|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 4471
21 Δεκεμβρίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΜΙΧΑΗΛΙΝΑ ΚΕΦΑΛΑ,
Αιτήτρια,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ (ΑΡ. 1),
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 831/87).
Εκπαιδευτικοί Λειτουργοί — Προαγωγές — Έννομο συμφέρον — Θέση Βοηθού Διευθυντή Σχολείων Μέσης Γενικής Εκπαίδευσης στην ειδικότητα των Γαλλικών — Πρέπει να είναι ενεστώς καθ' όλα τα στάδια της διαδικασίας της προσφυγής — Το συμφέρον της αιτήτριας, η οποία προήχθηκε στη θέση Bοηθού Διευθυντή Σχολείων Mέσης Eκπαίδευσης αναδρομικά, δηλαδή από ημερομηνία προγενέστερη των προσβαλλόμενων προαγωγών, δεν είναι ενεστώς, αλλά μέλλον, αόριστο και αβέβαιο. Θα καταστεί ενεστώς μόνο στην περίπτωση που οι προσφυγές που καταχωρήθηκαν εναντίον της προαγωγής της γίνουν αποδεκτές και η προαγωγή της ακυρωθεί.
Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αναφέρονται περιληπτικά στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Ιορδάνου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 4515,
Karapataki v. Republic (1982) 3 C.L.R. 88.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας με την οποία προήγαγε τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στη θέση Bοηθού Διευθυντή Σχολείων Mέσης Γενικής Eκπαίδευσης, στην ειδικότητα των Γαλλικών, αντί της αιτήτριας.
Χρ. Τριανταφυλλίδης, για την Αιτήτρια.
P. Βραχίμη-Πετρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. Μαρκίδης, για τα Ενδιαφερόμενα πρόσωπα Iερωνυμίδου και Περεντό.
Cur. adv. vult.
ΣABBIΔHΣ, Δ.: Mε την προσφυγή αυτή η αιτήτρια προσβάλλει την απόφαση των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 27.7.1987, να προάξει στη θέση Bοηθού Διευθυντή Σχολείων Mέσης Γενικής Eκπαίδευσης στην ειδικότητα των Γαλλικών τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα 1) Έλλη Iερωνυμίδου 2) Xαράλαμπο Tιμοθέου, 3) Nίκο Pάγκο και 4) Aργύρη Περεντό από την 1.9.1987.
Η υπόθεση αυτή ακούστηκε αρχικά μαζί με τις υποθέσεις Ανθής Ιορδάνου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 4515, επειδή αφορούσαν όλες την ίδια διοικητική πράξη. Σε μεταγενέστερο στάδιο όμως χωρίστηκε από αυτές λόγω του ότι εγείρονται διαφορετικά θέματα. Mετά το διαχωρισμό της η υπόθεση ακούστηκε μαζί με την υπόθεση αρ. 829/87, που διαχωρίστηκε κι' αυτή, αλλά κατά την εξέταση των φακέλων για σκοπούς σύνταξης της απόφασης προέκυψε ότι οι δυο αυτές προσφυγές πρόσβαλλαν διαφορετικές διοικητικές πράξεις και για το λόγο αυτό αποφάσισα να τις εξετάσω χωριστά.
Τα γεγονότα, που εκτίθενται με λεπτομέρεια στην απόφαση που δόθηκε στις πιο πάνω προσφυγές είναι σε συντομία τα ακόλουθα:
Mε επιστολή του Γενικού Διευθυντή του Yπουργείου Παιδείας ημερομηνίας 8.5.1987, ζητήθηκε η πλήρωση 113 κενών θέσεων Bοηθού Διευθυντή Σχολείων Mέσης Γενικής Eκπαίδευσης, ανάμεσα στις οποίες και 4 για την ειδικότητα των Γαλλικών. Eπειδή οι θέσεις είναι Πρώτου Διορισμού και Προαγωγής προκηρύχθηκαν με δημοσίευση στην Eπίσημη Eφημερίδα της Δημοκρατίας με τελευταία ημερομηνία υποβολής αιτήσεων την 21.5.1987.
Tο θέμα παραπέμφθηκε στην αρμόδια Συμβουλευτική Eπιτροπή, που με την έκθεση της ημερομηνίας 7.7.1987 σύστησε 9 υποψηφίους, ανάμεσα στους οποίους τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα αλλά όχι την αιτήτρια γιατί, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 3 της έκθεσης, δεν είχε τα προσόντα, δηλαδή "διδακτικό έργο 10 ετών" όπως απαιτείται στο σχέδιο υπηρεσίας.
Στη συνεδρία της στις 20.7.1987, η Eπιτροπή Eκπαιδευτικής Yπηρεσίας (E.E.Y.) εξέτασε μεταξύ άλλων και απέρριψε την ένσταση της αιτήτριας και κατάρτισε τους τελικούς καταλόγους των υποψηφίων.
Στη συνεδρία της ημερομηνίας 27.7.1987, η E.E.Y., αφού δέχτηκε σε προσωπικές συνεντεύξεις τους υποψηφίους που ήταν στον τελικό κατάλογο και αφού εκτίμησε την απόδοσή τους σ' αυτές, πήρε την επίδικη απόφαση (πρακτικά, Παράρτημα E στην ένσταση).
H αιτήτρια καταχώρησε την προσφυγή αρ. 646/87 εναντίον της μη συμπερίληψής της στον κατάλογο των συστηθέντων, αργότερα όμως την απέσυρε.
Tο μοναδικό θέμα που εγείρεται με τη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου της αιτήτριας στην υπόθεση αυτή είναι κατά πόσο η υπηρεσία της για ορισμένο χρονικό διάστημα στο Kέντρο Eπιστημονικών Eρευνών, όπου ήταν αποσπασμένη, έπρεπε να θεωρηθεί ως "διδακτικό έργο" εντός της εννοίας του σχεδίου υπηρεσίας οπότε η αιτήτρια θα συμπλήρωνε "διδακτικό έργο" 11 ετών και θα θεωρείτο προσοντούχα υποψήφια για τις επίδικες θέσεις.
H δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση με τη γραπτή της αγόρευση ήγειρε το θέμα του εννόμου συμφέροντος της αιτήτριας νοουμένου ότι αυτή, με απόφαση της E.E.Y. ημερομηνίας 3.8.1989, προάχθηκε αναδρομικά από τις 9.4.1984 στη θέση Bοηθού Διευθυντή Σχολείων Mέσης Eκπαίδευσης, δηλαδή από ημερομηνία προγενέστερη των προσβαλλόμενων προαγωγών.
H αναδρομική προαγωγή της στη θέση αυτή έγινε με βάση τα σχέδια υπηρεσίας που εγκρίθηκαν το 1982 και που ίσχυαν το 1984 και με βάση τα οποία δεν απαιτείτο η υπηρεσία να είναι σε "διδακτικό έργο".
O δικηγόρος της αιτήτριας ισχυρίστηκε ότι επειδή εναντίον της αναδρομικής προαγωγής της αιτήτριας καταχωρήθηκαν προσφυγές οι οποίες ακόμα εκκρεμούν ενώπιον του Δικαστηρίου, πιθανή ακύρωση της προαγωγής της θα καθιστούσε το συμφέρον της ενεστώς.
Σύμφωνα με την καθιερωθείσα νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου το έννομο συμφέρον πρέπει να είναι ενεστώς δηλαδή να υπάρχει καθ' όλα τα στάδια της διαδικασίας μιας προσφυγής (βλέπε Karapataki v. The Republic (l982) 3 C.L.R. 88).
Στα Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας (1929 -1959) αναφέρεται, στη σελίδα 260 ότι:
"Συμφέρον μέλλον και αόριστον ή απλώς προσδοκώμενον δεν αρκεί προς νομιμοποίησιν του αιτούντος."
Στην παρούσα περίπτωση το έννομο συμφέρον που επικαλείται η αιτήτρια δεν είναι ενεστώς αλλά μέλλον, αόριστον και αβέβαιον εφόσο θα καταστεί ενεστώς μόνο αν και όταν οι προσφυγές που καταχωρήθηκαν εναντίον της προαγωγής της γίνουν αποδεκτές και ακυρωθεί η προαγωγή της.
Υπό τις περιστάσεις βρίσκω ότι η αιτήτρια στερείται έννομου συμφέροντος στην συνέχεια της προσφυγής της και ως αποτέλεσμα η προσφυγή αυτή απορρίπτεται. Δεν κάμνω διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.