|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 1237
27 Μαΐου, 1989
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΝΙΚΟΣ Γ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΣ,
Αιτητής,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, ΜΕΣΩ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Καθ' ών η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 178/76)
Κατάργηση Δίκης — Ανάκληση διοικητικής πράξεως — Δεν επιφέρει κατάργηση δίκης, εάν κατά την διάρκεια της ισχύος της παρήχθησαν αποτελέσματα, που ζημιώνουν τον αιτητή — Το Δικαστήριο δεν εξετάζει την έκταση των ζημιών, αλλά ερευνά αν εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημία ή βλάβη, που δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση.
Πλάνη περί τα πράγματα — Παράλειψη διεξαγωγής της δέουσας έρευνας— Στη συγκεκριμένη περίπτωση οδήγησε σε πλάνη περί τα πράγματα.
Ο αιτητής υπέστη σοβαρές σωματικές βλάβες κατά την διάρκεια εργασίας του. Υπέβαλε αίτηση για επίδομα σωματικής βλάβης και αναπηρία. Το Τμήμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων ζήτησε πληροφορίες από την εταιρεία, στην οποία εργαζόταν ο αιτητής κατά τον χρόνο του ατυχήματος. Η τελευταία απάντησε ότι ο αιτητής δεν ήταν μισθωτός, αλλά αυτοεργοδοτούμενος, που είχε αναλάβει εργολαβικά την διεκπεραίωση συγκεκριμένου έργου. Χωρίς άλλη έρευνα η αίτηση για το επίδομα απερρίφθη. Ο αιτητής υπέβαλε ιεραρχική προσφυγή. Ο Υπουργός την απέρριψε.
Μετά την καταχώρηση της Αιτήσεως Ακυρώσεως η επίδικη απόφαση ανακλήθηκε. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι η ανάκληση δεν είχε εξαλείψει τις ζημιογόνες συνέπειες της πράξεως.
Έτσι προχώρησε και ακύρωσε την πράξη, γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν έγινε η δέουσα, έρευνα με αποτέλεσμα την πλάνη περί τα πράγματα.
Η επίδικη απόφαση ακυρώνεται με ΛΚ100 έξοδα υπέρ τον αιτούντος.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Papadopoulos v. Republic (1989) 3 C.L.R. 973.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της απόφασης του καθ' ου η αίτηση με την οποία απόρριψε ιεραρχική προσφυγή του αιτητή και αποφάσισε ότι ο αιτητής δεν ήταν τον ουσιώδη χρόνο του ατυχήματος μισθωτός.
Α. Πούγιουρος, για τον Αιτητή.
Π. Κληρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ.: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής με την προσφυγή αυτή ζητά την ακύρωση της απόφασης του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (ο "Υπουργός"), με την οποία απόρριψε ιεραρχική προσφυγή του και αποφάσισε ότι ο αιτητής δεν ήταν τον ουσιώδη χρόνο του ατυχήματος - στις 28 Ιανουαρίου, 1976 - μισθωτός.
Η προσφυγή αυτή καταχωρήθηκε επέτειο αποφράδας μέρας και είχε μακρά, μάλλον περιπετειώδη διαδικασία. Καταχωρήθηκε στις 15 Ιουλίου, 1976. Η όλη ακροαματική διαδικασία συμπληρώθηκε και απόφαση επιφυλάχθηκε στις 11 Μαΐου, 1977. Ο Δικαστής του Δικαστηρίου, ο οποίος επιλήφθηκε της υπόθεσης, αφυπηρέτησε. Ο φάκελος του Δικαστηρίου δεν ανευρίσκετο από τη γραμματεία για να τεθεί ενώπιον άλλου Δικαστή, παρά τις οχλήσεις του δικηγόρου του αιτητή, γιατί είχε φαίνεται τοποθετηθεί μετά την αφυπηρέτηση του Δικαστή εκείνου σε λανθασμένη θέση. Το 1987 τέθηκε ενώπιον του τότε Προέδρου του Δικαστηρίου. Οι δικηγόροι δήλωσαν, όπως η μαρτυρία που λήφθηκε από τον προηγούμενο Δικαστή θεωρηθεί ως μαρτυρία που δόθηκε ενώπιον του Προέδρου. Ζητήθηκαν όμως οδηγίες για συμπληρωματικές γραπτές αγορεύσεις. Πριν την καταχώριση των συμπληρωματικών γραπτών αγορεύσεων, ο τότε Πρόεδρος του Δικαστηρίου αφυπηρέτησε και έτσι τελικά ανάλαβα την υπόθεση.
Οι δικηγόροι των μερών δήλωσαν ότι η μαρτυρία που δόθηκε ενώπιον του πρώτου Δικαστή να θεωρηθεί ως μαρτυρία ενώπιόν μου και όπου υπάρχει σύγκρουση μαρτυρίας να αποφασιστεί υπέρ του αιτητή.
Τα γεγονότα της υπόθεσης είναι:-
Ο αιτητής - πρόσφυγας από την Αμμόχωστο - στις 28 Ιανουαρίου, 1976, απασχολείτο με το κόψιμο κλαδιών δένδρων και με άλλη παρόμοιας φύσης εργασία στον περίβολο του πρώην εργοστασίου της "ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ" της εταιρείας "Αδελφοί Λανίτη Λτδ.". Κατά τη διάρκεια της απασχόλησης αυτής έπαθε ατύχημα με συνέπεια σοβαρές σωματικές βλάβες.
Ήταν ασφαλισμένος του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με βάση το Νόμο που ίσχυε την περίοδο εκείνη - τον περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμον του 1972 (Αρ. 106/72), (ο "Νόμος").
Αποτάθηκε στο Ταμείο για παροχή επιδόματος σωματικής βλάβης και αναπηρίας. Ο αιτητής ζήτησε τις παροχές για επαγγελματικές βλάβες, γιατί ήταν στον ουσιώδη χρόνο του ατυχήματος μισθωτός της πιο πάνω εταιρείας.
Στις 30 Μαρτίου, 1976, το Επαρχιακό Γραφείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ειδοποίησε την εταιρεία "Αδελφοί Λανίτη Λτδ." σχετικά. Την ίδια ημερομηνία ο Γενικός Διευθυντής της εταιρείας απάντησε ότι ο αιτητής δεν ήταν μέλος του προσωπικού της εταιρείας, αλλά είχε κληθεί έκτακτα για το κλάδευμα ορισμένων δένδρων στην αυλή του εργοστασίου στη Λεμεσό, εργολαβικά.
Το επίδομα σωματικής βλάβης και η παροχή λόγω αναπηρίας ζητήθηκε από τον αιτητή με βάση τα Άρθρα 29 και 30 του Νόμου. Για να γίνουν παροχές είναι αναγκαία προϋπόθεση ο αιτητής να είναι μισθωτός.
"'Μισθωτός' σημαίνει πρόσωπον ασκούν οιανδήποτε ασφαλιστέαν απασχόλησιν εκ των καθοριζομένων εν τω Μέρει Ι του Πρώτου Πίνακος." - (Άρθρο 2 του Νόμου).
Ασφαλιστέα απασχόληση, με την πρώτη παράγραφο του Πρώτου Πίνακα του Άρθρου 3(α), είναι:-
"1. Απασχόλησις εν Κύπρω προσώπου τινός δυνάμει συμβάσεως εργασίας ή μαθητείας ή υπό τοιαύτας περιστάσεις εξ' ων δύναται να συναχθή ύπαρξις σχέσεως εργοδότου και εργοδοτουμένου, περιλαμβανομένης της απασχολήσεως εν τη υπηρεσία της Δημοκρατίας."
Επειδή προέκυψε ζήτημα εάν ο αιτητής ήταν μισθωτός, ο Διευθυντής διόρισε Εξεταστή Απαιτήσεων.
Ο αιτητής ειδοποιήθηκε στις 6 Απριλίου, 1976, ότι το αίτημά του απορρίφθηκε, γιατί κατά τον ουσιώδη χρόνο και τόπο δεν εργαζόταν ως μισθωτός αλλά αυτοεργοδοτούμενος.
Ο δικηγόρος του αιτητή, στις 13 Απριλίου, 1976, πρόσβαλε την απόφαση του Εξεταστή Απαιτήσεων με γραπτή αίτηση -ιεραρχική προσφυγή - στον Υπουργό, πρόδηλα με βάση το Άρθρο 62 του Νόμου.
Η απόφαση του Υπουργού κοινοποιήθηκε στο δικηγόρο του αιτητή με επιστολή 7 Μαΐου, 1976, στην οποία αναφέρονται:-
"Ο Εντιμος κ. Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, λαβών υπ' όψιν όλα τα συναφή με την υπόθεσιν του πελάτου σας γεγονότα απέρριψε την προς αυτόν γενομένην προσφυγήν καθ' ότι η προς τον πελάτην σας κοινοποιηθείσα απόφασις ημερομ. 6.4.76, ορθώς ελήφθη και δεν δύναται να αναθεωρηθή."
Ενώπιον του πρώτου Δικαστή κατάθεσαν, εκτός από τον αιτητή, τρεις μάρτυρες, αναφορικά με τις περιστάσεις απασχόλησης και τις σχέσεις εργοδότη και εργοδοτουμένου μεταξύ αιτητή και της εταιρείας "Αδελφοί Λανίτη Λτδ.", και για τον καθ' ου η αίτηση ο αντιπρόσωπος και/ή επιστάτης της ίδιας εταιρείας.
Σήμερα ο δικηγόρος του καθ' ου η αίτηση δήλωσε ότι η προσβαλλόμενη πράξη ανακλήθηκε και ως εκ τούτου η δίκη καταργείται.
Ο δικηγόρος του αιτητή ζήτησε την έκδοση ακυρωτικής απόφασης, η οποία είναι αναγκαία με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146.
Στην Υπόθεση - Χρίστος Παπαδόπουλος ν. Κυπριακής Δημοκρατίας, μέσω Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας - (1989) 3 Α.Α.Δ. 973 επαναβεβαιώθηκε ότι στην Κύπρο, με βάση την παράγραφο 6 του Άρθρου 146, ακυρωτική απόφαση της προσβαλλόμενης πράξης, απόφασης ή παράλειψης, κάτω από την παράγραφο 4 του ίδιου Άρθρου, είναι αναγκαία προϋπόθεση για αξίωση εύλογης αποζημίωσης, ή άλλης θεραπείας αν δεν ικανοποιηθεί η αξίωση του αιτητή από τη Διοίκηση.
Στην πιο πάνω υπόθεση η Ολομέλεια αποφάσισε ότι, ανεξάρτητα από την ανάκληση της διοικητικής πράξης ή απόφασης, αν στην διάρκεια της ισχύος παρήχθησαν αποτελέσματα που ζημιώνουν τον αιτητή που δεν αντιμετωπίσθηκαν ή εξαλείφθηκαν με την ανάκληση, η προσφυγή πρέπει να αποφασιστεί από το Δικαστήριο με σκοπό την ακύρωση, για να μπορεί ο αιτητής με βάση την παράγραφο 6 να ζητήσει αποζημίωση. Το δικαστήριο δεν εξετάζει την έκταση των ζημιών, αλλά ερευνά αν εκ πρώτης όψεως παραμένει ζημία ή βλάβη, η οποία δεν εξαλείφθηκε από την ανάκληση, για να αποφασίσει αν η δίκη καταργείται ή συνεχίζεται.
Έχοντας υπόψη μου τη φύση της απόφασης που προσβάλλεται, τα περιστατικά της υπόθεσης και όλα τα ενώπιόν μου στοιχεία, ευρίσκω ότι η ανακλητική πράξη δεν καταργεί τη δίκη στην παρούσα υπόθεση και ο αιτητής δικαιούται σε απόφαση του Δικαστηρίου.
Από τα ενώπιον του δικαστηρίου στοιχεία, συμπεριλαμβανομένης και της μαρτυρίας που δόθηκε, κατάληξα στο συμπέρασμα ότι η έρευνα δεν ήταν η πρέπουσα. Περιορίστηκε μόνο στην επιστολή του διευθυντή της εταιρείας, ο οποίος είχε λόγους - αστική ευθύνη κ.λ.π. - να δηλώσει ότι ο αιτητής δεν ήταν μισθωτός στην υπηρεσία τους. Η έλλειψη πρέπουσας έρευνας οδήγησε σε απόφαση που πάσχει από πλάνη για τα πράγματα. Περαιτέρω η αιτιολογία είναι ελαττωματική.
Για τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή επιτυγχάνει και η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται.
Κάτω από τις περιστάσεις της υπόθεσης, ο καθ' ου η αίτηση να πληρώσει £100.- έναντι των εξόδων του αιτητή.
Η προσβαλλόμενη απόφαση ακυρώνεται με £100. - έναντι εξόδων τον αιτητή.