|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 4010
27 Νοεμβρίου, 1990
[ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΥΜΩΝAΣ Κ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1/90).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Kριτήρια — Aξία, προσόντα, αρχαιότητα — Θέση Επιθεωρητή Ασφαλείας, 1ης τάξης, Τμήμα Εργασίας — Αξιολόγηση υποψηφίων — Καταφανής υπεροχή του ενδιαφερόμενου μέρους σε αξία και προσόντα έναντι του αιτητή ο οποίος υπερτερούσε σε αρχαιότητα (με βάση την ηλικία) — Σύσταση του Προϊσταμένου υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους — Ισχυρισμός για προκατάληψη λόγω συγγενείας — Δεν τεκμηριώθηκε — Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους — Η προσβαλλόμενη απόφαση κρίθηκε ορθή και επικυρώθηκε.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Αρχαιότητα — Αρχαιότητα αιτητή έναντι ενδιαφερόμενου μέρους σε ηλικία (9 χρόνια) — Κρίθηκε χωρίς οποιαδήποτε σημαντική βαρύτητα λόγω του ότι ήταν πολύ απομακρυσμένη — Η αρχαιότητα των δημοσίων υπαλλήλων διέπεται από τις πρόνοιες του Άρθρου 46 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1983 (N. 10/83), Άρθρο 5 — Δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο, αλλά λαμβάνεται υπ' όψιν, συνεκτιμάται και αντισταθμίζεται με τα άλλα καθιερωμένα κριτήρια.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Πρόσθετα προσόντα — Όταν είναι σχετικά με τα καθήκοντα της θέσης πρέπει να λαμβάνονται υπ' όψιν στην επιλογή του καταλληλότερου υποψηφίου, έστω και αν δε θεωρούνται πλεονέκτημα από το σχέδιο υπηρεσίας.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Αιτιολογία — Πρέπει να είναι επαρκώς αιτιολογημένες — Η αιτιολογία μπορεί να συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου.
Αίτηση ακυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Προκατάληψη — Προαγωγές Δημοσίων Yπαλλήλων — H έλλειψη αμεροληψίας πρέπει να αποδειχθεί με επαρκή βεβαιότητα, είτε από γεγονότα που προκύπτουν από τα σχετικά διοικητικά έγγραφα, είτε από ασφαλή συμπεράσματα που συνάγονται από τέτοια γεγονότα.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Σύσταση Διευθυντή — Αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσεως το οποίο δεν μπορεί να παραγνωρισθεί χωρίς ειδική αιτιολογία.
Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος εισήλθαν στη δημόσια υπηρεσία την ίδια ημερομηνία και προήχθηκαν στη θέση Επιθεωρητή Ασφαλείας 2ας Tάξης επίσης την ίδια ημερομηνία.
Ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι είναι αρχαιότερος του ενδιαφερόμενου μέρους λόγω του ότι ήταν μεγαλύτερός του κατά 9 χρόνια και ότι η Ε.Δ.Υ. παραγνώρισε την αρχαιότητά του χωρίς να δώσει καμιά δικαιολογία. Επίσης ισχυρίστηκε ότι υπήρξε προκατάληψη στην αξιολόγηση των υποψηφίων καθ' ότι ο αξιολογών λειτουργός ήταν συγγενής του ενδιαφερόμενου μέρους (5ος βαθμός συγγένειας εξ αγχιστείας).
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή και αποφάνθηκε ότι:
1. Το Άρθρο 50(4) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1990, σύμφωνα με το οποίο δε μετέχει στην αξιολόγηση υπαλλήλου πρόσωπο που είναι σύζυγος ή συγγενής εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι και του 4ου βαθμού, δεν έχει εφαρμογή στην κρινόμενη υπόθεση. Ακόμα και στην περίπτωση στενότερου δεσμού συγγενείας μεταξύ του αξιολογούντα λειτουργού και του ενδιαφερόμενου μέρους, δεν υφίσταται θέμα μεροληψίας υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους. Ως εκ τούτου ο περί του αντιθέτου ισχυρισμός του αιτητή δεν ευσταθεί.
2. Η αρχαιότητα του αιτητή, η οποία καθορίστηκε με βάση την ηλικία, είναι πολύ απομακρυσμένη και ασήμαντου βάρους και δε δημιουργεί υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, ενόψει της καταφανούς υπεροχής του τελευταίου σε αξία.
Ούτε και αποτελεί λόγο για παροχή ειδικής αιτιολογίας, δεδομένης της έκδηλης υπεροχής του ενδιαφερόμενου μέρους το οποίο είχε και τη σύσταση του Διευθυντή. Εν πάση περιπτώσει είναι φανερό από τη σύσταση του Διευθυντή και το αιτιολογικό της απόφασης της Ε.Δ.Υ., ότι το κριτήριο της αρχαιότητας λήφθηκε υπ' όψιν και συσταθμίστηκε με τα υπόλοιπα νόμιμα κριτήρια.
Ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Louca v. Savva and Others (1989) 3 (A) C.L.R. 672,
Εκτωρίδης v. Δημοκρατίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 922,
Nissiotis v. Republic (1977) 3 C.L.R. 388,
Spanos v. Republic (1985) 3(C) C.L.R. 1826,
Δημοκρατία v. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226,
Dometakis v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 1673,
Δημοκρατία ν. Παπαμιχαήλ (1989) 3(B) A.A.Δ. 823,
Zαπίτης και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Γ) A.A.Δ. 1098,
Georghiou and Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 678,
Makris v. Republic (1985) 3(B) C.L.R. 1103.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας με την οποία προήγαγε το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Eπιθεωρητή Aσφάλειας, 1ης Tάξης, Tμήμα Eργασίας, αντί του αιτητή.
Α. Παντελίδης, για τον Aιτητή.
Π. Χατζηδημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Μ. Φλωρίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
KOYPPHΣ, Δ.: Ο αιτητής ζητά την ακύρωση της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, όπως δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας στις 27/10/1989, με την οποία το ενδιαφερόμενο μέρος στην προσφυγή, προάχθηκε στη μόνιμη θέση Επιθεωρητή Ασφαλείας, 1ης Tάξης, Τμήμα Εργασίας.
Επειδή ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος, Δημήτριος Μιχαηλίδης, ήταν υποψήφιοι για την πλήρωση της θέσεως Επιθεωρητού Ασφαλείας, 1ης Tάξης, Τμήμα Εργασίας που είναι θέση προαγωγής, η Τμηματική Επιτροπή αφού εξέτασε το θέμα, διαβίβασε στην Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, την έκθεσή της. Στην έκθεσή της ανάφερε ότι αφού εξέτασε τον κατάλογο των υποψηφίων και τα ενώπιόν της στοιχεία σχετικά με τους υποψηφίους που κατείχαν τα προσόντα, σύστησε κατά αλφαβητική σειρά έξι υποψηφίους προς επιλογή για προαγωγή στην πιο πάνω θέση, συμπεριλαμβανομένων του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους.
Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, στις 29/8/1989, άκουσε τις απόψεις και συστάσεις του Διευθυντή αναφορικά με τους υποψηφίους. Μετά την αναχώρηση του Διευθυντή από τη συνεδρίαση, η Επιτροπή αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τις συστάσεις του Διευθυντή, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει του αιτητή και αποφάσισε να τον προαγάγει μαζί με δύο άλλους υποψηφίους ως τους πιο κατάλληλους για την υπό πλήρωση θέση.
Εγείρονται από τον αιτητή τρεις βασικοί λόγοι, στους οποίους στηρίζεται το αίτημα για ακύρωση της επίδικης πράξης:
(1) Οι εμπιστευτικές εκθέσεις του ενδιαφερόμενου μέρους πάσχουν, γιατί έγιναν από πρόσωπο το οποίο είναι στενός συγγενής του ενδιαφερόμενου μέρους.
(2) Ο αιτητής υπερέχει του ενδιαφερόμενου μέρους.
(3) Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, δε δίδει καμιά δικαιολογία γιατί παραγνώρισε την κατά 9 σχεδόν έτη αρχαιότητα του αιτητή.
Ο πρώτος λόγος για ακύρωση που επικαλείται ο αιτητής, είναι ότι οι αξιολογήσεις του ενδιαφερόμενου μέρους όπως τέθηκαν ενώπιον της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, γίνονταν από πρόσωπο το οποίο κάτω από τις συνθήκες οι οποίες επικρατούν στην Κύπρο, πρέπει να θεωρείται στενός συγγενής του ενδιαφερόμενου μέρους.
Ο συγγενικός δεσμός του ενδιαφερόμενου μέρους με τον αξιολογούντα λειτουργό κ. Φίλιππο Παπαδόπουλο (το ενδιαφερόμενο μέρος είναι σύζυγος της θυγατέρας της πρώτης ξαδέλφης του κ. Παπαδόπουλου), ως 5ου βαθμού συγγένεια εξ αγχιστείας, δεν θεωρείται με βάση τις σύγχρονες αντιλήψεις της Κυπριακής κοινωνίας ως στενός βαθμός συγγένειας και επομένως δε συνιστούσε λόγο εξαίρεσης από την ετοιμασία της εμπιστευτικής έκθεσης.
Τα πιο πάνω συνάδουν και με τις πρόνοιες του άρθρου 50(4) του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1990 - που δεν είχε εφαρμογή στην υπό κρίση υπόθεση - σύμφωνα με τις οποίες "δε μετέχει στην αξιολόγηση ενός υπαλλήλου πρόσωπο που είναι σύζυγος ή συγγενής εξ αίματος ή εξ αγχιστείας μέχρι και του 4ου βαθμού".
Από τα πιο πάνω, είναι φανερό ότι κανένα κώλυμα δεν υπήρχε στην αξιολόγηση του ενδιαφερόμενου μέρους από τον κ. Παπαδόπουλο και περαιτέρω δεν υφίσταται θέμα μεροληψίας υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους, ακόμα και αν ο βαθμός συγγένειας του ενδιαφερόμενου μέρους με τον κ. Παπαδόπουλο ήταν στενός.
Άλλωστε, όπως προκύπτει και από το Παράρτημα 6, η κρίση της Επιτροπής βασίστηκε σε όλα τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) και όχι μόνο στις εμπιστευτικές τους εκθέσεις.
Το θέμα της προκατάληψης από διοικητικό όργανο λόγω συγγενικού δεσμού, έχει διασαφηνιστεί πλήρως με τις πρόσφατες αποφάσεις της Ολομέλειας του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις υποθέσεις Louca v. The Public Service Commission and Others (1989) 3(Α) C.L.R. 672 και Εκτωρίδης ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1990) 3 A.A.Δ. 922 αντίστοιχα.
Το παρακάτω απόσπασμα από την πιο πάνω υπόθεση Louca, το οποίο επαναλαμβάνεται και στην υπόθεση Εκτωρίδη, είναι απόλυτα σχετικό:
"The general principle is that the organs participating in any particular administrative process must appear to act impartially which cannot be said to be the case when there exists any special tie or relationship which relates to the persons involved in the process or to its outcome. (See Christou v. The Republic (1980) 3 C.L.R. 437 at 449.) But any lack of impartiality must be established with sufficient certainty from facts emanating from official records or by safe inferences drawn from such facts. (See Othonos v. The Republic (1989) 3(A) C.L.R. 475) and invariably bias always depends on the facts of the case. The fact that a person may make a report in respect of a close relation or even his brother, does not per se invalidate the administrative process and even though it should be avoided, in a country of the size of Cyprus it may not always be possible to avoid the possibility of a person serving under a close relative, though in such a case it would be expected that the relationship will be disclosed. (See Petsas v. The Republic, 3 R.S.C.C. 60 at p.63.)"
Στην υπό κρίση υπόθεση, δεν έχει θεμελιωθεί ότι ο κ. Παπαδόπουλος ενήργησε με μεροληψία υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους.
Ο αιτητής, ισχυρίστηκε, υστερεί πολύ ελαφρώς, σχεδόν ανεπαίσθητα σε αξία, αλλά υπερέχει σε προσόντα και προηγείται καταφανώς σε αρχαιότητα από το ενδιαφερόμενο μέρος.
(α) ΑΞΙΑ:-
Η βαθμολογία του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους στις εμπιστευτικές τους εκθέσεις, με ιδιαίτερη έμφαση στα τελευταία 5 χρόνια, ο αιτητής αξιολογείται ως "εξαίρετος" μόνο τα 3 τελευταία χρόνια, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος αξιολογείται ως "εξαίρετος" τα 4 τελευταία χρόνια. Είναι φανερό ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει στο κριτήριο της αξίας με βάση τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις.
Περαιτέρω, αν ληφθεί υπόψη ότι το ενδιαφερόμενο μέρος συστήθηκε για προαγωγή στη θέση και σύμφωνα με τη Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, η σύσταση του Προϊσταμένου του Τμήματος, είναι ένα ανεξάρτητο και πολύ ουσιώδες στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δε δύναται να αγνοηθεί από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας χωρίς να δώσει ειδική αιτιολογία, και επίσης αποτελεί ξεχωριστό στοιχείο κρίσεως, είναι πρόδηλο ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει έκδηλα σε αξία από τον αιτητή. (Nissiotis v. The Republic (1977) 3 C.L.R. 388 στη σελίδα 397, Hadjisavva v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 136 στη σελίδα 142, Spanos v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 1826 στη σελίδα 1833, Κυπριακή Δημοκρατία ν. Βασιλείου (1990) 3 Α.Α.Δ. 226).
(β) ΠΡΟΣΟΝΤΑ:-
Ο αιτητής ισχυρίζεται ότι υπερέχει σε προσόντα από το ενδιαφερόμενο μέρος, ενώ ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση ισχυρίζεται ότι το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει σε προσόντα. Τόσο το ενδιαφερόμενο μέρος, όσο και ο αιτητής, κατέχουν τα προσόντα για προαγωγή.
Τα επιπρόσθετα προσόντα ενός υποψηφίου, παρόλο που δε θεωρούνται ως πλεονέκτημα από το οικείο Σχέδιο Υπηρεσίας, ωστόσο πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας, για σκοπούς επιλογής του καταλληλότερου από τους υποψηφίους. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν αυτά είναι σχετικά με τα καθήκοντα της υπό πλήρωση θέσης (Dometakis v. The Republic (1988) 3(C) C.L.R. 1673, The Republic v. Papamichael (1989) 3(B) A.A.Δ. 823, Zapitis and Another v. The Republic (1989) 3(Γ) Α.Α.Δ. 1098).
Ο δικηγόρος των καθ' ων η αίτηση, υποστήριξε ότι οι νομικές γνώσεις του ενδιαφερόμενου μέρους είναι απόλυτα σχετικές με τα καθήκοντα της θέσης.
Από συγκριτική μελέτη του πίνακα (Παράρτημα 3Α) στον οποίο φαίνονται τα προσόντα του αιτητή και του ενδιαφερομένου μέρους, προκύπτει ότι το ενδιαφερόμενο μέρος και ο αιτητής κατέχουν περίπου ίσα προσόντα.
(γ) ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ:-
Η διακρίβωση της αρχαιότητας των δημοσίων υπαλλήλων, διέπεται από τις πρόνοιες του άρθρου 46 του περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου του 1967, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 5 του Νόμου 10/83. Με βάση τις πρόνοιες του άρθρου του πιο πάνω Νόμου και από συγκριτική μελέτη του πίνακα (Παράρτημα 3Α), είναι φανερό ότι ο αιτητής προηγείται σε αρχαιότητα του ενδιαφερομένου μέρους, λόγω ηλικίας. Τόσο ο αιτητής, όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος, εισήλθαν στην Δημόσια Υπηρεσία στις 2/5/1978, και οι δύο δε προήχθηκαν στην θέση του Επιθεωρητού Ασφαλείας 2ας τάξης, στις 15/3/1982. Ο αιτητής γεννήθηκε στις 21/11/1945, το δε ενδιαφερόμενο μέρος γεννήθηκε στις 6/4/1954. Ο αιτητής, επομένως, είναι αρχαιότερος του ενδιαφερομένου μέρους, κατά 9 περίπου χρόνια.
Ωστόσο, επισημαίνεται ότι η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα έναντι του ενδιαφερομένου μέρους, η οποία καθορίστηκε με βάση την ηλικία τους, είναι πολύ απομακρυσμένη και επομένως δεν έχει οποιαδήποτε σημαντική βαρύτητα ή είναι ασήμαντου βάρους (Georgiou and Others v. The Republic (1988) 3(Α) C.L.R. 678).
Εν πάση περιπτώσει, επανειλημμένα έχει νομολογηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο, ότι η αρχαιότητα δεν είναι το αποφασιστικό κριτήριο, λαμβάνεται δεόντως υπόψη, συνεκτιμάται και συνισταθμίζεται με τα άλλα κριτήρια.
Κάτω από τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, η υπεροχή του αιτητή σε αρχαιότητα έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους, δεν ήταν δυνατό να υπερισχύσει ούτε και αποτελεί νόμιμο λόγο για ακύρωση της προαγωγής του, δεδομένου ότι είναι πολύ απομακρυσμένη και ασήμαντου βάρους και το ενδιαφερόμενο μέρος υπερέχει καταφανώς σε αξία από τον αιτητή.
Αναφορικά με τον ισχυρισμό του αιτητή, ότι λόγω της καταφανούς υπεροχής του αιτητή σε αρχαιότητα, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας έπρεπε να αιτιολογήσει ειδικά την απόφαση της για την μη προαγωγή του αιτητή, είμαι της γνώμης ότι στην υπό κρίση υπόθεση η ειδική αιτιολογία δεν ήταν αναγκαία, δεδομένου ότι ο αιτητής δεν υπερέχει έκδηλα του ενδιαφερόμενου μέρους και δεν έχει συστηθεί από τον Διευθυντή για προαγωγή (Βλ. Makris v. Republic (1985) 3 C.L.R. 1103 στη σελίδα 1111). Εν πάση περιπτώσει, εμφαίνεται από το Παράρτημα 6 στις σελίδες 3-5, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πλήρως και επαρκώς αιτιολογημένη και περαιτέρω συμπληρώνεται από τα στοιχεία στους διοικητικούς φακέλους του αιτητή και του ενδιαφερόμενου μέρους.
Σχετικά με τον ισχυρισμό του αιτητή ότι από το περιεχόμενο της σύστασης του Διευθυντή, καθώς και από το αιτιολογικό της απόφασης της Επιτροπής, συνάγεται ότι το θέμα της αρχαιότητας του αιτητή δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής ή εξέτασης από το Διευθυντή και την Επιτροπή, είμαι της γνώμης ότι δεν ευσταθεί, διότι το ότι ο αιτητής προηγείται σε αρχαιότητα λόγω ηλικίας, δεν σημαίνει ότι στο στοιχείο αυτό έπρεπε να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή ή να γίνει αναφορά σε αυτό από το Διευθυντή και την Επιτροπή. Επιπλέον, από τη σύσταση του Διευθυντή (Παράρτημα 6, σελίδα 4) καθώς και από το αιτιολογικό της απόφασης της Επιτροπής (Παράρτημα 6, σελίδα 5), είναι φανερό ότι το κριτήριο της αρχαιότητας λήφθηκε υπόψη και συσταθμίστηκε με τα υπόλοιπα νόμιμα κριτήρια (αξία και προσόντα), τόσο από το Διευθυντή όσο και από την Επιτροπή.
Ο αιτητής, για να επιτύχει στην προσφυγή του, πρέπει να αποδείξει ότι έχει έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους. Στην παρούσα υπόθεση, έχοντας υπόψη τα καθιερωμένα νόμιμα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα), καθώς και την υπέρ του ενδιαφερόμενου μέρους σύσταση του Διευθυντή του Τμήματος, είναι φανερό ότι ο αιτητής δεν απέδειξε έκδηλη υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι λογικά εφικτή και η προσφυγή απορρίπτεται. Καμιά διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.