|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 3 ΑΑΔ 270
12 Απριλίου 1991
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, ΠΡ., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΠΙΚΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΣΝΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
Εφεσείων-Αιτητής,
ν.
1. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ,
2. ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσιβλήτων - Καθ' ων η αίτηση.
(Αναθεωρητική Έφεση Αρ. 1158).
Συλλογικό Όργανο — Συγκρότηση — Μη νόμιμη συγκρότηση εάν μέλος ή μέλη έχουν στερηθεί τη νόμιμη ιδιότητά τους δυνάμει δικαστικής απόφασης.
Με την έφεση αυτή εφεσιβλήθηκε πρωτόδικη απόφαση με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα που ζητούσε την ακύρωση του διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους ως Διευθυντή του εφεσίβλητου Οργανισμού.
Η επίδικη απόφαση ελήφθη κατ' εφαρμογή και του περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικού Συμβουλίου) Νόμου του 1988 (Ν. 149/88) με τη συμετοχή κατά συνέπεια στις συνεδρίες του εφεσίβλητου Οργανισμού παρατηρητών εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων της Βουλής. Με προηγούμενη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου οι σχετικές διατάξεις του Νόμου αυτού κηρύχθηκαν αντισυνταγματικές.
Σε προηγούμενη επίσης απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου γίνεται εκτεταμένη αναφορά στις γενικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου που διέπουν τη νόμιμη συγκρότηση διοικητικού οργάνου, μία από τις οποίες είναι ότι το συλλογικό όργανο χάνει την έννοια της νόμιμης συγκρότησής του εάν μέλος ή μέλη του έχουν στερηθεί τη νόμιμη ιδιότητά τους δυνάμει δικαστικής απόφασης.
Λόγω της συνεπαγόμενης μη νόμιμης συγκρότησης του συλλογικού οργάνου που έλαβε την επίδικη απόφαση το Ανώτατο Δικαστήριο κάνοντας δεκτή την έφεση ακύρωσε την επίδικη απόφαση.
Η έφεση επιτρέπεται χωρίς έξοδα.
Υποθέσεις στις οποίες γίνεται αναφορά:
Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ν. Καραγιώργη (1991) 3 Α.Α.Δ. 159·
Χ"Βασιλείου ν. Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού (1991) (Προσφυγή Αρ. 295/88 ημερ. 14.2.1991).
Έφεση.
Έφεση εναντίον της απόφασης του Δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου Κύπρου (Παπαδοπούλου, Δ.) που δόθηκε στις 16 Ιουνίου, 1990 (Αριθμός Προσφυγής 158/89) με την οποία η προσφυγή του εφεσείοντα εναντίον του διορισμού του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Διευθυντή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου απορρίφθηκε.
Α. Μαρκίδης και Ι. Νικολάου, για τον εφεσείοντα.
Ε. Λοϊζίδου (Κα.), Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον εφεσίβλητο 1.
Α.Σ. Αγγελίδης, για τον εφεσίβλητο 2.
Γ. Γεωργίου για Αιμ. Λεμονάρη, για το ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π. ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Με την έφεση αυτή εφεσιβάλλεται η απόφαση Δικαστή του Δικαστηρίου τούτου με την οποία απορρίφθηκε η προσφυγή του εφεσείοντα που ζητούσε την ακύρωση του διορισμού του ενδιαφερόμενου μέρους ως Διευθυντή του εφεσίβλητου Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου.
Είναι παραδεκτό ότι σε όλη τη σχετική διοικητική διαδικασία, συμπεριλαμβανομένου και του χρόνου λήψης της επίδικης απόφασης, παρευρίσκονταν στις συνεδρίες του εφεσίβλητου Οργανισμού οι παρατηρητές εκπρόσωποι των στη Βουλή πολιτικών κομμάτων δυνάμει των διατάξεων του Περί Ορισμένων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου (Διορισμός Διοικητικού Συμβουλίου) Νόμου του 1988, (Νόμος Αριθ. 149 του 1988).
Η συνταγματικότητα του μέρους του Νόμου αυτού που αναφέρεται στη σύνθεση των συλλογικών οργάνων Ημι-κρατικών Οργανισμών εξετάστηκε στην υπόθεση Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου ν. Χρίστου Καραγιώργη και Άλλου (1991) 3 Α.Α.Δ. 159, και κηρύχθηκαν οι σχετικές διατάξεις του Νόμου αυτού ως αντισυνταγματικές.
Επιπλέον στην υπόθεση Χ"Βασιλείου ν. Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού ( Προσφυγή Αρ. 295/88 ημερ. 14.2.1991) γίνεται εκτεταμένη αναφορά στις γενικές αρχές του Διοικητικού Δικαίου που διέπουν το θέμα της νόμιμης συγκρότησης διοικητικού οργάνου.
Θα μπορούσε εδώ να αναφερθεί ότι ένα συλλογικό όργανο χάνει την έννοια της νόμιμης συγκρότησής του εάν μέλος ή μέλη αυτού έχουν στερηθεί τη νόμιμη ιδιότητά τους δυνάμει δικαστικής απόφασης.
Οι πιο πάνω πραγματικές διαπιστώσεις και νομικές αρχές είναι δεκτές και από τον εφεσείοντα και από τον εφεσίβλητο Οργανισμό. Από μέρους όμως του εφεσίβλητου Υπουργού Παιδείας το θέμα αφέθηκε στην κρίση του Δικαστηρίου.
Το Δικαστήριο με βάση την πραγματική και νομική θέση που λήφθηκε η επίδικη απόφαση έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η έφεση πρέπει να επιτύχει και επιτρέπεται, και η επίδικη απόφαση ακυρώνεται ένεκα της μη νόμιμης συγκρότησης του συλλογικού αυτού οργάνου που την επήρε.
Έφεση επιτρέπεται χωρίς διαταγή για έξοδα.