|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 715
28 Φεβρουαρίου, 1990
[ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Η. ΜΑΛΛΗΣ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ης η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 465/88).
Αίτηση Ακυρώσεως — Έννομο συμφέρον — Προβολή λόγου ακυρώσεως.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Πολύ καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας — Περιστάσεις της νομιμότητας διαπίστωσής του στην κριθείσα περίπτωση με βάση τρίμηνη φοίτηση στην Αγγλία.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Σύσταση αναπαράγουσα τα υπηρεσιακά στοιχεία — Νομίμως λήφθηκε υπόψη.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προσόντα — Πρόσθετα προσόντα μη προβλεπόμενα στο σχέδιο υπηρεσίας —Περιστάσεις ως προς τη βαρύτητα που τους απεδόθη στην κριθείσα περίπτωση.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία Ανωτάτου Δικαστηρίου — Δικαστικός Έλεγχος — Επέμβαση Δικαστηρίου — Πεδίο επέμβασης του Δικαστηρίου σε αποφάσεις διορισμού ή προαγωγής — Πλήρωση υψηλής ιεραρχικά θέσης στην κριθείσα περίπτωση.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Έκδηλη υπεροχή — Έννοια — Βάρος και αντικείμενο απόδειξης.
Ο αιτητής προσέβαλε την κατ' επανεξέταση αναδρομική προαγωγή του ενδιαφερομένου μέρους στη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Το Δικαστήριο δε θεώρησε αναγκαίο να ασχοληθεί με τις αρχές που διέπουν τη διεξαγωγή και αξιολόγηση των συνεντεύξεων γιατί τα επιχειρήματα που προέβαλε ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή και η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην οποία έκαμε αναφορά θα είχαν σημασία αν το αποτέλεσμα των συνεντεύξεων αυτών επενεργούσε δυσμενώς σε βάρος του αιτητή. Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής στη συνέντευξη αξιολογήθηκε ως "πάρα πολύ καλός" ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αξιολογήθηκε ως "πολύ καλός". Επομένως μια και η αξιολόγηση αυτή, ορθά ή λανθασμένα λήφθηκε υπόψη, ήταν εν πάση περιπτώσει προς όφελος του αιτητή και δεν έθιγε κανένα έννομο συμφέρον του.
2. Ήταν λογικό εν προκειμένω να θεωρηθεί το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ότι κατείχε το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής γλώσσας, μια και ήταν κάτοχος πιστοποιητικού τρίμηνης μετεκπαίδευσης στην Αγγλία για Senior Hospital and Health Service Administration το οποίο σύμφωνα με το περιεχόμενο του περιλάμβανε "full time study and lectures" που απαραίτητη προϋπόθεσή τους ήταν πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας.
Το μόνο αρμόδιο πρόσωπο για να αποφασίσει κατά πόσο ικανοποιούνταν τα Σχέδια Υπηρεσίας είναι η Ε.Δ.Υ. και στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει ότι η Ε.Δ.Υ. εσφαλμένα βρήκε πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατά τον ουσιώδη χρόνο ικανοποιούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας ή ότι δεν έκαμε τη δέουσα έρευνα στο θέμα αυτό.
3. Η σύσταση του Διευθυντή στην προκειμένη περίπτωση συνάδει με το περιεχόμενο των προσωπικών και εμπιστευτικών φακέλων των υποψηφίων και η Ε.Δ.Υ. δεν ενήργησε εσφαλμένα λαμβάνοντας υπόψη το τι λέχθηκε από το Διευθυντή έστω και αν αυτό μπορούσε να το διαπιστώσει και η ίδια η Επιτροπή από το περιεχόμενο των φακέλων.
4. Σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας η κατοχή από τους υποψήφιους πρόσθετου προσόντος δε θεωρείται ότι αποτελεί πλεονέκτημα, και κατά συνέπεια ο Διευθυντής όταν έκαμνε τις συστάσεις του στην Ε.Δ.Υ. ορθά υπέδειξε πως η κατοχή πρόσθετου προσόντος από τον αιτητή δεν ήταν απαραίτητη από το Σχέδιο Υπηρεσίας και ορθά η Ε.Δ.Υ. δεν έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο προσόν αυτό του αιτητή το οποίο δεν του εξασφάλιζε οποιοδήποτε πλεονέκτημα έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου.
5. Η διακριτική εξουσία της Ε.Δ.Υ. για επιλογή του πιο κατάλληλου υποψήφιου σε θέσεις που βρίσκονται ψηλά στην κλίμακα της ιεραρχίας είναι μεγαλύτερη.
6. Είναι καθιερωμένη αρχή σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι το Δικαστήριο δεν προβαίνει στην ακύρωση ενός διορισμού ή προαγωγής όταν η απόφαση για το διορισμό ή προαγωγή ήταν εύλογα επιτρεπτή λαμβανομένων υπόψη των προνοιών του Νόμου και των γεγονότων της υπόθεσης.
7. Όσον αφορά τη σύγκριση μεταξύ των υποψηφίων και οποιοδήποτε ισχυρισμό ότι ο επιλεγείς είναι κατώτερος του αιτητή είναι απαραίτητο για τον αιτητή να αποδείξει ότι έχει έκδηλη υπεροχή έναντι του άλλου προσώπου. Το τι αποτελεί "έκδηλη υπεροχή" (striking superiority) έχει καθορισθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Hadjioannou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1041).
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Lakatamitis v. Public Service Commission (1985) 3(D) C.L.R. 2269,
Theophanous v. Republic (1987) 3(C) C.L.R. 1858,
Hadjioannou v. Republic (1983) 3(B) C.L.R. 1041,
Simillis v. Republic (1986) 3(A) C.L.R. 608,
Georghiou and Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 678,
Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία προήχθηκε το ενδιαφερόμενο πρόσωπο στη μόνιμη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού, αντί του αιτητή.
Ε. Ευσταθίου, για τον Αιτητή.
Π. Χατζηδημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Καθ' ης η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο πρόσωπο.
Cur. adv. vult.
ΣΑΒΒΙΔΗΣ, Δ.: Με την προσφυγή του αυτή, ο αιτητής προσβάλλει την απόφαση της Ε.Δ.Υ. για προαγωγή του ενδιαφερόμενου προσώπου, Φειδία Θεοφάνους, στη μόνιμη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού (Τακτικός Προϋπολογισμός), Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας από 1.5.1983, αντί του αιτητή.
Η πιο πάνω απόφαση λήφθηκε από την Ε.Δ.Υ. στις 11.3.1988 και δημοσιεύτηκε στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας ημερομηνίας 13.5.1988.
Τα νομικά σημεία πάνω στα οποία βασίζεται η προσφυγή όπως αναφέρονται στην αίτηση είναι τα πιο κάτω:
"1. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ελήφθη καθ' υπέρβαση και/ή κατά κατάχρηση εξουσίας.
2. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ελήφθη υπό καθεστώς νομικής και/ή πραγματικής πλάνης.
3. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση ελήφθη χωρίς να διεξαχθεί η δέουσα έρευνα.
4. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση είναι άδικη και/ή αδικαιολόγητη και/ή αναιτιολόγητη και/ή είναι πλημμελώς αιτιολογημένη και/ή στερείται της δέουσας αιτιολογίας.
5. Η απόφαση των καθ' ων η αίτηση παραβιάζει την αρχή του Διοικητικού Δικαίου και της Νομολογίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι δηλαδή στη θέση πρέπει να προάγεται ο καλύτερος των υποψηφίων.
6. Εάν οι καθ' ων η αίτηση ενήργουν ορθώς και δεόντως θα έβρισκαν ότι ο αιτητής υπερέχει του ενδιαφερομένου μέρους κατ' αξία, προσόντα και/ή αρχαιότητα και θα έπρεπε να επροετιμάτο ούτος αντί του ενδιαφερομένου μέρους για την πλήρωση της υπό κρίση θέσεως."
Τα γεγονότα της υπόθεσης έχουν ως εξής:
Ο αιτητής κατέχει τη θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού από την 15.9.1982 ύστερα από προαγωγή του από την θέση Ιατρικού Λειτουργού 1ης τάξης που κατείχε από την 1.10.1975. Ο αιτητής διορίστηκε στις Ιατρικές Υπηρεσίες την 1.8.1972 ως Ιατρικός Λειτουργός 2ης τάξης. Ο αιτητής κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν κάτοχος των ακόλουθων ακαδημαϊκών προσόντων:
(α) Πτυχίο Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
(β) Master of Public Health Degree του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ.
Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, διορίστηκε ως Ιατρικός Λειτουργός 2ης τάξης την 1.6.67. Προήχθηκε σε Ιατρικό Λειτουργό 1ης τάξης την 1.7.71 και σε Ανώτερο Ιατρικό Λειτουργό στις 15.9.82. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν κάτοχος των ακόλουθων ακαδημαϊκών προσόντων:
(α) Πτυχίο Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
(β) Τρίμηνη μετεκπαίδευση για Senior Hospital and Health Service Administrators Overseas, International Hospital Federation, London.
Κάνω αναφορά στον ουσιώδη χρόνο στην προκειμένη περίπτωση που είναι η 1.5.1983, ημερομηνία πλήρωσης της θέσης, γιατί μετά την ημερομηνία αυτή τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο απέκτησαν πρόσθετο δίπλωμα in Public Health Administration, o μεν πρώτος του Πανεπιστημίου του Ισραήλ ο δε δεύτερος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο με προγενέστερη απόφαση της Ε.Δ.Υ. ημερομηνίας 20.4.83 προήχθηκαν στη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού από την 1.5.1983. Ύστερα από προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο η προαγωγή τους αυτή ακυρώθηκε. (Βλέπε Lakatamitis v. The Public Service Commission (1985) 3 C.L.R. 2269). Κατά την επανεξέταση της υπόθεσης σε συνεδρίαση ημερομηνίας 15.5.86 η Ε.Δ.Υ προήγαγε εκ νέου τον αιτητή στην πιο πάνω θέση αναδρομικά από την 1.5.83, αλλά και η προαγωγή αυτή ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο με την προσφυγή 465/86. (Βλέπε Θεοφάνους ν. Δημοκρατίας (1987) 3 C.L.R. 1858).
Το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, με επιστολή του με αρ. 456/86 και ημερ. 26.10.87, πληροφόρησε την Ε.Δ.Υ. για την ακύρωση της απόφασής της από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο, με επιστολές του δικηγόρου του με ημερομηνίες 26.10.87 και 17.11.87 προς την Ε.Δ.Υ. ζητούσε όπως κατά την επανεξέταση της υπόθεσης ληφθεί υπόψη το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε πριν τις 20.4.83 και ύστερα από αναφορά στις ακυρωτικές αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις προηγούμενες προαγωγές ισχυρίστηκε πως η μεγάλη αρχαιότητα του ενδιαφερομένου προσώπου και η υπεροχή του σε αξία σε σύγκριση με τον αιτητή "τον καθιστά τον πραγματικά καλύτερο για προαγωγή στη θέση."
Η Ε.Δ.Υ. με επιστολή του Προέδρου της προς τη Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας με ημερομηνία 19.1.1988 με την οποία διαβίβασε και φωτοαντίγραφα των πιο πάνω επιστολών του δικηγόρου του ενδιαφερόμενου προσώπου η Ε.Δ.Υ. ζητούσε συμβουλή σχετικά με την επανεξέταση του θέματος της πλήρωσης της κενής θέσης Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού.
Σ' απάντηση της πιο πάνω επιστολής η Νομική Υπηρεσία της Δημοκρατίας με επιστολή της με αρ. Πρ. 465/86 και ημερ. 3.2.88 απέστειλε στον Πρόεδρο της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας το γραπτό κείμενο της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην Προσφυγή 465/86 και συμβούλευσε την Επιτροπή να αποφασίσει με βάση το τότε ισχύον νομικό και πραγματικό καθεστώς και έχοντας υπόψη τα ευρήματα του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις Προσφυγές 301/83 και 465/86.
Η Ε.Δ.Υ. στη συνεδρίασή της στις 11.3.88 επιλήφθηκε της επανεξέτασης της πλήρωσης της επίδικης θέσης και κατέληξε στην επίδικη απόφαση.
Στα πρακτικά της συνεδρίασης της Ε.Δ.Υ. της 11.3.88 περιγράφεται η διαδικασία που ακολουθήθηκε πριν καταλήξει στην επίδικη απόφασή της. Μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής:
"...μόνοι υπόψηφιοι είναι ο Φειδίας Θεοφάνους και Κωνσταντίνος Μαλλής.
Η Επιτροπή ακολούθως ασχολήθηκε με το θέμα των Ετήσιων Εμπιστευτικών Εκθέσεων των υποψηφίων και, αφού σημείωσε ότι στην Εμπιστευτική Έκθεση του Θεοφάνους για το 1980 ο Προσυπογράφων Λειτουργός προέβη σε τροποποιήσεις χωρίς να τηρηθούν οι πρόνοιες της παραγράφου 9 των Κανονιστικών Διατάξεων που διέπουν την ετοιμασία και υποβολή Εμπιστευτικών Εκθέσεων για δημόσιους υπαλλήλους, αποφάσισε να ληφθεί υπόψη η αξιολόγηση του Αξιολογού-ντος Λειτουργού μόνο.
Στη συνέχεια προσήλθε στη συνεδρίαση ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας κ. Ανδρέας Μαρκίδης.
Ο Διευθυντής, αφού ενημερώθηκε για την πιο πάνω απόφαση της Επιτροπής, ανάφερε τα εξής:
Ενόψει των διαφοροποιημένων στοιχείων και εφόσον οι υποψήφιοι έχουν περίπου τις ίδιες Εμπιστευτικές Εκθέσεις και έχοντας υπόψη του ότι ο Θεοφάνους προηγείται σε αρχαιότητα, κρίνει ως καταλληλότερο για προαγωγή στη θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού το Θεοφάνους.
Προτού καταλήξει στην πιο πάνω σύσταση έλαβε υπόψη ότι ο Μαλλής διαθέτει το προσόν Master of Public Health Degree, the Hebrew University of Jerusalem, το οποίο όμως δε θεωρείται ως πρόσθετο προσόν από το Σχέδιο Υπηρεσίας της θέσης που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο.
Στο σημείο αυτό ο Διευθυντής αποχώρησε από τη συνεδρίαση.
Στη συνέχεια η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας έλαβε γνώση δύο επιστολών του δικηγόρου Ανδρέα Σίμου Αγγελίδη από μέρους του πελάτη του Φειδία Θεοφάνους, Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, με στοιχεία 1980/86 και ημερομηνίες 26.10.87 και 17.11.87.
Επίσης, έλαβε γνώση της επιστολής της Νομικής Υπηρεσίας της Δημοκρατίας με στοιχεία Γ.Ε. αρ. φακ. Πρ. 465/86 και ημερ. 3.2.88, που στάληκε σ' απάντηση επιστολής του Γραφείου της Επιτροπής με ημερομηνία 19.1.88. Με την επιστολή αυτή η Νομική Υπηρεσία συμβούλευσε ότι κατά την επανεξέταση της πλήρωσης της θέσης Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού η Επιτροπή θα πρέπει να αποφασίσει με βάση το ισχύον τότε νομικό και πραγματικό καθεστώς και έχοντας υπόψη τα ευρήματα του Ανώτατου Δικαστηρίου στις Προσφυγές 301/83 και 465/86.
Σ' ό,τι αφορά τις πιο πάνω επιστολές του δικηγόρου Ανδρέα Σίμου Αγγελίδη, η Νομική Υπηρεσία συμβούλευσε ότι το περιεχόμενό τους δε δημιουργεί οποιαδήποτε εξ αντικειμένου δέσμευση ή υποχρέωση της Επιτροπής. Υπό το φως των πιο πάνω, η Επιτροπή προχώρησε στην επανεξέταση της πλήρωσης της πιο πάνω κενής μόνιμης (Τακτ. Προϋπ.) θέσης Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, με βάση το νομικό και πραγματικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο και έχοντας υπόψη τα ευρήματα του Ανώτατου Δικαστηρίου στις Προσφυγές 301/83 και 465/86.
Για το σκοπό αυτό, η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας προχώρησε στην γενική αξιολόγηση και σύγκριση των δύο υποψηφίων Φειδία Θεοφάνους και Κωνσταντίνου Μαλλή.
Η Επιτροπή εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο, από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, τις αιτήσεις και τα δικαιολογητικά, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις, και έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και την απόδοση των υποψηφίων στις συνεντεύξεις τους με την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας καθώς και τη σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και Υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας.
Η Επιτροπή έλαβε υπόψη τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων Θεοφάνους και Μαλλή στο σύνολό τους. Ειδικά όμως στην Εμπιστευτική Έκθεση του Θεοφάνους για το 1980 λήφθηκε υπόψη μόνο η αξιολόγηση του Αξιολογούντος Λειτουργού, για το λόγο ότι ο Προσυπογράφων Λειτουργός προέβη σε αναιτιολόγητες τροποποιήσεις.
Ενδεικτικά, αναφέρονται πιο κάτω οι Εκθέσεις των δύο υποψηφίων στα τέσσερα πριν από τον ουσιώδη χρόνο έτη:
|
1. Θεοφάνους Φειδίας Κ.: |
1979 |
"Λ.Κ." |
(7 - 5- 0) |
|
|
1980 |
"Λ.Κ." |
(4 - 8 - 0) |
|
|
1981 |
"Λ.Κ." |
(7 - 5 - 0) |
|
|
1982 |
"Ε" |
(9 - 3 - 0) |
|
2. Μαλλής Κωνσταντίνος Η.: |
1979 |
"Ε |
(9 - 3 - 0) |
|
|
1980 |
"Λ.Κ." |
(2 - 9 - 0 -1 κενό) |
|
|
1981 |
"Λ.Κ." |
(2 - 10 -0) |
|
|
1982 |
"Ε" |
(9 - 3 - 0) |
Η Επιτροπή για σκοπούς διακρίβωσης της αξίας των υποψηφίων έλαβε επίσης υπόψη την απόδοση των υποψηφίων στις ενώ-πιόν της συνεντεύξεις (ο Θεοφάνους είχε αξιολογηθεί ως πολύ καλός και ο Μαλλής ως πάρα πολύ καλός), αποδίδοντας όμως σ' αυτήν όχι "υπέρμετρη" σημασία, αλλά συνεκτιμώντας την με τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις.
Η Επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη τα προσόντα των δύο υποψηφίων καθώς και την αρχαιότητά τους, σύμφωνα με την οποία πρώτος είναι ο Φειδίας Θεοφάνους, ο οποίος προάχθηκε από 15.9.82 στη θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού και προηγουμένως από 1.7.71 στη θέση Ιατρικού Λειτουργού, 1ης Τάξης, και δεύτερος ο Κωνσταντίνος Μαλλής, που προάχθηκε στη θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού επίσης από 15.9.82 και προηγουμένως από 1.10.75 στη θέση Ιατρικού Λειτουργού, 1ης Τάξης. (Η κατάταξή τους έγινε με βάση την προηγούμενη αρχαιότητά τους στη θέση Ιατρικού Λειτουργού, 1ης Τάξης.)
Η Επιτροπή, ύστερα από προσεκτική επανεξέταση και αφού έλαβε υπόψη όλα τα ενώπιόν της στοιχεία, με βάση τα καθιερωμένα τρία κριτήρια (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) στο σύνολό τους, υιοθέτησε τη σύσταση του Διευθυντή για προαγωγή στη θέση του Φειδία Θεοφάνους.
Συμπερασματικά η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα νόμιμα στοιχεία που ανάγονται στον ουσιώδη χρόνο, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολό τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) ότι ο Φειδίας Θεοφάνους υπερείχε του άλλου υποψήφιου και αποφάσισε να τον προαγάγει σαν τον πιο κατάλληλο στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού, Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, αναδρομικά από 1.5.83, δηλαδή την ίδια ημερομηνία από την οποία είχε γίνει η προαγωγή του Μαλλή στην πιο πάνω θέση, η οποία ακυρώθηκε με την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου στην Προσφυγή 465/86."
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή, στη γραπτή του αγόρευση, αναπτύσσοντας τα νομικά σημεία πάνω στα οποία βάσισε την προσφυγή του ισχυρίστηκε τα πιο κάτω:
(α) Με βάση το σύνολο των καθιερωμένων κριτηρίων ο αιτητής υπερέχει του ενδιαφερόμενου προσώπου.
Όσον αφορά την αρχαιότητα, ισχυρίστηκε πως αυτή δεν αποτελεί αποφασιστικό κριτήριο και εν πάσει περιπτώσει στην προκειμένη περίπτωση δεν έπρεπε να δοθεί μεγάλη σημασία στη σταδιοδρομία των δύο υποψηφίων δεδομένου ότι και οι δύο προήχθηκαν στη θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού στις 15.9.1982.
Αναφερόμενος στην αξία ισχυρίστηκε ότι ο αιτητής υπερέχει του ενδιαφερόμενου προσώπου γιατί έχει μέσον όρο σε δυο εμπιστευτικές εκθέσεις (1979 και 1982) "Εξαίρετος", ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο μόνο σε μια εμπιστευτική έκθεση (1982) αξιολογείται κατά μέσον όρο ως "Εξαίρετος". Επί πλέον η αξιολόγηση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις παρουσιάζει τον αιτητή ως πάρα πολύ καλό ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ως πολύ καλό:
Στα προσόντα, πρόσθεσε ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή, η υπεροχή του αιτητή είναι καταφανής.
(β) Κακώς η Ε.Δ.Υ. έλαβε υπόψη τη σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών υπηρεσιών γιατί η σύσταση αυτή στηρίζεται στο γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προηγείται σε αρχαιότητα γεγονός που η ίδια η Επιτροπή μπορούσε να διαπιστώσει από τους προσωπικούς φακέλους των υποψηφίων που είχε ενώπιόν της.
(γ) Ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή αναφέρθηκε στη συνέχεια στη φύση των συνεντεύξεων και στο καθήκον της Επιτροπής να καταγράφει αμέσως μετά την συνέντευξη τις εντυπώσεις της όταν είναι νωπές και εντελώς πρόσφατες και να τηρεί καθαρά, σαφή, συνεχή και πλήρη πρακτικά στα οποία να περιέχονται συνοπτικά τα όσα έγιναν κατά τη διάρκεια των εργασιών της. Ο ευπαίδευτος δικηγόρος έκαμε εκτενή αναφορά σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου σύμφωνα με τις οποίες οι πιο πάνω παραλείψεις οδηγούν σε ακυρότητα των σχετικών αποφάσεων.
(δ) Η Ε.Δ.Υ. δεν έκαμε την δέουσα έρευνα όσον αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις και την αξία των υποψηφίων και κατά συνέπεια κατέληξε στην απόφασή της ύστερα από πλάνη περί τα πράγματα.
(ε) Η επίδικη απόφαση πάσχει από έλλειψη αιτιολογίας.
Στη συμπληρωματική του αγόρευση ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή ισχυρίστηκε ότι:
(α) Ο αιτητής έχει μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα Δημόσιας Υγείας, προσόν άμεσα σχετικό με τα καθήκοντα της θέσης Πρώτου Ιατρικού Λειτουργού.
(β) Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν ικανοποιούσε το προσόν της πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής κατά τον ουσιώδη χρόνο της προαγωγής του, δηλαδή το 1983.
Οι ευπαίδευτοι δικηγόροι της Ε.Δ.Υ. και του ενδιαφερόμενου προσώπου ανάκρουσαν τους ισχυρισμούς του ευπαίδευτου δικηγόρου του αιτητή και υποστήριξαν ότι η Ε.Δ.Υ. ορθά ενήργησε με την επιλογή του ενδιαφερόμενου προσώπου ως του πιο κατάλληλου από τους υποψήφιους για προαγωγή.
Θα ασχοληθώ πρώτα με τους επί μέρους ισχυρισμούς του ευπαίδευτου δικηγόρου που αφορούν: (α) τις συνεντεύξεις και την αξιολόγηση των υποψηφίων σ' αυτές; (β) τον ισχυρισμό ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δεν είχε το απαιτούμενο από το Σχέδιο Υπηρεσίας προσόν "πολύ καλή γνώσης" της Αγγλικής γλώσσας; (γ) τον ισχυρισμό ότι η Ε.Δ.Υ. δεν έκαμε τη δέουσα έρευνα; (δ) τον ισχυρισμό για έλλειψη αιτιολογίας; (ε) τη σύσταση το Διευθυντή και θα τους εξετάσω με την πιο πάνω σειρά:
Συνεντεύξεις: Είναι γνωστές οι αρχές που διέπουν τη διεξαγωγή και την αξιολόγηση των υποψηφίων στις συνεντεύξεις τις οποίες διενεργεί η Ε.Δ.Υ. για την πλήρωση κενών θέσεων και για προαγωγές. Δε θεωρώ όμως αναγκαίο να ασχοληθώ με τις αρχές αυτές γιατί τα επιχειρήματα που πρόβαλε ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή και η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην οποία έκαμε αναφορά θα είχαν σημασία αν το αποτέλεσμα των συνεντεύξεων αυτών επενεργούσε δυσμενώς σε βάρος του αιτητή. Στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής στη συνέντευξη αξιολογήθηκε ως "πάρα πολύ καλός" ενώ το ενδιαφερόμενο πρόσωπο αξιολογήθηκε ως "πολύ καλός". Επομένως μια και η αξιολόγηση αυτή, ορθά ή λανθασμένα λήφθηκε υπόψη, ήταν εν πάση περιπτώσει προς όφελος του αιτητή και δεν έθιγε κανένα έννομο συμφέρον του. Εξ άλλου την υπεροχή αυτή του αιτητή έναντι στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατά τις συνεντεύξεις χρησιμοποιεί ο ίδιος ο δικηγόρος του σε υποστήριξη του ισχυρισμού του για υπεροχή του αιτητή έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου.
Εν πάση περιπτώσει δε βρίσκω ότι υπήρξε οποιαδήποτε παρατυπία είτε στην αξιολόγηση των υποψηφίων κατά τις συνεντεύξεις ή την αξιολόγηση του παράγοντα των συνεντεύξεων σε σχέση με τα τρία βασικά κριτήρια που προνοούνται από το Νόμο: αξία, προσόντα, αρχαιότητα.
Σχέδιο Υπηρεσίας: Σύμφωνα με το Σχέδιο Υπηρεσίας απαιτείται μεταξύ άλλων "Πολύ καλή γνώσης της Αγγλικής".
Τόσο στις συνεδριάσεις της Ε.Δ.Υ. της 16.4.1983 και 20.4.1983 όσο και στις συνεδριάσεις της 15.5.1986 και 11.3.1988 που αφορούσαν την προαγωγή στην επίδικη θέση γίνεται αναφορά από την Ε.Δ.Υ. ότι τόσο ο αιτητής όσο και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατά τον ουσιώδη χρόνο κατείχαν τα προσόντα που απαιτούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας. Γίνεται μάλιστα ειδική αναφορά στο προσόν της "πολύ καλής γνώσης της Αγγλικής" κατά τον ουσιώδη χρόνο και για το λόγο αυτό διάφοροι υποψήφιοι αποκλείσθηκαν γιατί δεν το ικανοποιούσαν ενώ αντιθέτως ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κρίθηκαν ότι ικανοποιούσαν όλα τα προσόντα. Ήταν εξ άλλου λογικό να θεωρηθεί το ενδιαφερόμενο πρόσωπο ότι κατείχε τέτοιο προσόν μια και ήταν κάτοχος πιστοποιητικού τρίμηνης μετεκπαίδευσης στην Αγγλία για Senior Hospital and Health Service Administration το οποίο σύμφωνα με το περιεχόμενο του περιλάμβανε "full time study and lectures" που απαραίτητη προϋπόθεσή τους ήταν πολύ καλή γνώση της Αγγλικής γλώσσας.
Το μόνο αρμόδιο πρόσωπο για να αποφασίσει κατά πόσο ικανοποιούνταν τα Σχέδια Υπηρεσίας είναι η Ε.Δ.Υ. και στην προκειμένη περίπτωση ο αιτητής απέτυχε να αποδείξει ότι η Ε.Δ.Υ. εσφαλμένα βρήκε πως το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατά τον ουσιώδη χρόνο ικανοποιούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας ή ότι δεν έκαμε τη δέουσα έρευνα στο θέμα αυτό.
Δέουσα έρευνα και αιτιολογία: Ο ισχυρισμός για έλλειψη δέουσας έρευνας και αιτιολογίας δεν ευσταθεί. Από το περιεχόμενο της επίδικης απόφασης φαίνεται καθαρά πως η Ε.Δ.Υ. πριν προχωρήσει στην επίδικη προαγωγή εξέτασε τόσο το περιεχόμενο των φακέλων όσο και όλων των στοιχείων που είχε ενώπιόν της όσον αφορά τόσο την ικανοποίηση του Σχεδίου Υπηρεσίας όσο και τα προσόντα και την επιστημονική κατάρτιση των δύο υποψηφίων, την αξία τους με βάση τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις, τη σταδιοδρομία, την αρχαιότητά τους καθώς και την αξιολόγηση των συνεντεύξεων. Η αιτιολογία που αναφέρεται στην επίδικη απόφαση είναι ικανοποιητική και εν πάση περιπτώσει συμπληρώνεται από το περιεχόμενο των προσωπικών και εμπιστευτικών φακέλων των υποψηφίων στους οποίους γίνεται αναφορά στα πρακτικά της επίδικης απόφασης.
Συστάσεις του Διευθυντή: Η σύσταση του Διευθυντή όπως αναφέρεται στα πρακτικά δεν περιορίζεται απλώς στην αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου προσώπου αλλά και στην αξιολόγηση του αιτητή και του ενδιαφερόμενου προσώπου με βάση τις εμπιστευτικές τους εκθέσεις. Στη σύστασή του για το ενδιαφερόμενο πρόσωπο επισήμανε την αρχαιότητά του καθώς και το γεγονός ότι το Σχέδιο Υπηρεσίας για τη θέση, που ίσχυε κατά τον ουσιώδη χρόνο, δεν απαιτούσε πρόσθετο προσόν πραρόμοιο εκείνου που κατείχε ο αιτητής. Η σύσταση του Διευθυντή στην προκειμένη περίπτωση συνάδει με το περιεχόμενο των προσωπικών και εμπιστευτικών φακέλων των υποψηφίων και η Ε.Δ.Υ. δεν ενήργησε εσφαλμένα λαμβάνοντας υπόψη το τι λέχθηκε από το Διευθυντή έστω και αν αυτό μπορούσε να το διαπιστώσει και η ίδια η Επιτροπή από το περιεχόμενο των φακέλων.
Κι έρχομαι τώρα στο βασικό ισχυρισμό του ευπαίδευτου δικηγόρου του αιτητή για έκδηλη υπεροχή του αιτητή σε σύγκριση με το ενδιαφερόμενο πρόσωπο με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια (αξία, προσόντα και αρχαιότητα) και την αξιολόγησή τους στις συνεντεύξεις.
Οι αξιολογήσεις του αιτητή και του ενδιαφερόμενου προσώπου για τα τέσσερα χρόνια αμέσως πριν τον ουσιώδη χρόνο τα οποία έλαβε υπόψη της η Ε.Δ.Υ., φαίνονται τόσο στους εμπιστευτικούς τους φακέλους που κατατέθηκαν στο δικαστήριο και ήταν ενώπιον της Επιτροπής όσο και από την αναφορά που γίνεται στα πρακτικά της συνεδρίας της Ε.Δ.Υ. με ημερομηνία 11.3.1988 κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση.
Ο αιτητής σύμφωνα με το περιεχόμενο των εκθέσεων αυτών βαθμολογήθηκε ως "Λίαν Καλός" τα χρόνια 1980 και 1981 και ως "εξαίρετος" τα χρόνια 1979 και 1982. Η βαθμολογία του στο σύνολο των επί μέρους θεμάτων για τα τέσσερα αυτά χρόνια είναι 22 "Εξαίρετος" και 25 "Λίαν Καλός". Οι μόνες παρατηρήσεις που υπάρχουν από τον αξιολογούντα ή τον προσυπογράφοντα λειτουργό σε κάθε μια από τις πιο πάνω εκθέσεις είναι από τον αξιολογούντα λειτουργό για το 1979 ότι "Είναι εξαιρετικός, πλήρως κατηρτισμένος ιατρός" και για το 1982 ότι "Εκτελεί τα καθήκοντα του με εξαιρετική επιτυχία".
Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο βαθμολογήθηκε ως "Λίαν Καλός" για τα χρόνια 1979, 1980 και 1981 και ως "εξαίρετος" για το 1982. Η βαθμολογία του στο σύνολο των επί μέρους θεμάτων για τα τέσσερα χρόνια είναι 27 "Εξαίρετος" και 21 "Λίαν Καλός". Στην έκθεση για το 1981 αναφέρονται τα εξής από τον αξιολογούντα λειτουργό:
"Αξιοποιήθηκε πλήρως στον τομέα που εργάζεται. Είναι πολύ αφοσιωμένος και δραστήριος υπάλληλος, του αρέσει να αναλαμβάνει περισσότερες ευθύνες και απόδειξε ότι είναι αποτελεσματικός στην εκτέλεση των διοικητικών καθηκόντων του." και για το 1982 "Εκτελεί τα καθήκοντα του με ζήλο, αφοσίωση και εργατικότητα".
Δέον να σημειωθεί ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο κατά τα χρόνια 1979,1980 και 1981, εκτελούσε καθήκοντα "Επαρχιακού Ιατρικού Λειτουργού επαρχίας Πάφου".
Όσον αφορά τα προσόντα και οι δυο υποψήφιοι κατείχαν τα απαραίτητα προσόντα που απαιτούσε το Σχέδιο Υπηρεσίας. Επί πλέον ο αιτητής κατείχε το πρόσθετο προσόν Master of Public Health Degree και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πιστοποιητικό "Course for Senior Hospital and Health Service Administrators from overseas"
Σύμφωνα όμως με το Σχέδιο Υπηρεσίας η κατοχή από τους υποψηφίους πρόσθετου προσόντος δε θεωρείται ότι αποτελεί πλεονέκτημα, και κατά συνέπεια ο Διευθυντής όταν έκαμνε τις συστάσεις του στην Ε.Δ.Υ. ορθά υπέδειξε πως η κατοχή πρόσθετου προσόντος από τον αιτητή δεν ήταν απαραίτητη από το Σχέδιο Υπηρεσίας και ορθά η Ε.Δ.Υ. δεν έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα στο προσόν αυτό του αιτητή που να του εξασφαλίζει οποιοδήποτε πλεονέκτημα έναντι του ενδιαφερόμενου προσώπου.
Σχετικά με την κατοχή από ένα υποψήφιο πρόσθετων προσόντων που δεν απαιτούνται από το Σχέδιο Υπηρεσίας έχουν λεχθεί τα εξής από την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση HadjIoannou v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 1041 στις σελίδες 1046-1047:
"Possession of academic qualifications additional to those required by the scheme of service, which are not specified in the scheme of service as an advantage, should not weigh greatly in the mind of the Commission who should decide in selecting the best candidate on the totality of the circumstances before them. Additional academic qualifications to those provided by the scheme of service do not indicate by themselves a striking superiority. (See Elli Chr. Korai and Another v. The Cyprus Broadcasting Corporation (1973) 3 C.L.R. 546, Andreas D. Georghakis v. The Republic (1977) 3 C.L.R. 1, Evangelos HadjiGeorghiou v. The Republic (1977) 3 C.L.R. 35, Cleanthis Cleanthous v. The Republic (1978) 3 C.L.R. 320)."
Όσον αφορά την αρχαιότητα του ενδιαφερόμενου προσώπου στην υπηρεσία δε χωρεί καμιά διαμφισβήτηση. Παρόλο που ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προάχθηκαν στη θέση Ανώτερου Ιατρικού Λειτουργού την ίδια μέρα, 15.9.1982, στην αμέσως προηγούμενη θέση Ιατρικού Λειτουργού 1ης Τάξης το ενδιαφερόμενο πρόσωπο προάχθηκε την 1.7.1971 ενώ ο αιτητής την 1.10.1975. Τέλος το ενδιαφερόμενο πρόσωπο πρωτοδιορίστηκε στο Τμήμα Ιατρικών Υπηρεσιών την 1.6.1967 ενώ ο αιτητής τη 1.8.1972.
Καθήκον της Ε.Δ.Υ. ήταν να επιλέξει τον παραγματικά καλύτερο για προαγωγή στην επίδικη θέση ασκώντας ορθά τη διακριτική της εξουσία. Η διακριτική εξουσία της Ε.Δ.Υ. για επιλογή του πιο κατάλληλου υποψήφιου σε θέσεις που βρίσκονται ψηλά στην κλίμακα της ιεραρχίας είναι μεγαλύτερη. Στην υπόθεση Simillis v. The Republic (1986) 3 C.L.R. 608 στη σελ. 613 λέχθηκαν σχετικά τα εξής:
"....More so as in the present case applies what was held in Frangos v. The Republic (1979) 3 C.L.R. 312, by reference to the Decision of the Greek Council of State No. 2338/1964, that in selecting the most suitable candidate for appointment to high office in the administrative structure - and the sub judice post is no doubt a high office in the Educational Structure - the appointing authority is vested with quite wide discretionary powers."
Είναι καθιερωμένη αρχή σύμφωνα με τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι το Δικαστήριο δεν προβαίνει στην ακύρωση ενός διορισμού ή προαγωγής όταν η απόφαση για το διορισμό ή προαγωγή ήταν εύλογα επιτρεπτή λαμβανομένων υπόψη των προνοιών του Νόμου και των γεγονότων της υπόθεσης. Στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στις προσφυγές 36/86 κ.α. Georghiou and Others v. The Republic (οι οποίες εκδικάσθηκαν από την ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου) και που δόθηκε στις 30.3.1988 και δεν έχει ακόμα δημοσιευτεί αναφέρονται τα πιο κάτω στην απόφαση της πλειοψηφίας.
"The Administrative Court does not annul a decision of an appointing Authority, such as the respondent Commission, which, in accordance with the Law applicable to, and the facts of a particular case, was reasonably open to such Authority - (see inter alia, Georghiou v. The Republic (supra); Petrides v. The Republic (1984) 3 C.L.R. 341, 350, Papadopoulos v. The Public Service Commission (1985) 3 C.L.R. 405, 413, Republic v. Zachariades (supra)).
The duty of this Court is to see whether the Authority exercised its discretionary power in conformity with the statutory provisions and the rules and requirements of Administrative Law in general, including good faith. So long as the Authority acted within those limits, the Court cannot interfere. It cannot substitute its own opinion as to the merits of the candidates for that of the Authority.
An administrative Court cannot intervene in order to set aside the decision regarding such selection, unless it is satisfied, by an applicant in a recourse before it, that he was an eligible candidate who was strikingly superior to the one who was selected, because only in such a case the organ which made the selection for the purpose of an appointment or promotion is deemed to have exceeded the outer limits of its discretion and then, therefore, to have acted in excess or abuse of this power; also, in such a situation the complained of decision of the organ concerned is to be regarded as either lacking due reasoning, or as based on unlawful or erroneous or otherwise invalid reasoning. The onus of establishing striking superiority lies always on the applicant in a recourse."
Όσον αφορά τη σύγκριση μεταξύ των υποψηφίων και οποιοδήποτε ισχυρισμό ότι ο επιλεγείς είναι κατότερος του αιτητή είναι απαραίτητο για τον αιτητή να αποδείξει ότι έχει έκδηλη υπεροχή έναντι του άλλου προσώπου.
Το τι αποτελεί "έκδηλη υπεροχή" (striking superiority) έχει καθορισθεί σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στην υπόθεση Hadjioannou v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 1041 η ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου υιοθέτησε στη σελίδα 1046, τον πιο κάτω ορισμό που δόθηκε στην υπόθεση HjiSavva v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 76, 78:
"As the expression 'striking superiority' suggests, a party's superiority, to validate an allegation of this kind, must be self-evident and apparent from a perusal of the files of the candidates. Superiority must be of such a nature as to emerge on any view of the combined effect of the merits, qualifications and seniority of the parties competing for promotion; in other words, it must emerge as an unquestionable fact;"
Στην προκειμένη περίπτωση, εν όψει όλων των στοιχείων που τέθηκαν ενώπιόν μου κατάληξα στο συμπέρασμα πως η επίδικη απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή στην Ε.Δ.Υ. και ότι στη λήψη της απόφασης αυτής η Ε.Δ.Υ. ορθά έλαβε υπόψη όλα τα στοιχεία που αφορούσαν τον αιτητή και το ενδιαφερόμενο πρόσωπο και ορθά αξιολόγησε τα στοιχεία αυτά. Εν πάση περιπτώσει ο αιτητής δεν πέτυχε να αποδείξει ότι υπερτερούσε έκδηλα του ενδιαφερόμενου προσώπου.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται.
Δεν κάμνω διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.