|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
(1990) 3 ΑΑΔ 789
5 Μαρτίου, 1990
[Α. Ν. ΛΟΪΖΟΥ, Πρόεδρος]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Καθ' ου η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 1026/85).
Αίτηση Ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Απώλεια — Αποδοχή — Αποστερεί το έννομο συμφέρον προσβολής της διοικητικής πράξης — Νομολογία και θεωρία —Περιστάσεις της ύπαρξης αποδοχής στην κριθείσα περίπτωση.
Ο αιτητής προσέβαλε τον καθορισμό και την μη αναθεώρηση του καθορισμού της κλίμακας της θέσης του.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
Ο αιτητής διορίστηκε στη θέση Διευθυντή Προγραμμάτων βάσει συγκεκριμένης προκήρυξης κενής θέσης με καθορισμένα Σχέδια Υπηρεσίας και καθορισμένο μισθό. Υπέβαλε αίτηση γι' αυτήν, ελευθέρα βουλήσει και αποδέχτηκε την προσφορά διορισμού με τους όρους της προκήρυξης με έντυπο ημερομηνίας 24 Ιουλίου, 1982 χωρίς οποιαδήποτε επιφύλαξη των δικαιωμάτων του. Δε συνάγεται το συμπέρασμα από τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, ότι δόθηκε ποτέ στον αιτητή οποιαδήποτε διαβεβαίωση ότι η κλίμακα του θα ήταν προσωρινή.
Όπως έχει νομολογηθεί από το Δικαστήριο η αποδοχή από τον αιτητή μίας διοικητικής πράξης, του αποστερεί το απαραίτητο έννομο συμφέρον για να προσβάλει την πράξη.
Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής αποδέκτηκε το διορισμό/προαγωγή του στη θέση, οικειοθελώς και χωρίς καμιά επιφύλαξη. Όσον αφορά το περιεχόμενο της επιστολής του ημερομηνίας 24 Ιουλίου 1982, με την οποία αποδέχτηκε το διορισμό του, αυτό δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως επιφύλαξη των δικαιωμάτων του αλλά παρά μόνο ως έκφρασης της "απογοήτευσης" του για την κλίμακα της θέσης την οποία θεωρούσε ότι θα έπρεπε να ήταν ψηλότερη. Όμως, η θέση όπως δημοσιεύτηκε και για την οποία ο αιτητής έκαμε αίτηση είχε την ίδια μισθοδοτική κλίμακα όπως αυτή που του δόθηκε με την προσφορά της θέσης.
Ο αιτητής δεν είχε τότε κεκτημένα δικαιώματα (vested rights), για ψηλότερη μισθοδοτική κλίμακα από αυτήν που είχε η θέση. Το γεγονός ότι η διαφορά μισθού της προηγούμενης του θέσης σε σύγκριση με τη θέση του Διευθυντή Προγραμμάτων είναι "£49 μόνο", όπως αναφέρει στην πιο πάνω επιστολή του, δεν προσδίδει σ' αυτόν το απαραίτητο έννομο συμφέρον, και εν πάση περιπτώσει δεν προσβάλλει δυσμενώς οποιοδήποτε έννομο συμφέρον που μπορούσε να είχε.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Papadopoullou and Another v. Cyprus Broadcasting Corporation (1987) 3(C) C.L.R. 1685,
Theodossiadou v. Cyprus Broadcasting Corporation (1989) 3(A) C.L.R. 916.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου με την οποία προσδιόρισε την κλίμακα Α15 ως μισθολογική κλίμακα, για τη θέση του Διευθυντή Προγραμμάτων, που κατέχει ο αιτητής.
Α. Χαβιαράς για Α. Παπαφιλίππου, για τον Αιτητή.
Π. Πολυβίου, για τον Καθ' ου η αίτηση.
Cur. adv. vult.
Α. Ν. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά από το Δικαστήριο δήλωση ότι η πράξη ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση Ιδρύματος να προσδιορίσει ως μισθολογική κλίμακα για τη θέση Διευθυντή Προγραμμάτων που είναι διορισμένος ο αιτητής, η κλίμακα Α15, είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα.
Ο αιτητής προσλήφθηκε στην υπηρεσία του προκατόχου του καθ' ου η αίτηση Ιδρύματος κατά το 1953 και από τότε συνεχίζει να ευρίσκεται στην υπηρεσία του Ιδρύματος.
Στις 19 Ιουλίου 1982, διορίστηκε στη θέση Διευθυντή Προγραμμάτων με μισθό £4202Χ224-£6218Χ230-£7138 με ισχύ από 1 Ιουνίου 1982.
Κατά τα έτη 1980-1982 το καθ' ου η αίτηση Ίδρυμα προέβηκε σε αναδιοργάνωση των υπηρεσιών του και της δομής του προσωπικού που τις επανδρώνει και σε μισθολογική αξιολόγηση του προσωπικού με βάση τα νέα δεδομένα.
Όπως είναι ο ισχυρισμός του αιτητή η αναδιοργάνωση/αξιολόγηση έγινε ύστερα από μελέτη και βασίστηκε πάνω σε έκθεση Άγγλου εμπειρογνώμονα, ο οποίος είχε συμπληρώσει παρόμοια εργασία για τη Δημόσια Υπηρεσία και τους πλείστους ημικρατικούς οργανισμούς.
Σαν αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης στα ανώτατα στρώματα της ιεραρχίας του καθ' ου η αίτηση Ιδρύματος καταργήθηκε η θέση του Βοηθού Γενικού Διευθυντή που υπήρχε προηγουμένως και δημιουργήθηκαν τρεις θέσεις Διευθυντών κάτω από τους οποίους υπήχθησαν Τμήματα και Τμηματάρχες που παλαιότερα υπάγονταν απ' ευθείας στο Γενικό Διευθυντή.
Ισχυρίζεται ο αιτητής ότι όταν πληροφορήθηκε την κλίμακα της νέας του θέσης αποδέκτηκε τον διορισμό του υπό διαμαρτυρία, υποδεικνύοντας το ασυμβίβαστο της κλίμακας αυτής με τις αυξημένες ευθύνες της νέας θέσης του και τη νέα κατάσταση πραγμάτων που δημιουργήθηκε στο Ίδρυμα με την αναδιοργάνωση/αξιολόγηση (Τεκμήριο 7).
Ο αιτητής συνέχιζε για πάνω από τρία χρόνια να πιέζει το καθ' ου η αίτηση Ίδρυμα με επιστολές για ικανοποίηση του αιτήματος του και όπως είναι ο ισχυρισμός του έλαβε δύο επιστολές από το καθ' ου η αίτηση Ίδρυμα, ημερομηνίας 18 Ιανουαρίου 1983 και 22 Ιουλίου 1983 (Τεκμήρια 16 και 17), οι οποίες αποτελούσαν κατά τον ισχυρισμό του παραδοχή ότι "το θέμα είχε αφεθή να ρυθμιστή προσωρινά και ότι η οριστική ρύθμιση είχε αναβληθή σε μεταγενέστερο στάδιο και ένδειξη της κωλυσιεργείας του Διοικητικού Συμβουλίου και της Διεύθυνσης του Ιδρύματος".
Στις 23 Σεπτεμβρίου 1985, σε συνάντηση του αιτητή με τον Γενικό Διευθυντή του Ιδρύματος, ο αιτητής πληροφορήθηκε προφορικά ότι σε πρόσφατη συνεδρία, ημερομηνίας 13 Σεπτεμβρίου 1985, το Διοικητικό Συμβούλιο του Ιδρύματος καθώρισε ως κλίμακα της θέσης του την Κυβερνητική κλίμακα Α.15, και κορυφή τον ετήσιο μισθό £7,217.
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1985, ο αιτητής με επιστολή του προς το Διοικητικό Συμβούλιο ζήτησε από αυτό τους λόγους για την απόφασή του να καθωρίσει την πιο πάνω κλίμακα και όπως μελετήσει εκ νέου το θέμα και να αναθεωρήσει την απόφασή του. (Τεκμήριο 15).
Ο αιτητής όπως ισχυρίζεται αφού πληροφορήθηκε προφορικά από τον Γενικό Διευθυντή του Ιδρύματος ότι το Διοικητικό Συμβούλιο απέρριψε το αίτημά του, καταχώρησε την παρούσα προσφυγή στις 6 Δεκεμβρίου 1985.
Μεταγενέστερα το καθ' ου η αίτηση Ίδρυμα με επιστολές του ημερομηνίας 23 Δεκεμβρίου 1985 και 31 Ιανουαρίου 1986, πληροφόρησε τον αιτητή ότι το Διοικητικό Συμβούλιο "μελέτησε εκ νέου το θέμα της μισθοδοσίας των Διευθυντών σε συνάρτηση με την επιστολή σας ημερομηνίας 24 Σεπτεμβρίου 1985 και αποφάσισε ότι δεν συντρέχει οποιοσδήποτε λόγος για αναθεώρηση της απόφασης που πήρε στις 13 Σεπτεμβρίου 1985 ...."
Έγινε αναφορά από τον αιτητή στην Έκθεση Εκτιμητών Εργασίας του 1970, δύο Βρεττανών εμπειρογνωμόνων, η οποία θεωρήθηκε από το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών ως δεσμευτική για το Ίδρυμα και η εφαρμογή της υποχρεωτική. Ισχυρίστηκε περαιτέρω ότι όσον αφορά την έκθεση του ειδικού Allingham που έγινε το 1982, στην προκειμένη περίπτωση, παρόλο που είχε μεν συμβουλευτικό χαρακτήρα η απόρριψή της θα πρέπει να αιτιολογείται, πράγμα που δεν έγινε από το καθ' ου η αίτηση Ίδρυμα.
Είναι επίσης ο ισχυρισμός ότι έγινε δυσμενής διάκριση εις βάρος του αιτητή, σε σύγκριση με την έκταση αξιολόγησης που είχαν οι άλλες θέσεις στο Ίδρυμα κατά παράβαση της αρχής της ισότητας και της χρηστής διοίκησης και ότι το Ίδρυμα παρέλειψε να διεξάγει τη δέουσα έρευνα και να αξιολογήσει τη θέση του αιτητή, τις υπηρεσίες, ευθύνες και καθήκοντά του μέσα στα πλαίσια της αναδιοργάνωσης, ενεργώντας έτσι κάτω από πλάνη περί τα πράγματα, ή/και αυθαίρετα.
Το καθ' ου η αίτηση Ίδρυμα υπέβαλε προδικαστική ένσταση ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος στην παρούσα προσφυγή γιατί υπάρχει σαφής αποδοχή εκ μέρους του της προσφοράς του Ιδρύματος για τη θέση και των όρων της προσφοράς αυτής.
Από τα ενώπιόν μου γεγονότα, φαίνεται ότι ο αιτητής διορίστηκε στη θέση Διευθυντή Προγραμμάτων βάσει συγκεκριμένης προκήρυξης κενής θέσης με καθορισμένα Σχέδια Υπηρεσίας και καθορισμένο μισθό. Υπέβαλε αίτηση γι' αυτή ελευθέρα βουλήσει και αποδέχτηκε την προσφορά διορισμού με τους όρους της προκήρυξης με έντυπο ημερομηνίας 24 Ιουλίου 1982 (Τεκμήριο 20), χωρίς οποιαδήποτε επιφύλαξη των δικαιωμάτων του. Επιπλέον, με επιστολή του ημερομηνίας 24 Ιουλίου 1982 ευχαριστεί το Ίδρυμα για τον διορισμό του στη θέση την οποίαν αποδέχεται, και αναφέρει:
"Αναφερόμενος στον διορισμό που μου προσφέρετε στη θέση Διευθυντού Προγραμμάτων επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη με την οποία με περιβάλλετε τοποθετώντας με σε μια τόσο καίριας σημασίας θέση και να σας πληροφορήσω πως την αποδέχομαι. .. "
Σε σχέση με το θέμα της κλίμακας της θέσης αναφέρει τα ακόλουθα:
"Ταυτόχρονα δεν μπορώ παρά να εκφράσω την απογοήτευση μου για την κλίμακα στην οποία τοποθετούμαι που δεν ανταποκρίνεται στις ευθύνες της νέας μου θέσεως. Δεν είμαι βέβαιος αν σας είναι γνωστό πως ο ετήσιος μισθός μου στη νέα μου θέση είναι αυξημένος έναντι του παλαιότερου μισθού μου κατά £49 μόνο. ... Η μόνη ερμηνεία που μπορώ να δώσω είναι ότι πρόκειται για προσωρινή διευθέτηση μέχρις ότου οριστικοποιηθούν οι νέες κλίμακες με βάση την Αναδιοργάνωση-Αξιολόγηση."
Από τα στοιχεία ενώπιόν μου δεν συνάγεται το συμπέρασμα ότι δόθηκε ποτέ στον αιτητή οποιαδήποτε διαβεβαίωση ότι η κλίμακα του θα ήταν προσωρινή, που να τον οδηγεί να δώσει την πιο πάνω ερμηνεία.
Όπως έχει νομολογηθεί από το Δικαστήριο η αποδοχή από τον αιτητή μιας διοικητικής πράξης, του αποστερεί το απαραίτητο έννομο συμφέρον για να προσβάλει την πράξη. (Βλέπε Papadopoullou and Another v. The Cyprus Broadcasting Corporation (1987) 3 C.L.R. 1685, στις σελ. 1690-1691 όπως και τις αποφάσεις του Δικαστηρίου που αναφέρονται σ' αυτήν. Βλέπε επίσης Τσάτσος Αίτησης Ακυρώσεως (3η Έκδοση) σελ. 40-43.)
Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής αποδέκτηκε το διορισμό/προαγωγή του στη θέση, οικιοθελώς και χωρίς καμιά επιφύλαξη. Όσον αφορά το περιεχόμενο της επιστολής του ημερομηνίας 24 Ιουλίου 1982, με την οποία αποδέχτηκε το διορισμό του, αυτό δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως επιφύλαξη των δικαιωμάτων του αλλά παρά μόνο ως έκφρασης της "απογοήτευσης" του για την κλίμακα της θέσης την οποία θεωρούσε ότι θα έπρεπε να ήταν ψηλότερη. Όμως, η θέση όπως δημοσιεύτηκε και για την οποία ο αιτητής έκαμε αίτηση είχε την ίδια μισθοδοτική κλίμακα όπως αυτή που του δόθηκε με την προσφορά της θέσης.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί ότι ο αιτητής δεν είχε τότε κεκτημένα δικαιώματα (vested rights), για ψηλότερη μισθοδοτική κλίμακα από αυτήν που είχε η θέση. Το γεγονός ότι η διαφορά μισθού της προηγούμενης του θέσης σε σύγκριση με τη θέση του Διευθυντή Προγραμμάτων είναι "£49 μόνο", όπως ανάφερει στην πιο πάνω επιστολή του, δεν προσδίδει σ' αυτόν το απαραίτητο έννομο συμφέρον, και εν πάση περιπτώσει δεν προσβάλλει δυσμενώς οποιοδήποτε έννομο συμφέρον που μπορούσε να είχε. (Βλέπε Theodossiadou v. The Cyprus Broadcasting Corporation (1989) 3(A) C.L.R. 916.)
Για τον ίδιο πιο πάνω λόγο θεωρώ ότι ο αιτητής στερείται εννόμου συμφέροντος να προσβάλει την άρνηση ή απόφαση του καθ' ου η αίτηση Ιδρύματος να αναθεωρήσει την απόφαση του ημερομηνίας 13 Σεπτεμβρίου 1985, με την οποία καθορίστηκε η κλίμακα της θέσης του ως η Α15 (6002Χ243-7217)+10%.
Επίσης θεωρώ ότι ουδεμία δυσμενής διάκριση έγινε εις βάρος του αιτητή σε σύγκριση με άλλες θέσεις στο Ίδρυμα γιατί δεν υπάρχει η απαραίτηση ισότης μεταξύ των διαφόρων θέσεων όπως σχετικά αναφέρτηκε στην υπόθεση Theodossiadou (πιο πάνω):
"Finally I would like to say that no discrimination was established as between the applicant and any other officer inasmuch as equality of treatment is as between equals and there does not seem to exist the necessary equality between the post of the applicant and that of other officers complained of. The different upgrading, if any, does not constitute in the circumstances discrimination."
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται, υπό τις περιστάσεις όμως δεν δίδεται οποιαδήποτε διαταγή ως προς τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.