|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
ANDREAS FRANGOS ν. REPUBLIC (PUBLIC SERVICE COMMISSION) (1970) 3 CLR 312
CHARALAMBOS MICHAEL IERIDES ν. REPUBLIC PUBLIC SERVICE COMMISSION (1976) 3 CLR 9
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Χατζηλούκα Φρόσω και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1994) 4 ΑΑΔ 540
Τσίκκου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 ΑΑΔ 643
Μαλιώτης ν. Δημοκρατίας (1992) 4 ΑΑΔ 4408
Xατζηλοΐζου Δημήτρης και Άλλος ν. Δημοκρατίας (Eπιτροπή Δημόσιας Yπηρεσίας) (1993) 4 ΑΑΔ 1451
Eυθυμίου Xριστάκης και Άλλοι ν. Kυπριακής Δημοκρατίας (1998) 4 ΑΑΔ 992
Χαράλαμπος Περικλέους ν. Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου, Υπόθεση Αρ.974/99, 5.4.01
Μυτηλιναίου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 4 ΑΑΔ 1641
ΧΡΥΣΗΣ ΦΟΙΝΙΩΤΗΣ ν. ΑΡΧΗΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 646/2006, 20 Μαρτίου 2008
Ζαπίτης κ.α. ν. Δημοκρατίας (1992) 4 ΑΑΔ 3600
Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1997) 4 ΑΑΔ 3226
Ταπακούδη Αγγελική και Άλλη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1999) 4 ΑΑΔ 124
(1991) 3 ΑΑΔ 708
17 Δεκεμβρίου 1991
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, ΠΡ., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ/στές]
ΙΟΥΛΙΟΣ ΛΑΜΠΗΣ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων-Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 973).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Στις υψηλές διευθυντικές θέσεις η διακριτική ευχέρεια της Επιτροπής Δημοσίας Υπηρεσίας είναι ευρύτατη — Αναμφισβήτητα η θέση Επάρχου εμπίπτει στην κατηγορία αυτών των θέσεων.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσωπικές συνεντεύξεις — Βαρύτητα — Συνέπειες από την απόδοση σ' αυτές υπέρμετρης βαρύτητας — Η εξαίρεση στην περίπτωση διευθυντικών ή άλλων υψηλών θέσεων όπου η προσωπικότητα του υποψηφίου είναι κρίσιμη.
Η έφεση αυτή ασκήθηκε κατά της απορρίψεως, πρωτοδίκως, του ακυρωτικού αιτήματος που αφορούσε απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας περί προαγωγής των δυο ενδιαφερομένων μερών στη θέση Επάρχου.
Ενώ εκκρεμούσε η προσφυγή ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο αιτητής απεβίωσε, αλλά είχε εν τω μεταξύ προαχθεί στη θέση Επάρχου από το 1987, σαν αποτέλεσμα διορισμού στη θέση Επάρχου, ενός εκ των ενδιαφερομένων μερών, αναδρομικά από την 1η Μαρτίου 1984. Παρόλη την συνεπαγόμενη έγερση σοβαρών ζητημάτων γύρω από την ύπαρξη ή μη εννόμου συμφέροντος, το Δικαστήριο επελήφθη της ουσίας που εντοπιζόταν στην ορθότητα η μη της ασκήσεως της διακριτικής ευχέρειας της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας στην προκειμένη περίπτωση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την έφεση, αποφάσισε ότι:
1. Έχει νομολογηθεί ότι στις υψηλές διευθυντικές θέσεις η διακριτική ευχέρεια της Ε.Δ.Υ. είναι ευρύτατη και αναμφισβήτητα η θέση Επάρχου εμπίπτει στην κατηγορία αυτών των θέσεων.
2. Παρόλο που οι συνεντεύξεις για τις οποίες δεν υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη, έχουν καθιερωθεί ως διαδικασία επιτρεπτή στο διορίζον όργανο για σκοπούς εκτίμησης των υποψηφίων, εν τούτοις δεν μπορούν να αποτελέσουν το αποφασιστικό ή βαρύνον στοιχείο στη κρίση του οργάνου, στην προκειμένη περίπτωση της Επιτροπής. Υπέρμετρη βαρύτητα στην απόδοση των υποψηφίων κατά τις προσωπικές συνεντεύξεις οδηγεί σε ακύρωσή της ως αποτέλεσμα προαγωγής ή διορισμού. Όμως έχει νομολογηθεί ότι στην περίπτωση διευθυντικών ή άλλων υψηλών θέσεων όπου η προσωπικότητα του υποψηφίου είναι βασικό στοιχείο για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης και η διοικητική, οργανωτική και διευθυντική ικανότητα, η υπευθυνότητα και πρωτοβουλία είναι απαραίτητα προσόντα, μπορεί να δοθεί στη συνέντευξη αυξημένη βαρύτητα.
Έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δημοκρατία ν. Πανταζή (1991) 3 C.L.R. 47·
Frangos v. The Republic (1970) 3 C.L.R. 312·
Ierides v. The Republic (1976) 3 C.L.R. και κατ' έφεσιν (1980) 3 C.L.R. 165·
Μιλτιάδους και άλλος ν. Της Δημοκρατίας (Α.Ε. 789 ημερ. 30.5.89)·
Δημοκρατία ν. Γιαλλουρίδη και άλλων (Α.Ε. 868 ημερ. 13.12.90).
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης Δικαστού του Ανώτατου Δικαστηρίου Κύπρου (Σαββίδη, Δ.) που δόθηκε στις 31 Ιουλίου, 1989 (Προσφυγή Αρ. 803/85) με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα-αιτητή που προσβάλλει την απόφαση των εφεσιβλήτων-καθ' ων η αίτηση, σχετικά με την προαγωγή των ενδιαφερομένων μερών στη θέση Επάρχου.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α' για τους εφεσίβλητους.
Ν. Παπαευσταθίου για Χρ. Τριανταφυλλίδη, για το ενδιαφερόμενο μέρος Α. Αγγελίδη.
Ν. Παπαευσταθίου, για το ενδιαφερόμενο μέρος Α. Μαντοβάνη.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Πρ. ανάγνωσε την απόφαση του δικαστηρίου. Η έφεση αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης Δικαστή του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του αιτητή που προσβάλλει την απόφαση της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, στη συνέχεια η Επιτροπή, ημερομηνίας 5 Ιουλίου 1985, σχετικά με την προαγωγή των Ανδρέα Αγγελίδη και Ανδρέα Μαντοβάνη στη θέση Επάρχου.
Ενώ εκκρεμούσε η προσφυγή ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ο αιτητής απεβίωσε, αλλά είχε εν τω μεταξύ προαχθεί στη θέση Επάρχου από το 1987, σαν αποτέλεσμα διορισμού στη θέση Επάρχου, του εκ των ενδιαφερομένων μερών Μαντοβάνη αναδρομικά από την 1 Μαρτίου 1984.
Καίτοι ένεκα των συμβάντων αυτών εγείρονται σοβαρά νομικά θέματα σχετικά με την ύπαρξη ή μη εννόμου συμφέροντος, κάτω από τις ιδιάζουσες περιστάσεις της υπόθεσης αυτής, δεν θα ασχοληθούμε με το θέμα αυτό, πάνω στο οποίο δεν είχαμε ολοκληρωμένη επιχειρηματολογία και θα περιοριστούμε στην εξέταση της προσφυγής πάνω στην ουσία της.
Το κύριο ερώτημα το οποίο τίθεται στην παρούσα έφεση, είναι κατά πόσο η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης, άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια κατά τρόπο ορθό και σύμφωνα με τις γενικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου.
Από μέρους του εφεσείοντα υποβλήθηκε ότι, σε ότι αφορά την αρχαιότητα, αυτός ήταν αρχαιότερος και των δύο ενδιαφερομένων μερών, τα προσόντα των υποψηφίων ήταν περίπου τα ίδια, εις δε τις εμπιστευτικές εκθέσεις των δύο τελευταίων ετών καίτοι έχουν και ο αιτητής και τα ενδιαφερόμενα μέρη στο σύνολο βαθμολογία εξαίρετη, το ενδιαφερόμενο μέρος Ανδρέας Μαντοβάνης υστερεί στην επιμέρους βαθμολογία.
Έχει νομολογηθεί ότι στις υψηλές διευθυντικές θέσεις (Βλέπε απόφαση Ολομέλειας Α.Ε. 1018 Δημοκρατία ν. Πανταζή (1991) 3 Α.Α.Δ. 47, Frangos v. The Republic (1970) 3 C.L.R. 312, Ierides v. The Republic (1976) 3 C.L.R. 9 και κατ' έφεση (1980) 3 C.L.R. 165) η διακριτική ευχέρεια της Επιτροπής είναι ευρύτατη και αναμφισβήτητα η θέση Επάρχου εμπίπτει στην κατηγορία αυτών των θέσεων.
Υποβλήθηκε ότι στην προκειμένη περίπτωση, πέραν των διαφορών που υπάρχουν ως προς το θέμα της αρχαιότητας και των εμπιστευτικών εκθέσεων, δόθηκε υπέρμετρη σημασία στις συνεντεύξεις, σε βαθμό που αποτελούσαν αποφασιστικό παράγοντα στη λήψη της επίδικης απόφασης.
Παρόλο που οι συνεντεύξεις για τις οποίες δεν υπάρχει νομοθετική πρόβλεψη, έχουν καθιερωθεί ως διαδικασία επιτρεπτή στο διορίζον όργανο για σκοπούς εκτίμησης των υποψηφίων, εν τούτοις δεν μπορούν να αποτελέσουν το αποφασιστικό ή βαρύνον στοιχείο στη κρίση του οργάνου, στην προκειμένη περίπτωση της Επιτροπής. Υπέρμετρη βαρύτητα στην απόδοση των υποψηφίων κατά τις προσωπικές συνεντεύξεις οδηγεί σε ακύρωσή της ως αποτέλεσμα προαγωγής ή διορισμού. Όμως έχει νομολογηθεί ότι στην περίπτωση διευθυντικών ή άλλων υψηλών θέσεων όπου η προσωπικότητα του υποψηφίου είναι βασικό στοιχείο για την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης και η διοικητική, οργανωτική και διευθυντική ικανότητα, η υπευθυνότητα και πρωτοβουλία είναι απαραίτητα προσόντα, μπορεί να δοθεί στη συνέντευξη αυξημένη βαρύτητα. {Βλέπε Μιλτιάδους κ.ά. ν. Της Δημοκρατίας (Α.Ε. 789 κλπ., ημερομηνίας 30 Μαΐου 1989, (Δημοκρατία ν. Γιαλλουρίδης κ.ά. (Α.Ε. 868 κλπ., ημερομηνίας 13 Δεκεμβρίου 1990).
Από το σύνολο των γεγονότων της υπόθεσης αυτής, όπως επίσης και καθοδηγούμενοι από τη νομολογία όπως καθορίστηκε στις πιο πάνω αποφάσεις έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι, η επίδικη απόφαση εύλογα λήφθηκε από την Επιτροπή στην άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας και δεν έχουν αποδειχθεί λόγοι που θα δικαιολογούσαν την επέμβαση του Δικαστηρίου αυτού στην επίδικη διοικητική απόφαση.
Ως εκ τούτου, επικυρώνεται αυτή και απορρίπτεται η έφεση, χωρίς έξοδα.
Έφεση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.