|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 2989
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
Αιτήτρια,
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΡΟΣΟΔΩΝ,
Καθ' ου η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 977/85)
Εκτελεστή διοικητική πράξη — Πράξη πληροφοριακού χαρακτήρα — Βεβαιωτική πράξη — Μόνο η εκτελεστή πράξη μπορεί να προσβληθεί με Αίτηση Ακυρώσεως.
Στην παρούσα υπόθεση ο καθ' ου η Αίτηση επέβαλε φόρο κεφαλαιουχικών κερδών στην αιτούσα. Η αιτούσα υπέβαλε ένσταση. Ο αιτών εξέδωσε απόφαση επί της ενστάσεως, την οποία και κοινοποίησε με επιστολή ημερομηνίας 13/7/85. Στις 16/8/85 η αιτούσα ισχυρίστηκε πως υπήρχε σοβαρή πιθανότητα ακύρωσης του συμβολαίου πωλήσεως και ότι κατά συνέπεια δεν έπρεπε να πληρώσει φορολογία. Στην επιστολή ο καθ' ου η Αίτηση απάντησε με επιστολή του ημερομηνίας 8/10/85. Η επιστολή αυτή βρίσκεται στη σελίδα 2992.
Κρίνοντας από το περιεχόμενο της επιστολής το Ανώτατο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για επιστολή πληροφοριακού και επεξηγηματικού χαρακτήρα, που μάλιστα φανερώνει και εμμονή της διοίκησης στο φόρο, που είχε επιβληθεί. Επομένως στερείται εκτελεστότητας.
Η μόνη εκτελεστή πράξη είναι εκείνη, με την οποία αποφασίστηκε η τύχη της ενστάσεως της αιτούσης. Εφόσον δεν προσβλήθηκε [*2990] εντός 75 ημερών, δεν μπορεί πλέον να προσβληθεί.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Nemitsas v. Republic (1967) 3 C.L.R. 134,
Kythreotis v. Republic (1965) 3 C.L.R. 437,
Colocassides Estate Ltd. v. Republic (1977) 3 C.L.R. 205,
Theodorou v. Republic (1974) 3 C.L.R. 213,
Chrysanthou and Others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1122.
Makris v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1214,
Savva v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1222,
Marcoullidou v. Republic 4 R.S.C.C 7,
Varnava v. Republic (1968) 3 C.L.R. 566,
Miliotis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 5.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης με την οποία ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων επέβαλε στην αιτήτρια φορολογία σε σχέση με κεφαλαιουχικά κέρδη.
Χρ. Χριστοφίδης, για την Αιτήτρια.
Γ. Λαζάρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τον Καθ' ου η αίτηση.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο Διευθυντής του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων επέβαλε φορολογία στην αιτήτρια σε σχέση με κεφαλαιουχικά κέρδη. Η αιτήτρια με την προσφυγή της αυτή προσβάλλει την απόφαση του Διευθυντή του Τμήματος Εσωτερικών Προσόδων.
Τα γεγονότα της υπόθεσης σε συντομία είναι τα εξής:
Η αιτήτρια ήταν ιδιοκτήτρια ενός χωραφιού εκτάσεως 8 σκαλών και 3 προσταθιών στην Πέγεια της επαρχίας Πάφου. Στις 10/5/82 η αιτήτρια πώλησε το πιο πάνω κτήμα στην Εταιρεία RAFTIS & CO. LTD. Η συμφωνηθείσα τιμή πωλήσεως ήταν £25.000,- και τρία τουριστικά διαμερίσματα υπό μορφή αντιπαροχής.
Στις 9/8/82 η αιτήτρια μεταβίβασε τα 5/100 μερίδια του πιο πάνω κτήματος. Στις 2/4/84 η αιτήτρια κατάθεσε Δήλωση Διάθεσης Ακίνητης Ιδιοκτησίας προς τον καθ' ου η αίτηση δηλώνοντας σαν προϊόν διάθεσης ολόκληρου του χωραφιού τις £85.000,-. Στις 27/6/78 η αιτήτρια είχε δηλώσει σαν αγοραία αξία του κτήματος της το ποσό των £85.000,-. Για τη διάθεση αυτή ο καθ' ου η αίτηση επέβαλε φορολογία για £15.000,- εναντίον της οποίας η αιτήτρια έκαμε ένσταση, ημερομηνίας 8/8/84.
Ο καθ' ου η αίτηση με επιστολή του, ημερομηνίας 28/8/84, ζήτησε από την αιτήτρια περισσότερες εξηγήσεις και λόγους και στοιχεία πάνω στα οποία βάσισε την ένσταση της. Επίσης ζήτησε εκτίμηση από ένα εγκεκριμένο ή και επαγγελματία εκτιμητή που θα μπορούσε να προσδιορίσει την αξία του κτήματος στις 27/6/78.
Στις 16/9/84 η αιτήτρια κατέθεσε την έκθεση εμπειρογνώμονος με την οποία η αξία του κτήματος εκτιμήθηκε στις 27/6/78 στο ποσό των £26.000,- και των διαμερισμάτων £62.500,-. Κατά την εισήγηση της αιτήτριας είναι το ποσό των £62.500,-και όχι των £53.500,- που έπρεπε να ληφθεί υπόψη στον υπολογισμό της εκτίμησης του κτήματος.
Ο καθ' ου η αίτηση αναθεώρησε την απόφασή του και επέβαλε νέα φορολογία στις 13/7/85 στο ποσό των £9.700,-.
Στις 16/8/85 ο δικηγόρος της αιτήτριας με επιστολή του στον καθ' ου η αίτηση ισχυρίστηκε πως υπήρχε σοβαρή πιθανότητα ακύρωσης του συμβολαίου πωλήσεως του κτήματος και ότι μέχρι της στιγμής δεν είχε ακόμα ζητηθεί η περιουσία εξ ολοκλήρου και κατά συνέπεια, η πελάτης του δεν υπόκειτο σε φορολογία. Τέτοια φορολογία, κατά τον ισχυρισμό του δικηγόρου της αιτήτριας, μπορούσε να επιβληθεί μόνο όταν συμπληρώνετο η εκτέλεση των όρων του συμβολαίου της αιτήτριας με τον αγοραστή.
Ο καθ' ου η αίτηση απάντησε στο δικηγόρο της αιτήτριας στις 8/10/85 και ανάφερε:
"(α) Σύμφωνα με το άρθρο 10 του Περί Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου του 1980 (Νόμος 52/80) η Διάθεση Ιδιοκτησίας περιλαμβάνει και συμφωνία πωλήσεως.
(β) Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πιθανότητες ακύρωσης της συμφωνίας, όπως ισχυρίζεται ο δικηγόρος σας, το έγγραφο της 10/5/1982 δεν παύει να ισχύει εφόσον μέχρι της στιγμής εξακολουθεί να υφίσταται.
(γ) Εν πάση περιπτώσει, σύμφωνα με το άρθρο 20 του Περί Κεφαλαιουχικών Κερδών Νόμου του 1980 (Νόμος 52/80), έχετε το δικαίωμα να εξοφλήσετε τη φορολογική σας υποχρέωση με βάση τις δόσεις του συμβολαίου. Στην προκειμένη περίπτωση μπορείτε να κάμετε πληρωμή για την αναλογία των £25.000,- που έχετε ήδη εισπράξει.".
Η αιτήτρια με την παρούσα προσφυγή της ζητά δήλωση του Δικαστηρίου πως η πράξη και η απόφαση του καθ' ου η αίτηση, που ολοκληρώθηκε με την πιο πάνω επιστολή ημερομηνίας 8/10/85, είναι άκυρη και χωρίς νομικό αποτέλεσμα. Είναι ο ισχυρισμός της αιτήτριας πως η απόφαση που προσβάλλει είναι η απόφαση που ολοκληρώθηκε στις 8/10/85.
Εκείνο που θα πρέπει να εξεταστεί είναι κατά πόσο το περιεχόμενο της επιστολής αυτής που προσβάλλεται ισοδυναμεί με απόφαση εναντίον της οποίας θα μπορούσε να στραφεί η προσφυγή. Κατά πόσο, δηλαδή, πρόκειται για απόφαση διαμέσου της οποίας γνωστοποιείται η βούληση διοικητικού οργάνου και η οποία θα μπορούσε από μόνη της να παράξει άμεσο έννομο αποτέλεσμα έναντι της αιτήτριας εφόσον μόνο αποφάσεις τέτοιας φύσεως, δηλαδή, εκτελεστές, θα μπορέσουν να αποτελέσουν αντικείμενο προσφυγής. (Βλέπε Πορίσματα Νομολογίας του Συμβουλίου Επικρατείας 1929-59, σ. 236-237, Κυριακόπουλου Ελληνικό Διοικητικό Δίκαιο, 4η έκδοση, Τόμος Γ, σ. 92, Nemitsas v. Republic (1967) 3 C.L.R. 134, Kythreotis v. Republic (1965) 3 C.L.R. 437, Colocassides Estate Ltd. v. Republic (1977) 3 C.L.R. 205).
Κατά τη γνώμη μου, το ίδιο το λεκτικό της επιστολής που προσβάλλεται οδηγεί εύκολα στο συμπέρασμα ότι δεν περιέχεται σε αυτή καμιά απόφαση δεκτική προσφυγής, αλλά πρόκειται για μια απλή επιστολή πληροφοριακού και επεξηγηματικού χαρακτήρα η οποία μάλιστα φανερώνει και την εμμονή της διοίκησης στην απόφασή της διά τη φορολογία που είχε προηγούμενα επιβληθεί. Η επιστολή αυτή, κατά τη γνώμη μου, στερείται εκτελεστότητας. (Βλέπε Theodorou v. Republic (1974) 3 C.L.R. 213, Chrysanthou and Others v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1122, Makris v. Republic(1986) 3 C.L.R. 1214, Savva v. Republic (1986) 3 C.L.R. 1222).
Η απόφαση επί της ένστασης της αιτήτριας για επιβολή φορολογίας, που περιέχεται στην Ειδοποίηση Επιβολής Φορολογίας Κεφαλαιουχικών Κερδών, ήταν η μόνη εκτελεστή πράξη και διαβιβάστηκε στην αιτήτρια στις 13/7/85. Η ημερομηνία αυτή αποτελεί την αφετηρία του χρόνου των 75 ημερών για καταχώρηση προσφυγής, όπως προνοείται από το Άρθρο 146.3 του Συντάγματος. Η προσφυγή αυτή καταχωρίστηκε στις 18/11/85 που σημαίνει πως η προσφυγή είναι εκπρόθεσμη. Προσφυγή που κατατίθεται μετά την προθεσμία των 75 ημερών απορρίπτεται ως απαράδεκτη. (Βλέπε Marcoullidou ν. Republic 4 R.S.C.C. 7, Varnava v. Republic (1968) 3 C.L.R. 566, Miliotis v. Republic (1969) 3 C.L.R. 5).
Για τους λόγους που προσπάθησα να εκθέσω πιο πάνω, η προσφυγή απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται διάταγμα ως προς τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται, χωρίς έξοδα.