|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 3659
31 Οκτωβρίου, 1990
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
K. AND M. (TRANSPORT) LTD. ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ,
Αιτητές,
v.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1017/88).
Αίτηση ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Έλλειψη — Οι αιτητές, οι οποίοι ήταν κάτοχοι άδειας Μεταφορέα Α, στερούντο του απαραίτητου εννόμου συμφέροντος να προσβάλουν απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, με την οποία χορηγήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος άδεια Μεταφορέα Β — Εφαρμοστέες νομικές αρχές αναφορικά με την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος εντός της έννοιας του Άρθρου 146.2 του Συντάγματος, σαν απαραίτητης προϋπόθεσης για προσβολή της νομιμότητας εκτελεστής διοικητικής πράξης ή απόφασης.
Διοικητική πράξη — Εκτελεστή — Απώλεια εκτελεστότητας — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Ισχυρισμός του αιτητή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έχασε την εκτελεστότητά της, με τροποποίηση που έγινε σ' αυτή, ώστε να αναφέρεται σε όχημα τύπου μεγαλύτερου μεικτού βάρους — Αποφασίστηκε ότι η εκτελεστότητα της προσβαλλόμενης απόφασης συνέχιζε να υφίσταται, εφόσον η απόφαση δεν ακυρώθηκε, ή ανακλήθηκε ή ενσωματώθηκε σε μεταγενέστερη απόφαση.
Οργανισμοί Δημοσίου Δικαίου — Αναθεωρητική Αρχή Αδειών — Νομικό καθεστώς που διέπει την έκδοση αδειών για χρήση Μεταφορέων Α και Β — Οι περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμοι του 1982 και 1984 (Ν. 9/82 και 84/84).
Τα γεγονότα και οι νομικές αρχές που εφάρμοσε το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αναφέρονται περιληπτικά στις πιο πάνω εισαγωγικές σημειώσεις.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Chrysostomides v. Greek Communal Chamber through The Disciplinary Council of the Elementary School-Teachers (1964) C.L.R. 397,
Papasavvas v. Republic (1967) 3 C.L.R. 111,
Christofides v. Cyprus Telecommunications Authority (1979) 3 C.L.R. 99,
Kritiotis v. Municipality of Paphos and Αnother (1986) 3(A) C.L.R. 322
Papaleontiou v. Educational Service Commission (1987) 3(Β) C.L.R. 1341,
Γιάλλουρος v. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λευκωσίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3532,
Demetriou v. Republic 1 R.S.C.C. 99,
General Constructions Co. Ltd v. Review Licencing Authority (1988) 3(B) C.L.R. 1468.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Aναθεωρητικής Aρχής Aδειών με την οποία ακυρώθηκε απόφαση της Aρχής Aδειών και χορηγήθηκε στο ενδιαφερόμενο μέρος άδεια Mεταφορέα B για όχημα κατηγορίας Fuel Tanker.
Α. Μαρκίδης, για τους Αιτητές.
Π. Κληρίδης, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Τ. Παπαδόπουλος, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Οι αιτητές με την προσφυγή αυτή ζητούν την ακύρωση της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών, (η "Αρχή"), ημερομηνίας 19 Οκτωβρίου, 1988, με την οποία ακυρώθηκε η απόφαση της Αρχής Αδειών και χορηγήθηκε άδεια Μεταφορέα Β για όχημα κατηγορίας Fuel Tanker στον Ανδρέα Ιακώβου ("ενδιαφερόμενο μέρος").
Ο δικηγόρος της Αρχής υπόβαλε ότι η προσφυγή είναι αβάσιμη γιατί:-
(α) Η προσβαλλόμενη πράξη έχασε την εκτελεστότητά της· και
(β) Οι αιτητές δεν έχουν έννομο συμφέρο.
Οι αιτητές είναι κάτοχοι αδειών Μεταφορέων Α για οχήματα τύπου Fuel Tanker.
Στις 21 Απριλίου, 1988, το ενδιαφερόμενο μέρος ζήτησε από την Αρχή Αδειών τη χορήγηση άδειας οδικής χρήσης ιδιωτικού Μεταφορέα Β για ένα όχημα μεικτού βάρους 24000 Kg και ένα όχημα μεικτού βάρους 6000 Kg με έδρα τη Λευκωσία, για εξυπηρέτηση των αναγκών της επιχείρησής του ως μεταπωλητή πετρελαιοειδών Shell.
Η Αρχή Αδειών ενέκρινε την αίτηση για το μικρό όχημα, αλλά απόρριψε την αίτηση για το μεγάλο.
Ο αιτητής - ενδιαφερόμενο μέρος άσκησε εμπρόθεσμα ιεραρχική προσφυγή ενώπιον της Αρχής.
Στην έναρξη της διαδικασίας ενώπιον της Αρχής μερικοί από τους αιτητές παρουσιάστηκαν για να υποβάλουν τις ενστάσεις και παραστάσεις τους.
Η Αρχή τους απόκλεισε γιατί οι ενιστάμενοι δεν είχαν δικαίωμα να ακουστούν, επειδή δεν ήταν άμεσα ενδιαφερόμενοι και δεν είχαν έννομο συμφέρο, και η Αρχή δεν έπρεπε να λάβει υπόψη τις παραστάσεις τους. Η Αρχή βασίστηκε στην Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Efstathios Kyriacou & Sons v. Republic (1986) 3 C.L.R. 2251.
Η Αρχή, αφού άκουσε το ενδιαφερόμενο μέρος και μελέτησε τα στοιχεία των φακέλων της υπόθεσης, πείστηκε ότι η ζητούμενη άδεια ήταν απαραίτητη για τις ανάγκες της διεξαγόμενης επιχείρησης του ενδιαφερόμενου μέρους και αποφάσισε τη χορήγηση της άδειας.
Επειδή το όχημα που αγόρασε το ενδιαφερόμενο μέρος είχε μεικτό βάρος 24390 Kg και όχι 24000 Kg ακριβώς, με αίτησή του ημερομηνίας 2 Φεβρουαρίου, 1989, ζήτησε την ανάλογη τροποποίηση της απόφασης της Αρχής.
Στις 4 Φεβρουαρίου, 1989, η Αρχή ενέκρινε τη σχετική τροποποίηση, ώστε η απόφαση να αναφέρεται σε όχημα τύπου Fuel Tanker, μεικτού βάρους 24390 Kg αντί 24000 Kg.
Ο δικηγόρος της Αρχής εισηγήθηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση της 19ης Οκτωβρίου, 1988, έχασε την εκτελεστότητά της, γιατί ενσωματώθηκε στην απόφαση της 4ης Φεβρουαρίου, 1989.
Το Δικαστήριο δεν αποδέχεται την εισήγηση του δικηγόρου της Αρχής. Η προσβαλλόμενη απόφαση συνεχίζει να είναι εκτελεστή και η διαφοροποίηση του βάρους από 24000 Kg σε 24390 Kg δεν επηρεάζει καθόλου την προσβαλλόμενη απόφαση, η οποία ούτε ακυρώθηκε, ούτε ανακλήθηκε, ούτε ενσωματώθηκε σε μεταγενέστερη απόφαση.
Η διοικητική δικαιοσύνη έχει σκοπό τον έλεγχο της νομιμότητας των εκτελεστών διοικητικών αποφάσεων ή πράξεων αρχών ή οργάνων, που ασκούν εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία. Βαθμιαία περιορίστηκε σε δικαστική προστασία του ιδιώτη. Αποκλείστηκε η λαϊκή αγωγή, γιατί θα οδηγούσε στην υπερφόρτωση και την παράλυση της διοικητικής δικαιοσύνης. Περιορίστηκε ο κύκλος αυτών που έχουν δικαίωμα να προσφύγουν στα διοικητικά Δικαστήρια, με την πρόβλεψη ότι μπορούν να ασκούν προσφυγή μόνο εκείνοι που έχουν έννομο συμφέρο.
Το Σύνταγμά μας ενσωμάτωσε τον περιορισμό αυτό στην παράγραφο 2 του Άρθρου 146, η οποία έχει:-
"2. Η προσφυγή ασκείται υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως διά της αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως ίδιον, ενεστώς έννομον συμφέρον, όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητος τινός."
Αιτητής νομιμοποιείται στην έγερση και προώθηση προσφυγής, αν έχει έννομο συμφέρο, με το νόημα της παραγράφου 2 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, κατά το χρόνο της καταχώρισης της προσφυγής και κατά τη διάρκεια της ακρόασης μέχρι το τέλος της δίκης. Δικαιούται να προσβάλει τη νομιμότητα εκτελεστής διοικητικής απόφασης ή πράξης, όταν έννομο ενεστώς συμφέρον του έχει ευθέως προσβληθεί από την απόφαση, πράξη, ή παράλειψη - (Kyriakos Chrysostomides and The Greek Communal Chamber Through The Disciplinary Council of the Elementary School Teachers (1964) C.L.R. 397· Kyriacos G. Papasavvas v. Republic (Public Service Commission) (1967) 3 C.L.R. 111· Christofides v. CY.T.A (1979) 3 C.L.R. 99· Kritiotis v. Municipality of Paphos and Others (1986) 3 C.L.R. 322· Papaleontiou v. E.S.C. (1987) 3 C.L.R. 1341· Χριστόδουλος Α. Γιάλλουρος ν. Συμβουλίου Αποχετεύσεων Λευκωσίας (1990) 3 Α.Α.Δ. 3532).
Το έννομο συμφέρο πρέπει να είναι προσωπικό, ενεστώς, άμεσο και να θίγεται ευθέως. Μπορεί να είναι υλικό ή ηθικό.
Το Δικαστήριο εφαρμόζει την πρόνοια της παραγράφου 2 του Άρθρου 146 του Συντάγματος, όπως ερμηνεύτηκε δικαστικά, στα γεγονότα της κάθε υπόθεσης - (Menelaos Demetriou etc. (C.B.C. Staff Society) and The Republic (Public Service Commission) 1 R.S.C.C. 99, 104).
Οι περί Ρυθμίσεως της Τροχαίας Μεταφοράς Νόμοι του 1982 και 1984, (Αρ. 9/82 και 84/84), (ο "Νόμος"), ρυθμίζουν την τροχαία μεταφορά στη Δημοκρατία. Σκοπός του Νόμου είναι η εξυπηρέτηση του κοινού, η ρύθμιση και ο έλεγχος της κυκλοφορίας των οχημάτων για την εύρυθμη τροχαία μεταφορά, για το δημόσιο συμφέρο και, μπορεί να ειπωθεί, για την ασφάλεια των πολιτών.
Το Μέρος IV προνοεί για τη ρύθμιση της οδικής μεταφοράς φορτίου. Το Άρθρο 15 αναφέρεται στην άδεια Μεταφορέα Α, που είναι άδεια για μεταφορά κάθε τύπου φορτίου επί μισθώσει ή επ' αμοιβή. Δίδεται για φορτηγά μηχανοκίνητα οχήματα δημόσιας χρήσης.
Τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη στην άσκηση της διακριτικής εξουσίας για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Α καθορίζονται στο εδάφιο (3) του Άρθρου 15, που έχει:-
"(3) Η αρχή αδειών εν τη ενασκήσει της διακριτικής αυτής εξουσίας διά την χορήγησιν αδείας μεταφορέως 'Α' θα εξετάζη τα κάτωθι:
(α) Τας ανάγκας της περιφερείας διά την μεταφοράν του σκοπουμένου είδους φορτίου ως και την έκτασιν και φύσιν των τοιούτων αναγκών·
(β) την έκτασιν καθ' ην αι τοιαύται ανάγκαι εξυπηρετούνται υπό των εν τη περιφερεία υφισταμένων αδειούχων μεταφορέων 'Α'
(γ) το βαθμόν εις τον οποίον είναι πιθανόν ότι ο αιτητής θα δύναται να παρέχη εις την περιφέρειαν ασφαλείς, συνεχείς και τακτικάς μεταφορικάς υπηρεσίας·
(δ) τον τύπον και την δυναμικότητα του οχήματος αναφορικώς προς το οποίον υπεβλήθη η αίτησις."
Η άδεια Μεταφορέα Β, σύμφωνα με το Άρθρο 16 του Νόμου, χορηγείται για φορτηγά μηχανοκίνητα οχήματα, που ανήκουν σε εμπορικές ή άλλες επιχειρήσεις, για εξυπηρέτηση των σκοπών τους.
Το εδάφιο (3) του Άρθρου 16 προνοεί ότι για τη χορήγηση άδειας Μεταφορέα Β λαμβάνονται υπόψη η έκταση και η φύση της διεξαγόμενης ή μέλλουσας να διεξαχθεί από τον αιτητή επιχείρησης - (βλ. General Constructions Co. Ltd. v. The Review Licencing Authority (1988) 3(Β) C.L.R. 1468).
Κανένα όχημα για το οποίο χορηγήθηκε άδεια Μεταφορέα Β μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη μεταφορά φορτίου "επί μισθώσει ή επ' αμοιβή" - (Άρθρο 16(2)).
Η προσβαλλόμενη πράξη δεν απευθύνεται στους αιτητές.
Οι αιτητές δεν έχουν άμεσο έννομο συμφέρο. Δε θίγεται άμεσα, ευθέως υλικό ή ηθικό συμφέρον τους. Μπορεί έμμεσα να υφίστανται οικονομικό επηρεασμό, γιατί μειώνεται ο όγκος του φορτίου που μεταφέρεται επί μισθώσει ή επ' αμοιβή. Τον ίδιο επηρεασμό έχει η χορήγηση αδειών για οχήματα που μισθώνονται χωρίς οδηγό - (γνωστά ως "Ζ") - στους λεωφορειούχους και στους κατόχους άδειας ταξί. Τούτο όμως δε δημιουργεί έννομο συμφέρο στο νόημα του Άρθρου 146.2 του Συντάγματος.
Οι αιτητές στερούνται εννόμου συμφέροντος.
Η προσφυγή είναι, ως εκ τούτου, αβάσιμη και απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.