|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 4306
13 Δεκεμβρίου, 1990
[ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
1. ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΗΛΑΒΑΚΗΣ,
2. ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΥΓΕΝΙΟΥ,
3. ΜΙΧΑΗΛ ΠΙΕΡΗΣ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 525/83).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Αξιολόγηση υποψηφίων — Μόνιμη θέση Βοηθού Στατιστικής, 1ης Τάξης, Τμήμα Στατιστικής & Ερευνών — Αξιολόγηση υποψηφίων — Εμπιστευτικές εκθέσεις — Τροποποίησή τους από τον Προϊστάμενο του Τμήματος η οποία δεν επηρέασε τους αιτητές — Παράβαση τύπου — Δεν αποτελεί λόγο ακύρωσης εφόσο δεν επηρέασε ουσιωδώς την κρίση της Ε.Δ.Υ. στη λήψη της επίδικης απόφασης — Ισχυρισμός για πλάνη περί τα πράγματα — Δεν τεκμηριώθηκε — Αποτυχία των αιτητών να αποδείξουν έκδηλη υπεροχή — Η επίδικη απόφαση κρίθηκε λογικά εφικτή και επικυρώθηκε.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Η αρχαιότητα των δύο χρόνων των αιτητών έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων δεν προσμέτρησε υπέρ των αιτητών, ενόψει, των υψηλοτέρων προσόντων των ενδιαφερομένων μερών και των συστάσεων του Προϊσταμένου.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένων — Αποτελεί σοβαρότατο στοιχείο κρίσεως και δεν μπορεί να παραγνωρισθεί χωρίς ειδική αιτιολογία.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Τμηματική Επιτροπή — Οι αποφάσεις της έχουν μόνο συμβουλευτικό ρόλο — Η τελική ευθύνη και απόφαση ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα της ΕΔΥ.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Λαμβάνονται υπόψη αυτά που έχουν σχέση με την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης.
Οι επίδικες θέσεις ήταν συνολικά τέσσερις για τις οποίες ο Διευθυντής σύστησε τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Η ΕΔΥ υιοθέτησε τη σύσταση του Διευθυντή αναφορικά με τα δύο ενδιαφερόμενα πρόσωπα. Για τις υπόλοιπες δύο θέσεις έκαμε ιδιαίτερη σύγκριση ανάμεσα στα άλλα δύο ενδιαφερόμενα πρόσωπα που είχαν τη σύσταση του Διευθυντή και των αιτητών 1 και 2 που αν και δε συστήθηκαν, προηγούντο των πρώτων σε αρχαιότητα και είχαν εξ ίσου καλές μ' αυτά εμπιστευτικές εκθέσεις και υιοθέτησε και στην περίπτωση αυτή τη σύσταση του Διευθυντή λόγω των υψηλοτέρων προσόντων που κατείχαν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους που πρόβαλαν οι αιτητές για ανατροπή της επίδικης απόφασης με βάση τις νομικές αρχές που αναφέρονται στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Sekkides v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2136,
Republic and Another v. Kastellanos (1988) 3(C) C.L.R. 2249,
Republic and Another v. Roussos (1987) 3(B) C.L.R. 1217,
Χρίστου και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2111,
Mytides and Another v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1096,
Aristodemou v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 434,
Λάρκου και Άλλος v. Δημοκρατίας (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 804,
Κουκκουρή v. Δημοκρατίας (1989) 3(E) Α.Α.Δ. 2895,
Andreou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 379,
Michaeloudes v. Educational Service Committee (1982) 3 C.L.R. 963,
Michaelides and Another v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 2170,
Dometakis v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 1673,
Δημοκρατία v. Παπαμιχαήλ (1989) 3(B) Α.Α.Δ. 823,
Ζαπίτης και Άλλος v. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1098,
Theodosiou v. Republic (1961) R.S.C.C. (τόμος 2), 44.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας με την οποία προήγαγε τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Bοηθού Στατιστικής, 1ης Tάξης στο Tμήμα Στατιστικής & Eρευνών, αντί των αιτητών.
Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές.
Α. Βλαδιμήρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Τρ. Κωνσταντινίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος A. Αντωνίου.
Π. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος K. Πετρίδη.
Cur. adv. vult.
ΔHMHTPIAΔHΣ, Δ.: Με την προσφυγή τους αυτή οι αιτητές ζητούν από το Δικαστήριο να ακυρώσει την απόφαση της καθ' ης η αίτηση Επιτροπής (ΕΔΥ) με ημερομηνία 9.9.83, η οποία δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 18.11.83, και με την οποία η ΕΔΥ προήγαγε στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) (Προϋπ. Αναπτ.) θέση Βοηθού Στατιστικής, 1ης Τάξης, στο Τμήμα Στατιστικής & Ερευνών, από 1.10.83 τους Ανδρέα Αντωνίου, Ανδρέα Μαρκίδη και Κώστα Χατζησάββα (μόνιμη Τακτ. Προϋπ. θέση) και τον Κύπρο Πετρίδη (μόνιμη Προϋπ. Αναπτ. θέση).
Σύμφωνα με το σχέδιο υπηρεσίας η επίδικη θέση είναι θέση προαγωγής και αφού ακολουθήθηκε η νενομισμένη διαδικασία για την πλήρωσή της (ίδε Παραρτήματα 1, 2, 3, 4 και 5 στην ένσταση) το ζήτημα επιλήφθηκε η αρμόδια Τμηματική Επιτροπή της οποίας ο Πρόεδρος, που είναι ο Διευθυντής του Τμήματος, με επιστολή του ημερ. 6.6.83, διαβίβασε προς την ΕΔΥ έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής η οποία επέλεξε και σύστησε οκτώ από τους δεκατέσσερις υποψήφιους που κατείχαν τα απαιτούμενα από το σχέδιο υπηρεσίας προσόντα. Οι υποψήφιοι ήταν δεκαπέντε και μεταξύ των συστηθέντων περιλαμβάνονταν τόσο τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα όσο και οι αιτητές (Παράρτημα 6).
Στη συνεδρίασή της την 23.7.83 (Παράρτημα 7) η ΕΔΥ αφού έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, αποφάσισε να εξετάσει το θέμα πλήρωσης της θέσης σε μεταγενέστερη ημερομηνία και όπως, κατά την τελική εξέταση του θέματος, επιπρόσθετα με τους υποψηφίους που συστήθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή, να ληφθούν υπόψη και τέσσερις άλλοι υποψήφιοι.
Στη συνεδρίασή της στις 9.9.83 (Παράρτημα 8) η ΕΔΥ επιλήφθηκε του θέματος πλήρωσης των επίδικων θέσεων. Στη συνεδρίαση αυτή κλήθηκε και παρουσιάστηκε ο Διευθυντής του Τμήματος Στατιστικής και Ερευνών κ. Δημητριάδης, ο οποίος και κατάθεσε σημείωμα στο οποίο υπάρχουν στοιχεία αναφορικά με όλους τους υποψηφίους. Ο κ. Δημητριάδης σύστησε τα τέσσερα ενδιαφερόμενα πρόσωπα για τα οποία έκανε συγκεκριμένα σχόλια σχετικά με τα τρία καθιερωμένα κριτήρια. Μετά που αποχώρησε ο κ. Δημητριάδης, η ΕΔΥ προέβη σε αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης και από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και έλαβε υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τις κρίσεις και συστάσεις του Διευθυντή. Στη σύγκριση κατάγραψε στα πρακτικά της ότι λαμβάνοντας υπόψη τα προσόντα, τις λίαν καλές εμπιστευτικές εκθέσεις και την αρχαιότητα των ενδιαφερομένων μερών Μαρκίδη και Χατζησάββα, υιοθέτησε τη σύσταση του Διευθυντή για προαγωγή τους. Για τις υπόλοιπες όμως δυο θέσεις η ΕΔΥ έκαμε ιδιαίτερη σύγκριση ανάμεσα στους Αντωνίου και Πετρίδη που συστήθηκαν από το Διευθυντή και τους Ανδρέα Ευγενίου και Σωτήρη Πηλαβάκη, που αν και δε συστήθηκαν, προηγούντο των πρώτων σε αρχαιότητα και είχαν εξίσου καλές μ' αυτούς εμπιστευτικές εκθέσεις. Η ΕΔΥ, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, και αφού σημείωσε ότι οι Αντωνίου και Πετρίδης έχουν ψηλότερα προσόντα, υιοθέτησε και στην περίπτωση αυτών τη σύσταση του Διευθυντή. Έτσι λοιπόν, η ΕΔΥ με βάση όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους, έκρινε ότι και τα τέσσερα ενδιαφερόμενα πρόσωπα υπερείχαν των άλλων υποψηφίων και αποφάσισε να τους προαγάγει σαν τους πιο κατάλληλους στη μόνιμη (Tακτ. Προϋπ.) - (Προϋπ. Αναπτ.) θέση Βοηθού Στατιστικής, 1ης Τάξης, στο Τμήμα Στατιστικής και Ερευνών από 1.10.83 ως εξής:
(α) Στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση προήχθησαν οι:
1. Αντωνίου Ανδρέας
2. Μαρκίδης Ανδρέας
3. Χατζησάββας Κώστας, και
(β) Στη μόνιμη (Προϋπ. Αναπτ.) θέση προήχθη ο
1. Πετρίδης Κύπρος.
ΝΟΜΙΚΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ
Όλοι ο αιτητές επιδιώκουν την ακύρωση της επίδικης απόφασης στηρίζοντας το αίτημά τους στους πιο κάτω νομικούς λόγους:
1. Ότι η ΕΔΥ στηρίκτηκε πάνω σε εμπιστευτικές εκθέσεις που έγιναν με λανθασμένη διαδικασία ή και κατόπιν παρεμβάσεων ή και παραπλανήσεων των αξιολογούντων λειτουργών από το Διευθυντή του Τμήματος Στατιστικής και Ερευνών.
2. Ότι υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα γιατί η ΕΔΥ επηρεάστηκε από λανθασμένη αξιολόγηση ή εκτίμηση της Τμηματικής Επιτροπής η οποία ενήργησε με προκατάληψη ή προδιάθεση εναντίον των αιτητών για να ευνοήσει τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα.
3. Ότι η ΕΔΥ παράλειψε να προβεί σε πλήρη έρευνα των γεγονότων.
4. Ότι η ΕΔΥ παράβλεψε να επιλέξει και να προάξει αυτούς που υπερτερούσαν γενικά έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων.
5. Ότι η ΕΔΥ ενήργησε με πλάνη πάνω στα γεγονότα εκδίδοντας την προσβαλλόμενη απόφαση, μια και κατά τη γνώμη των αιτητών παραγνωρίστηκε το γεγονός ότι αυτοί υπερείχαν σε προσόντα, αρχαιότητα, πείρα, επίδοση και αξία έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων.
Έρχομαι τώρα να επιληφθώ τον πρώτο νομικό λόγο πάνω στον οποίο βασίζουν την προσφυγή τους οι αιτητές, δηλαδή ότι υπάρχει πλάνη περί τα πράγματα, γιατί η ΕΔΥ στηρίκτηκε πάνω σε εμπιστευτικές εκθέσεις που έγιναν με λανθασμένη διαδικασία ή και κατόπιν παρέμβασης από το Διευθυντή του Τμήματος Στατιστικής και Ερευνών στις αξιολογήσεις των αιτητών από τους αξιολογούντες λειτουργούς, και πιο συγκεκριμένα στις παράνομες, όπως λένε διορθώσεις που έγιναν στις εμπιστευτικές εκθέσεις των ενδιαφερομένων προσώπων Κώστα Χατζησάββα και Ανδρέα Αντωνίου και του αιτητή Σωτήρη Πηλαβάκη, καθώς επίσης και στην τροποποίηση που έγινε από το Διευθυντή στην εμπιστευτική έκθεση του αιτητή Ανδρέα Ευγενίου για το 1982 όπου μετάτρεψε τα 6 "εξαίρετος" και 6 "λίαν καλός" σε 4 "εξαίρετος" και 9 "λίαν καλός". Τη θέση του αυτή ο αιτητής Ευγενίου προσπάθησε να ενισχύσει προσάγοντας τη μαρτυρία του κ. Α. Αβρααμίδη, Ανώτερου Λειτουργού Στατιστικης στο Τμήμα Στατιστικής και Ερευνών του Υπουργείου Οικονομικών, τώρα συνταξιούχου, την οποία απορρίπτω προτιμώντας την εκδοχή που έδωσε στη μαρτυρία του ο κ. Δημητριάδης. Αρχικά θα κάνω μια παρατήρηση αναφορικά με τις πιο πάνω τροποποιήσεις στις εμπιστευτικές εκθέσεις. Καμιά από τις τροποποιήσεις δεν έφερε κανένα από τους αιτητές ή και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα σε δυσμενέστερη θέση από ότι ήταν πριν. Παρ' όλες τις σχετικές αλλαγές που έγιναν στις εμπιστευτικές εκθέσεις η γενική αξιολόγηση δεν έπαυσε για κανένα να είναι "λίαν καλός".
Στην πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου Σεκκίδης ν. Δημοκρατίας (1988) 3(C) C.L.R. 2136, παράβαση τύπου στη συμπλήρωση εμπιστευτικών εκθέσεων δεν αποτελεί λόγο ακύρωσης διοικητικής πράξης εκτός αν αυτή μπορούσε ουσιωδώς να επηρεάσει την επίδικη απόφαση. Στο σημείο αυτό θα ήθελα επίσης να παραπέμψω στη νομολογιακά καθιερωμένη αρχή ότι στην εκτίμηση της αξίας των υποψηφίων με βάση τις εμπιστευτικές εκθέσεις, σημασία έχει η γενική και όχι η επί μέρους βαθμολογία. Οι επί μέρους τροποποιήσεις που έγιναν στις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων στην παρούσα υπόθεση δεν άλλαξαν τη γενική εικόνα ή και βαθμολογία των υποψηφίων και επομένως δεν έχουν ουσιαστική σημασία. Ίδε, όσον αφορά το θέμα αυτό, την υπόθεση Δημοκρατία κ.ά. v. Καστελλάνος (1988) 3(C) C.L.R. 2249, που στη σελ. 2258 λέχθηκε: "The confidential reports give partly a description of the merits of candidates", και
The Republic v. Roussos (1987) 3 C.L.R. 1217 στη σελ. 1224:-
".... we should stress that what really matters is the general picture presented by the overall grade in the report, on the basis of the aggregate effect of the evaluations of a public officer regarding particular rateable items, and not the arithmetical formula of how many times as regards such items a candidate had been rated as 'excellent' or 'very good', or 'good' etc..
In other words, if there are being compared the confidential reports regarding two public officers for he same year and the overall grade for that year for both of them is 'excellent' we do not think much weight should be attached to whether this overall grade of 'excellent' than 'very good' in relation to particular rateable items as compared to the other public officer who has, also, an overall grade of 'excellent' but with less 'excellent' and more 'very good' ratings as regards particular items. Because it must not be lost sight of that it is dangerous to embark on these numerical comparisons independently of the nature of the items in respect of which an officer is rated as 'excellent' or 'very good' since such items do differ in significance depending on the qualities to which they relate."
Αναφορικά με τον ισχυρισμό, ότι η ΕΔΥ επηρεάστηκε από λανθασμένη αξιολόγηση ή εκτίμηση της Τμηματικής Επιτροπής η οποία ενήργησε με προκατάληψη ή προδιάθεση εναντίον των αιτητών για να ευνοήσουν τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, αυτό φαίνεται, ισχυρίστηκαν οι αιτητές, από τα πρακτικά της ΕΔΥ ημερομηνίας 23.7.83 όπου η Επιτροπή, στη συνεδρίαση της αυτή, εξέτασε τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής έτσι ώστε ο ρόλος της Τμηματικής να καταστεί ουσιώδης και καθοριστικός για την απόφασή της.
Ο δικηγόρος της ΕΔΥ υποστήριξε ότι ο ρόλος της Τμηματικής Επιτροπής είναι καθαρά συμβουλευτικός. Τα σχόλια, υπόβαλε, που η Τμηματική Επιτροπή κάνει και φαίνονται στο Παράρτημα 6 της ένστασης, τείνουν απλώς να δικαιολογήσουν την απόφασή της να παραπέμψει τους αιτητές και τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα στην ΕΔΥ για τελική επιλογή και πλήρωση των επίδικων θέσεων.
Έχω τη γνώμη ότι η θέση του δικηγόρου της ΕΔΥ είναι η ορθότερη και γι' αυτό ο λόγος αυτός πάνω στον οποίο οι αιτητές βασίζουν την προσφυγή τους απορρίπτεται. Με σωρεία αποφάσεών του το Ανώτατο Δικαστήριο έχει πει ότι η απόφαση και/ή έκθεση της Τμηματικής Επιτροπής έχει μόνο συμβουλευτικό ρόλο και είναι προπαρασκευαστική πράξη και ότι την τελική ευθύνη και απόφαση έχει το όργανο που αποφασίζει την προαγωγή, δηλαδή η ΕΔΥ. Σχετικά με το θέμα αυτό βλέπε τις ακόλουθες αποφάσεις: Χρίστου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2111· Mytides and Another v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 1096 στις σελ. 1110 - 1111· Aristodemou v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 434, στη σελ. 442· Λάρκου κ.ά. v. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 804.
Είναι φανερό πως με την απόφαση που πήρε η ΕΔΥ στις 23.7.83 να προσθέσει για σύγκριση ακόμα τέσσερις υποψηφίους που δε συστήθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή, ο ρόλος της Τμηματικής Επιτροπής δεν ήταν ούτε ουσιώδης ούτε καθοριστικός για την ΕΔΥ στο να πάρει την απόφασή της.
Το επόμενο θέμα που έχω να αποφασίσω είναι ο ισχυρισμός των αιτητών, ότι η ΕΔΥ παράβλεψε να επιλέξει και να προάξει αυτούς που υπερτερούσαν γενικά έναντι των ενδιαφερόμενων προσώπων.
Όσον αφορά την αξία, οι αιτητές αναφέρουν ότι τόσο αυτοί όσο και τα ενδιαφερόμενα μέρη στις τελευταίες εμπιστευτικές εκθέσεις βαθμολογήθηκαν με "λίαν καλός".
Όσον αφορά τα προσόντα, οι αιτητές αναφέρουν ότι στα ειδικά σχόλια για τα ενδιαφερόμενα μέρη Ανδρέα Αντωνίου και Κύπρο Πετρίδη τονίζεται λανθασμένα, κατά τη γνώμη τους, το γεγονός ότι αυτοί έχουν πανεπιστημιακό δίπλωμα στα Οικονομικά, προσόν το οποίο, όπως λένε, δεν απαιτείται από το σχέδιο υπηρεσίας και έτσι δε χρειάζεται. Αναφέρουν δε ότι και οι αιτητές Μιχαήλ Πιερή και Σωτήρης Πηλαβάκης έτυχαν ειδικής εκπαίδευσης στο εξωτερικό.
Είναι η εισήγηση του δικηγόρου της ΕΔΥ ότι τα προσόντα των αιτητών Πηλαβάκη και Πιερή λήφθηκαν υπόψη από την ΕΔΥ στην προσπάθειά της να επιλέξει τους καταλληλότερους υποψηφίους, ενόψει της νομολογιακά καθιερωμένης αρχής ότι προσόντα που έχουν σχέση με την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης λαμβάνονται υπόψη στην εκτίμηση των υποψηφίων για την επιλογή του καταλληλότερου υπαλλήλου για την πλήρωση της θέσης στη Δημόσια Yπηρεσία. O δικηγόρος της ΕΔΥ παράπεμψε στο πιο κάτω απόσπασμα στην υπόθεση Κουκκουρή ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Ε) Α.Α.Δ. 2895:-
"Προσόντα που έχουν σχέση με την εκτέλεση των καθηκόντων της θέσης λαμβάνονται υπόψη στην εκτίμηση των υποψηφίων για την επιλογή του καταλληλότερου για την πλήρωση θέσης στην Δημόσια Υπηρεσία".
Όπως επίσης και στις πιο κάτω υποθέσεις: (1) Andreou v. Republic (1979) 3 C.L.R. 379, (2) Michaeloudis v. Republic (1982) 3 C.L.R. 963 (3) Michael Michaelides and Another v. The Republic of Cyprus (1987) 3 C.L.R. 2170, (4) Nicos Dometakis v. The Republic of Cyprus (1988) 3(C) C.L.R. 1673, (5) Κυπριακή Δημοκρατία, μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας ν. Πέτρου Παπαμιχαήλ (1989) 3(B) A.A.Δ. 823, και (6) Μίκης Ζαπίτης και Άλλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1098.
Η απόφαση της ΕΔΥ για το πώς κατάληξε στο συμπέρασμα ότι τα πιο πάνω δυο ενδιαφερόμενα πρόσωπα ήταν καταλληλότερα από τους άλλους υποψηφίους για προαγωγή, φαίνεται στο απόσπασμα των πρακτικών της συνεδρίας της ημερ. 9.9.83 (ίδε Παράρτημα 8 της ένστασης), που παραθέτω:
"Για τις υπόλοιπες δύο θέσεις η Επιτροπή έκαμε ιδιαίτερη σύγκριση ανάμεσα στους Αντωνίου και Πιερίδη που συστήθηκαν από το Διευθυντή και τους Ανδρέα Ευγενίου και Σωτήρη Πηλαβάκη, που αν και δεν συστήθηκαν προηγούνται των πρώτων σε αρχαιότητα και έχουν εξίσου καλές μ'αυτούς Εμπιστευτικές εκθέσεις. Η Επιτροπή, αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και σημείωσε ότι οι Αντωνίου και Πετρίδης έχουν υψηλότερα προσόντα, υιοθέτησε και στην περίπτωση αυτών τη σύσταση του Διευθυντή."
Τα προσόντα των αιτητών, όσο και αυτά των δυο ενδιαφερομένων προσώπων, βρίσκονται στους προσωπικούς τους φακέλους και δεν ήταν απαραίτητο για την ΕΔΥ να τα αναφέρει στα πρακτικά της συνεδρίας της.
Έχοντας υπόψη τα προσόντα των αιτητών και των ενδιαφερομένων προσώπων, όπως αυτά φαίνονται από τους προσωπικούς φακέλους τους που είναι τεκμήρια στην υπόθεση αυτή δε βρίσκω ότι τα συμπεράσματα της ΕΔΥ όσον αφορά το θέμα αυτό ήταν λανθασμένα.
Όσον αφορά το θέμα της αρχαιότητας, η ΕΔΥ δέχτηκε πως οι αιτητές Ευγενίου και Πηλαβάκης υπερείχαν των ενδιαφερομένων προσώπων Αντωνίου και Πετρίδη. Στην απόφασή της όμως η ΕΔΥ ανάφερε, όπως έχω πει πιο πάνω, ότι ενόψει των ψηλότερων προσόντων αυτών των ενδιαφερομένων προσώπων, υιοθέτησε τη σύσταση του Διευθυντή. Εξάλλου τα δυο χρόνια αρχαιότητας των αιτητών έναντι των πιο πάνω ενδιαφερομένων προσώπων δεν μπορούν να καταστήσουν τους αιτητές υπέρτερους έναντι των ενδιαφερομένων προσώπων μια και αυτοί είχαν τη σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος. Η σύσταση του Προϊστάμενου του Τμήματος είναι σοβαρότατο στοιχείο που πρέπει νάχει βαρύτητα στην κρίση της ΕΔΥ και η σύστασή του δεν μπορεί να παραγνωριστεί χωρίς να δίνονται επαρκείς λόγοι. Σχετική είναι η απόφαση της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Δημοκρατία ν. Παπαμιχαήλ (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 823. Στη σελ. 825 της απόφασης αυτής λέχθηκε:-
"Είναι γνωστή αρχή του Διοικητικού Δικαίου ότι η σύσταση του Προϊστάμενου του Τμήματος είναι σοβαρότατο στοιχείο που πρέπει να έχει βαρύτητα στην κρίση της Ε.Δ.Υ. και η σύσταση του δεν μπορεί να παραγνωριστεί δίχως να δίδονται επαρκείς λόγοι. Η πρώτη υπόθεση, στην οποία η πιο πάνω αρχή έχει υιοθετηθεί, είναι η Θεοδοσίου ν. της Δημοκρατίας (1961) Α.Α.Σ.Δ. (τόμος 2), 44."
Ενόψει των πιο πάνω ευρημάτων, η απόφασή μου είναι πως οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν ότι ήταν έκδηλα καταλληλότεροι από τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα και ότι η απόφαση δεν ήταν λογικά εφικτή (reasonably open).
Για τους λόγους αυτούς, η προσφυγή των αιτητών απορρίπτεται.
Υπό τις περιστάσεις, δεν κάνω διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.