ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αρχείο σε μορφή PDF - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

(1990) 3 ΑΑΔ 2581

21 Ιουλίου, 1990

[ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, Δ/στής]

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

KΥΡΙΑΚΟΣ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ,

Αιτητής,

v.

ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,

ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,

Καθ' ων η αίτηση.

(Υπόθεση Αρ. 734/88).

 

Αναθεωρητική Δικαιοδοσία —  Aντικείμενο — Ασκείται δυνάμει του Άρθρου 146 του Συντάγματος αναφορικά με προσφυγές που προσβάλλουν απόφαση, πράξη ή παράλειψη οργάνου, αρχής ή προσώπου ασκούντων εκτελεστική ή διοικητική λειτουργία, για το λόγο ότι αυτή είναι αντίθετη προς το Σύνταγμα ή το νόμο ή λήφθηκε καθ' υπέρβαση ή κατάχρηση εξουσίας — Προϋπόθεση για άσκηση προσφυγής αποτελεί η προσβολή ενεστώτος εννόμου συμφέροντος του αιτητή.

Διοικητική πράξη — Εκτελεστή — Χαρακτηριστικά — Η βεβαιωτική ή η πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα δεν είναι εκτελεστή — Εφαρμοστέες αρχές.

Λέξεις και Φράσεις — "Μεταλλωρύχος" στην περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νομοθεσία.

Το ερώτημα που τίθεται στην παρούσα υπόθεση είναι αν, ο αιτητής, ο οποίος εργοδοτείτο ως εργάτης στα μεταλλεία της Λίμνης ασκούσε τέτοιου είδους εργασία η οποία να τον καθιστά μεταλλωρύχο μέσα στην έννοια του Άρθρου 36Α των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων 1980 - 1983, ώστε να δικαιούται σε μειωμένη συντάξιμη ηλικία κατά ένα έτος για κάθε συμπληρωμένη πενταετή περίοδο απασχόλησής του.

Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι, εν συντομία, τα ακόλουθα:

Ο αιτητής υπέβαλε αίτημα για πρόωρη συνταξιοδότηση το 1984.  Το 1988 επανέφερε το θέμα, υποβάλλοντας αίτηση για επανεξέτασή του και παρέχοντας νέα στοιχεία για υποστήριξή του.

Οι καθ' ων η αίτηση διεξήγαγαν έρευνα και πήραν νέα απόφαση την οποία κοινοποίησαν στον αιτητή με επιστολή ημερ. 17.6.1988.  Στις 10.8.1988, οι καθ' ων η αίτηση απέστειλαν άλλη επιστολή προς τον αιτητή, τη λήψη της οποίας αρνήθηκε.

Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή κατά της απόφασης των καθ' ων η αίτηση στην επιστολή τους ημερ. 17.6.1988.  Οι καθ' ων η αίτηση ήγειραν προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενοι ότι, η απόφαση την οποία προσβάλλει ο αιτητής δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά πράξη πληροφοριακού μόνο χαρακτήρα και ότι, εκτελεστή απόφασή τους είναι εκείνη που περιέχεται σε επιστολή τους στον αιτητή ημερ. 10.8.1988.

Το Ανώτατο Δικαστήριο δεν αποδέκτηκε την ένσταση των καθ' ων η αίτηση και αποφάνθηκε ότι, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι εκτελεστή, αφού με αυτή δηλώνεται η βούληση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου να αποδεκτεί το αίτημα του αιτητή με την παροχή σ' αυτόν πρόωρης σύνταξης από τις 4.1.1988 αντί από τις 30.8.1988, που θα συμπλήρωνε το 65ο έτος της ηλικίας του. Η δεύτερη επιστολή των καθ' ων η αίτηση απλώς επαναλαμβάνει την ημερομηνία 4.1.1988 ως ημέρα έναρξης της πρόωρης σύνταξης γήρατος του αιτητή.

Διαταγή ως ανωτέρω.

Aναφερόμενες υποθέσεις:

Vrahimi and Another v. Republic 4 R.S.C.C. 121,

Colocassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,

Erotokritou v. Republic (1972) 3 C.L.R. 523.

Προσφυγή.

Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Yπουργού Eργασίας να απορρίψει το αίτημα του αιτητή για παροχή σύνταξης γήρατος μετά τη συμπλήρωση του 61ου έτους της ηλικίας του αντί του 65ου έτους.

Α. Γεωργίου, για τον Αιτητή.

Α. Βασιλειάδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας A΄, για τους Καθ' ων η αίτηση.

Cur. adv. vult.

ΠOΓIATZHΣ, Δ.: Με την προσφυγή του αυτή ο Αιτητής ζητά την πιο κάτω θεραπεία:

"1.  Aκύρωση αποφάσεως των καθ' ων η αίτηση ημερομηνίας 17/6/88 να παράσχουν σύνταξη γήρατος στον αιτητή από 4/1/88, αντί προηγούμενης ημερομηνίας.

2.  Διαταγή ή Δήλωση του Δικαστηρίου ότι ο αιτητής δικαιούται να λάβει πρόωρη σύνταξη γήρατος ως μεταλλωρύχος.

Στην διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ο Αιτητής απόσυρε τη θεραπεία με αριθμό 2 και η υπόθεση συζητήθηκε σε σχέση με τη θεραπεία με αριθμό 1.

Ο Αιτητής γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου, 1923 και συμπλήρωσε το 65ο έτος της ηλικίας του ώστε να δικαιούται τη συνήθη σύνταξη γήρατος στις 30 Αυγούστου, 1988. Για περίοδο 27 περίπου ετών, που άρχισε το 1952 και τερματίστηκε στις 29 Απριλίου, 1979, ο Αιτητής εργοδοτείτο ως εργάτης στα μεταλλεία θείου και χαλκού της Λίμνης. Ένα από τα επίδικα θέματα στην παρούσα διαδικασία ήταν κατά πόσο η φύση της εργασίας του στη διάρκεια του μεγαλύτερου τουλάχιστο μέρους της πιο πάνω περιόδου εργοδότησής του, ήταν τέτοια ώστε να καθιστά τον Αιτητή "μεταλλωρύχο" εντός της εννοίας του εδαφίου (4) του άρθρου 36Α των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων του 1980 έως 1983.  Το επίδικο αυτό ζήτημα ήταν κεφαλαιώδους σημασίας, γιατί σύμφωνα με το εδάφιο (1) του ίδιου πιο πάνω άρθρου, στην περίπτωση "μεταλλωρύχου", η συντάξιμη ηλικία μειώνεται κατά ένα έτος για κάθε συμπληρωμένη πενταετή περίοδο απασχόλησής του σε μεταλλείο. Ο Αιτητής έχει συμπληρώσει τέσσερις τέτοιες πενταετείς περιόδους απασχόλησής του στο μεταλλείο Λίμνης και η θέση του ήταν ότι, η συντάξιμη ηλικία του πρέπει να μειωθεί κατά τέσσερα έτη και ότι είχε δικαίωμα σε πρόωρη σύνταξη γήρατος μόλις είχε συμπληρώσει το 61ο έτος αντί το 65ο έτος της ηλικίας του, δηλαδή από τις 30 Αυγούστου 1984 και εντεύθεν.

Στις 22 Μαρτίου 1984 ο Αιτητής υπόβαλε την αίτησή του για πρόωρη σύνταξη γήρατος στους Καθ' ων η Αίτηση οι οποίοι, όμως, με απόφασή τους που κοινοποίησαν στον Αιτητή στις 21 Αυγούστου, 1984, απόρριψαν την αίτηση γιατί, όπως είπαν, από έρευνα που είχαν κάμει, αποδείχθηκε ότι η απασχόλησή του δεν εμπίπτει μέσα στην έννοια του όρου "μεταλλωρύχος", όπως αυτός αποδίδεται στην περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νομοθεσία.  Ο Αιτητής άφησε να παρέλθουν μερικά χρόνια χωρίς να κάμει οποιαδήποτε διαβήματα αναφορικά με την πιο πάνω απόφαση των Καθ' ων η Αίτηση. Όμως, στις 26 Μαρτίου, 1988, επανέφερε το θέμα της πρόωρης συνταξιοδότησής του, υποβάλλοντας αίτηση για επανεξέταση του αιτήματός του που είχε απορριφθεί και παρέσχε νέα στοιχεία για υποστήριξή του.

Με βάση την τελευταία αίτηση του Αιτητή, οι Καθ' ων η Αίτηση διεξήγαγαν νέα έρευνα και πήραν νέα απόφαση, την οποία κοινοποίησαν στον Αιτητή με επιστολή ημερομηνίας 17 Ιουνίου, 1988, στην οποία αναφέρονται τα εξής:

"Κύριε,

Αναφέρομαι στην αίτησή σας για σύνταξη μεταλλωρύχου, ημερ. 4/4/88 και σας πληροφορώ ότι, λόγω τεχνικών δυσκολιών που σχετίζονται με την ενημέρωση του ασφαλιστικού σας λογαριασμού, δεν μπορεί να γίνει τελικός διακανονισμός της αίτησής σας στο παρόν στάδιο.

Για να μην καθυστερήσει όμως η πληρωμή σας, έγινε προσωρινός υπολογισμός της βασικής σας σύνταξης, το ύψος της οποίας είναι £85.85. Σας εσωκλείω ταχυδρομική επιταγή αξίας £506.79 που αντιπροσωπεύει την πιο πάνω βασική σας σύνταξη για την περίοδο από 4/1/88 μέχρι 30/6/88.

Οριστικός υπολογισμός του ύψους της σύνταξής σας, τόσο της βασικής όσο και της συμπληρωματικής, αναμένεται ότι θα γίνει μέσα στο 2ο εξάμηνο αυτού του χρόνου, οπότε θα σας πληρωθεί αναδρομικά οποιαδήποτε διαφορά.

Εξεταστής Απαιτήσεων"

Για τους λόγους που θα αναφέρω πιο κάτω, δεν προτίθεμαι σ' αυτό το στάδιο να ασχοληθώ με τα νομικά σημεία πάνω στα οποία στηρίζεται η Αίτηση του Αιτητή και η Ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση και που έχουν σχέση με την ουσία της Προσφυγής.   Θα περιοριστώ στην εξέταση του ισχυρισμού των Καθ' ων η Αίτηση ότι, η απόφαση που προσβάλλει ο Αιτητής και η οποία περιέχεται στην πιο πάνω επιστολή τους με ημερομηνία 17 Ιουνίου, 1988, δεν είναι εκτελεστή διοικητική πράξη αλλά είναι πράξη πληροφοριακού μόνο χαρακτήρα και ότι η εκτελεστή απόφασή τους είναι εκείνη που περιέχεται στην επιστολή τους στον Αιτητή με ημερομηνία 10 Αυγούστου, 1988, η οποία αναφέρει τα εξής:

"Kύριε,

Θέμα:            Οριστικός υπολογισμός ύψους σύνταξης

Στη συνέχεια της επιστολής μου με ημερομηνία 17/6/88, σε σχέση με την αίτηση σας για σύνταξη γήρατος, σας πληροφορώ ότι έχει γίνει τώρα οριστικός υπολογισμός του ύψους της σύνταξής σας.

2. To μηνιαίο ποσό της σύνταξής σας ανέρχεται σε £92.81.  Από το ποσό αυτό £92.81 είναι η βασική σας σύνταξη και £ ———- η συμπληρωματική.  Το ποσό αυτό θα σας πληρώνεται μελλοντικά στο τέλος του κάθε μήνα.

3. Η ταχυδρομική επιταγή για το μήνα Σεπτέμβρη περιλαμβάνει την κανονική σας σύνταξη και τη διαφορά που δεν πληρώθηκε για την περίοδο από 4/1/88 μέχρι 31/8/88, η οποία ανέρχεται σε £55.01.

4. Από τη σύνταξή σας θα αφαιρείται κάθε μήνα ποσοστό 2% σαν εισφορά για την άμυνα της Δημοκρατίας.

5. Παρακαλείστε να μας ειδοποιήσετε αμέσως αν:

(α)          οποιοδήποτε από τα εξαρτώμενα παιδιά σας ηλικίας πάνω των 15 ετών διακόψει ή συμπληρώσει τις σπουδές του ή τη θητεία του στην Εθνική Φρουρά.

(β)          οποιοσδήποτε από τους εξαρτωμένους σας πεθάνει ή παύσει να συντηρείται από εσας,

(γ)          αλλάξετε διεύθυνση ή εγκαταλείψετε την Κύπρο,

(δ)          ξαναπαντρευτείτε,

(ε) αρχίσετε εργασία.

Εξεταστής Απαιτήσεων"

Aν και ο Αιτητής αρνήθηκε ενόρκως ότι έλαβε ποτέ την πιο πάνω επιστολή των Καθ' ων η Αίτηση, θα εξετάσω τον παρόντα ισχυρισμό των Καθ' ων η Αίτηση, ο οποίος είναι στην ουσία του προδικαστικός, ως εάν ο Αιτητής παραδεχόταν λήψη της επιστολής.

Η αναθεωρητική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου ασκείται με βάση το άρθρο 146 του Συντάγματος. Παραθέτω τις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου αυτού, οι οποίες προνοούν τα εξής:

"146.1 To Ανώτατον Συνταγματικόν Δικαστήριον κέκτηται αποκλειστικήν δικαιοδοσίαν να αποφασίζη οριστικώς και αμετακλήτως επί πάσης προσφυγής υποβαλλομένης κατ' αποφάσεως, πράξεως ή παραλείψεως οιουδήποτε οργάνου, αρχής ή προσώπου ασκούντων εκτελεστική ή διοικητικήν λειτουργίαν επί τω λόγω ότι αύτη είναι αντίθετος προς τας διατάξεις του Συντάγματος ή τον νόμον ή εγένετο καθ' υπέρβασιν ή κατάχρησιν της εξουσίας της εμπεπιστευμένης εις το όργανον ή την αρχήν ή το πρόσωπον τούτο.

2.  Η προσφυγή ασκείται υπό παντός προσώπου, του οποίου προσεβλήθη ευθέως δια της αποφάσεως, της πράξεως ή της παραλείψεως ίδιον, ενεστώς έννομον συμφέρον, όπερ κέκτηται τούτο είτε ως άτομον είτε ως μέλος κοινότητος τινος."

Στην υπόθεση Ελένη Βραχίμη και Άλλος ν. Δημοκρατίας, 4 Α.Α.Σ.Δ. 121, το τότε Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο είπε στη σελ. 123 ότι "a "decision" or "act", in the sense of paragraph 1 of Article 146, must be such as would directly affect a right or interest protected by law, of a particular person ascertainable at the time of taking such decision or doing such  act."

Στην υπόθεση Νίκος Κολοκασίδης ν. Δημοκρατίας (1965) 3 Α.Α.Δ. 542, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου υιοθέτησε το πιο κάτω απόσπασμα του Δικαστή Μ. Τριανταφυλλίδη (όπως ήταν τότε) στο οποίο, ως πρωτόδικος Δικαστής στην πιο πάνω υπόθεση, είπε τα εξής στη σελ. 551:

"An administrative act (and decision also) is only amenable within a competence, such as of this Court under Article 146, if it is executory (εκτελεστή);  in other words it must be an act by means of which the "will" of the administrative organ concerned has been made known in a given matter, an act which is aimed at producing  a legal situation concerning the citizen affected and which entails its execution by administrative means (see Conclusions from the Jurisprudence of the Council of State in Greece 1929-1959, pp. 236-237).

I am quite aware that in Greece this attribute of an act, which may be the subject of a recourse for annulment, is specifically stated in the relevant legislation (section 46 of Law 3713 as codified in 1961) but in my opinion such express provision was only intended to reaffirm a basic requirement of administrative law in relation to the notion of proceedings for annulment and, therefore, such requirement has to be treated as included by implication, because of the very nature of things, in our own Article 146, though it is not expressly mentioned."

Προκύπτει από τις πιο πάνω αυθεντίες, οι οποίες σχολιάζονται στη μεταγενέστερη υπόθεση Μιχάλης Ερωτοκρίτου ν. Δημοκρατίας (1972) 3 Α.Α.Δ. 523, ότι για να είναι εκτελεστή, ώστε να μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο δικαστικού ελέγχου κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος, η διοικητική πράξη ή απόφαση θα πρέπει να είναι πράξη με την οποία αφ' ενός, να δηλώνεται η βούληση της Διοίκησης πάνω σε συγκεκριμένο θέμα και αφ' ετέρου, να αποσκοπεί στην παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι των διοικουμένων το οποίο να συνίσταται στη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης.

Εξέτασα με προσοχή το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης απόφασης, σε συσχετισμό με το παρόν αίτημα του Αιτητή που αφορά την κατ' αρχή αποδοχή από τους Καθ' ων η Αίτηση του δικαιώματός του σε πρόωρη σύνταξη κάτω από το φως των πιο πάνω αυθεντιών και έχω φθάσει στο συμπέρασμα ότι η απόφαση αυτή αποτελεί εκτελεστή διοικητική απόφαση που υπόκειται στην αναθεωρητική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου κάτω από το άρθρο 146 του Συντάγματος.  Με την προσβαλλόμενη απόφαση δηλώνεται η βούληση του αρμόδιου διοικητικού οργάνου να αποδεχτεί το αίτημα του Αιτητή, για ένα μικρό έστω μέρος της αιτούμενης μείωσης της συντάξιμης ηλικίας του.  Αυτό προκύπτει καθαρά από το γεγονός της αποστολής στον Αιτητή πρόωρης σύνταξης από τις 4 Ιανουαρίου, 1988, αντί από τις 30 Αυγούστου, 1988, που θα συμπλήρωνε το 65ο έτος της ηλικίας του.  Το γεγονός ότι στις 17 Ιουνίου, 1988, που λήφθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση δεν μπορούσε να γίνει οριστικός υπολογισμός του ύψους της βασικής και της συμπληρωματικής σύνταξης του Αιτητή, οφειλόταν, όχι σε οποιαδήποτε σκοπούμενη αναθεώρηση της ημερομηνίας 4/1/1988, αλλά στον επικείμενο τελικό διακανονισμό αίτησης του Αιτητή για σύνταξη ανικανότητας και όχι για την πρόωρη σύνταξη του λόγω απασχόλησής του ως μεταλλωρύχου.  Ότι έτσι έχουν τα πράγματα φαίνεται καθαρά από την επιστολή των Καθ' ων η Αίτηση στο Γενικό Εισαγγελέα με ημερομηνία 10 Ιουνίου, 1989, αντίγραφο της οποίας έδωσε ο δικηγόρος των Καθ' ων η Αίτηση στο δικηγόρο του Αιτητή και η οποία αποτελεί μέρος του Παραρτήματος αρ. 1 του συνημμένου στην Απαντητική Γραπτή Αγόρευση του Αιτητή.  Η δεύτερη επιστολή των Καθ' ων η Αίτηση, με ημερομηνία 10 Αυγούστου, 1988, απλώς επαναλαμβάνει την ημερομηνία 4/1/1988 ως ημέρα έναρξης της πρόωρης σύνταξης γήρατος του Αιτητή.  Η αύξηση του μηνιαίου ποσού της σύνταξης οφείλεται σε γενικές αυξήσεις που είχαν παραχωρηθεί στο μεταξύ. Η προδικαστική ένσταση των Καθ' ων η Αίτηση, που στηρίζεται στον ισχυρισμό τους ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν πληροφοριακού μόνο χαρακτήρα και επομένως, εκτός της αναθεωρητικής δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου, απορρίπτεται ως απαράδεκτη.

Αναφορικά με την ουσία της Προσφυγής, αποφάσισα να δώσω οδηγίες για την επανάνοιξη της υπόθεσης και να καλέσω το μεν δικηγόρο των Καθ' ων η Αίτηση να με εφοδιάσει με δακτυλογραφημένο αντίγραφο του πρακτικού* της προσβαλλόμενης απόφασης που πρόσεξα ότι έγινε ιδιοχείρως πάνω στην αίτηση του δικηγόρου του Αιτητή και το οποίο είναι εντελώς δυσανάγνωστο, το δε δικηγόρο του Αιτητή να εκφράσει τις απόψεις του, αν επιθυμεί, αναφορικά με τον αντίκτυπο του Κανονισμού 3 των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων (Παροχαί) Κανονισμών του 1980, Κ.Δ.Π. 243/80 ημερομηνίας 29/8/1980, πάνω στην απαίτηση του Αιτητή για αναδρομική πληρωμή πρόωρης σύνταξης πριν τις 4 Ιανουαρίου, 1988, για τον οποίο δεν είχε μέχρι σήμερα εκφράσει οποιαδήποτε άποψη, παρά το γεγονός ότι ο δικηγόρος των Καθ' ων η Αίτηση βάσισε, μερικώς τουλάχιστο, τα επιχειρήματά του πάνω στον πιο πάνω Κανονισμό.

Oρίζω την υπόθεση για περαιτέρω ακρόαση στις 31 Iουλίου, 1990, στις 10 η ώρα το πρωί.

Διαταγή ως ανωτέρω.

 

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο