|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 2195
23 Ιουνίου, 1990
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΑΚΑΡΟΥ,
Αιτήτρια,
v.
ΑΡΧΗΣ ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Yπόθεση Aρ. 912/88).
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα — Άρθρο 28 — Aρχή της ισότητας — Kαθορισμός ανώτατου ορίου ηλικίας (25 έτη) ως απαιτούμενου προσόντος για πρόσληψη σε δημόσια θέση — Περιστάσεις της μη παραβίασης του Συντάγματος στην κριθείσα περίπτωση.
H αιτήτρια προσέβαλε τον αποκλεισμό της υποψηφιότητάς της για τη θέση Tηλεφωνήτριας, 3ης Tάξεως, στην A.TH.K..
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο ισχυρισμός της αιτήτριας πως με την απόφαση της Αρχής να μη δεχθεί αιτήσεις πέραν της ηλικίας των 25 ετών για τη θέση των τηλεφωνητριών κάμνει δυσμενή διάκριση μεταξύ των πολιτών της Δημοκρατίας, δεν ευσταθεί. Η δυσμενής διάκριση γίνεται όταν υπάρχει αυθαιρεσία που είναι τελείως αδικαιολόγητη. Δε γίνεται διάκριση στην προκείμενη περίπτωση γιατί η ηλικία των 25 ετών είναι διαφορετική από την ηλικία των 40 και θα εγίνετο δυσμενής διάκριση μόνο εάν μεταξύ της ίδιας ηλικίας δικαιολογείτο διάκριση για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Οι λόγοι της ισότητος είναι μεταξύ των ιδίων ή παρομοίων προσώπων ή καταστάσεων και όχι διαφορετικών, όπως στην περίπτωση αυτή.
Η απόφαση της Αρχής για το συμφέρον της ίδιας, για καλύτερη και αποδοτικότερη εκτέλεση των καθηκόντων και το μέλλον της υπηρεσίας με την εκλογή τηλεφωνητριών κάτω της ηλικίας των 25 ετών, δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν αυθαίρετη πράξη. Η Αρχή έχει κάθε δικαίωμα να προσλάβει για τις υπηρεσίες της πρόσωπα που κατά τη γνώμη της προσφέρουν την καλύτερη δυνατή υπηρεσία και το νεαρό της ηλικίας σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποτελεί ένα ξεχωριστό προσόν. Πέραν τούτου, οι Κανονισμοί της Αρχής δίνουν σ' αυτήν κάθε δικαίωμα διακριτικής εξουσίας ώστε να καθορίζει όριο ηλικίας. (Βλέπε Κ.Δ.Π. 220/82, Άρθρο 7(1)(ε)(στ).)
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Hadjiioannou ν. Republic (1983) 3(Β) C.L.R. 1041.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Aρχής Tηλεπικοινωνιών Kύπρου με την οποία απορρίφθηκε αίτηση της αιτήτριας για πρόσληψη στη θέση Τηλεφωνήτριας, 3ης Τάξης, γιατί η ηλικία της ήταν πέραν των 25 ετών.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Κ. Χ" Ιωάννου, για την Καθ' ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠAΠAΔOΠOYΛOΣ, Δ.: Η Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου πριν 28 περίπου χρόνια, έκρινε πως υπήρχε στον Οργανισμό της πλεονάζον προσωπικό που ήτο αναγκαίο να τερματισθούν οι υπηρεσίες του και εθεωρήθη αναγκαίο όπως τερματισθούν οι υπηρεσίες ορισμένων τηλεφωνητριών.
Όπως φαίνεται από τα πρακτικά της συνεδρίας εκείνης, οι λόγοι της δημιουργίας θέματος πλεονάζοντος προσωπικού ήτο η αυτοματοποίηση της τηλεφωνικής υπηρεσίας. Στην ίδια συνεδρία αποφασίστηκε πως σε περίπτωση προσλήψεως, εντός λογικών χρονικών ορίων, νέου προσωπικού, θα εδίδετο προτίμηση στις απολυθεισόμενες τηλεφωνήτριες, νοουμένου ότι ήσαν κατάλληλες και διαθέσιμες.
Ως αποτέλεσμα της απόφασης αυτής, οι υπηρεσίες της αιτήτριας είχαν τερματιστεί, της εστάλη δε η σχετική ειδοποίηση ημερομηνίας 17/11/73. Με την επιστολή αυτή ειδοποιείτο η αιτήτρια πως η εργοδότησή της στην υπηρεσία της Αρχής θα τερματίζετο από τις 28/4/1974. Ο λόγος που της εδίδετο τόσο μεγάλη ειδοποίηση ήτο να της παρασχεθεί και χρόνος για εξεύρεση άλλης εργασίας. Της κοινοποιούσαν δε πως θα καταβάλλετο εις αυτή χαριστικώς ποσό ίσο προς ένα μηνιαίο μισθό για κάθε χρόνο υπηρεσίας της και για άλλες διευκολύνσεις που θα της εγένοντο. Επιπλέον η Αρχή εξέφραζε τις ευχαριστίες της για τις υπηρεσίες της και τη διαβεβαίωνε πως γενικά σε κάθε προσπάθειά της για εξεύρεση άλλης εργασίας, θα είχε την ενεργό συμπαράσταση και βοήθεια της Αρχής.
Στις 9/7/88 η Αρχή έκρινε πως χρειάζετο τις υπηρεσίες τηλεφωνητριών 3ης Τάξης και γι' αυτό έγινε ανακοίνωση στον τύπο που καλούσε ενδιαφερόμενες κοπέλες όπως αποταθούν για πρόσληψη. Ένα από τα αναγκαία προσόντα που απαιτούντο ήτο πως οι αιτήτριες δεν έπρεπε να ήταν πέραν των 25 ετών κατά την πιο πάνω ημερομηνία.
Η αιτήτρια υπέβαλε αίτηση για πρόσληψη. Η αίτησή της απερρίφθη χωρίς καν να κληθεί για εξέταση, γιατί η ηλικία της ήτο πέραν των 40 ετών. Η αιτήτρια θεώρησε πως αδικείται με την απόφαση της Αρχής και κατεχώρησε την αίτηση που εξετάζουμε σήμερα. Μεταξύ άλλων λόγων, ισχυρίστηκε η αιτήτρια πως η μη πρόσληψή της είναι αντικανονική, γιατί ο ορισμός της ηλικίας των 25 ετών ως ανώτατο όριο πρόσληψης, αποτελεί παραβίαση του Άρθρου 28 του Συντάγματος που, κατά την εισήγησή της, είναι άσχετος με αξιοκρατικό κριτήριο. Ισχυρίστηκε επιπλέον πως οι αποφάσεις της Αρχής είναι προϊόντα αλλότριου σκοπού και παραβιάζουν κεκτημένα δικαιώματα της αιτήτριας και τους κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης και πως οι αποφάσεις λήφθηκαν κατά διαδικασία που πάσχει νομικά γιατί δε στηρίχθηκαν σε συμφωνηθέντα ή/και στηρίχθηκαν σε ultra vires κανονισμούς. Γενικά, κατά την εισήγησή της, η Αρχή δεν επέλεξε την καλύτερη διαθέσιμη υποψήφια.
Ο ισχυρισμός της αιτήτριας πως με την απόφαση της Αρχής να μη δεχθεί αιτήσεις πέραν της ηλικίας των 25 ετών για τη θέση των τηλεφωνητριών κάμνει δυσμενή διάκριση μεταξύ των πολιτών της Δημοκρατίας, δεν ευσταθεί. Η δυσμενής διάκριση γίνεται όταν υπάρχει αυθαιρεσία που είναι τελείως αδικαιολόγητη. Δε γίνεται διάκριση στην προκείμενη περίπτωση γιατί η ηλικία των 25 ετών είναι διαφορετική από την ηλικία των 40 και θα εγίνετο δυσμενής διάκριση μόνο εάν μεταξύ της ίδιας ηλικίας δικαιολογείτο διάκριση για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Οι λόγοι της ισότητος είναι μεταξύ των ιδίων ή παρομοίων προσώπων ή καταστάσεων και όχι διαφορετικών, όπως στην περίπτωση αυτή. Στην υπόθεση Χ" Ιωάννου ν. Δημοκρατίας (1983) 3 Α.Α.Δ. 1041, το Ανώτατο Δικαστήριο αναφέρει:
"A classification that has reasonable basis does not offend against the principle of equality because in practice it results in some inequality. One who asserts the classification as unjustified must carry the burden of showing that it does not rest upon a reasonable basis but it is essentially arbitrary."
Δε νομίζω ότι μπορεί να ισχυριστεί κανείς σοβαρά πως η απόφαση της Αρχής για το συμφέρο της ίδιας για καλύτερη και αποδοτικότερη εκτέλεση των καθηκόντων και το μέλλον της υπηρεσίας με την εκλογή τηλεφωνητριών κάτω της ηλικίας των 25 ετών, μπορεί να θεωρηθεί σαν αυθαίρετη πράξη. Η Αρχή έχει κάθε δικαίωμα να προσλάβει για τις υπηρεσίες της πρόσωπα που κατά τη γνώμη της προσφέρουν την καλύτερη δυνατή υπηρεσία και το νεαρό της ηλικίας σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να αποτελεί ένα ξεχωριστό προσόν. Πέραν τούτου, οι Κανονισμοί της Αρχής δίνουν σ' αυτή κάθε δικαίωμα διακριτικής εξουσίας ώστε να καθορίζει όριο ηλικίας. (Βλέπε Κ.Δ.Π. 220/82, Άρθρο 7(1)(ε)(στ).)
Ως προς τους άλλους ισχυρισμούς της αιτήτριας, οι οποίοι μπορεί να συνοψιστούν στο ότι υπήρχε μια δέσμευση, μια συμφωνία από μέρους της Αρχής για την προνομιακή μεταχείρισή της σε περίπτωση που δημιουργούντο νέες θέσεις, δε νομίζω ότι ευσταθεί, γιατί από την ίδια την επιστολή της Αρχής προς την αιτήτρια, δε φαίνεται τίποτε το δεσμευτικό παρά μόνο μια έκφραση συμπάθειας και συμπαράστασης και εις τα ίδια τα πρακτικά του Συμβουλίου της, ημερομηνίας 11/1/72 εκφράζεται μόνο η μεγάλη επιθυμία της Αρχής να είναι όσο το δυνατό πιο βοηθητική σε περίπτωση επαναπρόσληψης νέων τηλεφωνητριών, με το να δίνεται κάποια προτεραιότητα σ' εκείνες που θα απολύοντο, νοουμένου πάντοτε βέβαια, πως τέτοιες θέσεις θα δημιουργούντο εντός λογικού χρονικού διαστήματος. Δεν πιστεύω πως είναι δυνατό οποιοσδήποτε να θεωρήσει το διάστημα των 16 χρόνων που πέρασε από την ημέρα που τερματίσθηκαν οι υπηρεσίες της αιτήτριας ως την ημέρα που δημοσιεύθηκαν νέες θέσεις, σαν λογικό διάστημα.
Βρίσκω την αίτηση της αιτήτριας τελείως αδικαιολόγητη και είναι με πολύ δισταγμό που δε διατάσσω έξοδα εναντίον της.
Η αίτηση απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.