|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 3 ΑΑΔ 689
28 Φεβρουαρίου, 1990
[A. N. ΛΟΪΖΟΥ, Πρόεδρος]
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΦΙΚΑΡΔΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Αιτητές,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Yποθέσεις Αρ. 772/88, 856/88).
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Aρχαιότητα — Aρχαιότητα με βάση την ημερομηνία γέννησης — Aσήμαντη βαρύτητα.
Δημόσιοι Yπάλληλοι — Προαγωγές — Συστάσεις Προϊσταμένου — Φύση, βαρύτητα και συνέπειες.
Αναθεωρητική Δικαιοδοσία — Δικαστικός Έλεγχος— Επέμβαση Δικαστηρίου — Προϋποθέσεις επέμβασης σε θέματα διορισμών ή προαγωγών.
Oι αιτητές προσέβαλαν την προαγωγή του ενδιαφερόμενου μέρους σε Λειτουργό επί των Eισπράξεων Φόρων, 1ης Tάξης.
Tο Aνώτατο Δικαστήριο, απορρίπτοντας την προσφυγή, αποφάσισε ότι:
1. Ο αιτητής στην προσφυγή Αρ. 772/88, είναι αρχαιότερος, όπως παρατήρησε και η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας από το ενδιαφερόμενο μέρος. Η αρχαιότης του προέρχεται από την ημερομηνία γεννήσεώς του διότι ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος προήχθηκαν στην αμέσως προηγούμενη θέση στις 15 Μαρτίου, 1982, και στην προηγούμενη θέση πρώτου διορισμού την 1η Φεβρουαρίου, 1974, επομένως σύμφωνα με το Άρθρο 46 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1967 όπως τροποποιήθηκε από το Άρθρο 5 του Νόμου Αρ. 10 του 1983 που ίσχυε κατά το χρόνο που λήφθηκε η επίδικη απόφαση η αρχαιότης κρίνεται με βάση την ημερομηνία γεννήσεώς τους. Mια τέτοια αρχαιότητα όμως είναι μάλλον απομεμακρυσμένη και δεν έχει οποιαδήποτε σημαντική βαρύτητα ή μόνο ασήμαντο βάρος.
2. Σχετικά με το θέμα των συστάσεων του οικείου Τμηματάρχη, και αυτό ισχύει και για τις δύο υποθέσεις, αυτές αποτελούσαν ένα ουσιώδες και ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δεν μπορεί να αγνοηθούν από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας χωρίς να δοθεί ειδική αιτιολογία. O προϊστάμενος ενός τμήματος είναι σε θέση να εκτιμήσει τις απαιτήσεις της θέσεως που πρόκειται να πληρωθεί και τις ικανότητες του υποψηφίου που πρόκειται να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσεως.
3. Tο ακυρωτικό Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η απόφαση του διοικητικού οργάνου ήταν λογικά εφικτή και δεν αντικαθιστά τη δική του διακριτική ευχέρεια με εκείνη του αρμοδίου διοικητικού οργάνου και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία του φακέλου. H προσβαλλόμενη απόφαση ήταν λογικά εφικτή και το Δικαστήριο δεν μπορεί να επέμβει στην κρίση της Επιτροπής μια και στο σύνολο των στοιχείων που είχε ενώπιόν της η Επιτροπή, η κρίση της ήταν λογικά εφικτή και ορθά άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Georghiou and Others v. Republic (1988) 3(A) C.L.R. 678,
Iωαννίδης και Άλλος ν. Δημοκρατίας (1989) 3(E) A.A.Δ. 3235,
Bασιλείου ν. Δημοκρατίας (1989) 3(B) A.A.Δ. 1005,
Nissiotis v. Republic (1977) 3 C.L.R. 388,
Spanos v. Republic (1985) 3(C) C.L.R. 1826,
Theodossiou v. Republic 2 R.S.C.C. 4,
Psaras v. Public Service Commission (1985) 3(A) C.L.R. 229,
Republic v. Harris (1985) 3(A) C.L.R. 106,
Georghiou v. Republic (1976) 3 C.L.R. 74,
Hadjisavva v. Republic (1982) 3 C.L.R. 76.
Προσφυγές.
Προσφυγές εναντίον της απόφασης της Eπιτροπής Δημόσιας Yπηρεσίας να προάξει το ενδιαφερόμενο μέρος στην μόνιμη θέση Λειτουργού επί των Eισπράξεων Φόρων 1ης Tάξεως, Tμήμα Eσωτερικών Προσόδων αντί των αιτητων.
Γ. Τριανταφυλλίδης, για τον Aιτητή στην Yπόθεση Αρ. 772/88.
Ε. Ευσταθίου, για τον Aιτητή στην Υπόθεση Αρ. 856/88.
Λ. Κουρσουμπά, Δικηγόρος της Δημοκρατίας B΄, για τους Kαθ' ων η αίτηση.
Α. Σ. Αγγελίδης, για το Ενδιαφερόμενο μέρος.
Cur. adv. vult.
A. N. ΛOΪZOY, Π.: Με τις προσφυγές αυτές που συνεκδικάστηκαν γιατί και οι δύο αιτητές ζητούν την ακύρωση της ίδιας απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας, που θα αναφέρεται στη συνέχεια ως η Επιτροπή, με την οποία προήγαγε στη μόνιμη θέση Λειτουργού επί των Εισπράξεων Φόρων, 1ης Τάξης, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων, από 15 Ιουνίου, 1988, τον Ηρακλή Θρασυβούλου (το ενδιαφερόμενο μέρος), κατά προτίμηση και αντί των αιτητών.
Η θέση αυτή είναι θέση προαγωγής και σύμφωνα με τις Κανονιστικές Διατάξεις είχε συσταθεί Τμηματική Επιτροπή, η οποία με επιστολή του Προέδρου της ημερομηνίας 14 Απριλίου 1988, διαβίβασε την έκθεσή της με την οποία συστήνονταν κατ' αλφαβητική σειρά τέσσερις υποψήφιοι ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνετο τόσο ο αιτητής στην προσφυγή Αρ. 772/88, Δημοσθένης Φικάρδου, όσο και το ενδιαφερόμενο μέρος, αλλά δεν περιλαμβάνετο ο αιτητής στην προσφυγή Αρ. 856/88, Δημητράκης Δημητριάδης.
Τα σχετικά πρακτικά της συνεδρίασης της Επιτροπής της 7 Ιουνίου 1988, κατά την οποία λήφθηκε η επίδικη απόφαση είναι τα πιο κάτω:
"Στη συνεδρίαση ήταν παρών και ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων κ. Ανδρέας Γρηγορίου.
Αυτός ανάφερε τα εξής:
O Ηρακλής Θρασυβούλου υπερτερεί σε αξία έναντι των τριών άλλων υποψηφίων που συστήθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή, τόσο για τα τρία τελευταία χρόνια όσο και για την περίοδο 1981-87. Από απόψεως προσόντων υπερτερεί επίσης μαζί με τον υποψήφιο Χαράλαμπο Μιχαηλίδη από τους άλλους δύο υποψήφιους, δηλαδή το Γεωργιάδη και το Φικάρδο, δεδομένου ότι τόσο ο Θρασυβούλου όσο και ο Μιχαηλίδης έχουν επιτύχει στην εξέταση της Ανώτερης Λογιστικής του Εμπορικού Επιμελητηρίου του Λονδίνου.
Όσον αφορά την αρχαιότητα, ο Θρασυβούλου και δύο άλλοι από τους υποψήφιους που συστήθηκαν, οι Μιχαηλίδης και Φικάρδος, έχουν προαχθεί στη θέση που κατέχουν τώρα από την ίδια ημερομηνία 15.3.82. Οι τρεις αυτοί διορίστηκαν και στην προηγούμενη θέση τους από την ίδια ημερομηνία, δηλαδή 1.2. 74, και έτσι η κατάταξή τους από πλευράς αρχαιότητας γίνεται με βάση την ηλικία τους. Ο μόνος που υπερτερεί σε αρχαιότητα στη σημερινή θέση από τους τέσσερις υποψήφιους που συστήθηκαν είναι ο Κυριάκος Γεωργιάδης, αλλά αυτός υστερεί σε αξία και προσόντα.
Ο Θρασυβούλου συγκρίνεται από πλευράς προσόντων με το Μιχαηλίδη, αλλά υπερτερεί σε αξία. Επίσης υπερτερεί έναντι του Φικάρδου τόσο από πλευράς αξίας όσο και από πλευράς προσόντων.
Επιπρόσθετα με τα πιο πάνω, κρίνεται ως πολύ εργατικός, ευσυνείδητος, δραστήριος με ευρεία γνώση των διαδικασιών και της Νομοθεσίας Είσπραξης Φόρων.
Λαμβανομένων υπόψη όλων των πιο πάνω στοιχείων στο σύνολό τους, υπερτερεί ο Θρασυβούλου έναντι των άλλων υποψηφίων που συστήθηκαν από την Τμηματική Επιτροπή. Οι τέσσερις υποψήφιοι υπηρετούν ως εξής: Οι Γεωργιάδης, Φικάρδος και Μιχαηλίδης στη Λεμεσό και ο Θρασυβούλου στη Λευκωσία.
Στο σημείο αυτό ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων αποχώρησε από τη συνεδρίαση.
Στη συνέχεια, η Επιτροπή ασχολήθηκε με την αξιολόγηση και σύγκριση των υποψηφίων. Η Επιτροπή εξέτασε τα ουσιώδη στοιχεία από το Φάκελο Πλήρωσης της θέσης, καθώς και από τους Προσωπικούς Φακέλους και τις Εμπιστευτικές Εκθέσεις των υποψηφίων, και έλαβε επίσης υπόψη τα πορίσματα της Τμηματικής Επιτροπής και τη σύσταση του Διευθυντή.
Η Επιτροπή απόδωσε τη δέουσα σημασία στο σύνολο των Εμπιστευτικών Εκθέσεων. Στις περιπτώσεις που υπήρξαν αναιτιολόγητες τροποποιήσεις στις Εμπιστευτικές Εκθέσεις από τους Προσυπογράφοντες Λειτουργούς, η Επιτροπή έλαβε υπόψη μόνο τις αξιολογήσεις των Αξιολογούντων Λειτουργών. Στην περίπτωση του Δημοσθένη Φικάρδου οι αλλαγές στην Εμπιστευτική Έκθεση για το 1981 έγιναν από τον ίδιο τον Αξιολογούντα Λειτουργό και επομένως λαμβάνονται υπόψη.
Ενδεικτικά, αναφέρονται πιο κάτω οι βαθμολογίες των υποψηφίων στα τελευταία πέντε χρόνια:
1. Γεωργιάδης Κυριάκος Γ.: 1983 "Λ.Κ" (0-12-0)
1984 "Λ.Κ" (3- 8-0)
1985 "Λ.Κ" (3- 9-0)
1986 "Ε" (8- 4-0)
1987 "Ε" (8- 4-0)
2. Φικάρδος Δημοσθένης Χρ.: 1983 "Λ.Κ." (3- 9-0)
1984 "Λ.Κ." (3- 9-0)
1985 "Λ.Κ." (5- 7-0)
1986 "Ε" (8- 4-0)
1987 "Ε" (10- 2-0)
3. Μιχαηλίδης Χαράλαμπος Στ.: 1983 "Λ.Κ." (2-10-0)
1984 "Λ.Κ." (3- 9-0)
1985 "Λ.Κ." (5- 7-0)
1986 "Ε" (8- 4-0)
1987 "Ε" (10- 2-0)
4. Θρασυβούλου Ηρακλής: 1983 "Λ.Κ." (2-10-0)
1984 "Λ.K." (4- 8-0)
1985 "Λ.Κ." (5- 7-0)
1986 "Ε" (9- 3-0)
1987 "Ε" (10- 2-0)
Η Επιτροπή έλαβε επίσης υπόψη τα προσόντα των υποψηφίων.
Από πλευράς αρχαιότητας, η Επιτροπή σημείωσε ότι προηγείται ο Γεωργιάδης και ακολουθούν οι Φικάρδος, Μιχαηλίδης και Θρασυβούλου, οι οποίοι, όπως ανάφερε ο Διευθυντής, κατατάσσονται με βάση την ημερομηνία γέννησής τους.
Η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ενώπιόν της ουσιώδη στοιχεία, έκρινε με βάση τα καθιερωμένα κριτήρια στο σύνολο τους (αξία, προσόντα, αρχαιότητα) ότι ο Ηρακλής ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ υπερέχει των άλλων υποψηφίων, υιοθετώντας τη σύσταση του Διευθυντή, και αποφάσισε να τον προαγάγει σαν τον πιο κατάλληλο, στη μόνιμη (Τακτ. Προϋπ.) θέση Λειτουργού Είσπραξης Φόρων, 1ης Τάξης, Τμήμα Εσωτερικών Προσόδων, από 15.6.88."
Είναι η θέση του αιτητή στην προσφυγή Αρ. 772/86, Φικάρδου, ότι αυτός ήταν καταφανώς ανώτερος του ενδιαφερόμενου μέρους σε ότι αφορά τις εμπιστευτικές εκθέσεις και ισοδύναμος ως προς τα προσόντα. Αναφορικά με το θέμα της αρχαιότητας ο αιτητής αυτός υπερτερεί του ενδιαφερόμενου μέρους και το μόνο σημείο στο οποίο φαινόταν να υπερτερεί το ενδιαφερόμενο μέρος ήταν οι συστάσεις του Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων, οι οποίες κατά την εισήγηση του ευπαιδεύτου συνηγόρου του αιτητή ήταν πλασματικές και δεν ανταποκρίνοταν στην αλήθεια και στην πραγματική εικόνα των υποψηφίων, αφαιρουμένων δε των συστάσεων του Διευθυντή ο αιτητής, έπρεπε να επιλέγετο για προαγωγή γιατί σε ότι αφορά την αξία και τα προσόντα παρουσιάζοντο περίπου ίσοι και η ανωτερότητα του αιτητή στην αρχαιότητα τον κατατάσσει ως τον πιο κατάλληλο υποψήφιο για προαγωγή.
Σε ό,τι αφορά τον αιτητή στην προσφυγή Αρ. 856/88, Δημητριάδη, έχει προβληθεί το επιχείρημα ότι η Επιτροπή παραγνώρισε ή/και δεν έλαβε υπόψη την αρχαιότητα του που υπερτερεί του ενδιαφερόμενου μέρους τόσο από την ημερομηνία της τελευταίας προαγωγής, όσο και από την ημερομηνία διορισμού τους. Επιπλέον ότι η Επιτροπή δεν έκαμε τη δέουσα έρευνα και ότι η Επιτροπή θεώρησε ως πλεονέκτημα το L.C.C. Accounting Higher, το οποίο δεν αναφέρεται ως πλεονέκτημα στο Σχέδιο Υπηρεσίας και απέδωσε σε αυτό υπέρμετρη βαρύτητα, γενικά ότι είναι πεπλανημένη η κρίση και/ή λανθασμένη η εκτίμηση και σύγκριση του αιτητή με το ενδιαφερόμενο μέρος γιατί ο αιτητής κατ' αντικειμενική κρίση είναι ανώτερος σε αρχαιότητα και πείρα. Είναι επίσης "κατά το μάλλον ή ήττον ίσοι με το ενδιαφερόμενο μέρος σε αξία και προσόντα και ότι η Επιτροπή παρέλειψε να επιλέξει τον καλύτερο των υποψηφίων".
Ο αιτητής στην προσφυγή Αρ. 772/88, Φικάρδου, είναι αρχαιότερος, όπως παρατήρησε και η Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας από το ενδιαφερόμενο μέρος Θρασυβούλου. Η αρχαιότης του Φικάρδου προέρχεται από την ημερομηνία γεννήσεως του διότι ο αιτητής και το ενδιαφερόμενο μέρος προήχθηκαν στην αμέσως προηγούμενη θέση στις 15 Μαρτίου, 1982, και στην προηγούμενη θέση πρώτου διορισμού την 1 Φεβρουαρίου 1974, επομένως σύμφωνα με το άρθρο 46 του περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου του 1967 όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 5 του Νόμου Αρ. 10 του 1983 που ίσχυε κατά το χρόνο που λήφθηκε η επίδικη απόφαση η αρχαιότης κρίνεται με βάση την ημερομηνία γεννήσεώς τους. Πρέπει να λεχθεί όμως ότι μια τέτοια αρχαιότητα είναι μάλλον απομεμακρυσμένη και δεν έχει οποιαδήποτε σημαντική βαρύτητα ή μόνο ασήμαντο βάρος, όπως λέχθηκε στην υπόθεση Γεωργίου ν. Της Δημοκρατίας (1988) 3(Α) C.L.R. 678. Βλέπε επίσης Ιωαννίδης ν. Της Δημοκρατίας (1989) 3(E) A.A.Δ. 3235 και Βασιλείου ν. Της Δημοκρατίας (1989) 3(Β) Α.Α.Δ. 1005. Επιπλέον οι εμπιστευτικές εκθέσεις του αιτητή αυτού και του ενδιαφερόμενου μέρους είναι σχεδόν οι ίδιες, εις δε τα προσόντα φαίνεται να υπερτερεί το ενδιαφερόμενο μέρος. Ασχέτα όμως προς τα πιο πάνω το ενδιαφερόμενο μέρος έχει τη σύσταση του οικείου Τμηματάρχη που συνάδει με την όλη εικόνα που παρουσιάζεται μέσα από τα στοιχεία του φακέλου και την οποία η Επιτροπή φαίνεται να έχει υιοθετήσει. Δεν είναι δε σωστό να λεχθεί ότι η σύσταση του οικείου Διευθυντή είναι ασυμβίβαστη με το περιεχόμενο του φακέλου.
Ως προς τον αιτητή Δημητριάδη στην προσφυγή Αρ. 856/88, αυτός έχει βαθμολογία "λίαν καλός" για τα χρόνια 1984-1987 και "καλός" τα προηγούμενα χρόνια, ενώ το ενδιαφερόμενο μέρος έχει βαθμολογία "εξαίρετη" για το χρόνο 1986-1987, και "λίαν καλός" όλα τα προηγούμενα χρόνια. Είναι φανερό ότι ο αιτητής αυτός υστερούσε σε αξία, όπως φαίνεται από τις εμπιστευτικές εκθέσεις, του ενδιαφερόμενου μέρους. Όσον αφορά τα προσόντα ο αιτητής δεν υπερτερούσε του ενδιαφερόμενου μέρους. Ως προς την αρχαιότητα ο αιτητής προήχθηκε στην αμέσως προηγούμενη θέση στις 15 Μαρτίου, 1982 και στην προηγούμενη θέση πρώτου διορισμού την 1 Φεβρουαρίου, 1970, εξ ου και η αρχαιότητά του έναντι του ενδιαφερομένου μέρους.
Σχετικά με το θέμα των συστάσεων του οικείου Τμηματάρχη, και αυτό ισχύει και για τις δύο υποθέσεις, αυτές αποτελούσαν ένα ουσιώδες και ανεξάρτητο στοιχείο προσδιορισμού της αξίας των υποψηφίων και δεν μπορεί να αγνοηθούν από την Επιτροπή Δημόσιας Υπηρεσίας χωρίς να δοθεί ειδική αιτιολογία Nissiotis v. The Republic (1977) 3 C.L.R. 388, 397, Hadjisavva v. The Republic (1983) 3 C.L.R. 136, 142, Spanos v. The Republic (1985) 3 C.L.R. 1826, 1833, Theodossiou v. The Republic, 2 R.S.C.C. 44, Psaras v. Public Service Commission (1985) 3 C.L.R. 229, 241. Αναφορά μπορεί να γίνει επίσης στην υπόθεση R. v. Harris (1985) 3 C.L.R. 106, 111, της Ολομέλειας, όπου χαρακτηριστικά αναφέρθηκε ότι ο προϊστάμενος ενός τμήματος είναι σε θέση να εκτιμήσει τις απαιτήσεις της θέσεως που πρόκειται να πληρωθεί και τις ικανότητες του υποψήφιου που πρόκειται να εκτελεί τα καθήκοντα της θέσεως. Δε φαίνεται δε να εδόθη υπέρμετρη βαρύτητα στο L.C.C. Higher Certificate του ενδιαφερόμενου μέρους.
Θα πρέπει δε να λεχθεί ότι οι αιτητές απέτυχαν να αποδείξουν καταφανή υπεροχή έναντι του ενδιαφερόμενου μέρους όπως έχει καθιερωθεί σε σειρά υποθέσεων. (Μεταξύ άλλων βλέπε Georghiou v. The Republic (1976) 3 C.L.R. 74 (Ολομέλεια), HadjiSavva v. The Republic (1982) 3 C.L.R. 76 στη σελ. 78).
Έχοντας όλα τα πιο πάνω κατά νου όπως επίσης και την αρχή ότι το ακυρωτικό Δικαστήριο δεν επεμβαίνει αν η απόφαση του διοικητικού οργάνου ήταν λογικά εφικτή και δεν αντικαθιστά τη δική του διακριτική ευχέρεια με εκείνη του αρμοδίου διοικητικού οργάνου και λαμβάνοντας υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία του φακέλου, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ήταν λογικά εφικτή και δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να επέμβω στην κρίση της Επιτροπής μια και στο σύνολο των στοιχείων που είχε ενώπιόν της η Επιτροπή ήταν λογικά εφικτή και ορθά άσκησε τη διακριτική της ευχέρεια.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους οι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Oι προσφυγές απορρίπτονται χωρίς έξοδα.