|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 2551
20 Ιουλίου, 1990
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΔΑΝΙΗΛ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 15/89).
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Εμπιστευτικές εκθέσεις — Κανονισμός 4(α) της Εγκυκλίου υπ' αρ. 491/79 — Εφαρμοστέες αρχές.
Η προαγωγή του ενδιαφερομένου προσώπου από την Ε.Δ.Υ. στην επίδικη θέση έγινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα).
Προσβάλλοντας την πιο πάνω απόφαση, ο αιτητής ισχυρίστηκε ότι η προετοιμασία των εμπιστευτικών εκθέσεων έγινε από τον αξιολογούντα λειτουργό, ο οποίος ουδέποτε υπήρξε ο εποπτεύων τον αιτητή λειτουργός και ως εκ τούτου δεν ήταν σε θέση να εκφέρει υπεύθυνη και έγκυρη γνώμη για την εργασία και τις ικανότητές του, κατά παράβαση του Καν. 4(α) της πιο πάνω εγκυκλίου, με αποτέλεσμα να καθίστανται άκυρες όπως επίσης και η τελική πράξη προαγωγής που βασίστηκε σ' αυτές.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή λόγω μη τεκμηρίωσης των πιο πάνω ισχυρισμών και αποφάνθηκε ότι η απόφαση της Ε.Δ.Υ. ήταν εύλογα επιτρεπτή ενόψει των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν της.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας με την οποία το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προήχθηκε στη θέση Bοηθού Aρχιεπιστάτη, στο Tμήμα Hλεκτρομηχανολογικών Yπηρεσιών, αντί του αιτητή.
Χρ. Κιτρομηλίδης, για τον Αιτητή.
Α. Παπασάββας, Aνώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
XPYΣOΣTOMHΣ, Δ.: Ο αιτητής με την παρούσα προσφυγή προσβάλλει την εγκυρότητα της προαγωγής στη μόνιμη θέση Βοηθού Αρχιεπιστάτη, στο Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών, από 1.9.88, του ενδιαφερομένου μέρους Γεώργιου Γιαννή που δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερ. 27.10.88.
Επειδή, σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας, η θέση Βοηθού Αρχιεπιστάτη είναι θέση προαγωγής, η Ε.Δ.Υ. απέστειλε στην Τμηματική Επιτροπή κατάλογο των υποψηφίων.
Ακολούθως, ο Διευθυντής του Τμήματος Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών, σαν Πρόεδρος της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής, μ' επιστολή του ημερ. 20.6.88 (Παράρτημα 4) διαβίβασε στην Ε.Δ.Υ. την έκθεση της αρμόδιας Τμηματικής Επιτροπής σχετικά με την πλήρωση της εν λόγω θέσης.
Στην έκθεσή της η Τμηματική Επιτροπή ανάφερε πως αφού μελέτησε τα ενώπιόν της στοιχεία των είκοσι τριών πιο κατάλληλων υποψηφίων για προαγωγή, δηλαδή την αξία, τα προσόντα και την αρχαιότητα, κατάληξε ομόφωνα στο συμπέρασμα να συστήσει τρεις υποψηφίους ανάμεσα στους οποίους και το ενδιαφερόμενο μέρος, αλλά όχι τον αιτητή, τους οποίους θεώρησε ότι υπερτερούσαν γενικά με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια, αξία, προσόντα, αρχαιότητα, των υπολοίπων καταλλήλων υποψηφίων, οι οποίοι δε συστήθηκαν.
Η Ε.Δ.Υ., κατά τη συνεδρίασή της με ημερ. 25.8.88 (Παράρτημα 6) άκουσε τη σύσταση του Διευθυντή, ο οποίος σύστησε για προαγωγή το ενδιαφερόμενο μέρος Γεώργιο Γιαννή. Το σχετικό απόσπασμα από τα πρακτικά έχει ως ακολούθως:
"Λαμβανομένων υπόψη των τριών κριτηρίων στο σύνολό τους, εισηγείται το Γεώργιο Γιαννή για τη θέση. Και οι τρεις συστηθέντες είναι πολύ ικανοί, αλλά πιστεύει ότι ο Γεώργιος Γιαννή είναι ο ικανότερος και πρέπει αυτός να προαχθεί."
Ακολούθως η Επιτροπή προχώρησε στη γενική αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Αφού εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το φάκελο πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους προσωπικούς φακέλους και τις εμπιστευτικές εκθέσεις των υποψηφίων και αφού έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τη σύσταση του Διευθυντή, κατάληξε στο συμπέρασμα ότι το ενδιαφερόμενο μέρος Γεώργιος Γιαννή υπερείχε των άλλων υποψηφίων με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) και αποφάσισε να τον προαγάγει σαν τον πιο κατάλληλο στη μόνιμη θέση Βοηθού Αρχιεπιστάτη, Τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικών Υπηρεσιών από 1.9.88. Εναντίον της απόφασης αυτής της Ε.Δ.Υ ο αιτητής καταχώρισε την παρούσα προσφυγή.
Ο δικηγόρος του αιτητή στην αίτησή του επικαλέστηκε, μεταξύ άλλων, σαν λόγο ακύρωσης της απόφασης της Ε.Δ.Υ. και την παραγνώριση από μέρους της Ε.Δ.Υ. της αρχαιότητας και της αξίας του αιτητή. Όμως, από το περιεχόμενο της γραπτής αγόρευσης και γραπτής του απάντησης, ο δικηγόρος του αιτητή δεν πραγματεύθηκε και ουσιαστικά εγκατέλειψε τον ισχυρισμό αυτό, περιοριζόμενος σε ένα μόνο λόγο ακύρωσης, αυτόν της νομιμότητας στη σύνταξη των εμπιστευτικών εκθέσεων του αιτητή. Συνεπώς, θ' ασχοληθώ μόνο με τον ισχυρισμό αυτό.
Η εισήγηση του δικηγόρου του αιτητή στηρίχθηκε στο ότι οι εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή για τα έτη 1983-1987 είχαν ετοιμαστεί κατά παράβαση του Κανονισμού 4(α) της Εγκυκλίου υπ' αρ. 491/79, η οποία περιέχει τους κανονισμούς για την προετοιμασία των εμπιστευτικών εκθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, ο δικηγόρος του αιτητή εισηγήθηκε πως κατά τα έτη αυτά ο εποπτεύων λειτουργός του αιτητή ήταν ο κ. Μιχάλης Χ"Ρούσος, Μηχανικός Α' τάξης, ενώ για το έτος 1987 ο εποπτεύων λειτουργός του αιτητή ήταν ο κ. Στέλιος Παναγίδης. Αντί αυτών, στις εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή υπέγραφε σαν αξιολογών λειτουργός ο κ. Γεώργιος Χριστοδουλίδης, Ανώτερος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, ο οποίος κατά τον ισχυρισμό του αιτητή, ουδέποτε υπήρξε ο εποπτεύων τον αιτητή λειτουργός και ως εκ τούτου, δεν ήταν σε θέση να εκφέρει υπεύθυνη και έγκυρη γνώμη για την εργασία και τις ικανότητές του, κατά παράβαση του Κανονισμού 4(α) της προαναφερθείσας εγκυκλίου, ο οποίος αναφέρει τα ακόλουθα:
"(α) Ο Αξιολογών Λειτουργός δέον απαραιτήτως να είναι λειτουργός όστις, λόγω των καθηκόντων αυτού, έχει απ' ευθείας γνώσιν της εργασίας του αξιολογουμένου υπαλλήλου και δύναται ως εκ τούτου να εκφράση υπεύθυνον και έγκυρον γνώμην επί της εργασίας και των ικανοτήτων του υπαλλήλου, κανονικώς δε ο Αξιολογών Λειτουργός δέον να είναι ο εποπτεύων τον υπάλληλον λειτουργός."
Συμπληρωματικά, ο δικηγόρος του αιτητή ανέφερε επίσης πως ο αξιολογών λειτουργός κ. Χριστοδουλίδης ουδέποτε συνεννοήθηκε με τον εποπτεύοντα τον αιτητή υπάλληλο, πράγμα που προκάλεσε την αντίδραση του κ. Χ"Ρούσου, εποπτεύοντα λειτουργού του αιτητή, ο οποίος με επιστολή του με ημερ. 20.3.87, αντίγραφο της οποίας επισυνάφθηκε στη γραπτή αγόρευση για τον αιτητή σαν παράρτημα Α', διαμαρτυρήθηκε για την παραγνώρισή του στην ετοιμασία των εμπιστευτικών εκθέσεων των υφισταμένων του.
Τέλος, ο δικηγόρος του αιτητή, εισηγήθηκε πως η μη συμμόρφωση προς τα προαπαιτούμενα του καν. 4(α) της εγκυκλίου για την ετοιμασία των εμπιστευτικών εκθέσεων, καθιστά τις εμπιστευτικές αυτές εκθέσεις άκυρες. Κατά συνέπεια, η ακυρότητα των εμπιστευτικών εκθέσεων, οι οποίες είναι ενδιάμεσες πράξεις συμπαρασύρει σε ακυρότητα και την τελική πράξη της προαγωγής η οποία στηρίχθηκε επ' αυτών.
Στην υπό εξέταση υπόθεση ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει τον ισχυρισμό του περί παρατυπίας στη σύνταξη των εμπιστευτικών εκθέσεων. Οι ισχυρισμοί του δικηγόρου του παραμένουν ισχυρισμοί και η επιστολή ημερ. 20.3.87 που επισυνάφθηκε στη γραπτή αγόρευση του δικηγόρου του αιτητή, δεν ήταν ενώπιον της Επιτροπής και η απλή επισύναψή της στη γραπτή αγόρευση δεν αποτελεί μαρτυρία.
Η Ε.Δ.Υ. κατά τη λήψη της επίδικης απόφασης συνεκτίμησε ορθά όλα τα ενώπιόν της στοιχεία και σύμφωνα μ' αυτά η απόφαση που έλαβε ήταν εύλογα επιτρεπτή.
Συνεπώς, η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν επιδικάζονται έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.