|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1989) 3 ΑΑΔ 955
25 Απριλίου, 1989
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 146 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΗΛΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ,
Αιτητής,
ν.
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ
ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΑΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ,
Καθ' ων η αίτηση.
(Υπόθεση Αρ. 866/87).
Συνταγματικό Δίκαιο — Αρχή Ισότητας — Σύνταγμα, άρθρο 28 — Δυσμενής διάκριση, ισχυρισμός — Βάρος αποδείξεως — Φέρει ο αιτών.
Γενικές Αρχές Διοικητικού Δικαίου — Δικαστικός έλεγχος— Εκτίμηση γεγονότων — Εφαρμοστέες αρχές — Το Δικαστήριο επεμβαίνει σε περίπτωση πλάνης περί τα πράγματα ή υπερβάσεως των ακραίων ορίων της διακριτικής εξουσίας — Η ουσιαστική κρίση της διοικήσεως δεν υπόκειται σε έλεγχο.
Με βάση τις πιο πάνω νομικές αρχές και ενόψει των γεγονότων της υπόθεσης αυτής, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση ακυρώσεως, που στρεφόταν εναντίον αποφάσεως, με την οποία είχε απορριφθεί αίτημα του αιτούντος για δανειοδότηση του βάσει του Σχεδίου δανειοδότησης πληγέντων και εκτοπισθέντων επιχειρηματιών, επί το ότι η επιχείρηση, για την οποία ζητήθηκε το δάνειο, δεν ήταν βιώσιμη.
Η αίτηση ακυρώσεως απορρίπτεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενη νπόθεση:
Republic v. Georghiades (1972) 3 C.L.R. 594.
Προσφυγή.
Προσφυγή εναντίον της άρνησης των καθ' ων η αίτηση να ικανοποιήσουν την αίτηση του αιτητή για χορήγηση Κυβερνητικού δανείου μέσω του Σχεδίου για επαναδραστηριοποίηση των Εκτοπισθέντων και Πληγέντων Επιχειρηματιών.
Ν. Ζωμενής, για τον Αιτητή.
Π. Κληρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Β', για τους Καθ' ων η αίτηση.
Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π: Ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο αιτητής με την προσφυγή του αυτή ζητά από το Δικαστήριο την πιο κάτω θεραπεία:
"(α) Δήλωση ότι η απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής που κοινοποιήθηκε στον Αιτητή δι' επιστολής του Υπουργείου Εμπορίου & Βιομηχανίας ημερομ. 12/8/87, ληφθείσης υπ' αυτού την 17/8/87 διά την μη ικανοποίηση της Αιτήσεως του διά χορήγηση Κυβερνητικού Δανείου μέσω του Σχεδίου για Επαναδραστηριοποίηση των Εκτοπισθέντων και Πληγέντων Επιχειρηματιών είναι παράνομη, αυθαίρετη και λανθασμένη, ελήφθη καθ' υπέρβαση και/ή κατάχρηση εξουσιών και/ ή χωρίς καμιά και/ή επαρκή έρευνα και/ή εν πλάνη ως προς τα πραγματικά γεγονότα και/ή κατ' αντίθεση των υφισταμένων εγκεκριμένων Σχεδίων και/ή είναι αναιτιολόγητος και/ή ουχί δεόντως αιτιολογημένη και/ή άκυρη και εστερημένη οιουδήποτε αποτελέσματος και/ή αποτελεί δυσμενή διάκριση εις βάρος του Αιτητή."
Στις 28.12.1982, ο αιτητής υπέβαλε στο Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας αίτηση για παραχώρηση Κυβερνητικής Εγγύησης για σύναψη δανείου ποσού £5,000.-για τους σκοπούς της εταιρείας του, ΗΛΙΚΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΑΙ ΛΤΔ, μέσω του Σχεδίου Παροχής Κυβερνητικών Εγγυήσεων σε Εκτοπισθέντες ή Πληγέντες Επιχειρηματίες. (Παράρτημα 1). Στις 2 Ιουνίου 1983, η Επιτροπή Εγγυήσεων σε συνεδρία της αποφάσισε να συστήσει στον Υπουργό Οικονομικών την παραχώρηση Κυβερνητικής Εγγύησης 90% στον αιτητή πάνω στο ποσό των £5,000.- που θα χρησιμοποιούσε για την ενδυνάμωση του κεφαλαίου κινήσεως της επιχείρησής του (εμπορία χαρτικών ειδών). (Παράρτημα 2). Έτσι στις 7 Σεπτεμβρίου 1983, το Υπουργείο πληροφόρησε τον αιτητή ότι ο Υπουργός Οικονομικών ενέκρινε την παραχώρηση της Κυβερνητικής Εγγύησης για το ποσό των £5,000.- και του έστειλε τα σχετικά συμβόλαια για να συμπληρωθούν από την τράπεζα που θα του παραχωρούσε το δάνειο και τα οποία στη συνέχεια θα υπογράφοντο από τον Υπουργό Οικονομικών (Παράρτημα 3).
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1983, ο αιτητής με επιστολή του προς το Υπουργείο ανάφερε ότι η τράπεζά του (Τράπεζα Κύπρου Λτδ) του ζητούσε επιστολή του Υπουργείου που να επιβεβαιώνει ότι είναι σε γνώση του, ότι δανειοδοτήθηκε ήδη από την τράπεζά του με το ποσό των £6,000.- και ότι συγκατατίθεται να δανειοδοτηθεί ο πελάτης της με άλλες £5,000.- με 90% Κυβερνητική Εγγύηση. (Παράρτημα 4). Την 1 Νοεμβρίου 1984, το Υπουργείο με επιστολή του πληροφόρησε τον αιτητή ότι η Κυβερνητική Εγγύηση που του παραχωρήθηκε, ακυρώνεται, γιατί η Τράπεζα Κύπρου Λτδ., τον είχε χρηματοδοτήσει χωρίς την Κυβερνητική Εγγύηση. (Παράρτημα 5).
Μετά την έγκριση του Συμπληρωματικού Σχεδίου δανειοδότησης των εκτοπισθέντων και πληγέντων επιχειρηματιών από το Υπουργικό Συμβούλιο στις 5 Ιουνίου, 1986 (Παράρτημα 6), το οποίο άρχισε να λειτουργεί το Φεβρουάριο του 1987, ο αιτητής υπέβαλε στις 18 Φεβρουαρίου 1987, αίτηση για παραχώρηση Κυβερνητικού δανείου. Σκοπός του Συμπληρωματικού Σχεδίου για τις ανάγκες του οποίου η Βουλή ψήφισε το ποσό των £500,000 είναι να δανειοδοτηθούν εκτοπισθέντες και πληγέντες επιχειρηματίες στους οποίους παραχωρήθηκε ή θα παραχωρηθεί Κυβερνητική εγγύηση και δεν μπόρεσαν ή δεν θα μπορέσουν να εξασφαλίσουν δάνειο από τράπεζα υπό τον όρο ότι θα πληρούν τα κριτήρια του Σχεδίου αυτού.
Η Κυβερνητική Επιτροπή εξέτασε την αίτηση του ενδιαφερομένου στις 11 Απριλίου, και στις 2 Μαΐου, 1987. Στις 6 Μαΐου 1987, με επιστολή του Υπουργείου, ο αιτητής πληροφορήθηκε ότι η Επιτροπή αποφάσισε να μην τον συστήσει για παραχώρηση Κυβερνητικού δανείου γιατί λόγω των υφισταμένων υποχρεώσεών του η επιχείρησή του δεν είναι και ούτε μπορεί να καταστεί βιώσιμη με το αιτούμενο δάνειο. (Παράρτημα 7). Στις 18 Ιουνίου 1987, ο αιτητής με επιστολή του προς τον Υπουργό Εμπορίου και Βιομηχανίας διαμαρτύρετο για την απόρριψη της αίτησής του και ζητούσε γι' αυτό επιπρόσθετες διευκρινήσεις. (Παράρτημα 8). Στις 13 Ιουλίου 1987, η πιο πάνω αίτηση, όπως και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις που απορρίφθηκαν από την Κυβερνητική Επιτροπή, επανεξετάσθηκαν από Υπουργική Επιτροπή, αλλά η απόφασή της υπήρξε η ίδια με αυτή της Κυβερνητικής Επιτροπής, δηλαδή απορριπτική, για τον ίδιο λόγο (Παράρτημα 9). Στις 12 Αυγούστου 1987, το Υπουργείο Εμπορίου και Βιομηχανίας με επιστολή του πληροφόρησε τον αιτητή για την απόφαση της Υπουργικής Επιτροπής. (Παράρτημα 10). Εναντίον της απόφασης αυτής ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα προσφυγή.
Οι νομικοί λόγοι πάνω στους οποίους στηρίζεται η προσφυγή αυτή όπως εκτίθενται στην γραπτή αγόρευση του ευπαιδεύτου δικηγόρου του αιτητή είναι οι πιο κάτω:
"(α) Είναι πράγματι άξιον απορίας σε κάθε λογικόν άνθρωπο γιατί, εάν το δάνειο θα εδίνετο από Εμπορική Τράπεζα με 90% εγγύηση της Κυβέρνησης τότε η προτεινόμενη εργασία που θα έκανε ο Αιτητής ήτο βιώσιμος ως απεφάνθησαν οι Καθ' ων η Αίτησις κατόπιν ενδελεχούς μελέτης, ενώ διά την ίδια εργασία οι καθ' ων η Αίτησις απεφάνθησαν εκ των υστέρων ότι δεν θα ήτο βιώσιμος εάν έδιδαν οι ίδιοι το δάνειο από Κυβερνητικά Κεφάλαια του ΤΑΕΠ. Οι ισχυρισμοί των αυτοί είναι πρόχειροι αβάσιμοι και προσχηματικοί και θίγουν την νοημοσύνη κάθε λογικού ανθρώπου. Ευσεβάστως υποβάλλω περαιτέρω ότι εγένετο προσπάθεια καταστρατηγήσεως των νομικών δικαιωμάτων του Αιτητού από τους Καθ' ων η Αίτησις και κατάφωρος δυσμενής διάκριση εις βάρος του.
...................................
(β) ... οι Καθ' ων η Αίτησις παρεμποδίζονται και ισχυρίζονται ως ισχυρίζονται καθ' ότι η Αίτηση του Αιτητή ενεκρίθη προηγουμένως κατόπιν ενδελεχούς μελέτης του προτεινόμενου έργου από τα αρμόδια Υπουργεία και/ή Κυβερνητικά Τμήματα κατόπιν μελέτης σκοπιμότητος που απέδειξε στους Καθ' ων η Αίτησις, οι οποίοι και αποδέχθησαν, ότι το προτεινόμενο για δανειοδότηση έργο ήτο βιώσιμο.
(γ) ... ότι υπάρχει δυσμενής διάκριση εις βάρος του Αιτητού καθ' ότι εις άλλες παρόμοιες περιπτώσεις άλλων Αιτητών ενεκρίθη η παροχή δανειοδοτήσεώς των ενώ δι' αυτόν δεν ενεκρίθη."
Είναι φανερόν από τη σύντομη έκθεση των γεγονότων όπως έγινε πιο πάνω ότι στο πρώτο στάδιο η απόφαση των καθ' ων η αίτηση της 1 Νοεμβρίου 1984, δεν προσβλήθηκε από τον αιτητή και ότι η πράξη είναι εκείνη που κοινοποιήθηκε σε αυτόν με την επιστολή του Υπουργείου Εμπορίου και Βιομηχανίας της 12 Αυγούστου 1987, η οποία ήτο απορριπτική του αιτήματος του αιτητή για το λόγο ότι η επιχείρηση για την οποία ζητούσε δανειοδότηση δεν ήτο βιώσιμη.
Η εκτίμηση γεγονότων είναι θέμα εντός της αρμοδιότητας της διοίκησης και το Δικαστήριο τούτο επεμβαίνει μόνο σε αυτόν τον τομέα όταν αποδειχθεί από τον προσβάλλοντα τη σχετική διοικητική πράξη, η οποία στηρίζεται πάνω σε τέτοια διαπίστωση γεγονότων, ότι υπήρξε υπέρβαση των ακραίων ορίων της διοικητικής εξουσίας, ή ήτο αποτέλεσμα πλάνης περί τα πράγματα. Υπάρχει δηλαδή το ανέλεκτο της ουσιαστικής κρίσης της διοικήσεως και τυγχάνει απορριπτέος σαν απαράδεχτος λόγος ακυρώσεως που πλήττει την αναγομένη εις εκτίμηση πραγμάτων κρίση της διοικήσεως ή που αμφισβητεί την ουσιαστική κρίση αυτής μια και δεν απεδείχθη αυτή σαν προϊόν πλάνης περί τα πράγματα ή υπέρβαση των ακραίων ορίων της διοικητικής εξουσίας της διοικήσεως. (Βλέπε Δημοκρατία ν. Λευκός Γεωργιάδης (1972) 3 Α.Α.Δ. 594 στις σελ. 692 και επ.)
Με βάση τα στοιχεία που τέθηκαν ενώπιόν μου βρίσκω ότι ο πρώτος λόγος αποτυγχάνει και ότι τίποτε δεν απεδείχθη όσον αφορά το δεύτερο λόγο. Οι συνθήκες που επικρατούσαν κατά την υπό εξέταση περίοδο δεν διέφεραν με εκείνη της πρώτης περιόδου. Ο ισχυρισμός του αιτητή για δυσμενή διάκριση δεν μπορεί να επιτύχει γιατί καμιά μαρτυρία δεν έχει προσαχθεί που να καθιστά βάσιμο τον ισχυρισμό αυτό. Ένας διάδικος όταν επικαλείται σαν λόγο ακυρώσεως διοικητικής αποφάσεως ή πράξεως θέμα δυσμενούς διακρίσεως φέρει ο ίδιος το βάρος της αποδείξεως και θα πρέπει μεταξύ άλλων να αναφέρει τη συγκεκριμένη ή συγκεκριμένες περιπτώσεις με τις οποίες ζητά να γίνει η σύγκριση με τη δική του υπό εξέταση περίπτωση προς τον σκοπό της αποδείξεως της ύπαρξης δυσμενούς διακρίσεως.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους η προσφυγή αποτυγχάνει και η επίδικη απόφαση επικυρώνεται. Δεν γίνεται όμως, υπό τις περιστάσεις, οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Η προσφυγή απορρίπτεται χωρίς έξοδα.