|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 1770
26 Ιουλίου, 1989
[Α.ΛΟΪΖΟΥ,Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΣΑΒΒΑΣ ΤΣΟΛΙΑΣ,
Αιτητής,
ν.
ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ,
Καθ' ων η Αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 570/86)
Γενικές Αρχές Διοικητικού Δικαίου—Δέουσα έρευνα—Συμπεράσματα — Δικαστικός έλεγχος—Εφαρμοστέες αρχές—Το Δικαστήριο δεν επεμβαίνει, αν το συμπέρασμα ήταν εύλογα επιτρεπτό.
Η Αίτηση του Αιτούντος για Άδεια Αγροτικού Ταξί στον Άγιο Ιωάννη Αγρού απορρίφθηκε με την επίδικη απόφαση, επειδή οι ανάγκες της κοινότητας εξυπηρετούντο ικανοποιητικά από άλλον αδειούχο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι με βάση τα ενώπιον της στοιχεία το εν λόγω συμπέρασμα ήταν εύλογο επιτρεπτό στην Αναθεωρητική Αρχήν και γι' αυτό απέρριψε την Αίτηση Ακυρώσεως.
Η Αίτηση Ακυρώσεως απορρίπτεται. Ουδεμία διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Νικολαΐδης ν. Διοικητού της Ελληνικής Συνεργατικής Ανάπτυξης (1965) 3 Α.Α.Δ. 585,
Πιπέρη ν. Δημοκρατίας (1968) 3 Α.Α.Δ.. 366,
Καρνάου ν. Δημοκρατίας (1966) 3 Α.Α.Δ. 757,
Π.Ε.Ο. ν. Δημοκρατίας (1965) 3 Α.Α.Δ. 27.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών για την έκδοση άδειας αγροτικού ταξί στον Αγιο Ιωάννη Αγρού.
Αιμ. Λεμονάρης, για τον Αιτητή.
Χ" Κυριακίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ'ων η αίτηση.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Με την προσφυγή αυτή ο αιτητής ζητά δήλωση του Δικαστηρίου ότι η απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής, της 5ης Ιουλίου 1986, με την οποία απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του από την απόφαση της Αρχής Αδειών για την έκδοση αγροτικού ταξί στον Άγιο Ιωάννη Αγρού είναι άκυρη και χωρίς οποιαδήποτε νομική υποστήριξη.
Με αίτηση στην Αρχή Αδειών με ημερομηνία 2 Απριλίου 1984 ο αιτητής ζήτησε και του δοθεί άδεια για αγροτικό ταξί που θα στάθμευε στο χωριό Άγιος Ιωάννης Αγρού. Η Αρχή Αδειών εξέτασε την αίτηση του στη συνεδρία της στις 24 Μαίου 1984 έχοντας μπροστά της μεταξύ άλλων και την έκθεση του Επαρχιακού Ελεγκτή Μεταφορών, ημερομηνίας 17 Απριλίου 1984. Στη συνεδρία αυτή αφού έλαβε υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία και τα περιστατικά της υπόθεσης συμπεριλαμβανομένης της γραπτής ένστασης που κατεχώρησε εναντίον της έκδοσης τέτοιας άδειας ο κ. Σ. Πολυστιπιώτης που ήταν ιδιοκτήτης ενός αγροτικού ταξί που στάθμευε στο χωριό, απέρριψε την αίτηση του αιτητή.
Εναντίον της απόφασης αυτής ο αιτητής καταχώρησε ιεραρχική προσφυγή που την άκουσε η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών στις 25 Ιουνίου 1986, και η οποία αφού έλαβε υπόψη όλα τα σχετικά στοιχεία συμπεριλαμβανομένων των παραστάσεων του αιτητή και του κ. Πολυστιπιώτη, που ήταν παρόντες στη συνεδρία, αποφάσισε να απορρίψει την ιεραρχική προσφυγή με την απόφαση της που κοινοποιήθηκε στον αιτητή και το ενδιαφερόμενο μέρος με γράμμα της ημερομηνίας 5 Ιουλίου 1986, Παράγραφος 10.
Ο αιτητής με την προσφυγή του αυτή προσβάλλει την απόφαση αυτή και πρόβαλε ένα αριθμό νομικών λόγων.
Είναι η θέση του ότι η Αναθεωρητική Αρχή Αδειών δεν έκαμε τη δέουσα έρευνα για εξακρίβωση των ουσιωδών γεγονότων. Προς υποστήριξη της θέσεως αυτής και γενικά του καθήκοντος της Αναθεωρητικής Αρχής να προβεί στη δέουσα έρευνα αναφέρθηκε στην υπόθεση Νίκος Νικολαΐδης ν. Του Διοικητού της Ελληνικής Συνεργατικής Ανάπτυξης (1965) 3 Α.Α.Δ.585.
Στην επιχειρηματολογία του ο ευπαίδευτος δικηγόρος του αιτητή ανάφερε ότι τα ουσιώδη γεγονότα τα οποία χρειάζοντο περαιτέρω εξέταση για να ληφθεί μια δικαιολογημένη απόφαση πάνω στο θέμα που εξετάζετο ήταν πρώτο, ο πληθυσμός της περιοχής, δεύτερο ο αριθμός των επιβατών και τρίτο οι ειδικές ανάγκες της περιοχής. Ενδεικτικά ανάφερε ότι όταν η Αρχή εξέδωσε την υπάρχουσα άδεια ο πληθυσμός του χωριού ήταν μόλις 750 κάτοικοι και ότι πρόσφατα οι πληθυσμός του αυξήθηκε σε 1200, ότι υπήρχε περιπλέον ανάγκη για μεταφορικές υπηρεσίες από τα γειτονικά χωριά του Κάτω Μύλου και Αγιου Θεόδωρου και ότι ο πληθυσμός των χωριών αυτών είναι σχεδόν 300 πρόσωπα και δεν εξυπηρετούνται από αδειούχα ταξί δικά τους και στηρίζονται για τις ανάγκες τους στο μοναδικό ταξί του Αγίου Ιωάννη.
Ο δεύτερος νομικός λόγος πάνω στον οποίο στηρίζεται η αίτηση είναι ότι η επίδικη απόφαση της Αναθεωρητικής Αρχής Αδειών είναι το αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα, και προς υποστήριξη της νομικής αρχής μας παρέπεμψε το Δικαστήριο στην υπόθεση Πιπέρη ν. Δημοκρατίας (1968) 3 Α.Α.Δ. 366, Καρνάου ν. Δημοκρατίας (1966) 3 Α.Α.Δ. 757, στις οποίες καθορίστηκε ότι παράλειψη να εξεταστεί μια υπόθεση σε όλες τις ουσιώδεις πτυχές της πάσχει από το μειονέκτημα της πλάνης περί τα πράγματα που ισοδυναμεί με μια ελαττωματική άσκηση της διακριτικής ευχέρειας της διοίκησης.
Το επιχείρημα του ευπαίδευτου δικηγόρου του αιτητή προς υποστήριξη της θέσης αυτής είναι ότι η Αναθεωρητική Αρχή, όταν εξέτασε την επίδικη απόφαση έλαβε υπόψη τις δηλώσεις του αδειούχου ιδιοκτήτη ταξί, ο οποίος είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο ζήτημα και τις εδέχθη και έτσι επηρεάστηκε από αυτές όταν έπαιρνε την επίδικη απόφαση. Προχώρησε δε να ισχυριστεί ότι οι δηλώσεις αυτές ήταν αντιφατικές και δεν έδιναν ακριβή εικόνα των αληθινών ουσιωδών γεγονότων.
Ο τρίτος νομικός λόγος πάνω στον οποίο στηρίζεται η υπόθεση του αιτητή είναι ότι η επίδικη απόφαση δεν είναι δεόντως αιτιολογημένη και/ή αιτιολογημένη, ότι είναι εσφαλμένη νομικά και ελαττωματική.
Αναφέρθηκε στην υπόθεση Π.Ε.Ο. ν. Της Δημοκρατίας (1965) 3 Α.Α.Δ. 27 και σε σειρά άλλων υποθέσεων στην οποία καθορίστηκε ότι οι αποφάσεις διοικητικών οργάνων πρέπει να είναι δεόντως αιτιολογημένες.
Η αιτιολογία της Αναθεωρητικής Αρχής για την επίδικη απόφαση είναι ότι οι απαιτήσεις της κοινότητας εξυπηρετούνται επαρκώς από τις υπάρχουσες διευθετήσεις. Ο αιτητής ισχυρίστηκε, ότι ο λόγος αυτός είναι εσφαλμένος, γιατί αποδείχθηκε, κατά την εισήγηση του, από τα επιχειρήματα που πρόβαλε προς υποστήριξη όλων των νομικών λόγων της αίτησης και την ανάλυση των γεγονότων αυτών, ότι οι απαιτήσεις της κοινότητας και της περιοχής ως σύνολο δεν εξυπηρετούνται επαρκώς από το υπάρχον αδειούχο αγροτικό ταξί.
Είναι η θέση της Αναθεωρητικής Αρχής ότι η επίδικη απόφαση λήφθηκε νόμιμα σαν αποτέλεσμα εξέτασης ιεραρχικής προσφυγής που υποβλήθηκε από τον αιτητή δυνάμει των Περί Ρυθμίσεως Τροχαίας Μεταφορών Νόμων 1982 - 1984 (Νόμοι Αρ. 9/82 και 84/84) και ότι απορρίφθηκε η ιεραρχική προσφυγή του αιτητή από την Αναθεωρητική Αρχή, αφού έλαβε υπόψη την ισχύουσα νομοθεσία και όλα τα πραγματικά περιστατικά της υπόθεσης που είχαν τεθεί ενώπιον της και αφού μελέτησε όλα τα στοιχεία των φακέλων και όλα όσα είχαν λεχθεί από μέρους του προσφεύγοντα και του ενδιαφερόμενου μέρους και αφού κατέληξε ότι οι ανάγκες της κοινότητας Αγίου Ιωάννη εξυπηρετούνται κανονικά από το υφιστάμενο αδειούχο αγροτικό ταξί.
Η χορήγηση άδειας μεταφοράς επιβατών με βάση τη μίσθωση διέπεται από το Άρθρο 9 του Νόμου, στο οποίο και αναφέρεται σχετικά με τέτοια μεταφορά με ταξί που έχει έδρα και χώρο στάθμευσης εκτός Αστικής Τροχαίας Περιοχής σαν "άδεια αγροτικού ταξί".
Το εδάφιο (3), του άρθρου αυτού δημιουργεί νομοθετική υποχρέωση της Αρχής Αδειών κατά την άσκηση της διακριτικής της εξουσίας για τη χορήγηση άδειας αγροτικού ταξί να λαμβάνει υπόψη μεταξύ άλλων την έκταση στην οποία οι ανάγκες της συγκεκριμένης αγροτικής κοινότητας εξυπηρετούνται επαρκώς.
Είναι φανερό από τα γεγονότα, όπως βρίσκονται στο σχετικό φάκελο και που παράθεσα σε συντομία πιο πάνω, ότι ήταν εύλογα επιτρεπτό στην Αναθεωρητική Αρχή να καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι οι μεταφορικές ανάγκες της κοινότητας Αγίου Ιωάννη εξυπηρετούνταν ικανοποιητικά από το υφιστάμενο αδειούχο αγροτικό ταξί και να απορρίψει γι' αυτό το λόγο την ιεραρχική προσφυγή του αιτητή εναντίον της απόφασης της Αρχής Αδειών, που επίσης απέρριψε την αιτούμενη άδεια για τον ίδιο πιο πάνω λόγο.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και απορρίπτεται χωρίς έξοδα
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.