|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 4546
21 Δεκεμβρίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΜΙΧΑΗΛΙΝΑ ΚΕΦΑΛΑ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (ΑΡ. 2),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 829/87).
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Έννομο συμφέρον — Θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης στην ειδικότητα των Γαλλικών — Πρέπει να είναι ενεστώς — Το συμφέρον της αιτήτριας, η οποία προήχθη αναδρομικά, δηλαδή από ημερομηνία προγενέστερη των προσβαλλομένων προαγωγών, δεν είναι ενεστώς, αλλά μέλλον, αόριστο και αβέβαιο εφόσον θα καταστεί ενεστώς μόνο στην περίπτωση που οι προσφυγές που καταχωρήθηκαν εναντίον της προαγωγής της γίνουν αποδεκτές και η προαγωγή της ακυρωθεί.
Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αναφέρονται περιληπτικά στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ιορδάνου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 4515,
Karapataki v. Republic (1982) 3 C.L.R. 88.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος προήχθηκε στη θέση Bοηθού Διευθυντή Mέσης Γενικής Eκπαίδευσης αντί της αιτήτριας.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για την Αιτήτρια.
Ρ. Βραχίμη-Πετρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Μαρκίδης, για τo Ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΣABBIΔHΣ, Δ.: Η προσφυγή αυτή στρέφεται εναντίον της απόφασης των καθ' ων η αίτηση, ημερομηνίας 5.10.1987, να προάξει στη θέση Βοηθού Διευθυντή Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης από 6.9.1987 την Αίγλη Καμμίτση αντί της αιτήτριας.
Η προσφυγή αυτή ακούστηκε αρχικά μαζί με αριθμό άλλων υποθέσεων (βλέπε υποθέσεις Ανθής Ιορδάνου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 4515).
Αργότερα η προσφυγή αυτή χωρίστηκε από τις άλλες κι ακούστηκε μαζί με την υπόθεση αρ. 831/87, επειδή στις δύο εγείρεται το ίδιο θέμα. Κατά τη μελέτη των φακέλων των δύο αυτών υποθέσεων προέκυψε ότι αφορούσαν δύο διαφορετικές διοικητικές πράξεις και για το λόγο αυτό αποφάσισα να τις εξετάσω χωριστά.
Τα γεγονότα της υπόθεσης αυτής είναι τα ακόλουθα:
Μετά τη δημοσίευση μιας κενής θέσης Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης που είναι θέση πρώτου Διορισμού και Προαγωγής, στην ειδικότητα των Γαλλικών, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν διαβιβάστηκαν στην αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή. Ανάμεσα σ' αυτές ήταν και η αίτηση της αιτήτριας. Η Συμβουλευτική Επιτροπή, στην έκθεσή της που διαβίβασε στην Επιτροπή Εκπαιδευτικής Υπηρεσίας (Ε.Ε.Υ.) με επιστολή ημερομηνίας 12.9.1987, αναφέρει ότι: "Η υποψήφια Κεφάλα Μιχαηλίνα δεν έχει 'διδακτικό έργο 10 ετών' όπως απαιτείται στο σχέδιο υπηρεσίας". Για το λόγο αυτό την απέκλεισε από τους καταλόγους των υποψηφίων για τη θέση.
Κατά τη συνεδρία της ημερομηνίας 29.9.1987, η Ε.Ε.Υ., αφού εξέτασε τις ενστάσεις κατάρτισε τους τελικούς καταλόγους των υποψηφίων. Η ένσταση της αιτήτριας απορρίφθηκε διότι, όπως αναφέρεται στο σχετικό πρακτικό, η Ε.Ε.Υ. βρήκε ότι ορθά η Συμβουλευτική Επιτροπή δεν τη θεώρησε υποψήφια γιατί δεν είχε το απαιτούμενο από τα σχέδια υπηρεσίας προσόν των 10 ετών διδακτικού έργου.
Στη συνεδρία της με ημερομηνίας 2.10.1087, η Ε.Ε.Υ., αφού δέχτηκε τους υποψηφίους σε προσωπικές συνεντεύξεις και αξιολόγησε την απόδοσή τους σ' αυτές, αποφάσισε να προσφέρει προαγωγή στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο, που συγκέντρωσε τις περισσότερες μονάδες, από 6.9.1987.
Στην προσφυγή αυτή εγείρεται το ίδιο θέμα που εγέρθηκε στην προσφυγή αρ. 831/87, δηλαδή κατά πόσο η υπηρεσία της αιτήτριας με απόσπαση στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών έπρεπε να θεωρηθεί ως διδακτικό έργο, εντός της εννοίας του σχεδίου υπηρεσίας.
Μετά τη δήλωση όμως της δικηγόρου των καθ'ων η αίτηση που έγινε με τη γραπτή της αγόρευση προέχει για εξέταση το θέμα κατά πόσο η αιτήτρια, που προάχθηκε στο μεταξύ αναδρομικά από τις 9.4.1984, δηλαδή από ημερομηνία προγενέστερη εκείνης από την οποία προήχθηκαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, εξακολουθεί να έχει έννομο συμφέρον ως αιτήτρια στην παρούσα προσφυγή.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε ότι εναντίον της αναδρομικής προαγωγής της αιτήτριας καταχωρήθηκαν προσφυγές οι οποίες ακόμα εκκρεμούν ενώπιον του Δικαστηρίου και πιθανή ακύρωση της προαγωγής της θα καθιστούσε το συμφέρον της ενεστώς.
Σύμφωνα με την καθιερωθείσα νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου το έννομο συμφέρον πρέπει να είναι ενεστώς δηλαδή να υπάρχει καθ'όλα τα στάδια της διαδικασίας μιας προσφυγής (βλέπε Karapataki v. Republic (l982) 3 C.L.R. 88).
Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας (1929 -1959) αναφέρεται, στη σελίδα 260 ότι:
"Συμφέρον μέλλον και αόριστον ή απλώς προσδοκώμενον δεν αρκεί προς νομιμοποίησιν του αιτούντος."
Στην παρούσα περίπτωση το έννομο συμφέρον που επικαλείται η αιτήτρια δεν είναι ενεστώς αλλά μέλλον, αόριστον και αβέβαιον εφόσο θα καταστεί ενεστώς μόνο αν και όταν οι προσφυγές που καταχωρήθηκαν εναντίον της προαγωγής της γίνουν αποδεκτές και ακυρωθεί η προαγωγή της.
Υπό τις περιστάσεις βρίσκω ότι η αιτήτρια στερείται εννόμου συμφέροντος στη συνέχιση της προσφυγής της και ως αποτέλεσμα η προσφυγή αυτή απορρίπτεται. Δεν κάμνω διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.