|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 1663
12 Mαΐου, 1990
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΟΪΖΙΔΗΣ ΚΑΙ ΆΛΛΟΙ,
(Aιτητές στην Υπόθεση Αρ. 583/88)
KΩΣTAKHΣ ΦATTAΣ,
(Aιτητής στην Υπόθεση Αρ. 605/88)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ,
(Aιτητής στην Υπόθεση Αρ. 647/88)
KYPIAKOΣ POYΣOY,
(Aιτητής στην Υπόθεση Αρ. 658/88)
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Συνεκδικαζόμενες Υποθέσεις Αρ. 583/88, 605/88, 647/88, 658/88).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Xαρακτηριστικά, αξία και βαρύτητα — Σύσταση βασιζόμενη μόνο στα υπηρεσιακά στοιχεία αλλά συγκρουόμενη με αυτά — Συνέπειες.
Aίτηση Aκυρώσεως — Λόγοι ακυρώσεως — Πλάνη περί τα πράγματα — Περιστάσεις στοιχειοθέτησής της στην κριθείσα περίπτωση προαγωγής.
Oι αιτητές προσέβαλαν την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους σε Tεχνικό Eπιθεωρητή.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, ακυρώνοντας την επίδικη απόφαση, αποφάσισε ότι:
Η νομολογία ορίζει ότι σύσταση αρμόδιου τμηματάρχη που δε βασίζεται σε προσωπική γνώση και εκτίμηση των ικανοτήτων των υποψηφίων αλλά σε αντικειμενική θεώρηση των υπηρεσιακών τους στοιχείων είναι πλημμελής οποτεδήποτε συγκρούεται και είναι αντιφατική με αυτά. Εάν η θέση των αιτητών ως προς την ύπαρξη αντίφασης στη σύσταση ευσταθεί, εκθεμελιώνεται ένα από τα βάθρα πάνω στα οποία βασίστηκε η επίδικη απόφαση. Περαιτέρω εάν η διαπίστωση αυτή είναι ορθή, η πλάνη βαρύνει και την ίδια την Ε.Δ.Υ. γιατί και εκείνοι κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα ως προς τα στοιχεία των υποψηφίων. Με μόνη διαφορά ότι συμπεριέλαβαν σ' αυτά και τη σύσταση του αρμόδιου τμηματάρχη.
Από την εξέταση των στοιχείων που είχαν ενώπιόν τους, τόσο ο αρμόδιος Τμηματάρχης όσο και η Ε.Δ.Υ. προκύπτει ότι αυτοί προέβησαν σε λανθασμένη εκτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων με βάση τα οποία έγινε η επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους. Η πλάνη καθιστά τρωτή τη σύσταση, συμπέρασμα που αφ' εαυτό εκθεμελιώνει την απόφαση ενόψει της σπουδαιότητας που ενέχει η σύσταση ως στοιχείο κρίσης για την επιλογή του καταλληλοτέρου. Η πλάνη κάτω από την οποία λειτούργησε τόσο ο αρμόδιος τμηματάρχης όσο και η Ε.Δ.Υ. καθιστούν την απόφαση υποκείμενη σε ακύρωση.
Oι προσφυγές επιτυγχάνουν χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Republic v. Koufettas (1985) 3(C) C.L.R. 1950,
Στυλιανού και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) A.A.Δ. 2802,
Makrides and Another v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 622,
Republic v. Haris (1985) 3(A) C.L.R. 106,
Savva and Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 160,
Sekkides v. Republic (1988) 3(C) C.L.R. 2136,
Louca v. Savva and Others (1989) 3(A) C.L.R. 672.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας να προαγάγει το ενδιαφερόμενο μέρος στη θέση Tεχνικού Eπιθεωρητή, Tμήμα Δημοσίων Έργων, αντί των αιτητών.
Λ. Παπαφιλίππου, για τους Αιτητές στην Υπόθεση Αρ. 583/88.
Α. Σ. Αγγελίδης, για τον Αιτητή στις Υποθέσεις Αρ. 605/88 και 658/88.
Μ. Λουκά, για τον Αιτητή στην Υπόθεση Αρ. 647/88.
Α. Παπασάββας, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ' ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Οι τέσσερις ομόδικοι στην προσφυγή 583/88 και οι αιτητές στις άλλες τρεις προσφυγές 605/88, 647/88 και 658/88, προσβάλλουν με τις αιτήσεις τους την προαγωγή του Άθου Κ. Πετρίδη, του ενδιαφερόμενου μέρους, στη θέση του Τεχνικού Επιθεωρητή που συντελέστηκε με απόφαση της Ε.Δ.Υ. που λήφθηκε στις 20/5/88. Ως ημερομηνία έναρξης του διορισμού καθορίστηκε η 1/5/1988. Η θέση που πληρώθηκε ήταν θέση προαγωγής από τη θέση του Τεχνικού 1ης τάξης στο Τμήμα Δημοσίων Έργων και όπως είναι παραδεκτό, τόσο οι αιτητές όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος είχαν τα προσόντα για προαγωγή.
Μετά από συνεκτίμηση των διεκδικήσεων των υποψηφίων η Τμηματική Επιτροπή σύστησε ως επικρατεστέρους για διορισμό το ενδιαφερόμενο μέρος και τρεις από τους αιτητές, ονομαστικά τους Α. Αυγουστή, Κ. Φαττά και Γ. Διονυσίου. Με μεταγενέστερη απόφαση της Ε.Δ.Υ. (λήφθηκε στις 13/11/87) η διερεύνηση των προσόντων των υποψηφίων παραπέμφθηκε εκ νέου στην Τμηματική Επιτροπή για να διαπιστωθεί το επίπεδο γνώσης των υποψηφίων στην αγγλική. Το σχέδιο υπηρεσίας προέβλεπε ως προσόν, καλή γνώση της αγγλικής. Η τμηματική επιτροπή διαπίστωσε ότι τόσο οι αιτητές όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος κατείχαν την αγγλική στο προβλεπόμενο επίπεδο. Με το ίδιο πόρισμα επανέλαβε την προγενέστερη σύστασή της για την επιλογή των υποψηφίων που κατονομάστηκαν στην απόφαση της 5/9/1987 ως των καταλληλοτέρων για την πλήρωση της θέσης. Η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας στη συνεδρία της 18/2/1988 αποφάσισε να συμπεριλάβει στον τελικό κατάλογο και άλλους υποψηφίους περιλαμβανομένων και των άλλων τεσσάρων αιτητών. Στις 21/4/88 η Ε.Δ.Υ εξέτασε τις διεκδικήσεις των υποψηφίων για διορισμό. Πριν διαμορφώσει τις τελικές της θέσεις, άκουσε τις απόψεις του κ. Μ. Χριστοδουλίδη, Διευθυντή του Τμήματος Δημοσίων Έργων, αφού προηγουμένως του υπέδειξε ότι οι απόψεις του προσυπογράφοντος λειτουργού στις εμπιστευτικές εκθέσεις ορισμένων υποψηφίων που δεν παρείχαν λόγους για την τροποποίηση της αξιολόγησης των αξιολογούντων λειτουργών έπρεπε να αγνοηθούν και οι εκθέσεις να εκτιμηθούν με βάση μόνο τις απόψεις των αξιολογούντων λειτουργών.
Μετά τη διευκρίνηση του πλαισίου αξιολόγησης των υποψηφίων ο κ. Χριστοδουλίδης προέβη στην εξής σύσταση, όπως διατυπώνεται στο πρακτικό, (Παράρτημα 9): "Αφού έλαβε υπόψη τα τρία κριτήρια συστήνει τον Άθω Πετρίδη".
Τα τρία κριτήρια τα οποία τον καθοδήγησαν, όπως είναι πρόδηλο, είναι εκείνα τα οποία προσδιορίζονται στο άρθρ. 44(2) του Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμου (Ν. 33/67), δηλαδή αξία, προσόντα, αρχαιότητα. Προκύπτει από τη σύσταση ότι αυτή βασίστηκε στα υπηρεσιακά στοιχεία των υποψηφίων. Εκτός από τη σύσταση έδωσε λεπτομέρειες για τον τόπο υπηρεσίας των άλλων υποψηφίων. Η Ε.Δ.Υ ερεύνησε μετά την αποχώρηση του κ. Χριστοδουλίδη τα δεδομένα των υποψηφίων όπως αποκαλύπτονται στους υπηρεσιακούς φακέλους και εμπιστευτικές εκθέσεις. Ενδεικτική της απόδοσής τους κρίθηκε η αξιολόγησή τους στις εμπιστευτικές εκθέσεις των τελευταίων πέντε χρόνων (1983-1987). Αυτές φέρουν το ενδιαφερόμενο μέρος και τους αιτητές ίσους σε γενική βαθμολογία (εξαίρετοι). Περαιτέρω διερεύνηση της απόδοσής τους με αναφορά στις επί μέρους αξιολογήσεις που περιέχονται στις εμπιστευτικές εκθέσεις φέρει τους αιτητές Κ. Φαττά και Γ. Διονυσίου να υπερτερούν οριακά του ενδιαφερόμενου μέρους.
Μετά τη συνεκτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων και αφού έδωσε την πρέπουσα βαρύτητα στη σύσταση του Διευθυντή, η Επιτροπή, όπως καταγράφεται στο πρακτικό, κατέληξε ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ο καταλληλότερος από τους υποψηφίους για προαγωγή και το διόρισε στην επίμαχη θέση. Η απόφαση προσβάλλεται για τρεις κυρίως λόγους:
(1) Ότι η σύσταση του κ. Χριστοδουλίδη είναι αντιφατική προς τα στοιχεία που περιέχονται στους φακέλους,
(2) ότι η Ε.Δ.Υ. προέβη σε εσφαλμένη εκτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων που την οδήγησε σε πλάνη αναφορικά με τα κρίσιμα δεδομένα, και
(3) ότι η απόφαση πάσχει διότι συμπεριέλαβε στην αξιολόγηση των υποψηφίων άκυρες εμπιστευτικές εκθέσεις.
Έστω και αν γίνει δεκτό ότι το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν ίσο σε αξία με βάση τις εμπιστευτικές εκθέσεις με τους αιτητές, όλοι οι αιτητές με εξαίρεση τον κ. Φαττά υπερτερούσαν σε αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου μέρους, ενώ ο τελευταίος είχε ουσιαστικά ίση αρχαιότητα εφόσον το μόνο στοιχείο που του διαχωρίζει στον τομέα αυτό από το ενδιαφερόμενο μέρος είναι η ηλικία του. Συνεπώς συνεκτίμηση των τριών στοιχείων τα οποία λήφθηκαν υπόψη ως το μέτρο της αξιολόγησης της υπηρεσίας τους καθιστούσαν τις διεκδικήσεις των αιτητών για προαγωγή υπέρτερες εκείνων του ενδιαφερόμενου μέρους, περιλαμβανομένων και εκείνων του κ. Φαττά ο οποίος είχε καλύτερες επί μέρους βαθμολογίες.
Η νομολογία ορίζει ότι η σύσταση αρμόδιου τμηματάρχη που δε βασίζεται σε προσωπική γνώση και εκτίμηση των ικανοτήτων των υποψηφίων αλλά σε αντικειμενική θεώρηση των υπηρεσιακών τους στοιχείων είναι πλημμελής οποτεδήποτε συγκρούεται και είναι αντιφατική με αυτά. (βλ. μεταξύ άλλων Republic v. Koufettas (1985) 3 C.L.R. 1950 και Ανδρέας Στυλιανού κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2802.) Εάν η θέση των αιτητών ως προς την ύπαρξη αντίφασης στη σύσταση του κ. Χριστοδουλίδη ευσταθεί, εκθεμελιώνεται ένα από τα βάθρα πάνω στα οποία βασίστηκε η επίδικη απόφαση. Περαιτέρω εάν η διαπίστωση αυτή είναι ορθή, η πλάνη βαρύνει και την ίδια την Ε.Δ.Υ γιατί και εκείνοι κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα ως προς τα στοιχεία των υποψηφίων. Με μόνη διαφορά ότι συμπεριέλαβαν σ' αυτά και τη σύσταση του αρμόδιου τμηματάρχη.
Προκύπτει από την εξέταση των στοιχείων που είχαν ενώπιόν τους ότι τόσο ο κ. Χριστοδουλίδης όσο και η Ε.Δ.Υ. προέβησαν σε λανθασμένη εκτίμηση των υπηρεσιακών στοιχείων των υποψηφίων με βάση τα οποία έγινε η επιλογή του ενδιαφερόμενου μέρους. Η πλάνη καθιστά τρωτή τη σύσταση του κ. Χριστοδουλίδη, συμπέρασμα που αφ' εαυτό εκθεμελιώνει την απόφαση ενόψει της σπουδαιότητας που ενέχει η σύσταση ως στοιχείο κρίσης για την επιλογή του καταλληλοτέρου [Βλ. μεταξύ άλλων Makrides and Another v. Republic (1983) 3(A) C.L.R. 622 και Republic v. Haris (1985) 3(A) C.L.R. 106.] Η πλάνη κάτω από την οποία λειτούργησε τόσο ο αρμόδιος τμηματάρχης όσο και η Ε.Δ.Υ. καθιστούν την απόφαση υποκείμενη σε ακύρωση.
Δεν παρίσταται επομένως ανάγκη να εξετάσουμε τον άλλο λόγο ο οποίος έχει προβληθεί για ακύρωση και αφορά την υπόσταση των εμπιστευτικών εκθέσεων που δεν είχαν ετοιμαστεί σύμφωνα με τις διατάξεις της Εγκυκλίου 491. Προς καθοδήγηση της Ε.Δ.Υ. για το στάδιο της επανεξέτασης παραπέμπουμε στις αποφάσεις Savva and Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 160, Sekkides v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 2136, Louca v. Savva and Others (1989) 3(A) C.L.R. 672 και Ανδρέας Στυλιανού κ.ά. ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω).
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται στο σύνολό της βάσει του άρθρου 146.4 (α) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Oι προσφυγές επιτυγχάνουν χωρίς έξοδα.