|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 4460
21 Δεκεμβρίου, 1990
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΠΕΤΡΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΡΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 340/90).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Aξία — Aρχαιότητα — Θέση Επιθεωρητή στο Τμήμα Φυλακών — Αξιολόγηση υποψηφίων — Τμηματική Επιτροπή — Υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία και σύστασή του από τον Προϊστάμενο και την Τμηματική Επιτροπή η οποία τον αξιολόγησε και ως λειτουργό με Διευθυντική/Εποπτική και Ηγετική ικανότητα — Υπεροχή του αιτητή μόνο στον τομέα της αρχαιότητας — Το πλεονέκτημα που παρείχε η αρχαιότητα στον αιτητή αντισταθμιζόταν από την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία — Αποτυχία του αιτητή να αποδείξει έκδηλη υπεροχή που να δικαιολογεί την ακύρωση της επίδικης απόφασης.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Aρχαιότητα — Δε θεμελιώνει από μόνη της έκδηλη υπεροχή.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Τμηματική Επιτροπή — Αξιολόγηση υποψηφίων — Συστάσεις — Η Ε.Δ.Υ. δε δεσμεύεται από τις συστάσεις της Τμηματικής Επιτροπής και διατηρεί την κυριαρχία της ως προς την άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας αναφορικά με το διορισμό/προαγωγή οποιουδήποτε από τους υποψηφίους.
Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο απορρίπτοντας την προσφυγή αναφέρονται περιληπτικά στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Christoudias v. Republic (1984) 3(A) C.L.R. 657,
Loucaides v. Public Service Commission (1986) 3(A) C.L.R. 182.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προήχθηκε στη θέση Eπιθεωρητή στο Tμήμα Φυλακών αντί του αιτητή.
Α. Παπαχαραλάμπους με Ν. Σάντη, για τον Αιτητή.
Π. Πασιάς, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ο αιτητής ήταν ένας από τους 16 και μεταξύ των 11 υποψηφίων που κρίθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή ότι είχαν τα προσόντα για προαγωγή στη θέση του Επιθεωρητή στο Τμήμα Φυλακών. Δεν ήταν όμως μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων που η Τμηματική Επιτροπή σύστησε για την πλήρωση της θέσης. Και τελικά δεν επελέγη.
Τις διεκδικήσεις του για προαγωγή ο αιτητής τις στηρίζει πρωτίστως στην αρχαιότητά του, δεδομένου ότι προηγείτο σε αρχαιότητα όλων των υποψηφίων. Επελέγη ο Γεώργιος Καμένος, το ενδιαφερόμενο μέρος, ο οποίος εκτός από τη σύσταση του Διευθυντή των Φυλακών, ήταν και ο αρχαιότερος από τους τέσσερις υποψηφίους που είχαν συστηθεί από την Τμηματική Επιτροπή.
Η προσφυγή στρέφεται εναντίον της απόφασης της Ε.Δ.Υ. και θέτει υπό αμφισβήτηση τόσο την τελική απόφαση όσο και το προπαρασκευαστικό μέρος της, την αξιολόγηση της Τμηματικής Επιτροπής. Σύμφωνα με τους νομικούς λόγους που υποστηρίζουν τη αίτηση, η απόφαση είναι τρωτή λόγω ανεπαρκούς έρευνας και αλλότριων στόχων που παρεισέφρησαν στην απόφαση της Ε.Δ.Υ.. Γενικά η απόφαση προσβάλλεται ως ανυπόστατη λόγω παραγνώρισης της υπεροχής του αιτητή έναντι των άλλων υποψηφίων.
Στην Έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής γίνεται εκτενής αναφορά στα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων, καθώς και την απόδοσή τους, όπως αυτή αποκαλύπτεται στις εμπιστευτικές εκθέσεις.
Το ενδιαφερόμενο μέρος, καθώς και οι άλλοι που είχαν συστηθεί από την Τμηματική Επιτροπή, υπερείχαν του αιτητή σε αξία, με αναφορά στις εμπιστευτικές εκθέσεις. Η υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους ήταν ουσιαστική και σε δύο τομείς αξιολόγησης που ορθά είχε επισημάνει η Τμηματική Επιτροπή ως ουσιώδους σημασίας για την επιτυχή εκπλήρωση των καθηκόντων της θέσης που θα πληρωνόταν - Διευθυντική/Εποπτική και Ηγετική Ικανότητα. Η έρευνα της Επιτροπής υπήρξε ενδελεχής, ενώ τα συμπεράσματά της τεκμηριώνονται με αναφορά στα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων.
Η Ε.Δ.Υ., όπως έχει επανειλημμένα διακηρυχθεί, δε δεσμεύεται από τις συστάσεις της Τμηματικής Επιτροπής και διατηρεί την κυριαρχία της ως προς την άσκηση της διακριτικής της ευχέρειας. [Christoudias v. Republic (1984) 3 C.L.R. 657]. Διατηρεί το δικαίωμα να διορίσει οποιονδήποτε από τους υποψηφίους, ανεξάρτητα από τις συστάσεις της Τμηματικής Επιτροπής.
Στην προκείμενη περίπτωση η Ε.Δ.Υ. ορθά περιόρισε την τελική της επιλογή μεταξύ των τεσσάρων υποψηφίων και το ερώτημα το οποίο εγείρεται είναι εάν αντικειμενικά έχει προκύψει οποιοσδήποτε λόγος που να δικαιολογεί την ακύρωση της απόφασης. Η έρευνα η οποία διεξήχθη ήταν πλήρης. Επίσης σταθμίστηκαν δεόντως όλα τα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων, τα οποία προσδιορίζουν και τις διεκδικήσεις τους για προαγωγή. Ο ισχυρισμός του αιτητή ότι υπερείχε του ενδιαφερομένου μέρους, δεν έχει αντικειμενική υπόσταση. Ο αιτητής υπερείχε μόνο στον τομέα της αρχαιότητας, παράγοντας που, όπως έχει νομολογηθεί, δεν μπορεί αφ' εαυτού να θεμελιώσει έκδηλη υπεροχή [Loucaides v. P.S.C. (1986) 3 C.L.R. 182]. Το πλεονέκτημα που του παρείχε η αρχαιότητα, αντισταθμιζόταν από την υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία, όπως αυτή εμφαίνεται από την υπηρεσιακή απόδοση (εμπιστευτικές εκθέσεις). Η σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος Φυλακών για την επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους, αποτελούσε άλλο ανεξάρτητο παράγοντα, οποίος καθιστούσε την επιλογή του από την Ε.Δ.Υ., όχι μόνο εύλογη αλλά και φυσιολογική. Μόνο όταν τεκμηριώνεται καταφανής υπεροχή παρέχεται έδαφος για την ακύρωση της απόφασης της Ε.Δ.Υ., λόγω υπέρβασης των ακραίων ορίων της διακριτικής της ευχέρειας. Ο ισχυρισμός για τη διάβρωση της απόφασης λόγω αλλότριων κινήτρων της Ε.Δ.Υ., παρέμεινε ατεκμηρίωτος και κρίνεται ανυπόστατος.
Καταλήγω ότι δεν έχει καταδεχθεί κανένας λόγος που να δικαιολογεί την ακύρωση της απόφασης, η οποία κατ' ακολουθία επικυρώνεται στην ολότητά της βάσει των διατάξεων του Άρθρου 146(4)(α).
Η προσφυγή απορρίπτεται.
Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.