|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 1084
28 Μαρτίου, 1990
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΙΕΠΗ,
Αιτήτρια,
v.
ΔΗΜΟΥ ΠΑΦΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 396/89).
Aίτηση Aκυρώσεως — Aντικείμενο — Εκτελεστή διοικητική πράξη — Xρηματική απαίτηση — Δεν μπορεί να αποτελέσει αίτημα σε προσφυγή βάσει του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Διοικητική πράξη — Eκτελεστή — Σε αντίθεση προς βεβαιωτική ή πληροφοριακή πράξη — Xαρακτηριστικά εκτελεστότητας και μη εκτελεστού χαρακτήρα — Διακρίσεις — Περιστάσεις έλλειψης εκτελεστότητας της προσβληθείσας στην κριθείσα περίπτωση πράξης.
H αιτήτρια προσέβαλε περιεχόμενο επιστολής του καθ' ου η αίτηση, περί της επιβληθείσας σε αυτήν υποχρέωσης καταβολής τελών αναπτύξεως γης και απαίτησε ταυτόχρονα την επιστροφή των καταβληθέντων τελών ως απαράδεκτη.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. H δεύτερη θεραπεία που ζητά η αιτήτρια στην προσφυγή είναι η πληρωμή χρηματικού ποσού. Δεν προσβάλλεται η νομιμότητα διοικητικής πράξης. Η προσβαλλόμενη πράξη άρνησης πληρωμής είναι εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου τούτου. Χρηματικές απαιτήσεις μόνο με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος μπορούν να εγερθούν σε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο, αν δύο προϋποθέσεις ικανοποιούνται:-
(α) 'Εκδοση ακυρωτικής απόφασης της διοικητικής πράξης από το Ανώτατο Δικαστήριο, και
(β) Μη συμμόρφωση της Διοίκησης με την ακυρωτική απόφαση.
2. Η Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας εκτελεστών διοικητικών πράξεων. Εκτελεστή διοικητική πράξη είναι πράξη με την οποία η βούληση της Διοίκησης γίνεται γνωστή για ένα θέμα, πράξη που σκοπό έχει την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή της.
Το κύριο στοιχείο της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος που συνιστά τη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα του διοικούμενου.
Με πάγια νομολογία έχει καθιερωθεί ότι βεβαιωτικές πράξεις δεν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο προσφυγής με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Βεβαιωτική πράξη ή απόφαση είναι πράξη ή απόφαση της Διοίκησης η οποία επαναλαμβάνει το περιεχόμενο προηγούμενης εκτελεστής πράξης και υποδηλώνει την εμμονή της Διοίκησης στην προηγούμενη απόφασή της. Δεν είναι εκτελεστή, γιατί δεν αποφασίζει τη νομική θέση της περίπτωσης και δε δημιουργεί από μόνη της νομικά αποτελέσματα. Η πράξη για να είναι βεβαιωτική προηγούμενης πρέπει να ικανοποιεί τα πιο κάτω:-
(α) Ταυτότητα περιεχομένου.
(β) Ταυτότητα αρχής που εξέδωσε την πρώτη και δεύτερη πράξη.
(γ) Ταυτότητα του προσώπου ή των προσώπων στα οποία αναφέρονται οι πράξεις.
(δ) Ταυτότητα της νόμιμης διαδικασίας.
(ε) Ταυτότητα της πραγματικής αιτιολογίας και των δύο πράξεων, και ταυτότητα του διατακτικού.
Υπάρχει νέα έρευνα, αν νέα στοιχεία ή προϋπάρχοντα στοιχεία, που ήταν άγνωστα στη Διοίκηση, λαμβάνονται υπόψη πρόσθετα προς τα άλλα για πρώτη φορά.
Επιστολή πληροφοριακής φύσης, η οποία δεν περιέχει απόφαση που δημιουργεί νέα νομική κατάσταση, δεν είναι εκτελεστής φύσης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής κάτω από το Άρθρο 146.
Το περιεχόμενο της επιστολής της 3ης Απριλίου, 1989, επιβεβαιώνει την απόφαση που περιέχεται στην επιστολή της 23ης Φεβρουαρίου, 1989. Δεν περιέχει απόφαση που λήφθηκε ύστερα από νέα έρευνα. Όλα τα στοιχεία ήταν ενώπιον του Δήμου την 21η Φεβρουαρίου, 1989, όταν λήφθηκε η απόφαση. Ο όρος πληρωμής του ποσού των £1,338.- για δικαιώματα ανάπτυξης γης είχε αποφασιστεί και κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με την επιστολή της 23ης Φεβρουαρίου, 1989. Το περιεχόμενο της επιστολής αυτής έγινε καλά αντιληπτό από την αιτήτρια, όπως εξάγεται από την επιστολή της ημερομηνίας 27 Μαρτίου, 1989.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Σολωμού και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 406,
Mavrogenis v. Republic (1984) 3(Β) C.L.R. 1140,
Kolokassides v. Republic (1965) 3 C.L.R. 542,
Republic v. Demetriou and Others (1972) 3 C.L.R. 219,
Δημοκρατία v. Χατζηπαντελή (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 961,
Εταιρεία Μουτουλλάς - Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. v. Αρχής Αδειών και 'Αλλης (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2277,
Ιωάννου και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2392,
Kyprianides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 611,
Spyrou v. Republic (1983) 3(Α) C.L.R. 354,
Varnava v. Republic (1968) 3 C.L.R. 566,
Elia Hotel Appartments Ltd. and Another v. Municipality of Polis Chrysochou (1988) 3(Β) C.L.R. 1529,
ΗadjiKyriakos and Sons Ltd. v. Republic (1971) 3 C.L.R. 286,
Economides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 219.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Δήμου Πάφου με την οποία επέβαλε στην αιτήτρια την πληρωμή ποσού ύψους £1.338,00- ως δικαιώματα ανάπτυξης γης.
Ε. Χειμώνας, για την Αιτήτρια.
Κ. Χρυσοστομίδης, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΣTYΛIANIΔHΣ, Δ.: Η αιτήτρια με την προσφυγή αυτή ζητά τις πιο κάτω θεραπείες:-
"α) Δήλωση του Δικαστηρίου ότι η πράξις και/ή απόφασις των καθ' ων η αίτησις ημ. 3 Απριλίου 1989 δι' ης επέβαλαν εις την αιτήτρια τέλη ως δικαιώματα αναπτύξεως γης το ποσό των Λ.Κ. 1.338,00 είναι παράνομος, άκυρος και εστερημένη οιουδήποτε εννόμου αποτελέσματος.
β) Διάταγμα του Δικαστηρίου διατάττον τους καθ' ων η αίτησις όπως επιστρέψουν εις την αιτήτρια το ποσό των Λ.Κ. 1.338,00 μετά τόκου προς 9% από 20.4.89."
Ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση - Δήμος Πάφου, (ο "Δήμος") - ήγειρε τις ακόλουθες προδικαστικές ενστάσεις:
"(α) Το Άρθρο 146.4 του Συντάγματος δεν παρέχει στο Ανώτατο Δικαστήριο την εξουσία να χορηγήσει τη θεραπεία (β) που ζητά η Αιτήτρια με την προσφυγή της.
(β) Η προσβαλλόμενη απόφαση είναι πληροφοριακής και/ή επεξηγηματικής φύσης και/ή βεβαιωτική προηγούμενης απόφασης των Καθ' ων η Αίτηση, η οποία κοινοποιήθηκε στην Αιτήτρια με επιστολή ημερ. 23.2.1989 και κατά συνέπεια η προσφυγή είναι απαράδεκτη και εκπρόθεσμη."
Με οδηγίες του Δικαστηρίου οι δικηγόροι καταχώρισαν γραπτές αγορεύσεις μόνο πάνω στα ζητήματα που εγείρονται με τις προδικαστικές ενστάσεις.
Τα αναντίλεκτα γεγονότα έχουν:-
Στις 4 Μαρτίου, 1987, η αιτήτρια υπόβαλε στο Δήμο την Αίτηση 122/87 για μετατροπή σε εγκεκριμένο οικόπεδο του χωραφιού της Αρ. Τεμαχίου 14, Φύλλο Σχέδιο L1/10+18. Ζητήθηκαν οι απόψεις του Επαρχιακού Λειτουργού του Τμήματος Πολεοδομίας και Οικήσεως, ο οποίος με επιστολή ημερομηνίας 23 Ιουλίου, 1987, υπόβαλε ορισμένες εισηγήσεις.
Η Εκτελεστική Επιτροπή του Δήμου στη συνεδρία της 11ης Μαΐου, 1988, ενέκρινε το σχέδιο και τις εισηγήσεις της Πολεοδομίας. Η αιτήτρια πληροφορήθηκε γι' αυτό με επιστολή ημερομηνίας 16 Μαΐου, 1988.
Στις 6 Αυγούστου, 1988, ζητήθηκε από την αιτήτρια, για να προωθηθεί η αίτησή της, να υποβάλει τίτλο ιδιοκτησίας σε κλίμακα 1:1000, γιατί αυτός που είχε καταθέσει ήταν στην κλίμακα 1:1250.
Στις 16 Αυγούστου, 1988, η αιτήτρια κατάθεσε τον τίτλο σε κλίμακα 1:1000 και με επιστολή αποδέχτηκε όπως τμήμα του τεμαχίου της χρησιμοποιηθεί ως χώρος πρασίνου αλλά το εμβαδό αυτό να υπολογίζεται στο συντελεστή δόμησης.
Στις 27 Σεπτεμβρίου, 1988, η Εκτελεστική Επιτροπή αποφάσισε την προώθηση της διαδικασίας της έκδοσης της άδειας και την αποστολή επιστολής στην αιτήτρια για υποβολή σχεδίων οικοδομικής ανάπτυξης στο τεμάχιο.
Την 1η Δεκεμβρίου, 1988, ο Δήμος ζήτησε τις απόψεις της Αρχής Τηλεπικοινωνιών Κύπρου και της Αρχής Ηλεκτρισμού, οι οποίες δόθηκαν γραπτώς στις 10 Ιανουαρίου, 1989 και στις 13 Ιανουαρίου, 1989, αντίστοιχα.
Η αίτηση για έκδοση άδειας αλλαγής της χρήσης από χωράφι σε εγκεκριμένο οικόπεδο εγκρίθηκε από την Εκτελεστική Επιτροπή του Δήμου στις 21 Φεβρουαρίου, 1989.
Στις 23 Φεβρουαρίου, 1989, στάληκε στην αιτήτρια η πιο κάτω επιστολή:-
"Αριθμός Φακ. 122/87
Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην αίτησή σας με ημερομηνία ............... για παραχώρηση άδειας οικοδομής/διαχωρισμού και σας πληροφορώ ότι η αίτησή σας εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο Πάφου κάτω από ορισμένους όρους τους οποίους, αν επιθυμείτε μπορείτε να πληροφορηθείτε από το Γραφείο του Δημοτικού Μηχανικού.
Για την έκδοση της πιο πάνω άδειας θα πρέπει να καταβάλετε στο Γραφείο του Δημοτικού Μηχανικού το ποσό των £30.10 ως δικαιώματα σύμφωνα με την υφιστάμενη Νομοθεσία και Δημοτικούς Κανονισμούς.
Επίσης θα πρέπει να καταβάλετε ποσό ύψους £30.10 το οποίο θα χρησιμοποιηθεί από το Δήμο σε περίπτωση ζημιών που πιθανό να προξενηθούν στο δημόσιο δρόμο κατά την διάρκεια των οικοδομικών εργασιών. Αν για την επιδιόρθωση των ζημιών αυτών απαιτηθεί μεγαλύτερη δαπάνη τότε ο Δήμος θα έχει το δικαίωμα ν' απαιτήσει επιπρόσθετο ποσό.
Διευκρινίζεται ότι, αν τα πιο πάνω δικαιώματα δεν καταβληθούν σε διάστημα δύο μηνών από σήμερα, το Δημοτικό Συμβούλιο δε θα δεσμεύεται με την αρχική έγκριση.
Επίσης Δικαιώματα ανάπτυξης γης £1,338."
Η επιστολή είναι πολυγραφημένο έντυπο. Είναι γραμμένο με μελάνι ο αριθμός φακέλου, ο αριθμός 30.10 και η φράση "Επίσης Δικαιώματα ανάπτυξης γης £1,338.-".
Δεν είναι αναγκαίο για σκοπούς της απόφασης αυτής να γίνει αναφορά στους όρους που επιβλήθηκαν για την έκδοση της άδειας, οι οποίοι φαίνονται στο Τεκμήριο 15.
Στις 27 Μαρτίου, 1989, η αιτήτρια έστειλε στο Δήμο την ακόλουθη επιστολή:-
"Aναφέρομαι στην επιστολή σας με αρ. φακέλου 122/87 και ημερ. 23/2/89 και σας διαβιβάζω επιταγή με αρ. 1003516 για ποσό £30.10 για έκδοση της σχετικής άδειας μετατροπής του χωραφιού σε οικόπεδο.
Όσον αφορά τα δικαιώματα ανάπτυξης γης ύψους £1,338 τα οποία εφαρμόζονται σύμφωνα με την Κ.Δ.Π. 285/88 πιστεύω ότι δεν μπορούν να εφαρμοστούν στη δική μου περίπτωση. Η πιο πάνω Κ.Δ.Π. δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα στις 25/11/88, ενώ η δική μου αίτηση υποβλήθηκε κοντά σας στις 4/3/87 και εγκρίθηκε από την Εκτελεστική Επιτροπή σύμφωνα με την επιστολή σας ημερ. 16.5.88."
Ο Δήμος στις 3 Απριλίου, 1989, επέστρεψε στην αιτήτρια την επιταγή των £30.10 και απάντησε με την ακόλουθη επιστολή:-
"Έχω οδηγίες να αναφερθώ στην επιστολή σας ημερομηνίας 27.3.89 σχετικά με έκδοση άδειας διαχωρισμού με αρ. αιτήσεως 122/87 ημερομηνίας 4.3.87 και σας πληροφορώ ότι είναι αδύνατο να εισπραχθούν τα δικαιώματα £30.10 χωρίς να εισπραχθούν ταυτόχρονα και τα δικαιώματα ανάπτυξης γης £1,338.00.
Για το λόγο αυτό σας επιστρέφω συνημμένα την επιταγή σας £30.10 Συν. Ταμ. Δ.Υ. με αρ. 1003516.
Σύμφωνα με την Κ.Δ.Π. 285/88 που έχει εγκριθεί από το Υπουργικό Συμβούλιο και από τη Βουλή των Αντιπρόσωπων, είναι απαραίτητο όπως για σκοπούς αξιοποιήσεως ή διαχωρισμού σε οικοπέδα θα πρέπει να καταβληθούν προς το Δήμο, πριν την έκδοση οποιασδήποτε άδειας διαχωρισμού ή οικοδομής, τα ανάλογα δικαιώματα.
Ως εκ τούτου καλείσθε όπως για έκδοση της ζητούμενης άδειας καταβάλετε και τα δικαιώματα της άδειας διαχωρισμού και τα δικαιώματα ανάπτυξης γης."
Στις 20 Απριλίου, 1989, ο δικηγόρος της αιτήτριας έστειλε στο Δήμο επιταγή για το συνολικό ποσό £1,368.10 που αντιπροσωπεύει (α) £1,338.- δικαιώματα ανάπτυξης γης και (β) £30.10 δικαιώματα για την έκδοση της άδειας. Ζήτησε την επανεξέταση του θέματος και επιστροφή του ποσού των £1,338.- και ειδοποίησε ότι "άλλως θα ληφθούν εναντίον σας άπαντα τα αναγκαία Δικαστικά μέτρα προς επιστροφή του".
Η εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με βάση το Άρθρο 146.4 του Συντάγματος, είναι:-
"4. Επί τοιαύτης προσφυγής το δικαστήριον δύναται, διά της αποφάσεως αυτού:
(α) να επικυρώση, εν όλω ή εν μέρει, την τοιαύτην απόφασιν ή πράξιν ή παράλειψιν· ή
(β) να κηρύξη την απόφασιν ή την πράξιν, εν όλω ή εν μέρει, άκυρον και εστερημένην οιουδήποτε αποτελέσματος· ή
(γ) να κηρύξη την παράλειψιν εν όλω ή εν μέρει άκυρον και ό,τι παν το παραλειφθέν έδει να είχεν εκτελεσθή."
H δεύτερη θεραπεία που ζητά η αιτήτρια στην προσφυγή είναι η πληρωμή χρηματικού ποσού. Δεν προσβάλλεται η νομιμότητα διοικητικής πράξης. Η προσβαλλόμενη πράξη άρνησης πληρωμής είναι εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου τούτου. Χρηματικές απαιτήσεις μόνο με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146 του Συντάγματος μπορούν να εγερθούν σε αγωγή στο Επαρχιακό Δικαστήριο, αν δύο προϋποθέσεις ικανοποιούνται:-
(α) Έκδοση ακυρωτικής απόφασης της διοικητικής πράξης από το Ανώτατο Δικαστήριο, και
(β) Μη συμμόρφωση της Διοίκησης με την ακυρωτική απόφαση.
(Βλ. Κώστας Γ. Σολωμού και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 406· Mavrogenis v. Republic (1984) 3 C.L.R. 1140, 1146· Αποφάσεις Συμβούλιου Επικρατείας (1931) 188/31 σελ. 582, 249/31, σελ. 759 (1932) 15/32 σελ. 51.)
Η δεύτερη θεραπεία είναι ανέφικτη και εκτός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου τούτου, όπως οριοθετείται από το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
Ο δικηγόρος του Δήμου υπόβαλε ότι η επιστολή της 3ης Απριλίου, 1989, περιέχει πράξη πληροφοριακή ή επεξηγηματική και/ή είναι βεβαιωτική της προηγούμενης πράξης που περιέχεται στην επιστολή 23ης Φεβρουαρίου, 1989, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο προσφυγής με βάση το Άρθρο 146.1 του Συντάγματος. Επειδή η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 8 Ιουνίου, 1989, προσβολή της εκτελεστής διοικητικής πράξης που κοινοποιήθηκε με την επιστολή 23ης Φεβρουαρίου, 1989, είναι εκπρόθεσμη.
Ο δικηγόρος της αιτήτριας επιχειρηματολόγησε ότι το περιεχόμενο της επιστολής της 3ης Απριλίου, 1989, συνιστά απόφαση στο νόημα της παραγράφου 1 του Άρθρου 146, η οποία δεν είναι βεβαιωτική, γιατί εκδόθηκε ύστερα από νέα έρευνα. Με την επιστολή αυτή ο Δήμος ζήτησε από την αιτήτρια να καταβάλει το πρόσθετο ποσό των £1,338.- ως δικαιώματα ανάπτυξης γης για την έκδοση της άδειας.
Η Αναθεωρητική Δικαιοδοσία του Δικαστηρίου περιορίζεται στον έλεγχο της νομιμότητας εκτελεστών διοικητικών πράξεων. Εκτελεστή διοικητική πράξη είναι πράξη με την οποία η βούληση της Διοίκησης γίνεται γνωστή για ένα θέμα, πράξη που σκοπό έχει την παραγωγή εννόμου αποτελέσματος έναντι του διοικουμένου και συνεπάγεται την άμεση εκτέλεσή της.
Το κύριο στοιχείο της εκτελεστής πράξης είναι η άμεση παραγωγή εννόμου αποτελέσματος που συνιστά τη δημιουργία, τροποποίηση ή κατάλυση νομικής κατάστασης, δηλαδή, δικαιωμάτων και υποχρεώσεων διοικητικού χαρακτήρα του διοικούμενου. (Βλ., μεταξύ άλλων, Nicos Kolokassides v. The Republic of Cyprus through The Minister of Finance (1965) 3 C.L.R. 542· Republic (Council of Ministers and Others) v. Costas Ch. Demetriou and Others (1972) 3 C.L.R. 219, σελ. 222, 223· Kυπριακή Δημοκρατία v. Παντελή Χατζηπαντελή (1989) 3(B) A.A.Δ. 961· Εταιρεία Μουτουλλάς - Καλοπαναγιώτης Μεταφοραί Λτδ. v. Αρχής Αδειών και Άλλων (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2277· Γιαννάκης Ιωάννου και Άλλοι ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 3(Δ) Α.Α.Δ. 2392.)
Με πάγια νομολογία έχει καθιερωθεί ότι βεβαιωτικές πράξεις δεν έχουν εκτελεστό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αποτελέσουν το αντικείμενο προσφυγής με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος. Βεβαιωτική πράξη ή απόφαση είναι πράξη ή απόφαση της Διοίκησης η οποία επαναλαμβάνει το περιεχόμενο προηγούμενης εκτελεστής πράξης και υποδηλώνει την εμμονή της Διοίκησης στην προηγούμενη απόφασή της. Δεν είναι εκτελεστή, γιατί δεν αποφασίζει τη νομική θέση της περίπτωσης και δε δημιουργεί από μόνη της νομικά αποτελέσματα. Η πράξη για να είναι βεβαιωτική προηγούμενης πρέπει να ικανοποιεί τα πιο κάτω:-
(α) Ταυτότητα περιεχομένου.
(β) Ταυτότητα αρχής που εξέδωσε την πρώτη και δεύτερη πράξη.
(γ) Ταυτότητα του προσώπου ή των προσώπων στα οποία αναφέρονται οι πράξεις.
(δ) Ταυτότητα της νόμιμης διαδικασίας.
(ε) Ταυτότητα της πραγματικής αιτιολογίας και των δύο πράξεων, και ταυτότητα του διατακτικού.
(Βλ. Kyprianides v. Republic (1982) 3 C.L.R. 611, Spyrou v. Republic (1983) 3 C.L.R. 354).
Πράξη που περιέχει επιβεβαίωση προηγούμενης είναι εκτελεστή και ως εκ τούτου μπορεί να προσβληθεί με προσφυγή, εάν λήφθηκε ύστερα από νέα έρευνα. (Bλ. Kolokassides v. The Republic (ανωτέρω)· Christakis L. Varnava v. Republic (District Officer Nicosia and Another) (1968) 3 C.L.R. 566· Elia Hotel Appartments Ltd, and Another v. The Municipality of Polis Chrysochou (1988) 3(Β) C.L.R. 1529.)
Υπάρχει νέα έρευνα, αν νέα στοιχεία ή προϋπάρχοντα στοιχεία, που ήταν άγνωστα στη Διοίκηση, λαμβάνονται υπόψη πρόσθετα προς τα άλλα για πρώτη φορά.
Επιστολή πληροφοριακής φύσης, η οποία δεν περιέχει απόφαση που δημιουργεί νέα νομική κατάσταση, δεν είναι εκτελεστής φύσης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αποτελέσει το αντικείμενο προσφυγής κάτω από το Άρθρο 146. (Βλ., μεταξύ άλλων, ΗadjiKyriakos and Sons Ltd. v. Republic (Minister of Agriculture and Natural Resources) (1971) 3 C.L.R. 286, 290· Republic (Council of Ministers and Others) v. Costas Ch. Demetriou and Others (1972) 3 C.L.R. 219, 223· Economides v. Republic (1980) 3 C.L.R. 219· Kyprianides v. Republic (ανωτέρω).)
Το περιεχόμενο της επιστολής της 3ης Απριλίου, 1989, επιβεβαιώνει την απόφαση που περιέχεται στην επιστολή της 23ης Φεβρουαρίου, 1989. Δεν περιέχει απόφαση που λήφθηκε ύστερα από νέα έρευνα. Όλα τα στοιχεία ήταν ενώπιον του Δήμου την 21η Φεβρουαρίου, 1989, όταν λήφθηκε η απόφαση. Ο όρος πληρωμής του ποσού των £1,338.- για δικαιώματα ανάπτυξης γης είχε αποφασιστεί και κοινοποιήθηκε στην αιτήτρια με την επιστολή της 23ης Φεβρουαρίου, 1989. Το περιεχόμενο της επιστολής αυτής έγινε καλά αντιληπτό από την αιτήτρια, όπως εξάγεται από την επιστολή της ημερομηνίας 27 Μαρτίου, 1989.
Η επιστολή της 3ης Απριλίου, 1989, είναι πληροφοριακής και επεξηγηματικής φύσης και δεν περιέχει εκτελεστή διοικητική πράξη.
Το Δικαστήριο εξέτασε αν μπορεί, αποδίδοντας ευρεία ερμηνεία στην αιτούμενη θεραπεία, να θεωρήσει ότι προσβάλλεται η απόφαση που κοινοποιήθηκε με την επιστολή της 23ης Φεβρουαρίου, 1989.
Η προσφυγή καταχωρίστηκε στις 8 Ιουνίου, 1989, και ως εκ τούτου πολύ πιο ύστερα από την εκπνοή της επιτακτικής προθεσμίας των 75 ημερών που ορίζεται στην παράγραφο 3 του Άρθρου 146.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή είναι απαράδεκτη και απορρίπτεται.
Καμιά διαταγή για έξοδα.
H προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.