 1) (1995) 1 A.A.Δ. 157,

G.A.P. Estates v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 449.

Αίτηση σε Aναθεωρητική Έφεση.

Αίτηση για τροποποίηση της ειδοποίησης έφεσης μετά την εκπνοή της προθεσμίας για την υποβολή έφεσης, έτσι ώστε να προστεθεί νέος λόγος έφεσης, απερρίφθη.

Α. Ταλιαδώρος εκ μέρους του Κ. Χρυσοστομίδη, για τον Εφεσείοντα.

Λ. Κουρσουμπά (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

Α. Σ. Αγγελίδης, για τα Ενδιαφερόμενα μέρη.

Cur. adv. vult.

ΔIKAΣTHPIO: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Γ. Μ. Πική, Π.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Η έφεση καταχωρίστηκε στις 5.4.1994. Σ' αυτή προβάλλονται οκτώ λόγοι για τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης. Στις 25.8.95 ο εφεσείων υπέβαλε αίτηση για την τροποποίηση της ειδοποίησης έφεσης. Επιδιώκεται -

(α)       η εξειδίκευση, διασαφήνιση και συμπλήρωση των λόγων έφεσης 4, 6, 7 και 8· και

(β)       η προσθήκη ενός νέου λόγου έφεσης. Αμφισβητείται η αξιολόγηση της προφορικής εξέτασης των υποψηφίων από την ΕΔΥ ως ελλιπής λόγω παράλειψης αιτιολόγησής της, όπως επιβάλλει το Άρθρο 34(10) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου, του 1990 (Ν.1/90), επαγομένη την εκθεμελίωση του βάθρου της πρωτόδικης απόφασης.

Οι εφεσίβλητοι και τα ενδιαφερόμενα μέρη συγκατένευσαν στην τροποποίηση των υφιστάμενων λόγων έφεσης, αλλά ενέστησαν στην προσθήκη του νέου λόγου.  Υποστήριξαν ότι ο νέος λόγος εισάγει, μετά την παρέλευση πολλού χρόνου από την εκπνοή της προθεσμίας για την υποβολή της έφεσης, νέο θέμα, το οποίο τείνει να αναμορφώσει την έφεση. Ο εφεσείων αντέτεινε ότι ο νέος λόγος είναι, αφενός, συναφής, έστω έμμεσα, προς το λόγο 8 της έφεσης και, αφετέρου, θίγει θέμα το οποίο ηγέρθη και συζητήθηκε πρωτόδικα, οπόταν είναι παραδεκτή η εισαγωγή του στην έφεση. Επικαλέσθηκε κυρίως τις αποφάσεις στις Κυπριανού v. Δημοκρατίας (1993) 3 A.A.Δ. 510 και Κωνσταντίνου v. Σταύρου (Aρ. 1) (1995) 1 A.A.Δ. 157.

Στην ένορκη δήλωση η οποία στοιχειοθετεί την αίτηση, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι ήταν εξ αρχής πρόθεση του εφεσείοντα να εγείρει το νέο λόγο ως λόγο έφεσης, και ότι παρέλειψε να το πράξει εκ παραδρομής. Η θέση αυτή είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με το αντικείμενο του λόγου 8 της έφεσης, το οποίο υποθεμελιώνεται στο έγκυρο της προφορικής εξέτασης. Η αμφισβήτηση περιορίζεται στο βάρος που αποδόθηκε στο αποτέλεσμα αυτής της εξέτασης, σε σύγκριση με τη γραπτή.

Κατ' αρχή, πρέπει να διευκρινίσουμε ότι, το γεγονός ότι παρέχεται η δυνατότητα να καταστεί επίδικο θέμα της έφεσης κάθε θέμα που εγείρεται πρωτόδικα ως λόγος ακύρωσης της διοικητικής πράξης, δεν παρέχει και δικαίωμα έγερσής του κατ' έφεση, ανεξάρτητα από την προθεσμία που τάσσεται από τους Θεσμούς.

Η εισαγωγή νέων λόγων έφεσης μετά την εκπνοή της προθεσμίας για την υποβολή έφεσης, συνεπαγόμενη την ανάπλασή της, δεν είναι κατά κανόνα επιτρεπτή [βλ. G.A.P. Estates v. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 449].  Και στην απουσία ικανοποιητικής εξήγησης για τη μη συμπερίληψη του νέου λόγου στην ειδοποίηση έφεσης και δικαιολόγησης της καθυστέρησης, δε γίνεται δεκτή η εισαγωγή του με την τροποποίηση της έφεσης. Αποδοχή του θα είχε ως αποτέλεσμα την ανάπλαση της έφεσης μετά την παρέλευση μακρού χρόνου από την εκπνοή της νενομισμένης προθεσμίας και στην απουσία ικανοποιητικής εξήγησης της καθυστέρησης.

Το μέρος της αίτησης που αναφέρεται στην εισαγωγή του νέου λόγου, απορρίπτεται. Το υπόλοιπο μέρος γίνεται δεκτό.

Δίδονται οδηγίες για την υποβολή τροποποιημένης έφεσης.

Το μέρος της αίτησης που αναφέρεται στην εισαγωγή του νέου λόγου, απορρίπτεται. Το υπόλοιπο μέρος γίνεται δεκτό.

Δίδονται οδηγίες για την υποβολή τροποποιημένης έφεσης.

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο