ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
MARATHEVTOU AND OTHERS ν. REPUBLIC (1982) 3 CLR 1088
PAPADOPOULLOS ν. REPUBLIC (1983) 3 CLR 1423
LIVADAS ν. REPUBLIC (1985) 3 CLR 506
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 862/2007, 3 Απριλίου 2009
ΘΩΜΑΣ ΘΩΜΑ ν. ΑΡΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ ΚΥΠΡΟΥ, Υπόθεση Αρ. 614/2011, 6/9/2013
Χριστοδούλου Ειρήνη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (2009) 3 ΑΑΔ 164
Κυπριακή Δημοκρατία και Άλλες ν. Δώρας Γερμανού και Άλλων (2005) 3 ΑΑΔ 93
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΟΔΥΣΣΕΩΣ ν. ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, Υπόθεση Αρ. 794/2010, 18/5/2012
Κατσούρη Φοίβη και Άλλη ν. Μάριου Πεύκαρου και Άλλων (2015) 3 ΑΑΔ 295, ECLI:CY:AD:2015:C408
(1989) 3 ΑΑΔ 2540
31 Οκτωβρίου, 1989
[ΠΙΚΗΣ, Δ/στης]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΜΑΡΟΥΛΑ ΠΑΝΑΓΗ ΣΙΔΕΡΑ,
Αιτήτρια,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ,
Καθ' ων η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 732/87)
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Δοκιμασία — Ο Περί Δημοσίας Υπηρεσίας Νόμος, 1967 (Ν. 33/67), άρθρο 32 — Κατά πόσο μπορεί να συνδυασθή με την συνέντευξη (άρθρο 35(6)) — Καταφατική η απάντηση στο ερώτημα.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Συνεντεύξεις — Δεν δικαιολογείται η αντιστάθμιση ουσιαστικής ή αισθητής υπεροχής από τα αποτελέσματα της συνέντευξης — Στην παρούσα περίπτωση δεν υπήρξε υπερεκτίμηση των αποτελεσμάτων της συνέντευξης.
Δημόσιοι Υπάλληλοι — Προαγωγές — Προϊστάμενος Τμήματος — Συστάσεις — Σύσταση αρχαιοτέρου με καλύτερες επί μέρους βαθμολογίες — Φυσιολογική — Σύσταση ενόψει ιδιαιτέρων προσόντων (εκτός από παιδιατρική και ειδικότητα στην καρδιολογία πράγμα που επέτρεψε στον συσταθέντα να πρωτοστατήσει στην ανάπτυξη της παιδοκαρδιολογίας στην Κύπρο), ενώ η Αιτούσα είχεν αρχαιότητα και καλύτερες επί μέρους βαθμολογίες — Η σύσταση δεν είναι σε αντίθεση με την γενική εικόνα.
Τα νομικά και πραγματικά θέματα, που προέκυψαν κατά την ακρόαση της Αιτήσεως Ακυρώσεως φαίνονται στα πιο πάνω περιληπτικά σημειώματα. Εν κατακλείδι το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την
Αίτηση, αφού δεν διαπιστώθηκε υπέρβαση των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας της Ε.Δ.Υ ή οποιοσδήποτε ειδικός λόγος ακυρώσεως.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται. Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Maratheftis and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1088,
Livadas v. Republic (1985) 3 C.L.R. 506,
Yenakritou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2731,
Panayiotides v. Republic (1986) 3 C.L.R. 525,
Papadopoulos v. Republic (1983) 3 C.L.R. 1423.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας με την οποία η Επιτροπή διόρισε τα ενδιαφερόμενα μέρη στη θέση Επιμελητή στον κλάδο της Παιδιατρικής αντί της αιτήτριας.
Α. Σ. Αγγελίδης, για την Αιτήτρια.
Π. Χατζηδημητρίου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Μ. Πανταζή (δ/νίς) για Κ. Κούσιο, για το Ενδιαφερόμενο μέρος Π. Ζαρβό.
ΠΙΚΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η αιτήτρια και τα δυο ενδιαφερόμενα μέρη ήταν μεταξύ των πέντε υποψηφίων που συστάθηκαν από την τμηματική επιτροπή για την πλήρωση των δυο θέσεων Επιμελητή στον κλάδο της Παιδιατρικής. Και οι τρεις είχαν εξαίρετες εμπιστευτικές εκθέσεις τα τελευταία έξι χρόνια (1981-1986) που λήφθηκαν ιδιαίτερα υπόψη για την επιλογή των υποψηφίων. Η Ε.Δ.Υ. διόρισε τα ενδιαφερόμενα μέρη μετά από συνεκτίμηση των υπηρεσιακών τους στοιχείων, των εντυπώσεων που συναποκόμισαν από τις συνεντεύξεις και των συστάσεων του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών.
Ο διορισμός των ενδιαφερομένων μερών προσβάλλεται για τέσσερις κυρίως λόγους:-
(1) Παράβαση των προνοιών του άρθρου 31 του Περί Δημόσιας Υπηρεσίας Νόμου 1967 (Ν. 33/67) όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 2(γ) του Ν. 10/83.
(2) Απόδοση υπέρμετρης ή αδικαιολόγητα μεγάλης σημασίας στα αποτελέσματα των συνεντεύξεων.
(3) Το τρωτό των συστάσεων του Διευθυντή που προκύπτει από την υπερεκτίμηση των προσόντων του ενδιαφερόμενου μέρους Ζαρβού και γενικότερα το ανυπόστατο των συστάσεών του σε σύγκριση με τα υπηρεσιακά στοιχεία του υποψηφίου.
(4) Παράλειψη των Καθ' ων η Αίτηση να κρίνουν τις διεκδικήσεις των υποψηφίων μέσα στο σωστό πλαίσιο με αποτέλεσμα την πλημμελή άσκηση της διακριτικής τους εξουσίας.
Οι Καθ' ων η Αίτηση υποστηρίζουν την απόφαση ως το προϊόν νόμιμης άσκησης των εξουσιών της Ε.Δ.Υ. και ότι λήφθηκε μέσα και όχι έξω από τα πλαίσια της διακριτικής τους ευχέρειας.
(α) Το Άρθρο 31 του Ν. 33/67 θεσμοποιεί (Βλ. μεταξύ άλλων P. Maratheftou and Others v. Republic (1982) 3 C.L.R. 1088) την εξουσία της Ε.Δ.Υ. να υποβάλει τους υποψηφίους για την κατάληψη δημόσιας θέσης σε γραπτή ή προφορική δοκιμασία. Η εισήγηση που υποβλήθηκε εκ μέρους της αιτήτριας είναι ότι η δοκιμασία αυτή πρέπει να είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη από οποιαδήποτε συνέντευξη για την διαπίστωση της προσωπικότητας των αιτητών για την οποία γίνεται πρόβλεψη στο άρθρο 35.6 του Ν. 33/67.
Ο Νόμος δεν αποκλείει τη σύζευξη της προσωπικής δοκιμασίας και συνέντευξης για την εξακρίβωση της προσωπικότητας των αιτητών. Τουναντίον μπορεί να λεχθεί ότι η διενέργεια συνέντευξης για τον προσδιορισμό τόσο της προσωπικότητας όσο και των γνώσεων των αιτητών είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος δοκιμασίας των υποψηφίων εν όψει της αλληλοεπίδρασης στην συγκρότηση του ατόμου γνώσεων και προσωπικότητας.
(β) Τόσο ο διευθυντής όσο και η Ε.Δ.Υ. έκριναν την απόδοση όλων των υποψηφίων ως πολύ καλή. Ως περιθωριακά καλύτερος όπως αναφέρεται στο πρακτικό της Ε.Δ.Υ. κρίθηκε ο ενδιαφερόμενος Π. Ζαρβός. Η νομολογία υποστηρίζει ότι η απόδοση υπέρμετρης βαρύτητας στις συνεντεύξεις μπορεί να κλονίσει το θεμέλιο της διοικητικής απόφασης (Βλ. μεταξύ άλλων Livadas ν. Republic (1985) 3 C.L.R. 506, Yenakritou v. Republic (1985) 3 C.L.R. 2731 και Panayiotides v. Republic (1986) 3 C.L.R. 525.
Μέσα από τη νομολογία προβάλει η αρχή ότι δεν δικαιολογείται η αντιστάθμιση ουσιαστικής ή αισθητής έστω υπεροχής από τα αποτελέσματα της συνέντευξης (Βλ. Papadopoulos ν. Republic (1983) 3 C.L.R. 1423). Υπερεκτίμηση των αποτελεσμάτων της συνέντευξης ως παράγοντα για τον προσδιορισμό της καταλληλότητας των υποψηφίων μεγεθύνει την υποκειμενική κρίση του διορίζοντος σώματος σε βαθμό που να καθίσταται δυσχερής η αντικειμενική διαπίστωση της τήρησης των κανόνων της χρηστής διοίκησης και να περιορίζονται ασφυκτικά τα περιθώρια του δικαστικού ελέγχου.
Έρευνα της σημασίας που αποδόθηκε στις συνεντεύξεις στην προκειμένη υπόθεση δεν καταδεικνύει οποιαδήποτε υπερεκτίμηση του παράγοντα αυτού ως στοιχείου κρίσης των υποψηφίων. Συνεκτιμήθηκε ως ένας από τους παράγοντες που έριπτε φως στην καταλληλότητα των υποψηφίων για προαγωγή.
(γ) Ο Γενικός Διευθυντής σύστησε τα ενδιαφερόμενα μέρη για προαγωγή. Η σύσταση του Π. Πορτίδη ήταν φυσιολογική. Σε σύγκριση με την αιτήτρια είχε καλύτερες επί μέρους βαθμολογίες στις εμπιστευτικές εκθέσεις και προηγείτο σε αρχαιότητα κατά 3 χρόνια και 2 μήνες. Την σύσταση του Π. Ζαρβού βάσισε στα ιδιαίτερα προσόντα του. Ο κ. Ζαρβός είχε ειδίκευση εκτός από την παιδιατρική και στην καρδιολογία, γεγονός που του επέτρεψε να πρωτοστατήσει στην συστηματοποίηση της παιδοκαρδιολογίας στις Κρατικές Ιατρικές Υπηρεσίες. Κατά τα άλλα η αιτήτρια ήταν αρχαιότερη και στις επί μέρους βαθμολογίες στις εμπιστευτικές εκθέσεις, είχε ελαφρά υπεροχή από τον κ. Ζαρβό.
Δεν συμφωνούμε με την θέση ότι η αντικειμενική εικόνα των υποψηφίων απόκλειε ή ερχόταν σε αντίθεση με τις συστάσεις του Διευθυντή των ιατρικών υπηρεσιών.
Και το τελικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι κατά πόσο η επιλογή της Ε.Δ.Υ. ήταν εύλογη εν όψει των στοιχείων τα οποία είχε ενώπιόν της.
(δ) Όπως προκύπτει από το πρακτικό της Επιτροπής λήφθηκαν υπόψη όλα τα στοιχεία που έριπταν φως στην καταλληλότητα των υποψηφίων και έγινε ειδική αναφορά στις διεκδικήσεις της αιτήτριας και του ενδιαφερόμενου μέρους Π. Ζαρβού για την κατάληψη της θέσης. Η σύσταση του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών για τον διορισμό του Π. Ζαρβού αποτελούσε πρόσθετο ανεξάρτητο στοιχείο για την επιλογή του. Το έργο της Επιτροπής δεν ήταν εύκολο αναλογιζόμενοι ότι είχε να επιλέξει μεταξύ δυο εξαίρετων λειτουργών.
Καταλήγοντας στην απόφαση την οποία πήρε η Ε.Δ.Υ. δεν παραβίασε καμιά από τις αρχές της χρηστής διοίκησης ούτε υπερέβη τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας. Διαπιστώνουμε ότι δεν στοιχειοθετήθηκε κανένας λόγος που να δικαιολογεί την ακύρωση της απόφασης.
Η προσφυγή απορρίπτεται. Η απόφαση επικυρώνεται στο σύνολό της βάσει των διατάξεων του Άρθρου 146.4(α) του Συντάγματος. Δεν εκδίδεται διαταγή για τα έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.